Περίληψη
ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
Αριθμός 5072/2008
ΤΟ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
Συγκροτήθηκε αττό την Ειρηνοδίκη Κοσκινά Αντωνία, την οποία όρισε η Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διοικήσεως του Ειρηνοδικείου Αθηνών, με την παρουσία της Γραμματέα Κωτούλα Βασιλικής.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του στις 26-5-2008, για να δικάσει την παρακάτω υπόθεση μεταξύ:
Α’ ΑΓΩΓΗ
Του ενάγοντος της πρώτης με αριθμό κατάθεσης 7120/06 αγωγής : _______ _______ , κατοίκου Αγ. Ελευθερίου, ο οποίος παραστάθηκε μετά του πληρεξουσίου δικηγόρου του, κ. Αναστασόπουλου Δημητρίου.
Των εναγομένων της πρώτης με αριθμό κατάθεσης 7120/06 αγωγής : 1) _______ _______ , κατοίκου Κερατσινίου, ο οποίος παραστάθηκε μετά της πληρεξούσιας του δικηγόρου, κ. Μαρώση Ιωάννας και 2) της ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία «_______ » , που εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία εκπροσωπήθηκε διά της πληρεξούσιας της, κ. Σταματίνας Μαρούλη.
Β ΑΓΩΓΗ
Των εναγόντων της δεύτερης με αριθμό κατάθεσης 13799/05 αγωγής: 1) _______ _______ , κατοίκου Κερατσινίου, ο οποίος παραστάθηκε μετά της πληρεξούσιας δικηγόρου ,, κ. Μαρώση Ιωάννας και 2) _______ _______ , ο οποίος παραστάθηκε διά της κ. Μαρώση Ιωάννας.
Των εναγόμενων της δεύτερης με αριθμό κατάθεσης 13799/05 αγωγής : 1) _______ _______ , κατοίκου Αγ. Ελευθερίου, ο οποίος παραστάθηκε μετά του πληρεξουσίου δικηγόρου του, κ. Αναστασόπουλου Δημητρίου και 2) της ανώνυμου ασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία «_______ », που εδρεύει στην Καλλιθέα και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία εκπροσωπήθηκε διά του πληρεξουσίου του δικηγόρου, κ. Αναστασόπουλου Δημητρίου.
Για την προκειμένη συζήτηση των αγωγών και μετά την εκφώνηση της υπόθεσης από τη σειρά του οικείου πινακίου, το Δικαστήριο αφού:
Ακούσε όσα περιέχονται στα πρακτικά.
Μελέτησε τη δικογραφία.
Σκέφθηκε σύμφωνα με το νόμο.
Με την κρινόμενη, από 17-5-2006, πρώτη αγωγή, ο ενάγων ισχυρίζεται ότι στις
29-1-2005 και περί ώρα 2:50 στον Πειραιά κα, επί της διασταυρώσεως της Λ.
Ψαρρων με την οδό Χορμοβίτου έγινε αυτοκινητικό ατύχημα (σύγκρουση) μεταξύ δύο αυτοκινήτων, με αποτέλεσμα να προκληθούν φθορές και βλάβες στο αναφερόμενο ΙΧΕ αυτοκίνητο της ιδιοκτησίας του που οδηγούσε ο ίδιος . Ότι το ατύχημα οφείλεται σε αποκλειστική υπαιτιότητα (αμέλεια) του πρώτου εναγόμενου οδηγού του έτερου περιγραφόμενου ΙΧΕ να αναγνωρισθεί ότι οι εναγόμενοι οφείλουν να του καταβάλουν εις ολόκληρον έκαστος το ποσό των 5.350 ευρώ νομιμοτόκως , από την επομένη του ατυχήματος, άλλως από την επίδοση της αγωγής , μετά και από τον περιορισμό του συνολικά αιτουμένου ποσού, σύμφωνα με τα άρθρα 223 και 224, 295, 297 του ΚΠολΔ, όπως αναλυτικά εκτίθεται στην αγωγή ο περιορισμός των επιμέρους κονδυλίων, κατά τα ποσά που αναφέρονται και για τα οποία