Περίληψη
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΑ ΕΦΕΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ
Αριθμός 7/2007
Ο ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΕΦΕΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ
Ευάγγελος Καίσαρης
Αντεισαγγελέας Εφετών
Συνεδρίαση δημόσια στο Κατάστημα της Εισαγγελίας Εφετών Πατρών στις 29-6-2007 με γραμματέα την δικαστική υπάλληλο Ελένη Περδικάρη για να δικάσουμε την υπόθεση μεταξύ:
Α) Του ανακόπτοντος Δήμου Αιγείρας Αχάΐας, ο οποίος παραστάθηκε με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Παναγιώτη Κουρή,
δικηγόρο Καλαβρύτων.
Β) Των καθ’ ών η ανακοπή 1) …….. ……… του ……. και 2) …….. συζ. ……… ………, το γένος ……… ………, κατοίκων Αθηνών οι οποίοι παραστάθηκαν δια των πληρεξουσίων δικηγόρων τους Ιωάννας Μαρώση, δικηγόρου Αθηνών και Μελίνας Σβεντζούρη, δικηγόρου Καλαβρύτων και
Γ) Των προσθέτως παρεμβαινόντων υπέρ του Δήμου Αιγείρας, 1) ……… συζ. …….. ……….., κατοίκου Καλλιθέας Αττικής και 2) …….. ………… του ………, κατοίκου ΔΔ ……….. του Δήμου Αιγείρας, οι οποίοι παραστάθηκαν δια του πληρεξουσίου δικηγόρου τους Κων/νου Πετροπούλου, δικηγόρου Πατρών.
Ο ανακόπτων Δήμος Αιγείρας Αχάΐας με την από 29-3-2007 αίτησή του εκθέτει ότι στο ΔΔ Σελιάνας του Δήμου Αιγείρας υπάρχει κοινόχρηστος δημοτικός δρόμος που συνδέει την επαρχιακή οδό Αιγείρας – Περιθωρίου με την γειτονιά «………».
Ότι οι καθών η ανακοπή στις 23-3-2007 ενεργώντας παρανόμως και αυθαιρέτως κατέλαβαν τμήμα της ανωτέρω δημοτικής οδού μήκους 9,80 και πλάτους 4,80 περίπου μέτρων περιφράσσοντάς το με συρματόπλεγμα, ισχυριζόμενοι ότι τους ανήκει, αποβάλλοντας συγχρόνως από το τμήμα αυτό τον ανακόπτοντα, με αποτέλεσμα την δημιουργία ερίδων και διαπληκτισμών. Κατόπιν τούτων ζήτησε να αναγνωρισθεί νομέας της καταληφθείσης κατά τα άνω εκτάσεως και την επαναφορά των πραγμάτων στην προτέρα τους κατάσταση.
Ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών Καλαβρύτων με την υπ αριθμ. 3/2007 απόφασή του απέρριψε την αίτηση αυτή ^επειδή κατά την κρίση του το καταληφθέν επίδικο τμήμα δεν ήταν κοινόχρηστο. Κατά της αποφάσεως αυτής, που δημοσιεύθηκε στις 30-5-2007, ο ανακόπτων άσκησε την από 15-5-2007 ανακοπή του με την οποία ζητά την εξαφάνισή της, επικαλούμενος εσφαλμένη εκτίμηση του αποδεικτικού υλικού και μη ορθή υπαγωγή των προκυψάντων πραγματικών περιστατικών στις κείμενες διατάξεις.
Επειδή η ανακοπή αυτή ασκήθηκε νομοτύπως και εμπροθέσμως, αφού δεν προκύπτει ότι έγινε κάποια κοινοποίηση της αποφάσεως αυτής μέχρι την άσκησή της (άρθρο 22 παρ. 5 ΑΝ 1539/38), πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω στην ουσία της. Το ίδιο ισχύει και για την πρόσθετη παρέμβαση υπέρ του ανακόπτοντος, η οποία
ασκήθηκε παραδεκτώς, αρμοδίως και νομίμως ενώπιον μας (άρθρα 81,215 του Κ Πολ.Δικ.).
