Περίληψη
ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ ΤΜΗΜΑ ΜΙΣΘΩΣΕΩΝ
ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗ
3347/2005
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
Αποτελούμενο από την Δικαστή Κυριακή Πολάκη, Πρόεδρο Πρωτοδικών, την οποία όρισε ο Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης του Πρωτοδικείου Αθηνών και από τη Γραμματέα Ελένη Χαυτίκη .
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 23 Μαρτίου 2005 για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ :
ΤΗΣ ΕΝΑΓΟΥΣΑΣ εταιρείας περιορισμένης ευθύνης που εδρεύει στο Λονδίνο Μ. Βρετανίας, με την επωνυμία «_________» (_________), νομίμως εκπροσωπουμένη, την οποία εκπροσώπησε ο πληρεξούσιος δικηγόρος της Ιωάννης Κόλλιας.
ΤΗΣ ΕΝΑΓΟΜΕΝΗΣ ανώνυμης εταιρίας με τη ν επωνυμία «_________S.A.», που εδρεύει στο Αιγάλεω Αττικής, την οποία εκπροσώπησε η πληρεξούσια δικηγόρος της Μαρίνα Τούντα.
Η ενάγουσα ζητεί να γίνει δεκτή η από 30-1 1-2004 αγωγή της, η οποία κατατέθηκε με αριθμό 7048/2004, προσδιορίστηκε για την 25-1-2005 και εκφωνήθηκε από το έκθεμα. Κατά τη δικάσιμο εκείνη η υπόθεση αναβλήθηκε για την δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας.
Κατά τη συζήτηση της υποθέσεως, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις προτάσεις τους.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Με την κρινόμενη αγωγή η ενάγουσα εκθέτει ότι υπεκμίσθωσε στην εναγομένη εταιρία το ακίνητο (διαμέρισμα) που περιγράφεται σ’ αυτή (αγωγή), για το χρονικό διάστημα από 28-6-2001 έως 30-6-2002, αντί μηνιαίου μισθώματος 1.000.000 δραχ./ 2.934 ευρώ, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως κατοικία του Προέδρου και Διευθύνοντος Συμβούλου αυτής. Ότι μετά την κατάρτιση του μισθωτηρίου συμφωνητικού οι διάδικοι συμφώνησαν τη λύση της ένδικης υπομίσθωσης από 29-6-2002, πλην όμως η εναγόμενη αρνήθηκε να αποδώσει τη χρήση του μισθίου το χρόνο αυτό από υπαιτιότητά της, καθόσον ζήτησε την επιστροφή της καταβληθείσας κατά την κατάρτιση της σύμβασης υπομίσθωσης εγγύησης χωρίς να προηγηθεί εκκαθάριση των εκκρεμών λογαριασμών όπως είχε συμφωνηθεί και τελικά απέδωσε τη χρήση αυτού (μισθίου) στις 23-7-2002. Ότι σύμφωνα με τον δέκατο όρο του συμφωνητικού υπομίσθωσης η εναγόμενη οφείλει να της καταβάλει ποσό ίσο με το 1/15 του μηνιαίου μισθώματος για κάθε ημέρα καθυστέρησης απόδοσης της χρήσης του μισθίου και συνολικά το ποσό των 4.695,60 ευρώ. Ότι η εναγομένη οφείλει επίσης δαπάνες α) Ο.Τ.Ε. για το διάστημα 27/2/2002 – 25/4/02 ποσού 139 ευρώ, β) Δ.Ε.Η. 6/6/2002 έως 6/8/2002 ποσού289 ευρώ, γ) Ε.Υ.Δ.Α.