Περίληψη
Αριθμός Απόφασης
48/2013
ΤΟ ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΕΥΒΟΙΑΣ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές Αρτεμίσια Παναγιώτου, Πρόεδρο Εφετών, Κωνσταντίνο Σταμαδιάνο, Εφέτη, Μαρία Μέξα-Ευδαίμονος , Εφέτης – Εισηγήτρια και από τη Γραμματέα Κωνσταντίνα Καρβουνιάρη.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στη Χαλκίδα την 9 Ιανουάριου 2013, για να δικάσει την παρακάτω υπόθεση, μεταξύ:
ΤΗΣ ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ: ………… …………..συζ. ………. …………, το γένος …………και ……….., κατοίκου ……… Ευβοίας, η οποία παραστάθηκε δια της πληρεξούσιας της δικηγόρου Ελένης Καμπούρογλου.
ΤΟΥ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΥ: …… …… του ………., κατοίκου ………. Ευβοίας, που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Χρήστο Οικονομάκη με δήλωση του άρθρου 242 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ.
Ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος, με την από 2-6-2010 αγωγή του προς το Πολυμελές Πρωτοδικείο Χαλκίδας, που έχει κατατεθεί με αριθμό 129/2010, ζήτησε να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται σ’ αυτήν. Το Δικαστήριο αυτό εξέδωσε τη με αριθμό 176/2011 απόφασή του η οποία διορθώθηκε με την υπ’αριθμ.301/2011 απόφαση του ιδίου Δικαστηρίου με την οποία δέχθηκε την αγωγή.
Την απόφαση αυτή προσέβαλε η εκκαλούσα με την από 6-3-2012 με αριθμ.εκθ.καταθ.57/2012 και με αριθμ.εκθ.προσδ. 108/2012 έφεσή της , επί της οποίας ορίσθηκε δικάσιμος η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας. Η υπόθεση εκφωνήθηκε στη σειρά της από το πινάκιο και συζητήθηκε. Οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται ανωτέρω. Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων αναφέρθηκαν στις προτάσεις που κατέθεσαν.
Η υπό κρίση έφεση της εναγομένης κατά της υπ’αριθμ. 176/2011 αποφάσεως του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Χαλκίδας, όπως διορθώθηκε με την με αρ. 301/2011 απόφαση του ίδιου Δικαστηρίου που εκδόθηκε κατά την ειδική διαδικασία των γαμικών διαφορών, επί της απ6 2-6-2010 αγωγής του ήδη εφεσιβλήτου – ενάγοντος ασκήθηκε νομίμως και εμπροθέσμως (άρθρα 495 επ., 761 και 511 επ. ΚΠολΔ). Συνεπώς πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί το βάσιμο των λόγων της κατά την ίδια διαδικασία (522 και 533 ΚΠολΔ) οι οποίοι αναφέρονται σε εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων από το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο.
Από την ένορκη κατάθεση του μάρτυρα του ενάγοντος στο ακροατήριο του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου που περιέχεται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του Πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου και από όλα τα έγγραφα, που νόμιμα οι δ lάδικοι επικαλούνται και προσκομίζουν, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα: Οι διάδικοι τέλεσαν μεταξύ τους νόμιμο γάμο, στα Γιάλτρα Αιδηψού Ευβοίας στις 24-4-1977, σύμφωνα με τους κανόνες της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησία από τον οποίο απέκτησαν δύο τέκνα την ………. και τη ……… που γεννήθηκαν στις 17-3-1978 και 22-8-1979 αντιστοίχως. Η έγγαμη συμβίωσή τους όμως δεν υπήρξε ομαλή και τον Φεβρουάριο του έτους 2008 διακόπηκε όταν η εναγομένη απεχώρησε από τη συζυγική κατοικία. Από τότε οι διάδικοι ζουν χωριστά χωρίς καμία πρόθεση επανασύνδεσης από κανέναν από αυτούς.
