Περίληψη
ΑΡΙΘΜΟΣ 502/2019
ΤΟ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
Διαδικασία Περιουσιακών Διαφορών
Συγκροτήθηκε από την Ειρηνοδίκη Αθηνών Σπυριδούλα Τσίγκα την οποία όρισε να δικάσει η Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διοικήσεως του Ειρηνοδικείου Αθηνών και το Γραμματέα Χρηστό Φιλίππου.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 30 Οκτωβρίου 2018 για να δικάσει την παρακάτω υπόθεση μεταξύ:
Του ενάγοντα : __________ __________ του __________ , κατοίκου _______, ο οποίος παραστάθηκε μετά της πληρεξούσιας του δικηγόρου Νίκης Βλαχογιάννη.
ΚΑΤΑ
Της εναγομένης: Αλλοδαπής ασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία «__________ S.A», που εδρεύει στο __________ της __________ και εκπροσωπείται νόμιμα στην Ελλάδα από την εταιρία με την επωνυμία «__________ ΚΑΙ ΣΙΑ Ε.Ε.», που εδρεύει στην __________ , νομίμως εκπροσωπουμένης, η οποία παραστάθηκε διά της πληρεξούσιας της δικηγόρου Αγορίτσας Μπούτα.
Ο ενάγων ζητεί να γίνει δεκτή η από 3-2-2016 αγωγή του, διαδικασίας περιουσιακών διαφορών, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου, με αριθμό κατάθεσης ΓΑΚ 13.675/2016 και ΕΑΚ 1.543/2016 και προσδιορίσθηκε για τη δικάσιμο στις 12-1-2017 κατά την οποία αναβλήθηκε για αυτή που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης οι πληρεξούσιες δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις προτάσεις τους.
Μελέτησε τη δικογραφία
Σκέφτηκε σύμφωνα με το Νόμο.
Με την κρινόμενη αγωγή ο ενάγων εκθέτει ότι στις 8-9-2014, η οδηγός του υπ’ αριθμ. κυκλοφορίας __________ Ι.Χ.Ε αυτοκινήτου, το οποίο κατά το χρόνο εκείνο ήταν ασφαλισμένο για την έναντι των τρίτων αστική ευθύνη στην εναγόμενη ασφαλιστική εταιρία, επέπεσε από αποκλειστική της υπαιτιότητα στο υπ’ αριθμ. κυκλοφορίας __________ Ι.Χ.Ε. αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας του, προκαλώντας σ’ αυτό φθορές και βλάβες, κατά τις ειδικότερα περιγραφόμενες στην αγωγή συνθήκες. Με βάση τα παραπάνω πραγματικά περιστατικά ο ενάγων, ζητεί, μετά την, παραδεκτά, μετατροπή του αιτήματος της αγωγής από καταψηφιστικό σε έντοκο αναγνωριστικό* μ| δήλωση που καταχωρήθηκε στα πρακτικά (αρθ. 223 Κ.Πολ.Δ.), με απόφαση που θα κηρυχθεί προσωρινά εκτελεστή, να αναγνωρισθεί ότι η εναγόμενη οφείλει να του καταβάλλει το ποσό των 1.209,34 ευρώ, ως αποζημίωση τη θετική και αποθετική ζημία που υπέστη και για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της παρούσας μέχρι την εξόφληση και να καταδικαστεί η τελευταία στη δικαστική του δαπάνη.
