Περίληψη
ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
ΤΜΗΜΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ
Αριθμός 485/2008
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
(Διαδικασία άρθρου 681 Α του ΚΠολΔ)
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Εμμανουηλία Κεχαγιά, Πρωτόδικη, την οποία όρισε ο Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης και τη Γραμματέα, Σπυριδούλα Ευθυμιοπούλου.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στις 5 Νοεμβρίου 2007 για να δικάσει την παρακάτω υπόθεση μεταξύ :
Της ενάγουσας, __________ __________ του __________ , κατοίκου __________ Αττικής (οδός __________ ), η οποία παραστάθηκε δια του πληρεξουσίου δικηγόρου της, Αλέξανδρου Σοφού.
Των εναγομένων : 1) __________ __________ (__________ __________ ) του __________ , κατοίκου __________ Αττικής (οδός __________ ), 2) Της εδρεύουσας στο __________ Αττικής (__________ ) ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρίας, με την επωνυμία «__________ », νομίμως εκπροσωπούμενης, οι οποίοι παραστάθηκαν δια των πληρεξουσίων δικηγόρων τους, Παρασκευής Κουπλίδου και Παναγιώτη Βρετού, αντίστοιχα.
Η ενάγουσα απηύθυνε στο Δικαστήριο αυτό την από 4-5-2007 (υπ’αριθμ. καταθ. 102475/4485/2007) αγωγή της, η οποία προσδιορίστηκε για να συζητηθεί κατά την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο, και γράφτηκε στο πινάκιο.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν προφορικά τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και τις προτάσεις τους.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η ενάγουσα εκθέτει στην υπό κρίση αγωγή της ότι ο πρώτος εναγόμενος, οδηγώντας το υπ’αριθμ.κυκλ. __________ αυτοκίνητο, που ήταν ασφαλισμένο στην δεύτερη εναγομένη, ασφαλιστική εταιρία, προκάλεσε από (αποκλειστική) υπαιτιότητά του τον τραυματισμό της, στον τόπο, κατά το χρόνο και με τις συνθήκες που αναφέρονται στην αγωγή. Με βάση το ιστορικό αυτό, και κατόπιν παραδεκτού, με τις προτάσεις της (άρθρο 223 του ΚΠολΔ) περιορισμού του αιτήματος της, από καταψηφισπκο εν μέρει σε αναγνωριστικό, ζητεί να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι με απόφαση προσωρινά εκτελεστή και εις ολόκληρον ο καθένας, να της καταβάλουν το ποσό των 12.621 ευρώ, όπως ειδικότερα αναλύεται, ως αποζημίωση για τη ζημία που υπέστη συνεπεία του ατυχήματος, και, ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική της βλάβη, το ποσό των 20.000 ευρώ καταψηφιστικώς και επιπλέον το ίδιο ποσό αναγνωριστικώς, με το νόμιμο τόκο από την επίδοσή της, και να επιβληθεί σε Βάρος τους η δικαστική δαπάνη της.
Με αυτό το περιεχόμενο και αιτήματα η αγωγή, για τη συζήτηση της οποίας, ως προς το καταψηφιστικό σκέλος της, έχει καταβληθεί το προσήκον τέλος δικαστικού ενσήμου με τις νόμιμες υπέρ τρίτων προσαυξήσεις (υπ’αριθμ. 072449 και 021276 αγωγόσημα με τα επικολληθέντα επ’αυτών ένσημα υπέρ του Τ.Π.Δ.Α και Τ.Ν), παραδεκτά εισάγεται για να συζητηθεί στο παρόν Δικαστήριο, που είναι καθ’ ύλην και κατά τόπον αρμόδιο για την εκδίκασή της (άρθρα 9 εδ.α και γ’, 14 5 2, 16 περ.12, 22 και 25 § 2 του ΚΠολΔ), κατά την ειδική διαδικασία των άρθρων 666, 667, 670-676, 681Α του ΚΠολΔ, και είναι νόμιμη, οτηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 914, 926, 929, 932, 297, 298, 299, 330 εδ. Β\ 481 του ΑΚ, 2, 4, 9, 10 του ν. ΓΠΝ/1911, 6, 10 του ν.489/1976, 176, 907 και 908 § 1 δ’ του ΚΠολΔ. Πρέπει, επομένως, να ερευνηθεί και κατ’ουσίαν.