Αφού μελετήσαμε τη δικογραφία και
Σκεφθήκαμε κατά το Νόμο
Επειδή, σύμφωνα με το άρθρο 22 παρ. 1, 2 του α.ν. 1539/38 Περί προστασίας των δημοσίων κτημάτων , όπως αυτό αντικατασταθηκε με το άρθρο 30 ν. 388/1957, διατηρήθηκε σε ισχύ με το άρθρο 52 παρ. 18 ΕισΝΚΠολΔ και του οποίου η ισχύς επεκτάθηκε και επί των κτημάτων που ανήκουν σε ΟΤΑ με το άρθρο 1 ν.δ. 31/1968, προκύπτει με σαφήνεια ότι, όταν μεταξύ του οργάνου του Δημοσίου ή του ΟΤΑ και κάποιου ιδιώτη αμφισβητείται η διακατοχή επί ορισμένου κτήματος, ο αρμόδιος Εισαγγελέας Πρωτοδικών της τοποθεσίας του ακινήτου, κατόπιν αιτήσεως του ιδιώτη ή απλού εγγράφου του οργάνου του Δημοσίου ή του ΟΤΑ ενεργεί αμέσως και αν είναι δυνατόν την ίδια ημέρα επιτόπια εξέταση, είτε ο ίδιος είτε με κάποιον από τους προανακριτικούς υπαλλήλους και προβαίνει στην προσωρινή ρύθμιση της αμφισβητούμενης διακατοχής, διατάσσοντας την επαναφορά των πραγμάτων στην πρότερα κατάσταση ή, στην περίπτωση αμφιβολίας για τον δικαιούχο διακατοχής του επιδίκου ακινήτου, απαγορεύει στους διαδίκους ή σε κάθε τρίτο την ενέργεια διακατοχικής πράξεως, μέχρι την επίλυση της διαφοράς από τα αρμόδια πολιτικά δικαστήρια, υπό την προϋπόθεση ότι η απαγόρευση αυτή δεν πρόκειται να επιφέρει σοβαρή βλάβη.
Απαραίτητες προϋποθέσεις για να επιληφθεί κατ ουσίαν ο Εισαγγελέας και να ρυθμίσει προσωρινά τη διακατοχή επί του αμφισβητούμενου κτήματος είναι 1) Να υφίσταται διαφορά, ήτοι αμφισβήτηση της νομής ή κατοχής επί ορισμένου ακινήτου κτήματος, μεταξύ του Δημοσίου ή του ΟΤΑ και ιδιώτου. 2) Η αμφισβήτηση πρέπει να συνδέεται με κατάληψη του ακινήτου, δηλαδή με αποβολή από αυτό και όχι με απλή διατάραξη. 