Περίληψη
ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ 150/2020
Αριθμός κατάθεσης αίτησης: ΑΣΦ.25/20
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΞΑΝΘΗΣ
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΜΕΤΡΩΝ
ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τη Δικαστή Ειρήνη Πατσιά, Πρωτόδικη, που ορίστηκε από την Πρόεδρο που Διευθύνει το Πρωτοδικείο.
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριό του, στις 08 Ιουλίου 2020, χωρίς τη σύμπραξη γραμματέα, για να δικάσει την υπόθεση, μεταξύ:
ΤΩΝ ΑΙΤΟΥΝΤΩΝ: 1) ________ ________ του ________ , κατοίκου ________ ________ με ΑΦΜ ________ και 2) ________ ________ του ________ , κατοίκου ________ ________ με ΑΦΜ: ________ , που παραστάθηκαν μετά της πληρεξούσιας δικηγόρου τους, Αικατερίνης Γιαννακάκη του Δ.Σ. Ξάνθης (AM: 404), η οποία κατέθεσε σημείωμα.
ΤΩΝ ΚΑΘ’ ΩΝ Η ΑΙΤΗΣΗ: 1) ________ ________ του ________ , κατοίκου Ξάνθης με ΑΦΜ 160227490/Δ.Θ.Υ Ξάνθης, που παραστάθηκε μετά του πληρεξούσιου δικηγόρου του Αναστάσιου Κοϊμτζίδη (ΑΜΔΣΚαβ 165, ΚΟΙΜΤΖΙΔΗΣ-ΠΑΠΑΡΑΛΛΗΣ-ΚΟΓ ΚΑΛΙΔΗΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΑΜΔΣΚαβ 80002) ο οποίος κατέθεσε σημείωμα και 2) ________ ________ του ________ , κατοίκου ________ , οδός ________ αριθ. __, ΑΦΜ.________ που παραστάθηκε μετά της πληρεξούσιας δικηγόρου του Σοφίας Κοσμίδου (ΑΜΔΣΘ:9284, ΟΙΚΟΝΟΜΑΚΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΔΙΕΘΝΗΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΑΜΔΣΠ: 30039) η οποία κατέθεσε σημείωμα
Οι αιτούντες ζητούν να γίνει δεκτή η από 24-01-2020 αίτησή τους, που κατατέθηκε στη Γραμματεία αυτού του Δικαστηρίου με αριθμό κατάθεσης δικογράφου 25/24-01-2020 και προσδιορίστηκε αρχικά για τη δικάσιμο της 04- 03-2020 και μετά από αναβολή για τη δικάσιμο της 06-05-2020 οπότε και ματαιώθηκε λόγω της αναστολής των εργασιών του Πρωτοδικείου Ξάνθης σύμφωνα με τις διατάξεις των αριθμ. Δ1 α/ΓΠ.οικ.17734/12.03.2020, 18176/15 03.2020, 21159/27.03.2020, 24403/11.04 2020, 26804/25.04.2020, 30340/15.05 2020 κοινών υπουργικών αποφάσεων (ΦΕΚ Β 833/12.03.2020, 864/15.03 2020,1074/27.03.2020,1301/11 04.2020, 1588/25.04.2020, 1857/15.05.2020 αντίστοιχα) με τις οποίες διαδοχικά επιβάλλεται το μέτρο της προσωρινής αναστολής λειτουργίας όλων των Δικαστηρίων και Εισαγγελιών στο σύνολο της επικράτειας για το χρονικό διάστημα απ6 13 03.2020 εως και 31-05-2020 κα, επανήλθε προς συζήτηση με ορισμό δικάσιμου δυνάμει της υπ’ αριθμ. 106/02 06.2020 Πράξης της Προέδρου Πρωτόδικων Ξάνθης σύμφωνα και με τη διάταξη του άρθρου 74 του νόμου 4690/2020 (ΦΕΚ A 104/30 05.2020) για την δικάσιμο της 09-06-2020 και κατόπιν αναβολής για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας.