Από την εκτίμηση των καταθέσεων των μαρτύρων απόδειξης και ανταπόδειξης, που εξετάστηκαν ενόρκως στο ακροατήριο και περιέχονται στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης αυτού του Δικαστηρίου, των εγγράφων που οι διάδικοι προσκομίζουν μετ επικλήσεως προς άμεση απόδειξη και για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, μεταξύ των οποία και εκείνα της σχηματισθείσας προανακριτικής δικογραφίας, και τα αυτεπαγγέλτως λαμβανόμενα υπόψιν διδάγματα της κοινής πείρας (άρθρο 336 § 4 του ΚΠολΔ) αποδείχθηκαν, κατά την κρίση του Δικαστηρίου τα ακόλουθα : Στις 8-1-2007 και περί ώρα 17.00, ο πρώτος εναγόμενος, οδηγώντας το υπ’αριθμ. κυκλοφορίας __________ αυτοκίνητο (τύπου Τζιπ), της κυριότητάς του, που ήταν ασφαλισμένο για τις προς τρίτους προκαλούμενες ζημίες στη δεύτερη εναγομένη ασφαλιστική εταιρία, κινείτο επί της οδός Παλαμηδίου, λίγο μετά τη συμβολή της με την οδό Λένορμαν, στο ρεύμα πορείας προς Λ.Καβάλας στην περιοχή του Περιστεριού, ενώ όπισθεν και ομορρόπως προς αυτόν σε μικρή απόσταση κινείτο και ο συνεταίρος του __________ __________ , προτιθέμενοι αμφότεροι να ανεύρουν θέση στάθμευσης. Φθάνοντας στη συμβολή της με την οδό Δημοσθένους, ο πρώτος εναγόμενος διαπίστωσε ότι, μεταξύ των σταθμευμένων στο δεξιό άκρο της οδού οχημάτων, υπήρχε κενός χώρος, οπότε, αφού διέκοψε την κίνησή του λίγο μετά την παραπάνω διασταύρωση, ενεργοποιώντας ταυτόχρονα τα φώτα έκτακτης ανάγκης, ενήργησε οπισθοπορεία και επιχείρησε ελιγμό στάθμευσης, ενώ ο συνεταίρος του, διέκοψε και αυτός προσωρινά την κίνησή του, αναμένοντας μέχρις ότου ολοκληρώσει τη στάθμευσή του, διότι το ελεύθερο τμήμα της οδού δεν ήταν επαρκές για να συνεχίσει την πορεία του. Το ακριβές μήκος της οπισθοπορείας του πρώτου εναγομένου, δεν μπορεί να προσδιοριστεί με ακρίβεια, ελλείψει συντάξεως έκθεσης αυτοψίας στην οποία να αποτυπώνονται οι συνθήκες της οδού, πάντως σε κάθε περίπτωση, με Βάση το πρόχειρο σχεδιάγραμμα που ο ίδιος προσκομίζει, υπερέΒαινε σημαντικά το διπλάσιο του μήκους του οχήματος του, αφού μόνον από τον κενό χώρο μέχρι το τέλος του πεζοδρομίου και την αρχή της διασταύρωσης της παραπάνω οδού με την οδό Δημοσθένους, ήταν σταθμευμένα δύο οχήματα. Επιπλέον, πρέπει να θεωρηθεί Βέβαιον ότι ενήργησε την οπισθοπορεία αυτή Βιαστικά, κατά το συνήθως συμβαίνον, ώστε να μην παρεμποδίσει την κυκλοφορία των οχημάτων που είχαν την ίδια με αυτόν κατεύθυνση. Κατά τον ίδιο χρόνο η ενάγουσα, η οποία είναι προχωρημένης ηλικίας (έτος γεννήσεως 1919), συνοδευόμενη από την αδελφή της, Βάδιζε επί του πεζοδρομίου που Βρισκόταν προς τα δεξιά σε σχέση με την πορεία του πρώτου εναγομένου και πλησίον του οδοστρώματος, προτιθέμενη να διασχίσει κάθετα την οδό Παλαμηδίου και να περάσει στο απέναντι