3) Ο αϊτών να έχει κατά την ισχύουσα νομοθεσία δικαίωμα προς άσκηση νομής ή κατοχής με έρεισμα εμπράγματο ή έστω ενοχικό δικαίωμα, αν και κατά τη διαδικασία αυτή δεν τέμνεται ζήτημα νομής, ούτε βεβαιώνεται δικαστικά η διακατοχική κατάσταση του επιδίκου, αλλά απλώς επιδιώκεται η συντήρηση της υφιστάμενης πριν από την προσβολή κατάστασης μέχρι οριστικής επιλύσεως του ζητήματος από τα τακτικά δικαστήρια, (βλ. ΕισΕφΠειρ 1/2000 ΝοΒ 2000.1001, ΕισΕφΙωαν 1/1999- ΝοΒ 47 (1999) 1603, ΕισΠρΑρτας 6/2000 ΝοΒ 49 (2001) 872, ΕισΕφΑΘ 41/1998, ΑρΧΝ 234, ΕισΕφΠατρ 5/1958 ΝοΒ 8.1004, Χρ. Θηβαίου, Περί προσωρινών μέτρων εν διαφοραίς διακατοχής, παρ. 23, σελ. 131-133 υπό στοιχεία II, Ι.Ι lap. 21ν αρ.1, II, Τζίφρας, Ασφαλιστικά.Μέτρα, 4 Λ έκδοση 1985, σελ.422, αρ. 5.)„ Ειδικότερα και σε ό, τι αφορά την τελευταία αυτή προϋπόθεση ορθώς ερμηνεύθηκε ότι με την αναλυόμενη διάταξη του άρθρου 1 Ν.Δ. 31/1968, δεν σκοπείται απλώς η παρεμπόδιση της μεταβολής της αμφισβητουμένης διακατοχικής καταστάσεως του ακινήτου, έστω και χωρίς να υφίσταται κανένα νομικό δικαίωμα του κατέχοντος (τούτο θα αποτελούσε κατάφωρη παραβίαση κάθε έννοιας δικαίου) αλλά η προστασία του, κατά την κείμενη νομοθεσία, δικαιούχου στην κατοχή του κτήματος, με την επαναφορά του σ’ αυτήν, σε περίπτωση παρανόμου αποβολής εκ μέρους του αντιδίκου του, διότι διαφορετικά ο Εισαγγελέας δεν θα είχε κανένα κριτήριο για διάγνωση του ποιος από τους αμφισβητούντες υπέρ αυτού τη διακατοχή είναι ο δικαιούχος αυτής, διάγνωση την οποία ρητά επιτάσσει η διάταξη αυτή, για να διατάξει την υπέρ του αιτούντος αποκατάσταση της διακατοχής (ad hoc η αξία ιδιαιτέρας μνεί^Εισ. Πρωτ. Θηβ. Μαύρου 7/1991, Δίκη 23 (1992) 356). Γί’ αυτό και όπως προηγουμένως εκτέθηκε, ο αϊτών πρέπει να έχει δικαίωμα κατά το ισχύον δίκαιο προς άσκηση της διακατοχής που να απορρέει από εμπράγματο δικαίωμα ή νομή (εννοείται μη παράνομη) ή και από ενοχικό έναντι του αντιδίκου του και 4) Να υφίσταται, λόγω της αποβολής, λίαν κατεπείγουσα ανάγκη ρύθμισης του ζητήματος, εγκειμένη είτε στην αποφυγή συγκρούσεων και ερίδων είτε στην πρόληψη μεταβολών της καταστάσεως του επιδίκου ακινήτου (π.χ. εξαφάνιση ορίων, άλλη μεταβολή κλπ. βλ. Τζίφρα, ό.π., Σαρρέα, ΝοΒ 24.109).