Π. 10/3/2002 – 10/6/2002 ποσού 44 ευρώ, που αφορούν το μίσθιο και εξόφλησε εκείνη (ενάγουσα). Ότι λόγω κακής χρήσης από την εναγομένη υπομισθώτρια των συνεκμισθωθέντων κινητών πραγμάτων του μισθίου καταστράφηκαν ένα ψυγείο αξίας 1320,62 ευρώ, ένας φούρνος μικροκυμάτων αξίας 102,71 ευρώ και ένας διακοσμητικός πίνακας αξίας 14.673,57 ευρώ, όπως τα πράγματα αυτά λεπτομερώς περιγράφονται σ’ αυτή (αγωγή), ενώ αποξηράθηκαν λόγω μη ύδρευσης 15 δένδρα (15 X 40 ευρώ =) 600 ευρώ, καθώς και όλα τα φυτά (καμέλιες, γαρδένιες, κ.λ.π.) αξίας 250 ευρώ , που ήταν φυτεμένα στη βεράντα του μισθίου. Με βάση το ιστορικό αυτό ζητεί να υποχρεωθεί η εναγομένη να της καταβάλει το συνολικό ποσό των 22.144,40 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής, να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή και να επιβληθούν σε βάρος της εναγομένης τα δικαστικά έξοδα. Με αυτό το περιεχόμενο η αγωγή, κατά το μέρος που με αυτήν ζητείται η καταβολή ποσού250 ευρώ ως αποζημίωση για τα καταστραφέντα φυτά χωρίς να αναφέρεται πόσα και ποια συγκεκριμένα είδη φυτών αποξηράνθηκαν και η αξία καθενός, στοιχεία που είναι απαραίτητα τόσο για την άμυνα της εναγόμενης όσο και για την παροχή στο Δικαστήριο της δυνατότητας ελέγχου της αγωγής, είναι αόριστη και απορριπτέα ως ανεπίδεκτη δικαστικής εκτίμησης. Περαιτέρω η αγωγή, κατά το μέρος που κρίθηκε ορισμένη, είναι νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 574, 593, 404, 297, 298, 361, 345, 346 Α.Κ., 907, 908 και 176 Κ.Πολ.Δ. και αρμόδια εισάγεται για να συζητηθεί ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρα 16 αριθ. 1, 29 Κ.Πολ.Δ.) κατά την ειδική διαδικασία των διατάξεων των άρθρων 647 επ. Κ.Πολ.Δ. Επομένως, πρέπει αυτή να ερευνηθεί περαιτέρω κατ’ ουσίαν δεδομένου ότι καταβλήθηκε το απαιτούμενο για το αντικείμενο της τέλος δικαστικού ενσήμου με τα ανάλογα υπέρ τρίτων ποσοστά (βλ. με αριθμ. 128738, 241471, 37657, 295224 και 142503 έντυπα αγωγόσημα και τα ένσημα που επικολλήθηκαν).
Από τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων που εξετάστηκαν στο ακροατήριο οι οποίες περιέχονται στα ταυταριθμα με την παρούσα πρακτικά, τα έγγραφα που οι διάδικοι προσκομίζουν και επικαλούνται και τις ομολογίες που συνάγονται από τις προτάσεις των διαδίκων, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα : Με το από 28-6-2001 μισθωτήριο συμφωνητικό η ενάγουσα υπεκμίσθωσε στην εναγομένη εταιρία ένα διαμέρισμα του τετάρτου υπέρ το ισόγειο ορόφου της πολυκατοικίας που βρίσκεται επί της οδού _________στη Βουλιαγμένη Αττικής, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως κατοικία του προέδρου και Δ/ντος Συμβούλου της εταιρίας αυτής. Η μίσθωση συνομολογήθηκε για το από’28-6-2001 μέχρι 30-6-2002 χρονικό διάστημα, αντί μηνιαίου μισθώματος ποσού 1.000.000 δραχμών / 2.934 ευρώ. Για την ακριβή εκπλήρωση των όρων