πεζοδρόμιο, ανάμεσα από τα σταθμευμένα οχήματα αν και σε απόσταση 50-100 μέτρων περίπου, στη συμβολή των οδών Παλαμηδίου και Λένορμαν, υπήρχε φωτεινός σηματοδότης που ρύθμιζε την κυκλοφορία των οχημάτων και των πεζών. Την στιγμή που αυτή ετοιμαζόταν να κατέλθει στο οδόστρωμα, έχοντας προηγουμένως ελέγξει την πορεία των οχημάτων στο ρεύμα πορείας που κινείτο ο πρώτος εναγόμενος, κοιτάζοντας προς τα αριστερά, και χωρίς να έχει αντιληφθεί την οπισθοπορεία που αυτός εν τω μεταξύ πραγματοποιούσε, ο τελευταίος ενήργησε ελιγμό στάθμευσης, με αποτέλεσμα να ανακόψει την πορεία της και, λόγω του αιφνιδιασμού της, να χάσει την ισορροπία της και να επιπέσει στο πεζοδρόμιο χωρίς να έλθει καθόλου σε επαφή με το αυτοκίνητό του. Η ίδια ισχυρίζεται ότι ο πρώτος εναγόμενος δεν την αντιλήφθηκε, με αποτέλεσμα να χτυπήσει με την οπίσθια πλευρά του στη δεξιά πλευρά του σώματός της αυτή να επιπέσει και να τραυματιστεί στο αριστερό ισχύο της, καθώς και ότι Βρισκόταν ακριβώς στην άκρη του πεζοδρομίου, στην συμβολή (γωνία) των οδών Παλαμηδίου και Δημοσθένους. Την εκδοχή αυτή φαίνεται να επιβεβαιώνει και ο εξετασθείς στο ακροατήριο μάρτυρας αποδείξεως, που είναι γνωστός της, ο οποίος κατά δήλωσή του βρισκόταν στο απέναντι πεζοδρόμιο της οδού Παλαμηδίου. Η εκδοχή αυτή, ωστόσο, αναφορικά με τις συνθήκες και περιστάσεις του τροχαίου ατύχημα ανατρέπεται άρδην από την κατάθεση του προναφερθέντος συνεταίρου του πρώτου εναγομένου, ο οποίος παρέχει ολοκληρωμένη, σαφή και με λεπτομέρειες περιγραφή του ατυχήματος, αμφισβητεί την παρουσία οποιουδήποτε άλλου προσώπου μετά το ατύχημα, ενώ δεν αμφισβητήθηκε η παρουσία του ιδίου από τους εναγόμενους. Αντιθέτως, η μαρτυρία του έτερου, φερόμενου ως αυτόπτη μάρτυρα, κρίνεται παντελώς αναξιόπιστη» διότι δεν παρέχει καμία εξήγηση, για το λόγο που μετά το ατύχημα, αν και αντιλήφθηκε την πτώση της ενάγουσας στο οδόστρωμα, δεν προσέτρεξε εκεί που βρισκόταν προς βοήθειά της ούτε ο ίδιος αλλά ούτε και άλλοι περαστικοί, όπως θα ήταν λογικώς αναμενόμενο. Επιπλέον : 1) Από τα προσκομιζόμενα ιατρικά πιστοποιητικά δεν προκύπτει τραυματισμός της ενάγουσας σε οποιοδήποτε σημείο στη δεξιά πλευρά του σώματός της, που ήλθε σε επαφή με το αυτοκίνητο, 2) Η ίδια παραλείπει να κάνει οποιαδήποτε αναφορά στην παρουσία του έτερου αυτοκινήτου, που οδηγούσε ο μάρτυρας ανταπόδειξης και είχε διακόψει επίσης προσωρινά την κίνησή του, 3) Δεν επεξηγεί ουδόλως τον ισχυρισμό της ότι σύρθηκε στο οδόστρωμα σε μήκος αρκετών μέτρων, ακόμη και υπό την εκδοχή των περιστατικών που αυτή επικαλείται, 4) Αν και μετέΒη στο Τ.