Περίληψη
ΑΡΙΘΜΟΣ 2859/2008
ΤΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
Τμήμα 12ο
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Γεώργιο Σακκά, Πρόεδρο Εφετών, Μαρία Τζαβάρα και Ευγενία Κασωτάκη- Εισηγήτρια, Εφέτες και από τη Γραμματέα Γαννούλα Μητροπούλου.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 22 Νοεμβρίου 2007 για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
ΤΗΣ ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ: _________ _________ του _________ ________, κατοίκου Κερατσινίου Αττικής, την οποία εκπροσώπησε στο ακροατήριο του Δικαστηρίου τούτου με δήλωση του άρθρου 242 παρ. 2 του ΚΠολΔ ο πληρεξούσιος δικηγόρος της Χρήστος Οικονομάκης.
ΤΩΝ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ: 1. _________ _________ του _________ και της _________ _________ του _________ και της _________ , κατοίκου Ασπροπύργου Αττικής, 2. _________ _________ του _________ , κατοίκου Ασπροπύργου Αττικής, 3. _________ _________ του _________ , κατοίκου Ασπροπύργου Αττικής, 4. Εταιρίας με την επωνυμία «_________ Α.Α.Ε.» που εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νόμιμα, τους οποίους εκπροσώπησαν στο ακροατήριο του Δικαστηρίου τούτου με δηλώσεις του άρθρου 242 παρ. 2 του ΚΠολΔ οι πληρεξούσιοι δικηγόροι τους Κωνσταντίνος Τασιόπουλος και Μαρία Τσαγγαρίδου.
Η ενάγουσα _________ _________ με την από 10 Ιανουάριου 2005 αγωγή της προς το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, που έχει κατατεθεί με αριθμό 131/2005, ζήτησή να γίνουν δεκτά τα όσα αναφέρονται σ’ αυτήν.
Οι προσεπικαλούντες – προσθέτως παρεμβαίνοντες 1) _________ _________ , 2) _________ _________ και _________ _________ με την από 31 Μαρτίου 2005 αγωγή τους προς το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, που έχει κατατεθεί με αριθμό 2921/2005, ζήτησε να γίνουν δεκτά τα όσα αναφέρονται σ’αυτήν.
Το Δικαστήριο εκείνο εξέδωσε την υπ’αριθμ. 4967/2006 οριστική του απόφαση με την οποία έταξε τα όσα αναφέρονται σ’ αυτήν.
Την απόφαση αυτή προσέβαλε η εκκαλούσα με την από 4 Απριλίου 2007 έφεσή της προς το Δικαστήριο τούτο, που έχει κατατεθεί με αριθμό 3186/2007.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε από τη σειρά του οικείου πινακίου και συζητήθηκε με την ασκηθείσα δια των προτάσεων αντέφεση των εφεσιβλήτων.
Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων, κατέθεσαν εμπρόθεσμα τις προτάσεις τους και παραστάθηκαν στο ακροατήριο του Δικαστηρίου τούτου με δηλώσεις τους κατά το άρθρο 242 παρ. 2 του ΚΠολΔ.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η έφεση της ενάγουσας κατά της υπ’ αρ. 4967/2006 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, που εκδόθηκε κατά την ειδική διαδικασία των αρθρ. 681 A Κ.Πολ.Δ. έχει ασκηθεί νομοτύπως και εμπροθέσμως. Είναι επομένως παραδεκτή και πρέπει να ερευνηθεί το βάσιμο των λόγων της κατά την ίδια ως άνω διαδικασία (αρθρ. 532, 533 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ.).
Με τις προτάσεις οι εφεσίβλητοι ασκούν παραδεκτά αντέφεση επί των εκκληθέντων κεφαλαίων της προσβαλλομένης απόφασης, η οποία επίσης πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να εξετασθεί κατ’ ουσίαν συνεκδικαζόμενη με την έφεση (αρθρ. 523 παρ. 1, 674 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ).