ΚΑΤΑ τη συζήτηση της υπόθεσης 0ι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται παραπάνω, ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτοί.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΟΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 731, 732 και 692 παρ. 4 ΚΠολΔ προκύπτει ότι το Δικαστήριο έχει το δικαίωμα να διατάξει ως ασφαλιστικό μέτρο κάθε τι που επιβάλλεται από τις περιστάσεις και αποσκοπεί στην εξασφάλιση ή διατήρηση του δικαιώματος ή τη ρύθμιση της καταστάσεως, υπό την προϋπόθεση όμως ότι θα τηρηθεί ο κανόνας της τελευταίας διατάξεως του άρθρου 692 παρ. 4, με την οποία ορίζεται ότι το ασφαλιστικό μέτρο δεν πρέπει να συνίσταται στην ικανοποίηση του δικαιώματος του οποίου ζητείται η εξασφάλιση ή διατήρηση, με εξαίρεση μόνο τη διάταξη του άρθρου 728 του ίδιου Κώδικα. Σκοπός δηλαδή των ασφαλιστικών μέτρων είναι να τεθεί σε προσωρινή λειτουργία η επίδικη σχέση και όχι να ματαιωθεί ο πρακτικός σκοπός της κύριας δίκης στην οποία και μόνο θα κριθεί οριστικά η έννομη σχέση. Εξάλλου, ο κανόνας αυτός έχει εφαρμογή κα. στο ασφαλιστικό μέτρο της ρύθμισης κατάστασης, το οποίο διαφέρει, κατά το σκοπό του, από τα άλλα ασφαλιστικά μέτρα, αφού κι αυτό συνδέεται με κάποιο δικαίωμα που πρέπει να προστατευθεί προσωρινά για την αποτροπή δημιουργίας, έως την περάτωση της κύριας διαγνωστικής δίκης, αμετακλήτων καταστάσεων, που θα μπορούσαν να ματαιώσουν τον πρακτικό σκοπό της δίκης (βλ. ΜΠρΘεσ· 17800/2002 Αρμ 56.1601). Εξάλλου, κατά το άρθρο 692 παρ. 4 ΚΠολΔ «Τα ασφαλιστικά μέτρα δεν πρέπει να συνίστανται στην ικανοποίηση του δικαιώματος του οποίου ζητείται η εξασφάλιση ή διατήρηση». Με τη διάταξη αυτή η ρύθμιση της οποίας υπαγορεύεται από τη φύση της προσωρινής δικαστικής προστασίας τίθεται απαγορευτικός κανόνας, δεσμευτικός για το δικαστήριο, κατά τον οποίο τα ασφαλιστικά μέτρα, δεν πρέπει να συνίστανται στην ικανοποίηση του δικαιώματος, του οποίου ζητείται η εξασφάλιση ή η διατήρηση, γιατί δεν είναι επιτρεπτή η με τα ασφαλιστικά μέτρα δημιουργία αμετακλήτων καταστάσεων στις σχέσεις των διαδίκων, έτσι που να ματαιώνεται ο τελικός σκοπός της οριστικής δικαστικής προστασίας. Ο παραπάνω κανόνας του άρθρου 692 παρ. 4 υποχωρεί μόνο στις ακραίες εκείνες περιπτώσεις που πιθανολογείται κίνδυνος σημαντικής προσβολής της αξίας του ανθρώπου, η οποία διασφαλίζεται συνταγματικά, όπως π.χ. για την κατεδάφιση ετοιμόρροπου κτίσματος ή τοίχου αν απειλείται η ζωή ανθρώπου ή βλάβη της υγείας του. Η απόφαση δηλαδή των ασφαλιστικών μέτρων, αποσκοπώντας να αποτρέψει δημιουργία ανεπανόρθωτων κατά κανόνα καταστάσεων, δεν θα πρέπει να δημιουργεί η ίδια ανεπανόρθωτες καταστάσεις (βλ. ΜΠρΑΘ 27468/99 ΔΕΝ 55. 