Τ Περιστεριού καταγγέλλοντας το περιστατικό, δεν επικαλέστηκε την μαρτυρία της αδελφής της που τη συνόδευε ούτε επιδίωξε τη λήψη κατάθεσής της καθ’οιονδήποτε τρόπο. Σύμφωνα με όσα αποδείχθηκαν, συνάγεται ότι, ο τραυματισμός της ενάγουσας οφείλεται σε προέχουσα αμέλεια της ιδίας, σε ποσοστό 70 % και συντρέχουσα αμέλεια του πρώτου εναγομένου σε ποσοστό 30 %. Συγκεκριμένα, η αμέλεια του πρώτου συνίσταται στο ότι αυτός, από έλλειψη της προσοχής, που όφειλε και μπορούσε κατ’αντικειμενική κρίση, ως μέσος συνετός οδηγός και υπό τις επικρατούσες συνθήκες να επιδείξει, ενήργηοε ελιγμό στάθμευσης αε μήκος μεγαλύτερο του διπλάσιου μήκους του οχήματος του, με αποτέλεσμα να μην καταστεί εγκαίρως αντιληπτή η παρουσία του από την ενάγουσα, αλλά ούτε και ο ίδιος να διαπιστώσει την πρόθεσή της να κατέλθει στο οδόστρωμα, κατά παράβαση της διάταξης του άρθρου 22 § 1 του Κ.Ο.Κ. Η αμέλεια δε της ενάγουσας συνίσταται στο ότι και αυτή, από έλλειψη της προσοχής που όφειλε και μπορούσε κατ’αντικειμενική κρίση να επιδείξει, δεν μετέΒη ιττη συμβολή των οδών Παλαμηδίου και Λένορμαν, όπου υπάρχει φωτεινός σηματοδότης, ώστε να διέλθει με ασφάλεια στην απέναντι πλευρά της οδού, λόγω και της προχωρημένης ηλικίας της, κατά παράβαση της διάταξης του άρθρου 38 § 4 του Κ.Ο.Κ. Συνεπώς, πρέπει να γίνει δεκτή η επικουρικως προταθείσα από τους εναγόμενους ένσταση συνυπαιτιότητάς της, ως ουσιαστικά βάσιμη, κατά το παραπάνω ποσοστό. Αντιθέτως, κρινεται απορριπτέος ο ισχυρισμός του πρώτου εναγομένου περί καταχρηστικής ασκήσεως δικαιώματος εκ μέρους της, προεχόντως ως απαράδεκτος, αφού η επίκλησή του μόνον με τις προτάσεις, χωρίς δηλαδή πρότασή του με συνοπτική έστω πρότασή του και κατά τΠν ενώπιον του ακροατήριου συζήτηση, δεν αρκεί (ΟλΑΠ 2/2005, ΕλλΔνη 46.689). Περαιτέρω, αποδείχθηκε, ότι αμέσως μετά το ατύχημα η ενάγουσα μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο στο Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών «ΛΑΪΚΟ», και την επόμενη στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών, όπου διαπιστώθηκε ότι είχε υποστεί υποκεφαλικό κάταγμα αριστερού ισχύου, που αντιμετωπίστηκε χειρουργικά με ημιολική αρθροπλαστική με τσιμέντο. Να σημειωθεί ότι το είδος του τραυματισμού της δικαιολογείται, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, από την οστεοπόρωση που εμφανίζουν τα άτομα της ηλικίας της, αν ληφθεί επιπροσθέτως υποψιν, ότι, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του πρώτου εναγομένου, που η ίδια δεν αντικρούει, ο τραυματισμός της έλαβε χώρα επί εδάφους παλαιότερου τραυματισμού της στο ίδιο σημείο, όπως του δήλωσε κατά το χρονο του ατυχήματος. Αυτή παρέμεινε νοσηλευόμενη έως τις 24-1-2007 οποτε και εξήλθε χωρίς να έχει αποκατασταθεί η βάδισή της, αφού χρησιμοποιούσε «Π», εξακολουθώντας να λαμβάνει φαρμακευτική αγωγή και με τη σύσταση για συστηματική φυσιοθεραπευτική αγωγή (υπ’αριθμ. 