της μίσθωσης αλλά και για την καλή χρήση του μισθίου καθώς και των συνεκμισθωθέντων κινητών πραγμάτων η υπομισθώτρια κατέβαλε στην υπεκμισθώτρια σύμφωνα με τον τέταρτο όρο του μισθωτηρίου το ποσό των 7.000 ευρώ. Το ποσό αυτό ήταν επιστρεπτέο σύμφωνα με τον ίδιο όρο του μισθωτηρίου στην υπομισθώτρια μετά την εμπρόθεσμη κατά τη λήξη της μίσθωσης αποχώρησής της από το μίσθιο , την εμπρόθεσμη παράδοση του μισθίου και των κλειδιών του καθώς και την εκκαθάριση όλων των τυχών εκκρεμών λογαριασμών. Σε εκτέλεση της σύμβασης αυτής η υπομισθώτρια εταιρεία παρέλαβε το μίσθιο το οποίο έκτοτε χρησιμοποιούσε ανενόχλητα για τη στέγαση της οικογένειάς του ο πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος αυτής. Πριν τη λήξη του συμβατικού χρόνου (31-6-2002) διάρκειας της ένδικης μίσθωσης, οι διάδικοι συμφώνησαν προφορικά κατά τα εκατέρωθεν συνομολογούμενα τη λύση της μίσθωσης στις 29-6-2002 , πλην η υπομισθώτρια εταιρεία αρνήθηκε την απόδοση της χρήσης αυτού την προαναφερθείσα ημεροχρονολογία στον προσέλθοντα προς παραλαβή του εκπρόσωπο της υπεκμισθώτριας εταιρείας. Συνεπώς έκτοτε περιήλθε σε υπερημερία περί την απόδοση του μισθίου λόγω παρόδου της συμφωνημένης διάρκειας αυτής, η οποία (απόδοση) πραγματοποιήθηκε τελικά στις 22-7-2002. Όλα τα παραπάνω έγιναν δεκτά με δύναμη δεδικασμένου, που δεσμεύει και το παρόν Δικαστήριο, με τη με αριθμ. 3667/2004 τελεσίδικη απόφαση του Εφετείου Αθηνών η οποία έκρινε επί προηγούμενης (από 4/7/2002 αριθ. καταθ. 93838/4926/2002) αγωγής της ενάγουσας κατά της εναγομένης σχετικά με την ένδικη μίσθωση. Περαιτέρω, σύμφωνα με τον δέκατο όρο του ανωτέρω συμφωνητικού υπομίσθωσης, η εναγομένη οφείλει να καταβαλει στην ενάγουσα, ως ποινική ρήτρα, ποσό ίσο με το 1/15 του μισθώματος για κάθε ημέρα καθυστέρησης απόδοσης της χρήσης του μισθίου και συγκεκριμένα το ποσό των(2.934 ευρώ : 15=) 195,65ευρώ χ 24 ημέρες = 4.695,60 ευρώ. Βέβαια η εναγομένη προκειμένου να απαλλαγεί της ανωτέρω υποχρέωσής της ισχυρίζεται ότι η άρνηση απόδοσης χρήσης του μισθίου τον συμφωνημένο πιο πάνω χρόνο οφείλεται σε γεγονός για το οποίο ουδεμία αυτή βαρύνει υπαιτιότητα και ειδικότερα στη διατυπωθείσα άρνηση από την ενάγουσα όπως επιστρέψει την καταβληθείσα εγγύηση κατά την υπογραφή του μισθωτηρίου για την ακριβή εκπλήρωση των όρων της μίσθωσης καθώς και για την καλή χρήση της παραδοθείσης( ευρισκόμενης στο μίσθιο οικοσκευής σύμφωνα με τον προδιαληφθέντα όρο του μισθωτηρίου. Ο ισχυρισμός της αυτός, που είναι νόμιμος ως συνιστών την εκ του άρθρου 342 ΑΚ ένσταση πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος αφού όπως προκύπτει από τη γραμματική διατύπωση του προδιαληφθέντος όρου του μισθωτηρίου αναφορικά με την καταβληθείσα εγγύηση , την υπεκμισθώτρια βαρύνει υποχρέωση επιστροφής της εγγύησης μετά την εμπρόθεσμη κατά τη λήξη της μίσθωσης αποχώρηση της από το μίσθιο, την παράδοση του μισθίου και των κλειδιών του καθώς και την εκκαθάριση όλων των τυχόν εκκρεμών λογαριασμών , συμβατική υποχρέωση την εκπλήρωση της οποίας η υπομισθώτρια δεν επικαλείται ούτε αποδεικνύει τον συμφωνηθέντα ως άνω χρόνο (29-6-2002) λήξης της μίσθωσης. Επομένως είναι εύλογη και δικαιολογημένη η διατυπωθείσα άρνηση της ενάγουσας υπεκμισθώτριας επιστροφής στην υπομισθώτρια της καταβληθείσας κατά την υπογραφή του μισθωτηρίου εγγύηση λόγω μη εκπλήρωσης από την τελευταία της υποχρέωσης εκκαθάρισης των εκκρεμών μέχρι τη λήξη της μίσθωσης λογαριασμών και συνεπώς βαρύνουσα την τελευταία (υπομισθώτρια) πταίσμα για τη μη απόδοση της χρήσης του μισθίου τον συνομολογηθέντα παραπάνω χρόνο περιήλθε έκτοτε σε κατάσταση υπερημερίας οφειλέτη (άρθρ. 343 ΑΚ). Τα ανωτέρω κρίθηκαν επίσης με δύναμη δεδικασμένου, που δεσμεύει και το παρόν δικαστήριο, με την προαναφερόμενη τελεσίδικη απόφαση. Η νόμιμη (άρθρο 409ΑΚ) ένσταση της εναγομένης περί μείωσης της ανωτέρω ποινής στο προσήκον μέτρο επειδή αυτή είναι υπέρμετρη πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμη, καθόσον, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, η εν λόγω ποινή δεν είναι υπέρμετρη. Εξάλλου, από την ομολογία της εναγομένης που συνάγεται από τις προτάσεις της, αποδείχθηκε ότι αυτή οφείλει στην ενάγουσα λογαριασμούς που αφορούν το μίσθιο α) του Ο.Τ.Ε. για το διάστημα από’27-2-2002 έως 25-4-2002 139 ευρώ, β) της Δ.Ε.Η. για το διάστημα από 6-6-2002 έως 1-7-2002 (7,08 + 26,22=) 33,30 ευρώ και 188 ευρώ που αντιστοιχεί σε εκκαθαριστικό λογαριασμό ενώ δεν αποδείχθηκε ότι οφείλει λογαριασμό ΕΥΔΑΠ , δεδομένου ότι κανένα σχετικό αποδεικτικό στοιχείο προσκομίζεται στο Δικαστήριο και επομένως το αγωγικό κονδύλιο των 44 ευρώ πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμο. Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι, λόγω κακής χρήσης των συνεκμισθωθέντων κινητών πραγμάτων και συγκεκριμένα ενός δίθυρου ψυγείου μάρκας _________και ενός διακοσμητικού πίνακα που απεικόνιζε την Παναγία με λουλούδια, αυτά καταστράφηκαν, πλην όμως από κανένα αποδεικτικό στοιχείο δεν αποδείχθηκε η αξία αυτών, καθώς επίσης δεν αποδείχθηκε ότι καταστράφηκε ένας φούρνος μικροκυμάτων και κατά συνέπεια πρέπει να απορριφθούν ως ουσιαστικά βάσιμα τα σχετικά αγωγικά κονδύλια των 1.320,62 , 14.673,57 και 102,71 ευρώ. Τέλος, λόγω μη ύδρευσης, αποξηράθηκαν 15 δένδρα που ήταν φυτεμένα στη βεράντα του μισθίου πλην όμως δεν αποδείχθηκε η αξία αυτών και συνεπώς το σχετικό αγωγικό κονδύλιο των 600 ευρώ πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμο. Επομένως, η