1337, ΜΠρΠειρ 2524/99 ΕλλΔνη 40. 1627, ΜΠρΑΘ 10691/98 ΝοΒ 47. 434, ΜΠρΘεσ 2945/96 ΕλλΔνη 38. 177, ΜΠρΠειρ 436/92 ΕλλΔνη 34. 665, ΜΠρΧαλκ 589/91 ΕλλΔνη 34. 1396, ΜΠρΘεσ 2370/90 Αρμ 1990. 456, Π. Τζίφρα, Ασφαλιστικά μέτρα, σελ 50-51, Κ. Μπέη Ασφαλιστικά μέτρα σελ. 122 επ., Κεραμέα – Κονδύλη – Νίκα, ΕρμΚΠολΔ, εισαγ. 692-738, αριθμ 11, άρθρο 692 αριθμ. 2). Περαιτέρω, κατά τη διάταξη του άρθρου 682 παρ. 1 του ΚΠολΔ, απαραίτητη, εκτός των άλλων προϋπόθεση για τη λήψη κάθε ασφαλιστικού μέτρου είναι η συνδρομή επείγουσας περίπτωσης ή επικείμενου κινδύνου, εξαιτίας των οποίων επιβάλλεται για την εξασφάλιση ή τη διατήρηση του δικαιώματος ή τη ρύθμιση της κατάστασης να ληφθούν τα κατάλληλα συντηρητικά ή ρυθμιστικά μέσα προσωρινής προστασίας (βλ. ΜΠρΑΘ 3066/99 Δ 1999. 521, ΜΠρΑΘ 5217/99 Δ 1999. 759, ΜΠρΑΘ 12504/99 ΕΕμπΔ 1999. 406, ΜΠρΑΘ 22493/94 ΕλλΔνη 37. 707, ΜΠρΧαλκ 686/91 Δίκη 23. 262). Απαιτώντας ο νόμος επικείμενο κίνδυνο ή επείγουσα περίπτωση εννοεί προδήλως την ύπαρξη ασυνήθους ανάγκης έκτακτης δικαστικής προστασίας του διαδίκου, που δικαιολογείται από τη συνδρομή παρόντων πραγματικών περιστατικών κάποιου συγκεκριμένου κινδύνου ματαίωσης της απαίτησης ή επείγουσας περίπτωσης της παρούσας στιγμής, η οποία είναι πιεστική και ανεπίδεκτη αναβολής και απαιτεί άμεση ρύθμιση, ώστε να αποφευχθεί η δημιουργία ανεπανόρθωτων ή δύσκολα αναστρέψιμων καταστάσεων (βλ. ΜΠρΑΘ 306Μ9 Δ 30 521. ΜΠρΑΘ 31Μ*^ΡΧΝ48 690, ΜΠρΑΘ 22493/94 ΕλλΔνη 37. 707, ΜΠρΑΘ 8650/91 ο ΜΠρΑΘ 18488/87 ΝοΒ 30. 1254), επείγουσα δε περίπτωση υφισταται, ο η ρυθμιστέα σχέση απαιτείται να ρυθμιστεί επειγόντως Με παρέμβαση, λόγω της ανάγκης για τη γρήγορη απόλαυση του ασφαλίστε ουσιαστικού δικαιώματος από μέρος του δικαιούχου, έτσι ώστε να μην προξενηθεί ουσιώδης και αναπότρεπτος κίνδυνος και υπάρχει όταν η βλάβη, που απειλείται απ’ αυτόν, είναι πολύ κοντά και επικρέμεται στο πράγμα ή τους διαδίκους (βλ. ΜΠρΠειρ 232/95 Δίκη 26. 595, ΜΠρΑΘ 8650/91 ΑρχΝ 43. 363, ΜΠρΑΘ 14720/89 Δίκη 21. 155, ΜΠρΚ 349/88 ΕλλΔνη 31. 616) (βλ. για προηγούμενα ΜΠρΡόδου Ασφ 133/2015, Α’ Δημοσίευση ΝΟΜΟΣ). Στην προκειμένη περίπτωση οι αιτούντες με την κρινόμενη αίτησή τους, εκθέτουν ότι ο πρώτος αυτών το Σεπτέμβριο του 2017 ήρθε προφορικά σε συμφωνία με τους καθ’ ων η αίτηση για τη σύσταση εταιρίας με την επωνυμία «__________» με τη μορφή ιστοτόπου (site) στο διαδίκτυο και με αντικείμενο την παροχή υπηρεσιών και δη τη συγκεντρωμένη προβολή παιδότοπων στην _________, τη