122087 εξιτήριο του άνω νοσοκομείου). Τα έξοδα νοσηλείας της (έξοδα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, χειρουργικής επέμβασης, νοσήλεια), τα κάλυψε το Δημόσιό, που ήταν ασφαλισμένη κατά το χρόνο του ατυχήματος ή άλλος ασφαλιστικός οργανισμός, απομένοντος υπολοίπου ύψους 951 ευρώ, τα οποία κατέβαλε εξ ιδίων πόρων τμηματικά, σε δύο δόσεις, ύψους 810 και 141 ευρώ, αντίστοιχα (υπ’αριθμ. 081488-081491 αποδείξεις παροχής υπηρεσιών και υπ’αριθμ. 42004/15-1 -2004 και 42240/24-1 -2004 αποδείξεις εισπράξεως του παραπανω νοσοκομείου). Κατά το διάστημα της νοσηλείας της, λόγω του είδους του τραυματισμού της και της υποβολής της σε χειρουργική επέμβαση, που απαιτούσε πλήρη ακινησία, η ενάγουσα βρισκόταν σε πλήρη αδυναμία να αυτοεξυπηρετηθεί ακόμη και στοιχειωδώς και είχε την ανάγκη παροχής υπηρεσιών άλλου προσώπου, για μία βάρδια μόνον την ημέρα και μία τη νύκτα, εφ’ όσον στο νοσοκομείο προσέφερε τις υπηρεσίες του και το νοσηλευτικό προσωπικό, τις οποίες της παρείχε, κατά τη διάρκεια της ημέρας, για μια βάρδια και για το χρονικό διάστημα από 12/1 έως και τις 24/1/2007 η αποκλειστική νοσοκόμα _____ _______ και, κατά τη διάρκεια της νύκτας και κατά το χρονικό διάστημα από τις 11/1 έως και τις 23/1 /2007 η αποκλειστική ομοίως νοσοκόμα __________ __________ , έναντι της αμοιβής των 58,71 ευρώ και των 73,89 ευρώ καθημερινά, αντίστοιχα, με διαφοροποίηση όσον αφορά τις 14-1-2007 και τις 21-1-2007, τις 13-1-2007 και τις 20-1-2007, που συνέπιπταν οι δύο πρώτες με ημέρα Κυριακή και οι λοιπές με βράδυ Σαββάτου, κατά τις οποίες η αντίστοιχη αμοιβή, ανήλθε σε 102,55 και 127,99 ευρώ, αντίστοιχα, επομένως, για την ανωτέρω αιτία δαπάνησε το ποσό των 850,91 [645,81 (58,71 X 11) + 205,10 (102,55 Χ2)] και των 1.068,77 [812,79 (73,89 X 11) + 255,98 ( 127,99 X 2)] ευρώ, αντίστοιχα, και συνολικά των 1.919,68 ευρώ (υπ’αριθμ. 54167/18-1-2007, 54168/24-1-2007, 86810/17-1- 2007 και 86811/23-1-2007 αποδείξεις είσπραξης των παραπάνω αποκλειστικών νοσοκόμων). Αλλά και μετά την έξοδό της από το νοσοκομείο, και μέχρι τις 28-2-2007, που, έχοντας ανακτήσει τις δυνάμεις της, μετέβη στο Τ.Τ Περιστεριού, για να καταγγείλει το περιστατικό, λόγω του είδους και της σοβαρότητας του τραυματισμού της, η ενάγουσα αδυνατούσε να αυτοεξυπηρετηθεί πλήρως και για τις καθημερινές ανάγκες της (σίτιση, ένδυση, προσωπική υγιεινή, μετακίνηση), είχε την ανάγκη των υπηρεσιών τρίτου προσώπου, τις οποίες της τις προσέφερε συγγενικό της πρόσωπο (αδελφή), άνευ ανταλλάγματος, με εντατικοποίηση των προσπαθειών της και πέραν της ηθικής της υποχρέωσης να συμπαραστέκεται σε αυτήν. Επομένως, δικαιούται για το λόγο αυτό αποζημίωση ίση με το ποσό που θα κατέβαλε (πλασματική δαπάνη) σε τρίτο πρόσωπο (οικιακή Βοηθό-Βοηθό νοσηλείας), για την παροχή