Με αυτό το περιεχόμενο η αγωγή, επαρκώς ορισμένη παρά τα αντίθετα από την εναγόμενη ισχυριζόμενα, αρμόδια και παραδεκτά εισάγεται ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (αρθ. 14 παρ.1, 25 παρ.2 Κ.Πολ.Δ.) για να συζητηθεί κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών (άρθρο 614 παρ.2 Κ.Πολ.Δ) σε συνδυασμό με το άρθρο 2 του Ν. 433 5/2015 (μεταβατικές διατάξεις). Είναι δε νόμιμη στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 914, 297, 298, 330 εδ. β\ 340, 345, 346, 932 ΑΚ., 2, 4, 9 και 10 του Ν. ΓΠΝ/1911, αρθ. 10 του Ν. 489/76, 70, 176 και 191 παρ.2 Κ.Πολ.Δ. , πλην του αιτήματος για κήρυξη της απόφασης προσωρινά εκτελεστής, καθώς μετά την κατά τα ανωτέρω τροπή του καταψηφιστικού αιτήματος της αγωγής σε αναγνωριστικό, αυτή κατέστη στο σύνολο της αναγνωριστική και όπως προκύπτει από το άρθρο 904 παρ. 2 α’ Κ.Πολ.Δ., δεν αποτελεί τίτλο εκτελεστό, ο οποίος είναι και απαραίτητη προϋπόθεση για την κήρυξη της απόφασης προσωρινά εκτελεστής (βλ. σχ. Εφ. Πειρ. 1903/1979, Πειρ. Νομ (1979), 625, Πολ. Πρ. Αθ 1208/1998, ΔΕΕ (4), 1101, Π.Γέσιου-Φαλτσή, Δίκαιο αναγκαστικής εκτέλεσης, τομ. 1,1998, σελ. 238-239, Γ.Νικολόπουλος, σε Κεραμέα/ Κονδύλη/Νίκα ερμηνεία ΚΠολΔ, άρθρο 907, αριθ. 3, σελ. 1721). Πρέπει, επομένως, κατά το μέρος που κρίθηκε νόμιμη να ερευνηθεί περαιτέρω και ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα.
Η εναγόμενη ασφαλιστική εταιρία με προφορική δήλωση της πληρεξούσιας της δικηγόρου στο ακροατήριο, αλλά και με τις νομίμως και εμπροθέσμως κατατεθείσες προτάσεις της, προέβαλλε τον ισχυρισμό ότι αποκλειστικά υπαίτιος της επίδικης σύγκρουσης, άλλως συνυπαίτιος στην πρόκληση αυτού κατά ποσοστό 95%,είναι ο ενάγων. Ο ως άνω ισχυρισμός περί αποκλειστικού πταίσματος του παραπάνω οδηγού συνιστά αιτιολογημένη άρνηση της αγωγής, ενώ εκείνος περί συντρέχοντος πταίσματος αυτού στην πρόκληση του ατυχήματος αποτελεί νόμιμη ένσταση, κατ’ άρθρο 300 του ΑΚ (βλ. σχ. ΑΠ 912/1996, Ελ.Δνη 1996, 79, ΑΠ 485/2001, Ελ.Δνη 2002, 384, ΑΠ 763/2000, Ελ.Δνη 2001,75) και πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω κατ’ ουσία. Επίσης, αρνήθηκε τα αξιούμενα από τον ενάγοντα κονδύλια ως αόριστα, αβάσιμα και υπερβολικά. Η άρνηση αυτή δημιουργεί στον ενάγοντα το δικονομικό βάρος να αποδείξει τα πραγματικά περιστατικά, τα οποία αποτελούν στοιχεία του πραγματικού του επικαλούμενου κανόνα δικαίου και επιφέρουν τις προβαλλόμενες και αιτούμενες απ’ αυτόν έννομες συνέπειες κατ’ άρθρα 335, 338 παρ.1 και 591 παρ.1 εδ. α Κ.Πολ.Δ (βλ. σχ. Αθ. Κρητικό «Αποζημίωση από αυτοκινητικά ατυχήματα», εκδ. δ’, 2008, παρ.35, 132, σελ.879).