Με την εκκαλουμένη συνεκδικάσθηκαν : 1) Η από 2-2-2005 αγωγή, όπως το αίτημα αυτής παραδεκτά περιορίσθηκε (άρθρ. 223 Κ.Πολ.Δ) σε εν μέρει αναγνωριστικό, με την οποία η ενάγουσα εκθέτει ότι στο Κερατσίνι Αττικής, στις 14-12-2002 ο πρώτος εναγόμενος οδηγώντας το υπ’ αρ. _________ ΙΧΕ αυτοκίνητο της κυριότητος της δεύτερης και τρίτης των εναγομένων προξένησε τον τραυματισμό της, υπό τις αναφερόμενες στην αγωγή συνθήκες. Ζητεί δε, να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι, έκαστος εις ολόκληρον, να της καταβάλουν το ποσόν των 43.648,45 ευρώ, και να αναγνωρισθεί ότι οφείλουν να της καταβάλουν το ποσό των 40.000 ευρώ, ως αποζημίωση και χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, άπαντα νομιμοτόκως από της επιδόσεως της αγωγής. 2) Η από 3 1-3-2005 προσεπίκληση- παρεμπίπτουσα αγωγή με την οποία οι εναγόμενοι της προαναφερθείσας κύριας αγωγής, αφού αναφέρονται στο περιεχόμενο της αγωγής αυτής, εκθέτουν ότι το υπ’ αρ. _________ ΙΧΕ αυτοκίνητο, το οποίο οδηγούσε ο πρώτος εξ αυτών ήταν ασφαλισμένο στην καθής – εναγομένη ασφαλιστική εταιρία, για την εκ της κυκλοφορίας του έναντι τρίτων αστική ευθύνη. Ζητούν δε μετά τον περιορισμό του αιτήματος τους, να αναγνωρισθεί ότι η καθής-εναγομένη ασφαλιστική εταιρία, οφείλει να καταβάλει σ’ αυτούς, ό,τι ποσόν υποχρεωθούν αυτοί να καταβάλουν στην ενάγουσα της κύριας, από 2-2-2005 αγωγής, νομιμοτόκως από την επίδοση της προσεπίκλησης-παρεμπίπτουσας αγωγής μέχρις εξοφλήσεως. 3) Η πρόσθετη παρέμβαση της ως άνω καθής η προσεπίκληση και παρεμπιπτόντως εναγομένης ασφαλιστικής εταιρίας με την επωνυμία «_________ ΑΑΕ» η οποία με προφορική δήλωσή της που καταχωρήθηκε στα πρακτικά του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, παρεμβαίνει υπέρ των εναγομένων της κύριας αγωγής εκθέτοντας ότι είχε αναλάβει την ασφαλιστική κάλυψη της αστικής ευθύνης εκ της κυκλοφορίας του υπ’ αρ. _________ ΙΧΕ αυτοκινήτου που οδηγούσε ο πρώτος εναγόμενος της κύριας από 2-2-2005 αγωγής και ζητεί την απόρριψη της αγωγής αυτής. Επί της ως άνω κύριας από 2-2-2005 αγωγής, της από 3 1-3-2005 προσεπίκλησης-παρεμπίπτουσας αγωγής και της πρόσθετης παρέμβασης, εκδόθηκε η εκκαλουμένη απόφαση με την οποία έγινε εν μέρει δεκτή η κύρια αγωγή ως και κατ’ ουσίαν βάσιμη και έγινε επίσης δεκτή η προσεπίκληση-παρεμπίπτουσα αγωγή.
Κατά της απόφασης αυτής παραπονούνται τώρα οι διάδικοι, και ζητούν για τους λόγους που αναφέρουν στην έφεση και αντέφεσή τους και οι οποίοι ανάγονται σε πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων και εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου, να μεταρρυθμισθεί η εκκαλουμένη ούτως ώστε για μεν την εκκαλούσα ενάγουσα να γίνει εν όλω δεκτή η από 2-2-2005 αγωγή της για δε τους αντεγκαλούντες εφεσίβλητους να απορριφθεί η αγωγή αυτή.