Από το περιεχόμενο της παραπάνω αιτήσεως, τις καταθέσεις των μαρτύρων, τα έγγραφα και από τα σημειώματα των διαδίκων πιθανολογήθηκαν τα εξής:
Δυνάμει των υπ’ αριθμ. 365/1992 και 10409/1997 πράξεων αποδοχής κληρονομιάς του Συμβολαιογράφου Νίκαιας Δημητρίου Βυλλιώτη, που μεταγράφηκαν νόμιμα, οι καθ’ ων η ανακοπή ……… ……… και ……. ……….-……….. απέκτησαν την συγκυριότητα λόγω εξ αδιαθέτου κληρονομικής διαδοχής των γονέων τους ……….. και ………. ………..η κατά ποσοστά 50% εξ αδιαιρέτου ο καθένας ενός οικοπέδου εμβαδού 236,69 τ.μ. περίπου, όπως εμφαίνεται με τα στοιχεία Α.Β.Γ.Δ.Ε.Ζ.Η.Θ.Α. στο από Αυγούστου 2002 τοπογραφικό διάγραμμα της πολιτικού Μηχανικού ……. …….. που επισυνάπτεται στην υπ’ αριθμ. 159/2002 έκθεση πραγματογνωμοσύνης, το οποίο βρίσκεται εντός ΔΔ. Σελιάνας του νομού Αχάί’ας και συνορεύει γύρωθεν με μαντρότοιχο Δημοτικού Σχολείου, με όχθο και πέραν αυτού με ιδιοκτησία ……… …………. και με ιδιοκτησίες ….. …….., Κ. ……… και Α. ……… .Το ως άνω ακίνητο περιήλθε στην κυριότητα των ανωτέρω δικαιοπαρόχων των καθ’ ων η ανακοπή δυνάμει του υπ’ αριθμ. 9821/1975 αγοραπωλητηρίου συμβολαίου του Συμβολαιογράφου Ακράτας Δημητρίου Αναγνωστόπουλου, που έχει μεταγραφεί νόμιμα. Έκτ……, οι προαναφερόμενοι δικαιοπάροχοι των καθ’ ων η ανακοπή και, μετά το θάνατό τους κατά τα έτη 1991 και 1997 αντίστοιχα, οι τελευταίοι ασκούσαν με διάνοια κυρίου όλες τις διακατοχικές πράξεις επι του ανωτέρω ακίνητου, που προσιδιάζουν στη φύση και τον προορισμό του, ήτοι το επισκέπτονταν, το επόπτευαν και το προστάτευαν, καθιστάμενοι αποκλειστικοί κύριοι αυτού. Τον Οκτώβριο του έτους 1992_ο «…… ΑΕ» προσέβαλε τη κυριότητα των Ομήρου και ……….. …….. αποβάλλοντάς τους από τη νομή τους σε τμήμα του ανωτέρω ακινήτου εμβαδού 6,25 τ.μ. κατασκευάζοντας χωρίς τη συναίνεση ή ανοχή τους τσιμεντένια βάση, επί της οποίας τοποθέτησε μεταλλικό οικίσκο όπου εγκατέστησε μηχανήματα για τη λειτουργία τηλεφωνικού αναμεταδότη (κεραίας) πλησίον αυτού και εντός όμορης ιδιοκτησίας, ισχυριζόμενος ότι το σχετικό τμήμα του το παραχώρησε άτυπα λόγω χρησιδανείου ο Δήμος Αιγείρας. Ο ανακόπτων Δήμος Αιγείρας προβάλλοντας πράγματι, όλως αβάσιμως, δικαίωμα κυριότητας επί του ακινήτου των καθ’ ων η ανακοπή, παραχώρησε αυθαίρετα το ανωτέρω τμήμα του στον …… και, στη συνέχεια, διάνοιξε χωρίς δικαίωμα δρόμο στη μέση περίπου του ιδίου ακινήτου, μήκους 9,80 μ. και πλάτους 4,40 εως 5,20 μ. όπως εμφαίνεται στο ως άνω τοπογραφικό διάγραμμα της πραγματογνώμονα Μαρίας Στουραΐτη με τα στοιχεία Θ-Γ- Δ-Η-Θ, τον οποίο ασφαλτόστρωσε και έθεσε σε κυκλοφορία για να διευκολύνει την επικοινωνία των κατοίκων της περιοχής με τον πλησίον διερχόμενο δημοτικό δρόμο και την πρόσβαση στον παραπάνω οικίσιιό του ……. (βλ. την υπ’αριθμ. 41/2005 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Καλαβρύτων.)