Από τη χωρίς όρκο κατάθεση του ενάγοντα που εξετάσθηκε στο ακροατήριο και περιέχεται στα ταυτάριθμα με την παρούσα απόφαση πρακτικά συνεδρίασης, τα έγγραφα που επικαλούνται και προσάγουν οι διάδικοι τα οποία χρησιμεύουν είτε ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, όσα οι πληρεξούσιες δικηγόροι τους ανέπτυξαν προφορικά και με τις έγγραφες προτάσεις τους και από το σύνολο της διαδικασίας αποδείχθηκαν κατά την κρίση του Δικαστηρίου τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Στις 8-9-2014 και περί ώρα 16:00′, ο ενάγων οδηγώντας το υπ’ αριθμ. κυκλοφορίας __________ Ι.Χ.Ε αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας του, κινούνταν στην οδό __________ στην περιοχή __________ με κατεύθυνση προς __________ . Η ανωτέρω οδός είναι διπλής κατεύθυνσης με μία (1) λωρίδα κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση και συμβάλλεται με την οδό __________ , δρόμο μονής κατεύθυνσης με μία (1) λωρίδα κυκλοφορίας, επί της οποίας και προ της άνω συμβολής, υπάρχει ρυθμιστική της κυκλοφορίας πινακίδα STOP, υποχρεωτικής διακοπής της πορείας των οχημάτων που κινούνται σ’ αυτή. Τη στιγμή κατά την οποία ο ενάγων έφθασε στην προαναφερόμενη διασταύρωση και τη διέσχιζε, η οδηγός του υπ’ αριθμ. κυκλοφορίας __________ Ι.Χ.Ε αυτοκινήτου, η οποία έβαινε στην οδό __________ , με πρόθεση να ενεργήσει δεξιά στροφή και εισέλθει στην οδό __________ και δη στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας με εκείνο του ενάγοντα, αφού παραβίασε τη ρυθμιστική πινακίδα STOP που είχε στην πορεία της, εισήλθε ανέλεγκτα και εντελώς ξαφνικά στην εν λόγω διασταύρωση και επιχείρησε τον ως άνω ελιγμό «ανοιχτά», με αποτέλεσμα να επιπέσει με το εμπρόσθιο αριστερό τμήμα του αυτοκινήτου της στην αριστερή πλευρά του αυτοκινήτου του ενάγοντα και να προκληθούν έτσι ζημίες στα αντίστοιχα σημεία (βλ. σχ. φωτογραφίες του τόπου του ένδικου ατυχήματος και του ζημιωθέντος αυτοκινήτου, υπεύθυνη δήλωση ατυχήματος του ενάγοντα στην ασφαλίζουσα το όχημά του ασφαλιστική εταιρία «__________ Α.Ε.Ε.Γ.Α» που προσκομίζονται μετ’ επικλήσεως από τους διαδίκους). Με βάση τα παραπάνω πραγματικά περιστατικά και την προσήκουσα εκτίμηση των αποδείξεων, αποκλειστικά υπαίτια για την ένδικη σύγκρουση και των εξ’ αυτής αποτελεσμάτων της, είναι η οδηγός του υπ’ αριθμ. κυκλοφορίας __________ Ι.Χ.