Από την εκτίμηση των ενόρκων καταθέσεων των μαρτύρων των διαδίκων στο ακροατήριο του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, των εγγράφων που οι διάδικοι επικαλούνται και προσκομίζουν, μεταξύ των οποίων και τα έγγραφα της σχηματισθείσας ποινικής δικογραφίας που εκτιμώνται ως τεκμήρια (άρθρ. 395 Κ.Πολ.Δ), αποδείχθησαν τα ακόλουθα περιστατικά αναφορικά με τα προσβαλλόμενα κεφάλαια της εκκαλουμένης απόφασης : Την 14-12-2002 και περί ώρα 20,45 περίπου, η ενάγουσα εκινείτο πεζή επί της λεωφόρου Σαλαμίνας στο Κερατσίνι Πειραιά, κατευθυνόμενη στην κατοικία της οδού _________ . Η λεωφ. _________ είναι διπλής κατεύθυνσης, με πλάτος οδοστρώματος 7,5 μέτρων ανά κατεύθυνση και με δύο λωρίδες κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση, ενώ στο μέσον αυτής υπάρχει διαχωριστική νησίδα πλάτους 3,5 μέτρων. Η ενάγουσα, αφού διέσχισε το τμήμα του οδοστρώματος, η κίνηση επί του οποίου έχει κατεύθυνση από την Αμφιάλη προς την Χαλκηδόνα, έφθασε στην νησίδα ασφαλείας με πρόθεση να διασχίσει κάθετα το οδόστρωμα στο ρεύμα κυκλοφορίας με κατεύθυνση από την Χαλκηδόνα προς την Αμφιάλη. Στο σημείο εκείνο της λεωφόρου δεν υπάρχει διάβαση πεζών, ούτε σηματοδότες, το όριο ταχύτητας είναι 50 χιλιόμ. την ώρα, και κατ’ εκείνη την χρονική στιγμή η κυκλοφορία των οχημάτων ήταν κανονική και οι καιρικές συνθήκες ήταν καλές, όπως προκύπτει από την έκθεση αυτοψίας της τροχαίας Κορυδαλλού Αττικής. Κατά την στιγμή που η ενάγουσα επιχειρούσε να κατέβει από την διαχωριστική νησίδα στο οδόστρωμα, προκειμένου να το διασχίσει κάθετα, το υπ’ αρ. _________ ΙΧΕ αυτοκίνητο της κυριότητος της δεύτερης και τρίτης των εναγόμενων, οδηγούμενο από τον πρώτο εναγόμενο και ασφαλισμένο για τις έναντι τρίτων ζημίες στην ασφαλιστική εταιρεία «_________ ΑΑΕ», κινούμενο επί της λεωφόρου Σαλαμίνος, με κατεύθυνση από χαλκηδόνα προς Αμφιάλη και δεξιά σε σχέση με την πορεία της ενάγουσας, επί της αριστερής λωρίδας κυκλοφορίας του ρεύματος αυτού και δίπλα στην νησίδα, παρέσυρε με το εμπρόσθιο αριστερό τμήμα του την ενάγουσα, προκαλώντας τον τραυματισμό της. Το ένδικο τροχαίο ατύχημα οφείλεται κατά κύριο λόγο σε υπαιτιότητα της πεζής, και μάλιστα κατά ποσοστό 80%, διότι αυτή επιχείρησε να διασχίσει κάθετα το οδόστρωμα της λεωφόρου Σαλαμίνος, σε σημείο όπου δεν υπάρχει διάβαση πεζών, ούτε λειτουργούν σηματοδότες και χωρίς προηγουμένως να ελέγξει και να βεβαιωθεί ότι μπορούσε να πράξει τούτο ακινδύνως και χωρίς να παρεμποδίζει την κυκλοφορία των οχημάτων των κινουμένων επί της λεωφόρου, με συνέπεια ο πρώτος εναγόμενος οδηγός του υπ’ αρ. _________ ΙΧΕ αυτοκινήτου, να την παρασύρει με το εμπρόσθιο αριστερό μέρος του οχήματος του, και να την τραυματίσει. Ο πρώτος εναγόμενος εκινείτο στην αριστερή λωρίδα του ρεύματος αυτού κυκλοφορίας της λεωφόρου, δίπλα ακριβώς στην νησίδα με κανονική ταχύτητα, και αρκετό φωτισμό και ορατότητα, λόγω του ότι η λεωφόρος είναι ευθεία στο σημείο εκείνο. Έπρεπε επομένως να έχει αντιληφθεί την πεζή, η οποία κατ’ εκείνη την χρονική στιγμή επιχειρούσε να κατέβει από την