Με τον τρόπο αυτό κατέλαβε αυθαίρετα και ένα δεύτερο τμήμα από την ιδιοκτησία των καθ’ ων η ανακοπή, εμβαδού 47 περίπου τ.μ. Οι ιδιοκτήτες του ακινήτου …… ……… και ……… ……….. – ………, αντιλαμβανόμενοι τις προαναφερθείσες αυθαίρετες ενέργειες του Δήμου Αιγείρας, άσκησαν την από 13-9-2000 αγωγή τους κατά του «…… ΑΕ» στο ειρηνοδικείο Ακράτας, αναφορικά με την κατάληψη του μικρότερου τμήματος των 6,25 τ.μ. επί του οποίου τοποθετήθηκε ο οικισμός του ……, με συνέπεια να εκδοθεί αρχικά η υπ’ αριθμ. 32/2003 απόφαση του ανωτέρω δικαστηρίου και εν τέλει σε δεύτερο βαθμό η υπ’ αριθμ. 41/2005 τοιαύτη του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Καλαβρύτων, με την οποία αναγνωρισθήκαν κύριοι του καταληφθέντος κατά τα άνω τμήματος, το οποίο κρίθηκε ότι ανήκε στην εκεί κειμένη ιδιοκτησία τους.
Παραλλήλως οχλούσαν τον Δήμο Αιγείρας για την αυθαίρετη εκ μέρους του κατάληψη και του δεύτερου τμήματος της ιδιοκτησίας τους που διαμορφώθηκε κατά τα άνω εκτεθέντα σε δρόμο, ψωρίς όμως αποτέλεσμα. Ακολούθως και μετά τη δικαίωσή τους με την προαναφερθείσα απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Καλαβρύτων, η οποία στο σκεπτικό της θεωρεί, χωρίς ωστόσο να αποτελεί αντικείμενο της δίκης εκείνης και το δεύτερο τμήμα εμβαδού 47 περίπου τ.μ. ως κομμάτι της ιδιοκτησίας τους, περιέφραξαν στις 23 Μαρτίου 2007 το τελευταίο (επίδικο) με σιδηροπασσάλους και σύρμα προκειμένου να διασφαλίσουν την συνόλη και εκεί κειμένη ιδιοκτησία τους. Με αφορμή την ενέργειά τους αυτή ο αϊτών και ανακόπτων Δήμος Αιγείρας υπέβαλε την ένδικη αίτησή του ζητώντας να αναγνωριστεί νομέας του επιδίκου και την επαναφορά των πραγμάτων στην προτέρα τους κατάσταση. Το αίτημά του όμως αυτό δεν είναι σύννομο, σύμφωνα με όσα εκτέθηκαν στη μείζονα σκέψη της παρούσας, γιατί η διακατοχή του επί του επιδίκου τμήματος δεν απορρέει από κάποιο ειιπράγματομή ενοχικό ή ανεπίληπτης νομής δικαίωμά του έναντι των αντιδίκων του άλλα στηρίζεται στην παράνομη αποβολή των τελευταίων από το……………….επίδικο. Συνακόλουθα η αίτηση του ανακοπτοντος ορθώς απερρίφθη από τον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Καλαβρύτων με την υπ’ αριθμ. 3/07 απόφασή του, αν και με άλλη αιτιολογία, ως αβάσιμη στην ουσία της.
Για τους λόγους αυτούς
Δεχόμαστε τυπικά και απορρίπτουμε στην ουσία τους, τόσο την από 15-5-07 ανακοπή του Δήμου Αιγείρας, κατά της υπ’ αριθμ. 3/2007 αποφάσεως του Εισαγγελέως Πρωτοδικών Καλαβρύτων, όσο και την από 26-6-2007 πρόσθετη παρέμβαση των 1) ……… συζ. ……. ……….., κατοίκων Καλλιθέας Αττικής και 2) …….. ……. του ………, κατοίκου Δ.Δ. ……..Αχάΐας, υπέρ του ανακοπτοντος.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε στην Πάτρα στις 25-4-2007, με απόντες τους διαδίκους και τους πληρεξουσίους δικηγόρους τους.
Ο ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΕΦΕΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ: EYAΓΓΕΛΟΣ ΚΑΙΣΑΡΗΣ
Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: EΛΕΝΗ ΠΕΡΔΙΚΑΡΗ