γνωστοποίηση προσφορών και τη δυνατότητα διοργάνωσης εκδηλώσεων. Ότι στις αρχές του 2018 εισήλθε στην εταιρία και ο δεύτερος των αιτούντων και η εταιρία έλαβε τη μορφή της αφανούς εταιρίας. Ότι στην εταιρία αυτή ο πρώτος αϊτών και ο πρώτος των καθ’ ων εργάζονταν στη θέση προγραμματιστών του λογισμικού του ιστοτόπου και ειδικότερα ο πρώτος αυτών ως υπεύθυνος γραφιστικών του ιστότοπου, σχεδίασης διαφημιστικής προώθησης και συντονισμού των εργασιών και ο δεύτερος των καθ’ων ήταν ο εμφανής εταίρος με καθήκοντα εξωτερικού πωλητή. Ότι και οι τέσσερις συμμετείχαν στη εταιρία με ίσα εταιρικά μερίδια ποσοστού 25% έκαστος ομοίως δε συμμετείχαν και στη διαχείριση της εταιρίας, στους τρίτους όμως εν δυνάμει πελάτες αυτής η τελευταία εκπροσωπούνταν πάντα από το δεύτερο των καθ’ ων ενώ είχαν συμφωνήσει η προώθηση της εταιρίας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και δη στους αυτοτελείς λογαριασμούς που διατηρούσε η εταιρία και διαχειριζόταν ο πρώτος των αιτούντων και τα υπόλοιπα μέλη είχαν κωδικούς πρόσβασης, να διεξάγεται, αττό κοινού από όλους τους εταίρους. Ότι έως τον Αύγουστο του 2018 που συμμετείχαν όλοι τους στην εταιρία η τελευταία αύξανε συνεχώς τους πελάτες της και παρουσίαζε κέρδη της τάξης των 600 ευρώ μηνιαίως, ποσά που χρησιμοποιούνταν από τον δεύτερο των καθ’ ων για την κάλυψη των εξόδων μετακινήσεων του για επαγγελματικούς λόγους εντός της Θεσσαλονίκης αλλα και στην Αθήνα Ότι π κακή διαχείριση των εσόδων της εταιρίαςαπό τον δεύτερο των καθ’ων είχε ως αποτέλεσμα να ξεκινήσουν οι προστριβές μεταξύ τους ενώ οι ίδιοι οι αιτούντες επωμιζόταν τα λοιπά έξοδα της εταιρίας όπως διαφημιστικό υλικό με τη μορφή φυλλαδίων, καρτών, αυτοκόλλητων κλπ. Ότι την 1η Σεπτεμβρίου του 2019 ο δεύτερος των καθ’ ων ανακοίνωσε στον δεύτερο αιτούντα μέσω διαδικτύου τη λήξη της μεταξύ τους συνεργασίας ενώ αμφότεροι οι καθ’ ων σταμάτησαν την επικοινωνία με τους αιτούντες και άλλαξαν αυθημερόν τους κωδικούς όλων των λογαριασμών που σχετίζονταν με την εταιρία. Ότι έκτοτε οι καθ’ ων δεν επικοινώνησαν μαζί τους για να βρουν μια λύση. Ότι απέστειλαν στους καθ’ ων εξώδικη καταγγελία με αίτημα την παύση χρήσης του εταιρικού σήματος που παράνομα και καταχρηστικά χρησιμοποιούσαν και ο πρώτος αϊτών κατοχύρωσε στο όνομά του με δήλωση κατάθεσης εθνικού σήματος στο τμήμα κατάθεσης σημάτων του Υπουργείου Ανάπτυξης και Επενδύσεων ως δημιουργός και νόμιμος δικαιούχος του σήματος με την επωνυμία «________ ». Ότι κατόπιν τούτων οι καθ’ ων απέσυραν το εταιρικό σήμα που έως τότε αποτελούσε σήμα κατατεθέν του ιστοτόπου τους.