αντίστοιχων υπηρεσιών, καθ’όλη τη διάρκεια της ημέρας, ανερχόμενη, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας στο ποσό των 50 ευρώ ημερησίως, και συνολικά, για το παραπάνω χρονικό διάστημα των 34 ημέρων, των 1.700 (34 X 50) ευρώ. Το γεγονός, άλλωστε, ότι τις παραπάνω υπηρεσίες τις κάλυψει συγγενικό της πρόσωπο, δεν μπορεί να οδηγήσει σε ωφέλεια των υπόχρεων εναγομένων και σε αποφυγή καταβολής από αυτούς της σχετικής αποζημιώσεώς του, αφού η οικειοθελής προσφορά δεν αποβαίνει, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 930 § 3 του ΑΚ, προς όφελος τους (ΑΠ 371/2001, ΕλλΔνη 44.419, ΕφΛαμ 208/2005, ΝοΒ 2006.240, ΕφΑΘ 1982/2004, ΕΠΙΔΙΚΙΑ 2006.24). Κατά το ίδιο χρονικό διάστημα (24-1-2007 έως 28-2-2007), είχε, επίσης, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, λόγω του είδους του τραυματισμού της και της ηλικίας της, ανάγκη Βελτιωμένης τροφής, πλούσιας σε ασβέστιο, Βιταμίνες, ιχνοστοιχεία, υψηλής ποιότητας πρωτεΐνες κλπ, για την οποία δαπανούσε καθημερινά το ποσό των 5 ευρώ πέραν της συνήθους δαπάνης διατροφής της, συνεκτιμωμένων και των συνθηκών διαβίωσης του σύγχρονου ανθρώπου, επομένως, δαπάνησε συνολικά το ποσό των 170 (5 X 34 ημέρες) ευρώ. Πλέον αυτών, κατόπιν και σχετικής σύστασης των θεραπόντων ιατρών της, η ενάγουσα υπεβλήθη σε εννέα συνολικά φυσιοθεραπείες κατ’οίκον, καταβάλλοντας για το σκοπό αυτό στον φυσικοθεραπευτή, __________ __________ , το ποσό των 360 ευρώ (υπ’αριθμ. 103/20-3-2007 απόδειξη παροχής υπηρεσιών του ανωτέρω). Αντιθέτως, από κανένα αποδεικτικό στοιχείο δεν προέκυψε καταστροφή ή φθορά των ενδυμάτων και προσωπικών αντικειμένων που έφερε τυχόν μαζί της κατά το χρόνο του ατυχήματος, δοθέντος ότι στην κατά τα λοιπά αναλυτική της κατάθεση στο Τ.Τ Περιστεριού ουδέν σχετικό αναφέρει, παρά το ότι εξεδήλωσε την επιθυμία της για την ποινική δίωξη του υπαιτίου οδηγού και την πλήρη αστική της αποζημίωση, συνεπώς, πρέπει το σχετικό αγωγικό κονδύλιο να απορριφθεί, ως ουσιαστικά αβάσιμο. Επομένως, η συνολική αποκαταστατέα ζημία που υπέστη η ενάγουσα συνεπεία του ένδικου ατυχήματος, ανέρχεται στο ποσό των 5.100,68 (951 + 1.919,68 + 1.700 + 170 + 360) ευρώ, απορριπτομένων των επιπλέον αιτούμενων συναφώς ποσών, ως ουσιαστικά αβάσιμων, από το οποίο πρέπει τελικώς να της επιδικαστεί, λόγω του ποσοστού συνυπαιτιότητάς της, το ποσό των 1.530,20 (5.100,68 X 30 %) ευρώ. Εκτός, όμως, από την αποζημίωση, πρέπει να της επιδικασθεί ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική Βλάβη, την οποία υπέστη από το ατύχημα, το ποσό των χιλίων (1.000) ευρώ, που υπολείπεται του καταψηφιστικώς αϊτού μενού και το οποίο το Δικαστήριο κρίνει εύλογο και δίκαιο, σταθμίζοντας τις συνθήκες του ατυχήματος, το πταίσμα του οδηγού του ζημιογόνου