Περίληψη
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές, Ιωάννη Παζαρίδη Πρόεδρο Εφετών, Χαράλαμπο Καλαματιανό και Ευάγγελο Διβάρη-Εισηγητή, Εφέτες και από τη Γραμματέα Καλλιόπη Δερμάτη.Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 18 Σεπτεμβρίου 2008 για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των:
ΚΑΛΟΥΝΤΩΝ-ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΩΝ: 1)………..συζ. ………..το γένος ….., κάτοικου Νίκαιας, 2)…..συζ…….. το γένος …………….., κατοίκου Νίκαιας και 3) ……………..του …………., κατοίκου Νίκαιας, τους οποίους εκπροσώπησε ο πληρεξούσιός τους δικηγόρος Κωνσταντίνος Αλεξίου, με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ. 2 ΚΠολΔ.
ΚΑΘΏΝ Η ΚΛΗΣΗ-ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΙ. 1) …….. συζ. ……….το γένος ……… κατοίκου Νίκαιας και 2)………..του ……., κατοίκου ομοίως, οι οποίοι δεν εκπροσωπήθηκαν από πληρεξούσιο δικηγόρο.Οι καλούντες-εκκαλούντες άσκησαν ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 20-11-2003 και με αριθ. εκθ. κατάθ. 9718/2003 αγωγή τους επί της οποίας εκδόθηκε η 1043/2007 απόφαση του παραπάνω Δικαστηρίου που απέρριψε την αγωγή.Την απόφαση αυτή προσέβαλαν ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου οι ενάγοντες ήδη καλούντες-εκκαλούντες με την από 89-2007 και με αριθ. εκθ. κατάθ. 901/2007 έφεσή τους της οποίας δικάσιμος ορίστηκε η 17η Ιανουάριου 2008, κατά την οποία ματαιώθηκε η συζήτησή της.Ήδη με την από 19-2-2008 και με αριθ. εκθ. κατάθ. 350/2008 κλήση των καλούντων-εκκαλούντων επαναφέρεται προς συζήτηση η προκειμένη υπόθεση, στη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.Ο πληρεξούσιος δικηγόρος του εκκαλούντος ανέπτυξε τις απόψεις της με τις προτάσεις που κατέθεσε.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η κρινόμενη από 8-9-2007 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης 901/2007 έφεση κατά της 1043/2007 οριστικής απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, το οποίο δίκασε την από 20-11-2003 αγωγή κατά την τακτική διαδικασία, έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα. Επομένως, πρέπει αυτή να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω, κατά την ίδια διαδικασία ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της (άρθρ. 495 § § 1, 2 511, 516 § 1, 517, 518, 522, 533 § 1 ΚΠολΔ). Η συζήτηση θα γίνει ερήμην των εφεσιβλήτων, οι οποίοι αν και κλητεύθηκαν νόμιμα και εμπρόθεσμα για τη δικάσιμο, που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας, σύμφωνα με το άρθρο 128 § 4 στοιχ. α του ΚΠολΔ και αφού τηρήθηκαν οι διατυπώσεις που επιβάλλονται από τα στοιχεία β’ και γ’ της § 4 του ως άνω άρθρου 128 (βλ. τις με αριθ. 2065/8-5-2008 και 2062/8- 5-2008 εκθέσεις επιδόσεως του Δικαστικού Επιμελητή Πρωτοδικείου Πειραιώς Νίκου Τσαλουχίδη, τις από 8-5-2008 αποδείξεις παραλαβής αντιγράφου από το οικείο Α.Τ., καθώς και τις από 9-5-08 βεβαιώσεις των ΕΛΤΑ, αντίστοιχα). Ωστόσο όμως η διαδικασία θα προχωρήσει σαν να ήταν και αυτοί παρόντες (άρθρ. 524 § 4 ΚΠολΔ).
Από τη διάταξη του άρθρου 216 § 1 στοιχ. α και β’ ΚΠολΔ προκύπτει ότι το δικόγραφο της αγωγής πρέπει να περιέχει, εκτός από τα στοιχεία, που απαιτούνται για τη νομική θεμελίωση της αγωγής ακριβή περιγραφή του αντικειμένου της διαφοράς και ορισμένο αίτημα. Η ακριβής περιγραφή του αντικειμένου της διαφοράς είναι συνυφασμένη με την υποβολή αιτήματος ορισμένου. Διαφορετικά το δικαστήριο βρίσκεται σε αδυναμία να εκδώσει απόφαση συγκεκριμένη και επιδεκτική εκτέλεσης. Όταν στο δικόγραφο της αγωγής δεν περιέχονται τα πιο πάνω στοιχεία ή όταν αυτά περιέχονται κατά τρόπο ελλιπή ή ασαφή, τότε η έλλειψη αυτή καθιστά μη νομότυπη την άσκησή της, επιφέρει δε την απόρριψη ως απαράδεκτης λόγω αοριστίας, είτε κατόπιν προβολής της σχετικής ένστασης, είτε και αυτεπαγγέλτως από το δικαστήριο της ουσίας.