Ε αυτοκινήτου, διότι δεν κατέβαλε κατά την οδήγηση του ως άνω αυτοκινήτου την προσήκουσα (απαιτουμένη) επιμέλεια και προσοχή (μη ενσυνείδητη αμέλεια), την οποία μπορούσε, αναλόγως των αντικειμενικών περιστάσεων και ικανοτήτων της και όφειλε κατά τους νομικούς κανόνες, τις επικρατούσες οδικές και κυκλοφοριακές συνθήκες και την κοινή πείρα και λογική να καταβάλει, ως μέσος συνετός και ευσυνείδητος οδηγός αυτοκινήτου (άρθρο 330 του ΑΚ) και η οποία θα οδηγούσε σε πρόβλεψη του ζημιογόνου αποτελέσματος. Συγκεκριμένα, διότι αυτή κινούμενη στην οδό __________ και στη συμβολή αυτής με _________, προτιθέμενη να εισέλθει στην τελευταία με δεξιό ελιγμό και ήταν υποχρεωμένη, σε κάθε περίπτωση, να ακινητοποιήσει πλήρως όχημά της προ αυτής, λόγω της ρυθμιστικής πινακίδας STOP π συνυπήρξε, πριν στην πορεία της και πριν την είσοδό της στην εν λόγω διασταύρωση και να παραχωρήσει προτεραιότητα στα οχήματα που κινούνταν και στα δύο (2) ρεύματα κυκλοφορίας της οδού Θεσσαλονίκης, εντούτοις, δεν συμμορφώθηκε με τις ως άνω υποχρεώσεις της, αλλά εισήλθε στην τελευταία, με αμείωτη ταχύτητα και εκτελώντας τον ανωτέρω ελιγμό «ανοιχτά», με αποτέλεσμα το εμπρόσθιο αριστερό τμήμα του αυτοκινήτου της να προσκρούσει στην αριστερή πλευρά του αυτοκινήτου του ενάγοντα τη στιγμή κατά την οποία αυτός κινούνταν κανονικά στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας της ανωτέρω οδού. Από τις προεκτεθείσες εσφαλμένες πράξεις και παραλείψεις της, οι οποίες τελούν σε πρόσφορη αιτιώδη συνάφεια με το επελθόν επιζήμιο αποτέλεσμα και συνιστούν σαφή παράβαση των διατάξεων των άρθρων 12 παρ. 1, 19 παρ. 1, 26 παρ. 4 του ν. 2696/1999 (Κ.Ο.Κ.), η οδηγός του υπ’ αριθμ. κυκλοφορίας __________ Ι.Χ.Ε αυτοκινήτου, κατά στοιχειοθέτηση της αμέλειάς της, δεν προείδε το ζημιογόνο αποτέλεσμα και δεν απέτρεψε την ένδικη σύγκρουση και τα αποτελέσματα της. Στοιχεία τα οποία να θεμελιώνουν οποιασδήποτε μορφής υπαιτιότητα του ενάγοντα στην επέλευση του ένδικου ατυχήματος δεν προέκυψαν από τις αποδείξεις που προσκομίσθηκαν. Συνεπώς, πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμος ο σχετικός ισχυρισμός περί αποκλειστικής υπαιτιότητας και η επικουρικά προβαλλόμενη ένσταση συνυπαιτιότητας του ενάγοντα στην πρόκληση του ένδικου ατυχήματος που προέβαλε η εναγόμενη ασφαλιστική εταιρία. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι για την επισκευή του ως άνω οχήματος του ο ενάγων δαπάνησε για εργασίες επισκευής και βαφής ήτοι εξαγωγή και τοποθέτηση πίσω προφυλακτήρα 30 ευρώ, εξαγωγή και τοποθέτηση εμπρός προφυλακτήρα 30 ευρώ, εξαγωγή και τοποθέτηση εμπρός φαναριού 6 ευρώ, εξαγωγή και τοποθέτηση αριστερού θόλου 6 ευρώ, εξαγωγή και τοποθέτηση πίσω αριστερού φαναριού 6 ευρώ, λύσιμο-δέσιμο πόρτας οδηγού 30 ευρώ, λύσιμο-δέσιμο πίσω αριστερής πόρτας 30 ευρώ, επισκευή εμπρός φτερού αριστερού 30 ευρώ, επισκευή εμπρός πόρτας αριστερής 20 ευρώ, επισκευή πίσω πόρτας αριστερής 40 ευρώ, επισκευή πίσω φτερού αριστερού 30 ευρώ, βαφή αριστερής πλευράς τεσσάρων (4) τεμαχίων 400 ευρώ και συνολικά 658 ευρώ, πλέον του αναλογούντα Φ.Π.