θα γίνει λόγος παρακάτω, ως αποζημίωση για τη θετική και αποθετική ζημία που του προκάλεσε το ατύχημα και ως χρηματική ικανοποίηση για την αποκατάσταση της ηθικής του βλάβης . Ζητά επίσης να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή, και να καταδικασθούν οι εναγόμενοι στην καταβολή της δικαστικής του δαπάνης Με αυτό το περιεχόμενο, η αγωγή, για την οποία λόγω του αναγνωριστικού της χαρακτήρα δεν απαιτείται η καταβολή δικαστικού ενσήμου, αρμόδια και παραδεκτά εισάγεται για να συζητηθεί ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρα 14 παρ.1 εδαφ. α’ και 25 παρ.2 του ΚΠολΔ), κατά την ειδική διαδικασία που προβλέπουν οι διατάξεις των άρθρων 666, 667, 670 έως 676 και 681Α‘ του ΚΠολΔ και είναι νόμιμη και επαρκώς ορισμένη. Απορριπτομένης εν προκειμένω της ένστασης αοριστίας των εναγομένων, καθόσον για την πληρότητα της αγωγής επί καθολικής καταστροφής του αυτοκινήτου, όπως εν προκειμένω ισχυρίζεται ο ενάγων στην αγωγή αυτή, κατά την κρατούσα άποψη την οποία συμμερίζεται το Δικαστήριο, δεν χρειάζεται αναφορά στην αγωγή των επί μέρους βλαβών, της δαπάνης επισκευής, των τυχόν σωζόμενων υπολειμμάτων, της αξίας αυτών ή δήλωση του ενάγοντος ιδιοκτήτη ότι τα προσφέρει στον εναγόμενο. Τα παραπάνω δεν ανάγονται στη βάση της αγωγής. Όμως για να γίνει δεκτή η αγωγή ως βάσιμη στην ουσία της τα στοιχεία που συνιστούν την ολική καταστροφή, καθώς και η πριν από το ατύχημα αγοραστική αξία του αυτοκινήτου πρέπει να προκύψουν από τις αποδείξεις (βλ. Αθ. Κρητικός Αποζημίωση από τροχαία αυτοκινητικά ατυχήματα σελ. 294 νο 828 έκδ. 1998).
Στηρίζεται στις διατάξεις των άρθρων 914, 297, 298, 330 εδαφ. β’, 346, 481 εττ.;’ 926 και 932 του Α.Κ. , 2, 4, 9, 10 του ΓττΝ / 1911, 10 του ν. 489/1976, 907, 908 παρ.ΐδ’ και 176 του ΚΠολΔ, πλην του αιτήματος να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή διότι πρόκειται πλέον για αγωγή με αναγνωριστικό και όχι καταψηφιστικό αίτημα, καθώς και το να επιδικασθούν τόκοι από την επομένη της ημερομηνίας του συμβάντος ατυχήματος καθόσον δεν αρκεί για τη θεμελίωση τόκου η επέλευση της ζημιογόνου πράξεως (βλ. Αθ. Κρητικό -Αποζημίωση από τροχαία αυτοκινητικά ατυχήματα σελ. 67 νο 172 έκδ. 1998). Πρέπει , επομένως , να ερευνηθεί περαιτέρω και από ουσιαστική άποψη. Επίσης, με την υπό κρίση από 13-10-2005 δεύτερη αγωγή , οι ενάγοντες ισχυρίζονται ότι το ως άνω αυτοκινητικά ατύχημα (σύγκρουση) , που περιγράφεται τοπικά και χρονικά κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο, είχε ως αποτέλεσμα να υποστεί συγκεκριμένες υλικές ζημίες το περιγραφόμενο αυτοκίνητο ΙΧΕ που οδηγούσε ο πρώτος και ανήκει στην συνιδιοκτησία των, κατά το ποσοστό 50% σε κάθε ένα. Ότι το ατύχημα οφείλεται σε αποκλειστική υπαιτιότητα (αμέλεια) του πρώτου εναγομένου οδηγού του αυτοκινήτου που ανήκει στην κυριότητά του και ήταν ασφαλισμένο για την προς τρίτους αστική του ευθύνη στην δεύτερη εναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία. Με