Προκειμένου τα πράγματα να καταστούν όσο το δυνατόν πιο σαφή, πρέπει να υπογραμμιστεί ότι η ανώτατη εκπαίδευση στην Κύπρο ρυθμίζεται με βάση τις προβλέψεις της ενωσιακής διαδικασίας της Μπολόνιας όπως αυτή θεσμοθετήθηκε παλαιόθεν κατά το 1998.
Υπάρχουν τέσσερεις διαφορετικοί τύποι ιδρυμάτων που λειτουργούν στη χώρα, συγκεκριμένα, δε, αυτά είναι τα Δημόσια Πανεπιστήμια, τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια, οι Δημόσιες Σχολές Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης και οι Ιδιωτικές Σχολές Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης.
Όταν τίθεται το ερώτημα «τι χρειάζεται να κάνει κάποιος προκειμένου να ιδρύσει κολλέγιο στην Κύπρο», είναι απολύτως λογικό να εικάσει κανείς ότι επί της ουσίας η ερώτηση αφορά όλες εκείνες τις σχετικές λεπτομερείς διαδικασίες ώστε ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο να ιδρυθεί κατά τον προσήκοντα τρόπο στην Κύπρο.
Πρώτα και κύρια, οι απαραίτητοι νόμοι που διέπουν την διαδικασία είναι ο 109(1)/ 2005, όπως επίσης και ο έτερος 74(Ι)/ 2011.
Η απαραίτητη εκείνη αρχή που εποπτεύει τη διαδικασία της ίδρυσης τέτοιων ιδρυμάτων είναι το Υπουργείο Παιδείας, Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας το οποίο είναι και το πλέον αρμόδιο να δέχεται και να διαχειρίζεται τις τέτοιου είδους αιτήσεις.
Η απαραίτητη εκείνη αρχή που επιβλέπει την καθημερινή εργασία αυτών των τέτοιου τύπου ιδρυμάτων και εάν και κατά πόσο εφαρμόζουν τις τεθειμένες προβλέψεις όπως αυτές περιγράφονται στα ως άνω νομοθετικά κείμενα τα οποία και συνιστούν το πλαίσιο λειτουργίας τους είναι ο «Φορέας Διασφάλισης και Πιστοποίησης της Ποιότητας στην Ανώτερη Εκπαίδευση», με έδρα τη Λευκωσία, μία ανεξάρτητη αρχή η οποία προβλέπεται να ασκεί τα καθήκοντά της κατά τρόπο ώστε οι αναφορές και οι γνωμοδοτήσεις της να παραμένουν ανεπηρέαστες από τρίτα μέρη τα οποία είναι πιθανόν να επιδείξουν ενδιαφέρον για τις εργασίες και τις διαδικασίες στις οποίες εμπλέκεται.
Για λόγους πληρότητας και μόνο να σημειωθεί ότι προς στιγμήν υπάρχουν μόνον έξι -6 – συνολικά τέτοιου τύπου ιδιωτικά πανεπιστήμια στην Κύπρο, κάτι το οποίο αναντίρρητα αποδεικνύει ότι οι προδιαγραφές οι οποίες και τίθενται εκ του νόμου δεν θα πρέπει επ’ ουδενί να θεωρηθούν αδιάφορες, ενώ και η ιδέα της διατήρησης τέτοιας υψηλής στάθμης και ποιότητας προϋποθέσεις έχει τύχει πράγματι εφαρμογής με τον πλέον ορθό τρόπο από όλους τους εμπλεκόμενους στο σύνολο της διαδικασίας φορείς.