Α. 23%, αξίας 151,34 ευρώ, δηλαδή 809,34 ευρώ, όπως προκύπτει από την 25-1-2016 απόδειξη ταμειακής μηχανής του συνεργείου του __________ __________ __________ , σε συνδυασμό με την ανάλυση εργασιών του τελευταίου, στην οποία εμφαίνονται αναλυτικά οι ως άνω εργασίες, καθώς και το κόστος επισκευής καθεμίας απ’ αυτές. Δηλαδή, ο ενάγων για τις παραπάνω αιτίες δικαιούται να απαιτήσει από την εναγόμενη ασφαλιστική εταιρία το ποσό των 809,34 ευρώ, κατά το οποίο και ζημιώθηκε. Το Δικαστήριο οδηγήθηκε σε ασφαλή συμπεράσματα αναφορικά με το ύψος των κονδυλίων εργασιών επισκευής, που υποχρεώθηκε να καταβάλει ο ενάγων για την αποκατάσταση των ζημιών του αυτοκινήτου του και ότι αυτές ήταν αναγκαίες και τελούν σε αιτιώδη συνάφεια με το ένδικο τροχαίο συμβάν. Ως εκ τούτου, πρέπει να απορριφθεί ο περί του αντιθέτου ισχυρισμός της εναγόμενης ασφαλιστικής εταιρίας ότι τα αιτούμενα ποσά είναι υπερβολικά, προσκομίζοντας προς τούτο την από 16-9-2014 έκθεση πραγματογνωμοσύνης του πραγματογνώμονα Πάρη Λεβισιάνου, σύμφωνα με την οποία το σύνολο των εργασιών επισκευής του εν λόγω αυτοκινήτου ανέρχεται στα 651,90 ευρώ, αφού ο ζημειωθείς έχει το δικαίωμα επιλογής, αν θα επισκευάσει το αυτοκίνητό του και σε ποιο συνεργείο. Ούτε ο ζημιώσας, ούτε η ασφαλιστική του εταιρία έχουν δικαίωμα να επέμβουν και να επιβάλλουν το συνεργείο που θέλουν. Ο ζημιωθείς δικαιούται να επιλέξει ο ίδιος το συνεργείο, έστω και αν το συνεργείο αυτό είναι ακριβότερο από τα άλλα. Η επιλογή από τον ζημιωθέντα τέτοιου συνεργείου δεν μπορεί να θεμελιώσει ούτε ένσταση συντρέχοντος πταίσματος (αρθ.300 ΑΚ), ούτε ένσταση καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος εκ μέρους του ζημιωθέντος, αλλά αποτελεί πράξη διαχείρισης, που επιφυλάσσεται αποκλειστικά και μόνο στον ιδιοκτήτη αυτοκινήτου (βλ. σχ. Εφ. Αθ. 4580/2006 Πειρ. Νομ. 2006/421 με παραπομπές σε νομολογία, Αθ. Κρητικό «Αποζημίωση από Αυτοκινητικά Ατυχήματα», εκδ.2008, παρ.22, αριθμ. 44, σελ. 479). Επιπλέον, από κανένα αποδεικτικό στοιχείο δεν προέκυψε ότι μετά την αποκατάσταση των παραπάνω ζημιών του αυτοκινήτου του ενάγοντα, μειώθηκε η εμπορική ή τεχνική αξία του, και τούτο, επειδή το αυτοκίνητό του, κατασκευής εργοστασίου __________ , 1560 cc, έτους πρώτης κυκλοφορίας 2007, δεν υπέστη ζημιές σε καίριο σημείο του και όσες υπέστη ήταν μικρής έκτασης, αποκαταστάθηκαν δε σε συνεργείο της επιλογής του με όλους τους σύγχρονους τεχνικούς κανόνες, που δίνουν τη δυνατότητα να επισκευαστεί και να βαφεί, έστω και μερικά, ένα αυτοκίνητο χωρίς να υπάρχει διαφοροποίηση από το υπόλοιπο μη ζημιωθέν μέρος του (βλ. σχ. Αθ. Κρητικό, «Αποζημίωση από Τροχαία Αυτοκινητικά Ατυχήματα», εκδ. 1998, αριθ. 848, 852, 868). Ακόμη, δεν αποδείχτηκε ότι μετά την επισκευή του