Ότι μέχρι σήμερα το site λειτουργεί υπό νέα διεύθυνση με νέους ιδιοκτήτες με αποτέλεσμα οι αιτούντες να υφίστανται σοβαρή και ανεπανόρθωτη βλάβη από τον αποκλεισμό τους από τη δυνατότητα απόλαυσης των καρπών και ωφελημάτων του έργου τους σύμφωνα με το Ν. 2121/1993. Με βάση τα εκτιθέμενα αυτά πραγματικά περιστατικά και με την επίκληση ότι υπάρχει επείγουσα περίπτωση να σταματήσει η λειτουργία του ιστοτόπου καθώς οι καθ’ ων η αίτηση συνεχίζουν να εργάζονται και να αποκομίζουν κέρδος από την εταιρία που σύστησαν όλοι μαζί ζητούν α) να υποχρεωθούν οι καθ’ ων και οποιοσδήποτε άλλος έλκει δικαιώματα να παύσει τη λειτουργία της εταιρίας με κάθε μέσο και σε όλους τους ιστοτόπους που αυτή διατηρεί, β) να απαγγελθεί κατά των καθ’ ων χρηματιή ποινή 1000 ευρώ και προσωπική κράτηση έξι μηνών για κάθε παράβαση ττων διατάξεων της απόφασης που θα εκδοθεί και γ) να καταδικασθούν οι καθ’’ ων στα δικαστικά τους έξοδα.
Με αυτό το περιεχόμενο και αίτημα η κρινόμενη αίτηση αρμόδια καθ’ ύλην και κατά τόπο εισάγεται προς συζήτηση ενωπίον του παρόντος Δικαστηρίου το οποίο έχει δωσιδικία για την εκδίκαση της επιρριπτομένων των αντίθετων ισχυρισμών των καθ ων η παρούσα αίτηση αφού κατ’αρχήν από το δικόγραφο της αιτήσεως εταιρίας στην Ξάνθη ως και του τόπου κατοικίας των τριών από τους τέσσερις διαδίκους μεταξύ των οποίων και ο πρώτος των καθ’ ων η παρούσα αίτηση ενώ άλλωστε από το περιεχόμενο του δικογράφου δεν προκύπτει ότι πρόκειται κατ’ακριβολογία γοα εταιρική διαφορά υπαγόμενη στο άρθρο 27ΚΠολΔ (άρ κατ’ ακριβολογία για εταιρική διαφορά υπαγόμενη στο άρθρο 3, 22, 27, 37 ΚΠολΔ βλ. για διεθνή δικαιοδοσία επί ασφαλιστικών μέτρων μεταξύ άλλων Βαθρακοκοίλης, Ασφαλιστικά Μέτρα, Ερμηνεία Νομ Υ Βιβλιογραφία 2012, σελ. 63-64, για άρθρο 27 ΚΠολΔ βλ. μεταξύ άλλων Ε.Μπαλογιάννη/Π.Πετροπούλου σε X. Απαλαγάκη, Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας, Ερμηνεία κατ’ άρθρο, άρθρα 1-590, 2019, σελ. 118-120), πλην όμως τυγχάνει απορριπτέα, ως μη νόμιμη και τούτο διότι α) η λήψη του αιτούμενου ασφαλιστικού μέτρου αποσκοπεί στην πλήρη ικανοποίηση του δικαιώματος των αιτούντων του οποίου ζητείται η εξασφάλιση, η οποία πλήρης ικανοποίηση, σύμφωνα με όσα αναφέρθηκαν στη μείζονα σκέψη, δεν δύναται να επιτευχθεί ως ασφαλιστικό μέτρο υπό τη μορφή της προσωρινής ρύθμισης καταστάσεως, δεκτού γενομένου ως βάσιμου του σχετικού