νησίδα στο οδόστρωμα, και να ανακόψει την ταχύτητά του, ώστε να αποφύγει την πρόσκρουση και παράσυρση αυτής. Η συνυπαιτιότητά του στο ένδικο τροχαίο ατύχημα ανέρχεται σε ποσοστό 20%, γιατί αυτός δεν επέδειξε την ενδεδειγμένη επιμέλεια, δεν ασκούσε τον έλεγχο του οχήματος του, ώστε εκτελώντας τους απαιτούμενους χειρισμούς και αντιλαμβανόμενος εγκαίρως την πεζή, να αποτρέψει την σύγκρουση και τον τραυματισμό αυτής. Τα ως άνω περιστατικά επιρρωνύονται και από τις καταθέσεις τόσον της ενάγουσας όσον και του πρώτου εναγομένου οδηγού του ζημιογόνου οχήματος, που περιέχονται στα πρακτικά συνεδριάσεως του Α’ Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιά με αριθμό Α.Τ. 713/1-2-200 5. Ειδικότερα η ενάγουσα κατέθεσε : «Ήμουν στην λεωφόρο της Σαλαμίνας στο Κερατσίνι. Ήμουν πεζή και ήθελα να πάω από την μία άκρη του δρόμου στην άλλη… Ήταν οκτώ παρά τέταρτο το βράδυ… Με κτύπησε δίπλα στην νησίδα … Στην δεξιά πλευρά έχει παρκαρισμένα αυτοκίνητα και στην αριστερή λωρίδα κινούνται τα αυτοκίνητα. Εκεί δεν έχει φανάρι … Κάτω στον δρόμο δεν υπάρχουν γραμμές για τους πεζούς… Το αυτοκίνητο με παρέσυρε, δεν πάτησε φρένο, πήγα να κατέβω από την νησίδα και με κτύπησε το αυτοκίνητο». Ο πρώτος εναγόμενος οδηγός του αυτοκινήτου κατέθεσε : «Κινιόμουν στην αριστερή λωρίδα κοντά στην νησίδα. Η δεξιά λωρίδα δεν είναι ποτέ διαθέσιμη. Δεν είδα την πεζή, κατ’ ευθείαν μόλις κατέβηκε την κτύπησα. Δεν πρόλαβα να φρενάρω. Με το που κατέβηκε την νησίδα την κτύπησα. Ήμουν στην λωρίδα μου, στην αριστερή. Το αυτοκίνητο ήταν κτυπημένο ακριβώς στην γωνία, στο φανάρι…». Συνακόλουθα με τα ανωτέρω πρέπει να απορριφθούν ως κατ’ ουσίαν αβάσιμοι οι ισχυρισμοί της ενάγουσας- εκκαλούσας και να γίνουν δεκτοί οι ισχυρισμοί των αντεκκαλούντων, αναφορικά με το κεφάλαιο της υπαιτιότητας της εκκαλουμένης απόφασης. Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι η ενάγουσα αμέσως μετά το ένδικο τροχαίο ατύχημα διεκομίσθη στο Θριάσειο Νοσοκομείο Ελευσίνας με αρχική διάγνωση κάταγμα έσω μηριαίου κονδύλου ΔΕ και κάταγμα κάτω πέρατος κερκίδος ΑΡ, καθώς και εκδορές και μώλωπες σε όλο το σώμα. Την 1512-2002 η ενάγουσα υποβλήθηκε σε εγχείρηση για εσωτερική οστεοσύνθεση έσω μηριαίου κονδύλου ΔΕ, όπου τοποθετήθηκαν 4 βίδες και παρέμεινε για νοσηλεία επί εικοσαήμερο, ήτοι μέχρι την 3-1-2003, οπότε και εξήλθε αφού της συνεστήθη επανέλεγχος και ετέθη γύψινος επίδεσμος στο αριστερό της χέρι, ενώ έγινε και αντιμετώπιση των λοιπών καταγμάτων. Η ενάγουσα εξετάσθηκε εκ νέου την 20-1-2003 και την 19-2-2003, στα εξωτερικά ιατρεία του νοσοκομείου «ΑΤΤΙΚΟΝ» και εκδόθηκε η υπ’ αρ. πρωτ. 2188/24-2-03 ιατρική βεβαίωση του διευθυντή της ορθοπεδικής κλινικής _________ _________ , σύμφωνα με την οποία παρουσίαζε : Α) Κάταγμα μέσω μηριαίου κονδύλου γόνατος (ΔΕ) χειρουργηθέν, και ευρισκόμενη σε στάδιο εξελίξεως πόρωση του κατάγματος Β) κάταγμα κάτω πέρατος κερκίδος (ΑΡ), από 15-12-2002 αντιμετωπισθέν συντηρητικά καθώς και δυσκαμψία πήχεων δακτύλων και συνεστήθη φυσιοθεραπεία. Γ) θλαστικά τραύματα τα οποία είχαν συρραφεί.
Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι κατά την στιγμή της παράσυρσης της ενάγουσας από το ζημιογόνο αυτοκίνητο που οδηγούσε ο πρώτος εναγόμενος καταστράφησαν τα ενδύματα και τα προσωπικά της είδη, συνολικής αξίας 300 ευρώ και ειδικότερα, ρολόι αξίας 60 ευρώ υποδήματα αξίας 50 ευρώ, ενδύματα αξίας 150 ευρώ και τσάντα αξίας 40 ευρώ, απορριπτομένου ως ουσιαστικά αβασίμου του ισχυρισμού της ενάγουσας περί υψηλότερης συνολικής χρηματικής αξίας των καταστραφέντων προσωπικών της αντικειμένων. Εξάλλου η ενάγουσα εξαιτίας του τραυματισμού της είχε ανάγκη βελτιωμένης διατροφής προκειμένου να αναρρώσει μετά την εγχείρηση, αλλά και για την αποθεραπεία των καταγμάτων της, για διάστημα δύο μηνών μετά την έξοδό της από το νοσοκομείο, δαπανήσασα για την αιτία αυτή, το ποσόν των δύο (2) ευρώ ημερησίως και συνολικά το ποσό των 120 ευρώ (2 ευρώ X 60 ημέρες), δεκτού γενομένου του σχετικού λόγου έφεσης της ενάγουσας ως κατ’ ουσίαν βάσιμου. Πριν από το ένδικο τροχαίο ατύχημα, η ενάγουσα εργαζόταν καθημερινά ως γαζώτρια σε διάφορους εργοδότες, κερδίζοντας 30 ευρώ ημερησίως, όπως προκύπτει από την κατάθεση της μάρτυρος _________ _________ , στο ακροατήριο του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου. Εξαιτίας του τραυματισμού της, και των προβλημάτων της υγείας της, αδυνατούσε να εργασθεί, και απώλεσε το εισόδημα εξήντα (60) εργάσιμων ημερών και συνολικά το ποσό των 1.800 ευρώ (60 ημέρες X 30 ευρώ ημερησίως), το οποίο και δικαιούται να αποζημιωθεί, δεκτού γενομένου ως ουσιαστικά βάσιμου του σχετικού λόγου έφεσης της ενάγουσας. Λόγω του ατυχήματος και του τραυματισμού της η ενάγουσα ταλαιπωρήθηκε σωματικά και ψυχικά, αφού υποβλήθηκε σε εγχείρηση και πολυήμερη θεραπεία, για την αποκατάσταση των καταγμάτων της και της εν γένει σωματικής της υγείας.
Ενόψει των συνθηκών κάτω από τις οποίες έγινε το ένδικο ατύχημα, της βαρύτητας του τραυματισμού της ενάγουσας αλλά και της μεγάλης συνυπαιτιότητάς της στην πρόκληση του τραυματισμού της, καθώς και της κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης των διαδίκων φυσικών προσώπων, πρέπει να επιδικασθεί στην ενάγουσα το ποσό των 2.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστη, το οποίο κρίνεται εύλογο και δίκαιο για την συγκεκριμένη περίπτωση, απορριπτομένου του ισχυρισμού της εκκαλούσας του δεκτού γενομένου του σχετικού λόγου αντέφεσης ως κατ’ ουσίαν βάσιμου.