υπάρχουν εξαιτίας της σύγκρουσης ελαττώματα στην ικανότητα χρήσης του, στην ασφάλεια λειτουργίας του, στη διάρκεια της ζωής του ή στην εξωτερική του εμφάνιση και ως εκ τούτου το σχετικό αιτηθέν κονδύλιο πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμο. Εν όψει των συνθηκών κάτω από τις οποίες έλαβε χώρα το ένδικο ατύχημα, του βαθμού πταίσματος της οδηγού του ζημιογόνου αυτοκινήτου και της ψυχικής ταλαιπωρίας, ο ενάγων υπέστη ηθική βλάβη, για την αποκατάσταση της οποίας, πρέπει να του επιδικασθεί ως χρηματική ικανοποίηση το ποσό των 100 ευρώ, το οποίο κρίνεται εύλογο μετά τη στάθμιση των ως άνω κατά νόμο στοιχείων (αρθρ.932 ΑΚ). Συνεπώς, η συνολική απαίτηση του τελευταίου κατά της εναγόμενης ασφαλιστικής εταιρίας ανέρχεται στο ποσό των (809,34 + 100 =) 909,34 ευρώ. Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω πρέπει, η υπό κρίση αγωγή να γίνει εν μέρει δεκτή ως κατ’ ουσία βάσιμη και να αναγνωρισθεί η υποχρέωση της εναγόμενης ασφαλιστικής εταιρίας να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των 909,34 ευρώ με το νόμιμο τόκο επιδικίας από την επομένη της επίδοσης της αγωγής μέχρι την εξόφληση, καθόσον μετά την ισχύ της διάταξης του άρθρου 346 ΑΚ, με το άρθρο 2 του ν. 4055/2012, ο περιορισμός του καταψηφιστικού αιτήματος της αγωγής σε έντοκο αναγνωριστικό, δεν συνιστά, σύμφωνα με τη νέα ρύθμιση, λόγο για την κατ’ εξαίρεση επιδίκαση του τόκου υπερημερίας, ο οποίος πρέπει να επιδικάζεται μόνο στις περιπτώσεις κατά τις οποίες ο οφειλέτης χρηματικής απαίτησης ευλόγως αντιδικεί, δεδομένου ότι μοναδικό κριτήριο για την εξαίρεση από την επιδίκαση τόκου επιδικίας είναι το εύλογο ή όχι της αντιδικίας (βλΤ σχ. ΑΠ 1207/2107 δημ. Νόμος). Τέλος, ένα μέρος από τα δικαστικά έξοδα του ενάγοντα πρέπει να επιβληθούν σε βάρος της εναγόμενης ασφαλιστικής εταιρίας κατ’ άρθρα 178 και 191 παρ.2 Κ.Πολ.Δ., όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Δέχεται εν μέρει την αγωγή.
Αναγνωρίζει την υποχρέωση της εναγόμενης ασφαλιστικής εταιρίας να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό εννιακοσίων εννέα ευρώ και τριάντα τεσσάρων λεπτών (909,34) με το νόμιμο τόκο επιδικίας από την επομένη της επίδοσης της αγωγής μέχρι την ολοσχερή εξόφληση.
Επιβάλλει ένα μέρος από τα δικαστικά έξοδα του ενάγοντα σε βάρος της εναγόμενης ασφαλιστικής εταιρίας το ύψος των οποίων ορίζει στο ποσό των εκατόν πενήντα (150) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε στην __________ στις 1-2-2019, σε έκτακτη, δημόσια και στο ακροατήριο συνεδρίαση του Δικαστηρίου, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους.
Η ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΗΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