ισχυρισμού των καθ’ ων αλλά και διότι β) ελλείπει το στοιχείο της επείγουσας περίπτωσης ή του επικείμενου κινδύνου αφού στην ίδια την αίτηση αναφέρεται αφενός ότι η συνεργασία των διαδίκων σταμάτησε την 1 Σεπτεμβρίου του 2019 και αφετέρου ότι οι καθ’ ων απέσυραν το εταιρικό σήμα που αποτελούσε σήμα κατατεθέν του ιστοτόπου τους, δεκτού γενομένου ομοίως του σχετικού ισχυρισμού των καθ’ ων. Κατά τη διάταξη του άρθρου 205 του ΚΠολΔ, όπως ισχύει μετά το ν.4335/2015, «το δικαστήριο αυτεπαγγέλτως, με την οριστική απόφασή του, επιβάλλει στο διάδικο ή στο νόμιμο αντιπρόσωπο του ή στο δικαστικό του πληρεξούσιο, ανάλογα με την ευθύνη καθενός, χρηματική ποινή από χίλια (1.000) ευρώ έως δύο χιλιάδες πεντακόσια (2.500) ευρώ, που περιέρχονται στο δημόσιο ως δημόσιο έσοδο αν προκύψει από τη δίκη που έγινε, ότι αν και το γνώριζαν 1) άσκησαν προφανώς αβάσιμη αγωγή, ανταγωγή η παρέμβαση ή προφανώς αβάσιμο ένδικο μέσο ή 2) διεξήγαγαν τη δίκη παρελκυστικά ή δεν τήρησαν τ κανόνες των χρηστών ηθών ή της καλής πίστης ή το Αντίγραφο της απόφασης αυτής γνωστοποιείται αμέσως στο Υπουργείο Οικονομικών με επιμέλεια της γραμματείας» Με τη διάταξη αυτή, η οποία εναρμονίζεται με το άρθρο 116 ΚΠολΔ, καθιερώνεται αποκλειστικά για την εξασφάλιση της διαδικαστικής τάξης χωρίς καμία επίδραση στο περιεχόμενο της απόφασης, η υποχρέωση του δικαστηρίου και όχι η διακριτική ευχέρεια αυτού, για την επιβολή χρηματικής ποινής, που περιέρχεται στο Ελληνικό Δημόσιο, εφόσον διαπιστωθεί δικονομική συμπεριφορά, η οποία έχει αρνητική επενέργεια στην απονομή δικαιοσύνης. Η απαρίθμηση περί προφανώς αβάσιμης αγωγής, ανταγωγής ή παρέμβασης ή προφανώς αβάσιμου ενδίκου μέσου είναι ενδεικτική και πρέπει να γίνει δεκτό ότι από το όλο πνεύμα και το σκοπό της διάταξης, καταλαμβάνει κάθε μορφής αίτηση παροχής έννομης προστασίας. Ως προφανώς αβάσιμο, κατά την έννοια της διάταξης αυτής, νοείται το μέσο προστασίας που ασκήθηκε ενώ ήταν απαράδεκτο ή νομικώς ή ουσιαστικώς αβάσιμο ή ο ισχυρισμός που προτάθηκε ήταν αναληθής. Η απόρριψη της αίτησης παροχής προστασίας ως νόμο ή κατ’ ουσίαν αβάσιμης δεν υποδηλώνει και παράβαση της διάταξης αυτής. Πρέπει η αίτηση να μην έχει κανένα νομικό έρεισμα, τα θεμελιωτικά αυτής περιστατικά να είναι αναληθή και τα ως άνω πρόσωπα να τελούν εν γνώσει της αναλήθειας (ΕφΑΘ 3978/2018, ΕφΑΘ .222/2005 αμφ. δημ. στη ΝΟΜΟΣ). Κύρια