Σύμφωνα με την διάταξη του αρθρ. 931 Α.Κ. « Η αναπηρία ή η παραμόρφωση που προξενήθηκε στον παθόντα λαμβάνεται υπόψιν κατά την επιδίκαση της αποζημίωσης αν επιδρά στο μέλλον του». Ως αναπηρία θεωρείται κάποια έλλειψη της σωματικής νοητικής ή ψυχικής ακεραιότητας του προσώπου, ενώ ως παραμόρφωση νοείται κάθε ουσιώδης αλλοίωση της εξωτερικής εμφάνισης του προσώπου. Περαιτέρω ως μέλλον νοείται η επαγγελματική, οικονομική και κοινωνική εξέλιξη του προσώπου. Η Α.Κ 931 προβλέπει επιδίκαση από το Δικαστήριο χρηματικής παροχής στον παθόντα αναπηρία ή παραμόρφωση, εφόσον συνεπεία αυτών επηρεάζεται το μέλλον του. Όμως η αναπηρία ή παραμόρφωση ως τοιαύτη δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη πρόκληση στον παθόντα περιουσιακής ζημίας, αλλά βλάβης ενός εννόμου αγαθού που απολαύει και συνταγματικής προστασίας σύμφωνα με τις παραγράφου 3 και 6 του άρθρ. 21 του Συντάγματος. Έτσι ορθότερη κρίνεται η ερμηνεία της Α.Κ. 931 που την καθιστά εφαρμόσιμη, σύμφωνα με την οποία προβλέπεται από την διάταξη η επιδίκαση στον παθόντα αναπηρία ή παραμόρφωση ενός ευλόγου χρηματικού ποσού, ακριβώς λόγω της αναπηρίας ή παραμόρφωσης, χωρίς σύνδεση με συγκεκριμένη περιουσιακή ζημία, η οποία άλλωστε και δεν δύναται να προσδιορισθεί (βλ. ΑΠ. 1874/2006 προσκομ.). Στην προκειμένη περίπτωση, η ενάγουσα εκθέτει ότι εξ αιτίας των τραυμάτων της εκ του ενδίκου τροχαίου ατυχήματος, έχει μειωμένη λειτουργικότητα, απώλεια σταθερότητας κατά την διάρκεια του βαδίσματος, αδυνατεί να σηκώνει βάρος και να κάνει έντονες κινήσεις, αντιμετωπίζει προβλήματα με πόνους στα πόδια, τα χέρια και το κεφάλι και έχει σημάδια στο πρόσωπο εξαιτίας της συρραφής των θλαστικών τραυμάτων που της προκάλεσε το ατύχημα, περιστατικά τα οποία θα επιδράσουν στο οικονομικό και κοινωνικό της μέλλον. Με αυτό το περιεχόμενο, το αίτημά της για αποζημίωση κατ’ άρθρ. 931 Α.Κ. κρίνεται ορισμένο, καθόσον δεν απαιτείται ο προσδιορισμός της υλικής ζημίας που αυτή θα υποστεί, σύμφωνα και με τις προαναφερόμενες σκέψεις, και κατά τους βάσιμους ισχυρισμούς της εκκαλούσας-ενάγουσας. Πρέπει όμως το ως άνω αγωγικό κονδύλιο να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμο, κατά παραδοχήν του σχετικού λόγου αντέφεσης των εφεσιβλήτων, καθόσον ουδόλως αποδείχθηκε ότι η ενάγουσα έχει υποστεί αναπηρία ή παραμόρφωση, η οποία επιδρά στην επαγγελματική, οικονομική και κοινωνική εξέλιξή της. Από τις καταθέσεις των μαρτύρων αλλά και τις προσκομιζόμενες ιατρικές βεβαιώσεις προκύπτει ότι οι βλάβες της υγείας της ενάγουσας έχουν αποθεραπευθεί και δεν έχει μείνει σ’ αυτήν καμμία αναπηρία που να δυσχεραίνει ή να επηρεάζει δυσμενείς το μέλλον της σε κανένα τομέα (επαγγελματικό ή κοινωνικόθ της ζωής της, δεδομένης της ηλικίας της και της οικογενειακής της κατάστασης (είναι 45 ετών, παντρεμένη και έχει οικογένεια).
Συνακόλουθα με όλα τα ανωτέρω η εκκαλουμένη απόφαση έσφαλε 1) ως προς το κεφάλαιο της υπαιτιότητας, κρίνοντας ότι η ενάγουσα είναι συνυπαίτια στην πρόκληση του τροχαίου ατυχήματος κατά ποσοστό 20% αντί του ορθού 80%, και ο πρώτος εναγόμενος κατά 80% αντί του ορθού 20%, 2) ως προς το κονδύλιον της βελτιωμένης διατροφής το οποίο απέρριψε, ενώ έπρεπε να κάνει εν μέρει δεκτό, κατά το ποσό των 120 ευρώ 3) ως προς το κονδύλιο της απώλειας εισοδημάτων από την εργασία της ενάγουσας το οποίο επίσης απέρριψε ενώ έπρεπε να κάνει εν μέρει δεκτό κατά το ποσόν των 1800 ευρώ, 4) ως προς το ύψος της χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης, επιδικάζοντας το ποσό των 10.000 ευρώ αντί του ορθού των 2.000 ευρώ και 5) ως προς το κονδύλιον της αποζημίωσης κατ’ αρθρ. 931 Α.Κ. το οποίο απέρριψε ως αόριστο, ενώ έπρεπε να απορρίψει ως ουσία αβάσιμο. Επομένως πρέπει να γίνει δεκτή κατ’ ουσία τόσον η έφεση, όσον και η αντέφεση, και να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη απόφαση. Στην συνέχεια, αφού κρατηθεί και δικασθεί η υπόθεση από το Δικαστήριο αυτό, πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή η κρινόμενη από 2-2-2005 κύρια αγωγή για το ποσό των 2.554,45 ευρώ (97,25 + 32,20 + 205 + 300 + 120 + 1800) επαναλαμβανομένων των μη ανατρεπομένων διατάξεων. Το ως άνω συνολικό ποσό πρέπει να μειωθεί κατά το ποσοστό της συνυπαιτιότητος της ενάγουσας (80%) και επομένως αυτή δικαιούται 510,89 ευρώ, προστιθεμένης και της χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης (2.000 ευρώ), και συνολικά 2.510,89 ευρώ.