Στην περίπτωση που η διεκδικητική ακινήτου αγωγή θεμελιώνεται σε παράγωγη κτήση, ο ενάγων αρκεί να προβάλει όσα περιστατικά απαιτούνται για τη μεταβίβαση του δικαιώματος, δηλαδή την αναφορά του μεταβιβαστικού τίτλου και της μεταγραφής του, καθώς και τη μνεία ότι ο δικαιοπάροχός του ήταν κύριος και, αν αμφισβητείται ότι ο φερόμενος ως δικαιοπάροχός του είχε το δικαίωμα, οφείλει, επίσης, να επικαλεστεί και να αποδείξει τα γεγονότα που στηρίζουν την κτήση κάποτε του δικαιώματος στο πρόσωπό του, καταφεύγοντας, αν υπάρξει ανάγκη σε πρωτότυπη κτήση, ιδίως σε χρησικτησία. Εξάλλου, κατά τις διατάξεις των άρθρων 1710 § 1, 1193, 1195, 1198 και 1199 Α.Κ., η κληρονομική διαδοχή, είτε αυτή χωρεί εκ του νόμου, είτε εκ διαθήκης, αποτελεί παράγωγο τρόπο κτήσης της κυριότητας των κινητών και ακινήτων κληρονομιαίων πραγμάτων, η κυριότητα όμως των ακινήτων, που περιλαμβάνονται στην κληρονομιά, όπως και κάθε άλλο εμπράγματο δικαίωμα επ’αυτών, μεταβιβάζεται στον κληρονόμο αναδρομικώς από το χρόνο του θανάτου του κληρονομουμένου, μόνο εφόσον αυτός (κληρονόμος) αποδεχθεί με δημόσιο έγγραφο την κληρονομιά και η αποδοχή αυτή μεταγραφεί ή εκδοθεί κληρονομητήριο και μεταγραφεί αυτό (βλ. Α.Π. 641/2006 ΕλλΔνη 49,989).
Στην προκειμένη περίπτωση οι εκκαλούντες εξέθεταν στην προαναφερόμενη αγωγή τους ότι είναι συγκύριοι κατά ποσοστό 4/16 εξ αδιαιρέτου ο καθένας τους του λεπτομερώς περιγραφομένου σ’αυτήν ακινήτου (οικοπέδου), που βρίσκεται στη κτηματική περιφέρεια Νίκαιας – Αττικής και στο οποίο έχουν ανεγερθεί τρεις ανεξάρτητες κατοικίες. Ότι την κυριότητα απέκτησαν με κληρονομική διαδοχή του πατέρα τους ………, ο οποίος απεβίωσε στις 28-12-1966 και κληρονομήθηκε εξ αδιαθέτου από τους ίδιους, την πρώτη των εναγομένων-εφεσιβλήτων-αδελφή τους και την χήρα του μητέρα τους (εναγόντων και πρώτης των εναγομένων …….., κατά ποσοστό 3/16 ο καθένας των εναγόντων και η πρώτη των εναγομένων και κατά ποσοστό 4/16 η αποβιώσασα στις 14-2-2002 μητέρα τους (την οποία κληρονόμησαν εξ αδιαθέτου οι ίδιοι (ενάγοντες και η πρώτη των εναγομένων)και έτσι κατέστησαν συγκύριοι και κατά το δικό της ποσοστό 4/16 εξ αδιαιρέτου, ήτοι επιπλέον κατά ποσοστό 1/16 εξ αδιαιρέτου ο καθένας τους και συνολικά κατά ποσοστό 4/16 έκαστος των εναγόντων και η πρώτη των εναγομένων.
Ζήτησαν, να αναγνωριστεί ότι είναι συγκύριοι του επιδίκου ακινήτου κατά ποσοστό 4/16 εξ αδιαιρέτου ο καθένας τους.Με τέτοιο περιεχόμενο, όμως, η αγωγή είναι σύμφωνα με όσα αναφέρθηκαν στη μείζονα πρόταση της παρούσας σκέψης, αόριστη και ανεπίδεκτη δικαστικής εκτιμήσεως, αφού δεν εκτίθεται στο δικόγραφό της, ενώ οι ενάγοντες επικαλούνται παράγωγο τρόπο κτήσης της συγκυριότητας του επίδικου ακινήτου και συγκεκριμένα κληρονομική διαδοχή εξ αδιαθέτου των γονέων τους, ότι αποδέχθηκαν με δημόσιο έγγραφο την κληρονομιά τους και ότι η αποδοχή αυτή μεταγράφηκε ή ότι εκδόθηκε κληρονομητήριο, το οποίο, επίσης, μεταγράφηκε. Στο ίδιο συμπέρασμα κατέληξε και το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που ακολούθως απέρριψε την ένδικη αγωγή ως απαράδεκτη.
Επομένως, ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε τις προδιαληφθείσες διατάξεις. Συνεπώς, είναι αβάσιμοι και απορριπτέοι οι περί του αντιθέτου λόγοι της έφεσης, όπως και η έφεση στο σύνολό της. Σημειώνεται ότι δεν πρέπει να οριστεί παράβολο, λόγω ελλείψεως εννόμου συμφέροντος των εφεσιβλήτων ν’ασκήσουν κατά της παρούσας απόφασης ανακοπή ερημοδικίας. Τέλος, δεν θα επιβληθούν έξοδα εις βάρος των εκκαλούντων, ελλείψει σχετικού αιτήματος των νικώντων εφεσιβλήτων.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
-Δικάζει ερήμην των εφεσιβλήτων.
-Δέχεται τυπικά Και
-Απορρίπτει κατ’ουσίαν την από 8-9-2007 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης 901/2007 έφεση.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε στον Πειραιά στις 11 Δεκεμβρίου 2008 και δημοσιεύθηκε στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού στις 29 Δεκεμβρίου 2008, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και του πληρεξουσίου δικηγόρου των καλούντων –εκκαλούντων.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Κ.Χ. Δ.Κ.