αυτοκινήτου, το ύψος της ζημίας της, τη σωματική Βλάβη που υπέστη και την ταλαιπωρία της από την υποβολή της σε χειρουργική επέμβαση, την επί ικανό χρονικό διάστημα κατάκλισή της και την αδυναμία της να αυτοεξυπηρετηθεί, καθώς και την οικονομική και κοινωνική κατάσταση των διαδίκων φυσικών προσώπων και όχι της εναγομένης ασφαλιστικής εταιρίας, της οποίας η ευθύνη είναι εγγυητική (ΜΠρΑΘ 3447/1998, 5380/1997, ΕΣυγκΔ 1998, σελ. 575 και 514, αντίστοιχα).
Κατ’ακολουθία των ανωτέρω, πρέπει, απορριπτομένου του προταθέντος από τον πρώτο εναγόμενο, ισχυρισμού περί καταχρηστικής ασκήσεως δικαιώματος, και, γενομένης δεκτής της προταθείσας από αμφότερους τους εναγομένους, ένστασης συντρέχοντος πταίσματος, ως εν μέρει Βάσιμης και κατ’ουσίαν, να γίνει δεκτή η υπό κρίση αγωγή, ως εν μέρει βάσιμη και κατ’ουσίαν, και να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι να καταβάλουν εις ολόκληρον στην ενάγουσα, για τις μνημονευόμενες στο σκεπτικό αιτίες, το ποσό των 2.530,20 (1.530,20 + 1.000) ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοσή της και μέχρι την εξόφληση. Το Δικαστήριο, επίσης, κρίνει ενόψει του είδους, του ύψους και του χρόνου γενέσεως των ένδικων αξιώσεων, ότι δεν συντρέχουν εξαιρετικοί λόγοι για την κήρυξη της παρούσας προσωρινά εκτελεστής, διότι η καθυστέρηση στην εκτέλεση δεν θα προκαλέσει στην ενάγουσα σημαντική ζημία (άρθρο 908 § 1 ΚΠολΔ), επομένως, πρέπει το σχετικό παρεπόμενο αγωγικό αίτημα, να απορριφθεί, ως ουσιαστικά αΒάσιμο. Τέλος, τα δικαστικά έξοδα των διαδίκων πρέπει να κατανεμηθούν μεταξύ αυτών, ανάλογα με την έκταση της νίκης και ήττας τους, κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό, λαμβάνοντας υπόψιν ότι η αιτηθείσα χρηματική ικανοποίηση είναι προφανώς εξογκωμένη, κατά το μέρος που υπερβαίνει το ποσό των 2.000 ευρώ (άρθρα 178 § 1, 180 § 1, 189, 191 § 1 του ΚΠολΔ, 102 του Κώδικος περί Δικηγόρων).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ό,τι κρίθηκε απορριπτέο.
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την αγωγή.
ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ τους εναγομένους να καταβάλουν εις ολόκληρον στην ενάγουσα το ποσό των δύο χιλιάδων πεντακοσίων τριάντα ευρώ και είκοσι λεπτών (2.530,20), με το νόμιμο τόκο από της επιδόσεως της αγωγής και μέχρι την εξόφληση·
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε Βάρος της εναγομένης μέρος της δικαστικής δαπάνης της ενάγουσας, το οποίο ορίζει στο ποσό των οκτακόσιων (800) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε στην Αθήνα στις 1 Φεβρουαρίου 2008, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, χωρίς να είναι παρόντες οι διάδικοι και οι πληρεξούσιοι δικηγόροι τους.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