Ως εκ τούτου πρέπει να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι της από 2-2-2005 κύριας αγωγής, έκαστος εις ολόκληρον, να καταβάλουν στην ενάγουσα, το ανωτέρω ποσόν, νομιμοτόκως από της επιδόσεως της αγωγής μέχρις εξοφλήσεως. η δικαστική δαπάνη της ενάγουσας, πρέπει να επιβληθεί κατά ένα μέρος σε βάρος των εναγομένιον, και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας (άρθρ. 178 παρ. 1, 176 Κ.Πολ.Δ.). Πρέπει επίσης να γίνει δεκτή η από 3 1-3-2005 προσεπίκληση-παρεμπίπτουσα αγωγή, και να αναγνωρισθεί ότι η εναγομένη οφείλει να καταβάλει στους ενάγοντες το ποσόν των 2.510,89 ευρώ, νομιμοτόκως από της επιδόσεως της προσεπίκλησης-παρεμπίπτουσας αγωγής μέχρις εξοφλήσεως. Η δικαστική δαπάνη των προσεπικαλούντων-εναγόντων πρέπει να επιβληθεί σε βάρος της καθής-εναγομένης, και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας (176, 183 Κ.Πολ.Δ.) όποις ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
-Συνεκδικάζει αντιμωλία των διαδίκων την έφεση και την αντέφεση.
-Δέχεται τυπικά και κατ’ ουσίαν αυτές.
-Εξαφανίζει την υπ! αρ. 4967/20θ6 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών.
-Κρατεί την υπόθεση και την δικάζει κατ’ ουσίαν.
-Συνεκδικάζει την από 2-2-2005 αγωγή, την από 313-2005 προσεπίκληση-παρεμπίπτουσα αγωγή και την ασκηθείσα πρόσθετη παρέμβαση.
-Δέχεται εν μέρει την από 2-2-2005 αγωγή.
-Υποχρεώνει τους εναγομένους, έκαστο εις ολόκληρον, να καταβάλουν στην ενάγουσα το ποσόν των δύο χιλιάδων πεντακοσίων δέκα ευρώ και ογδόντα εννέα λεπτών (2.510,89), νομιμοτόκως από την επομένη ημέρα που έγινε η επίδοση της αγωγής μέχρις εξοφλήσεως.
-Επιβάλλει σε βάρος των εναγομένων μέρος των δικαστικών εξόδων της ενάγουσας, και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας, που ορίζει στο ποσό των εννιακοσίων (900) ευρώ.
-Δέχεται την από 3 1-3-2005 προσεπίκληση- παρεμπίπτουσα αγωγή.
-Αναγνωρίζει ότι η καθής η προσεπίκληση- εναγομένη οφείλει να καταβάλει στους προσεπικαλούντες – ενάγοντες το ποσό των δύο χιλιάδων πεντακοσίων δέκα ευρώ και ογδόντα εννέα λεπτών (2.510,89), νομιμοτόκως από την επομένη της επιδόσεως της προσεπικλήσεως- παρεμπίπτουσας αγωγής μέχρις εξοφλήσεως.
-Επιβάλλει σε βάρος της καθής η προσεπίκληση – εναγόμενης τα δικαστικά έξοδα των προσεπικαλούντων- εναγόντων, και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας τα οποία ορίζει στο ποσό των οκτακόσιων (800) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 6 Μαρτίου 2008 και δημοσιεύθηκε στο ακροατήριό του σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση, χωρίς να παρίστανται οι διάδικοι και οι πληρεξούσιοί τους δικηγόροι, στις 22 Μαΐου 2008.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