προϋπόθεση για την επιβολή της ποινής τάξης του άρθρου 205 ΚΠολΔ, αποτελεί το στοιχείο της υπαιτιότητας με την μορφή άμεσου δόλου, χωρίς να αρκεί ενδεχόμενος δόλος ή βαριά αμέλεια ( ΑΠ 602/2016, ΑΠ 1443/2014, ΑΠ 738/2012, όλες δημ. στην επίσημη ιστοσελίδα του ΑΠ, Γ,Διαμαντόπουλος Οι ποινές τάξης των άρθρων 205-207 του ΚΠολΔ, ΕλλΔνη 2007,σελ. 16-28) (ΕφΑΘ 2103/2019, Α’ Δημοσίευση ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Στην προκειμένη περίπτωση ο πρώτος των καθ’ ων η αίτηση στις προτάσεις του αναφέρει και δη στη δεύτερη σελίδα αυτών ότι εφόσον αποδειχθεί η αλήθεια των ισχυρισμών του υπάρχει θεμελίωση εφαρμογής των διατάξεων του άρθρου 205 ΚΠολΔ. Κατά την κρίση, όμως, του παρόντος Δικαστηρίου, δεν συντρέχουν στην προκειμένη περίπτωση οι προϋποθέσεις εφαρμογής του άρθρου 205 του ΚΠολΔ. Ειδικότερα από όλη τη δικονομική συμπεριφορά των αιτούντων ως προς την άσκηση της ένδικης αιτήσεως, δεν προκύπτει ότι αυτοί ενήργησαν παρελκυστικά ή κατά παράβαση του καθήκοντος της αλήθειας, ή των κανόνων των χρηστών ηθών ή της καλής πίστης ούτε πληρούνται οι απαιτούμενες προϋποθέσεις για Την εφαρμογή των ως άνω διατάξεων. Η απόρριψη της αίτησης ως μη νόμιμης κατά παραδοχή σχετικού ισχυρισμού των καθ’ ων η αίτηση δεν υποδηλώνει σε καμία περίπτωση παραβίαση της εν λόγω διάταξης (πρβλ σχετικά ΜΠρΞανθ 13/2019, Α’ Δημοσίευση ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Επομένως ο σχετικός ισχυρισμός του πρώτου καθ’ ού προς εφαρμογή της ως άνω διάταξης πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος. Κατ ακολουθία των ανωτέρω, πρέπει, η κρινόμενη αίτηση να απορριφθεί και να καταδικασθούν οι αιτούντες που ηττήθηκαν στα δικαστικά έξοδα των καθ’ ων, οι οποίοι υπέβαλαν αντίστοιχο αίτημα (άρθρα 176, 189, 191 ΚΠολΔ, 58 επ. και παράρτημα Ν. 4194/2013).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την αίτηση.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τους αιτούντες στα δικαστικά έξοδα ων καθ’ ων η αίτηση, τα οποία ορίζει στο ποσό των πεντακοσίων ευρώ (500 €).
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στο ακροατήριό του, σε έκτακτη, δημόσια συνεδρίαση, χωρίς να παραβρίσκονται οι διάδικοι και οι πληρεξούσιοι δικηγόροι τους, στην Ξάνθη, στις 17 Ιουλίου 2020, με την παρουσία και της Γραμματέως Δήμητρας Ψαρά.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