Κατόπιν αυτού εφόσον η έγγαμη συμβίωση είχε διακοπεί επί δύο και πλέον έτη, πριν από την άσκηση της αγωγής εκμαίρεται αμάχητα ο ισχυρός κλονισμός της έγγαμης σχέσης τους χωρίς να εξετάζεται ο λόγος που τον προκάλεσε και το πρόσωπο του συζύγου στον οποίο αφορούσε (ΑΠ 701/2007 ΝΟΒ 2007, 1834). Τα ανωτέρω δέχθηκεη εκκαλουμένη χωρίς να προσβάλλεται ως προς το κεφάλαιο αυτό. Περαιτέρω το άρθρο 281 ΑΚ εφαρμόζεται και επί αγωγής διαζυγίου που στηρίζεται στην τετραετή (και ήδη μετά την τροποποίηση του άρθρου 1439 παρ. 3 του ΑΚ με το άρθρο 14 παρ. 3 του ν. 3719/2008) στην διετή διακοπή της συμβίωσης μεταξύ των συζύγων, αλλά μόνο αν συντρέχουν πολύ σοβαρές και ακραίες περιπτώσεις και με τη ρύθμιση των συνεπειών του διαζυγίου δεν είναι δυνατή η άμβλυνση των επιβλαβών επιδράσεων αυτού στα συμφέροντα ή την προσωπικότητα του άλλου ή των τέκνων, κατά τρόπο ώστε, αν και υπάρχει βάσιμος λόγος διαζυγίου, να κρίνεται αναγκαίο να μη λυθεί ο γάμος.
Οι συνηθισμένες επιπτώσεις σε βάρος των συζύγων που χωρίζουν με διαζύγιο (ανυπαρξία οικονομικών πόρων του άλλου να εξασφαλίσει τη διατροφή του, αδυναμία αυτού προς εργασία εν όψει και της ηλικίας του, στέρηση της δυνατότητας να κατοικεί στην οικία του άλλου, ψυχικό άλγος λόγω του διαζυγίου κλπ) δεν είναι δυνατόν να Θεμελιώσουν την εκ του άρθρου 281 ΑΚ ένσταση καταχρηστικής ασκήσεως του δικαιώματος και την με βάση αυτή απόρριψη της αγωγής, διότι αλλιώς θα ανατρέπονταν στις περισσότερες περιπτώσεις διαζυγίων, η ρύθμιση του αντικειμενικού κλονισμού του γάμου που εσπίζεται ως λόγος διαζυγίου με την προαναφερομένη διάταξη του άρθρου 1439 και 3 ΑΚ (ΑΠ 1850/99 ΕλΔ 41.987, 1257/98 Ελ.Δ. 40.90, ΑΠ 249/99 Ελ.Δ. 40.1041, Εφ.Πατρ. 16/2002 NOMOS).
Η εκκαλούσα με την έφεσή της ισχυρίζεται ότι ο εφεσίβλητος ασκεί καταχρηστικά το ένδικο δικαίωμά του διότι το διαζύγιο θα επιφέρει δυσμενείς συνέπειες σ’ αυτήν επειδή αδυνατεί να εργαστεί εξαιτίας του προχωρημένου της ηλικίας της (είναι 56 ετών) και έχει προβλήματα υγείας. Ο ισχυρισμός αυτός είναι μη νόμιμος και πρέπει να απορριφθεί, διότι, σύμφωνα με τα άνω αναφερόμενα, τα ανωτέρω περιστατικά δεν μπορούν να καταστήσουν καταχρηστική την άσκηση της αγωγής. Επομένως εφόσον το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο έκρινε όμοια και απέρριψε την σχετική ένστασή της δεν έσφαλε. Γι αυτό πρέπει να απορριφθει ο σχετικός μοναδικός λόγος της εφέσεως με τον οποίο η εκκαλούσα υποστηρίζει τα αντίθετα καθώς και η έφεσή της συνολικά. Πρέπει δε να συμψηφιστεί μεταξύ των διαδίκων η δικαστική δαπάνη του παρόντος βαθμού, λόγω της σχέσεώς τους ως συζύγων (άρθρ. 179 και 183 ΚΠολΛ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζοντας αντιμωλία των διαδίκων.
Δέχεται τυπικά και απορρίπτει κατ’ ουσίαν
την έφεση.
Συμψηφίζει μεταξύ των διαδίκων τη δικαστική δαπάνη του παρόντος βαθμού.
Κρίθηκε και αποφασίστηκε στη Χαλκίδα στις 2 Απριλίου 2013 και δημοσιεύτηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 5 Απριλίου 2013, χωρίς να παρίστανται οι διάδικοι και οι πληρεξούσιοί τους δικηγόροι.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