εναγομένη οφείλει στην ενάγουσα το συνολικό ποσό των (4.695,60 + 139 + 33 30 + 188=) 5.055,90 ευρώ . Η εναγομένη προβάλλει τον ισχυρισμό περί συμψηφισμού της ανωτέρω οφειλής της με το ποσό της εγγύησης που έχει καταβάλει στην ενάγουσα. Ο ισχυρισμός αυτός κατά το μέρος που αφορά το ποσό της ποινικής ρήτρας (4.695,60 ευρώ) είναι μη νόμιμος και συνεπώς απορριπτέος αφού η ποινική ρήτρα είναι ποινή και όχι απαίτηση ώστε να μπορεί να προταθεί σε συμψηφισμό κατ’ άρθρο 440 Α.Κ. , ενώ κατά το μέρος που αφορά το ποσό των λογαριασμών του Ο.Τ.Ε. και της Δ.Ε.Η. είναι νόμιμος ως συνιστών την ένσταση συμψηφισμού του ανωτέρω άρθρου 440 Α.Κ. , πρέπει όμως να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμος, καθόσον με τον προαναφερόμενο τέταρτο όρο του εν λόγω συμφωνητικού υπεκμίσθωσης συμφωνήθηκε ρητά ότι η εγγύηση δεν μπορεί σε καμμία περίπτωση να συμψηφιστεί με τα μισθώματα ή άλλες οφειλές της υπομισθώτριας προς την υπεκμισθώτρια. Τέλος, η εναγομένη ισχυρίζεται ότι η άσκηση του ένδικου δικαιώματος της ενάγουσας είναι καταχρηστική, δεδομένου ότι αυτή άσκησε την κρινόμενη αγωγή αφού εκείνη (εναγομένη) άσκησε πρώτη την από 1-11-2004 αγωγή της κατ’ αυτής (ενάγουσας) περί επιστροφής του ποσού της εγγύησης. Ο ισχυρισμός αυτός είναι απορριπτέος ως μη νόμιμος, καθόσον τα ανωτέρω αναφερόμενα – και αληθή υποτιθέμενα – δεν συνιστούν την καταχρηστική άσκηση δικαιώματος του άρθρου 281 Α.Κ. Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω πρέπει η αγωγή να γίνει κατά ένα μέρος δεκτή ως βάσιμη και κατ’ ουσίαν και να υποχρεωθεί η εναγομένη να καταβάλει στην ενάγουσα 5.055,90 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της αγωγής. Επίσης, πρέπει η απόφαση να κηρυχθεί προσωρινά εκτελεστή για ποσό 2.530 ευρώ κατά το οποίο κρίνεται ότι η επιβράδυνση της εκτέλεσης μπορεί να επιφέρει σημαντική ζημία στην ενάγουσα ( άρθρο 908 ΚΠολΔ). Τέλος, πρέπει να επιβληθεί σε βάρος της εναγόμενης μέρος των δικαστικών εξόδων της ενάγουσας (άρθρο 178 Κ.Πολ.Δ.) , όπως ορίζεται στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει με παρόντες τους διαδίκους.
Δέχεται κατά ένα μέρος την αγωγή.
Υποχρεώνει την εναγομένη να καταβάλει στην ενάγουσα πέντε χιλιάδες πενήντα πέντε ευρώ και ενενήντα λεπτά (5.055,90) , με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της αγωγής.
Κηρύσσει την απόφαση προσωρινά εκτελεστή για το ποσό των δύο χιλιάδων πεντακοσίων τριάντα (2.530) ευρώ.
Επιβάλλει σε βάρος της εναγομένης μέρος των δικαστικών εξόδων της ενάγουσας, τα οποία ορίζει στο ποσό των πεντακοσίων τριάντα (530) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στην Αθήνα στις 15 Δεκεμβρίου 2005 .
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