βάση το ιστορικό αυτό ζητούν να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι, ευθυνόμενοι σε ολόκληρο έκαστος, να τους καταβάλουν, στον πρώτο το ποσό των (7.947,14 ευρώ) και στον δεύτερο το ποσό των (1.141,14 ευρώ) και αυτά νομιμοτόκως από την 5-3-2005 ημερομηνία οχλήσεως, άλλως από την επίδοση της αγωγής, ως αποζημίωση για την θετική και αποθετική ζημία που τους προκάλεσε το ατύχημα και ως χρηματική ικανοποίηση για την αποκατάσταση της ηθικής των βλάβης. Ζητούν επίσης να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή και να καταδικασθούν οι εναγόμενοι στην δικαστική των δαπάνη. Με αυτό το περιεχόμενο και αίτημα η (δεύτερη) αγωγή , για την οποία καταβλήθηκε το νόμιμο τέλος δικαστικού ενσήμου με τα ανάλογα ποσοστά υπέρ τρίτων (βλ. τα με αριθμό 168047, 066080, 321929 αγωγόσημα με τα επικολληθέντα ένσημα υπέρ ΤΠΔΑ και Τ.Ν. και τις προσαυξήσεις υπέρ ΤΑ.Χ.ΔΙ.Κ.) αρμόδια και παραδεκτά εισάγεται για να συζητηθεί ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρα 14 παρ.1 εδαφ.α’, 22 του ΚΠολΔ), μετά από την παραδεκτή διόρθωση του δικογράφου (2° κατ’ αρ. 224 Κ.ΠΟΛ.ΔΙΚ. (βλ. πρακτικά Δίκης), κατά την ειδική διαδικασία που προβλέπουν οι διατάξεις των άρθρων 666, 667, 670 εώς 676 και 681Α’ του ΚΠολΔ και είναι νόμιμη και επαρκώς ορισμένη, πλην του αιτήματος να καταβληθεί στον πρώτο ενάγοντα αποζημίωση λόγω της σωματικήν του βλάβης από το ένδικο ατύχημα, αφού δεν προσδιορίζεται η ζημία την οποία υπέστη εξαυτού, καθόσον η σωματική βλάβη στο δίκαιο της αποζημιώσεως είναι αδιάφορη νομικά αν δεν προκαλέσει περιουσιακή ζημία (βλ. Α. Κρητικός Αποζημίωση από τροχαία αυτοκινητικά ατυχήματα σελ. 87 νο 219 έκδ. 1998). Στηρίζεται στις διατάξεις των άρθρων 914, 297, 298, 330 εδαφ. β’, 345, 346, 481 επ. 926 και 932 του Α.Κ. 2, 4, 9, 10, του ΓπΝ \1911, 10 του ν. 489/1976, 907, 908 παρ.1 δ’ και 176 του ΚΠολΔ. Πρέπει επομένως να ερευνηθεί και από ουσιαστική άποψη, συνεκδικαζόμενη με την προαναφερόμενη από 17-5-2006 πρώτη αγωγή, λόγω της μεταξύ τους συνάφειας, αφού αφορούν αξιώσεις που απορρέουν από το ίδιο αυτοκινητικά ατύχημα και προς οικονομία χρόνου και δαπάνης από τη διεξαγωγή μιας δίκης (άρθρα 246, 591 παρ.1 και 681Α του ΚΠολΔ). Οι εναγόμενοι αμφότερων των αγωγών, με προφορική δήλωση των πληρεξουσίων τους δικηγόρων στο ακροατήριο που καταχωρήθηκε στα πρακτικά συνεδρίασης και αναπτύσσεται στις έγγραφες προτάσεις τους, ισχυρίζονται, μεταξύ άλλων ότι αποκλειστικά υπαίτιος, άλλως συνυπαίτιος είναι έκαστος οδηγός της εναντίον τους αγωγής , λόγω της επιδειχθείσας εκ μέρους του αμελούς συμπεριφοράς, που αναλυτικά εκθέτουν. Οι ισχυρισμοί αυτοί, κατά μεν το πρώτο σκέλος τους συνιστούν άρνηση εκάστης αγωγής (Ολ.Α.Π. 423/1985 ΝοΒ 33,1188), κατά δε το δεύτερο, τη θεμελιωμένη στο άρθρο 300 του Α.Κ. ένσταση συνυπαιτιότητας από οικείο πταίσμα του ζημιωθέντος (Α.Π. 892/1982 ΝοΒ 31,977) και πρέπει να ερευνηθούν περαιτέρω κατ’ ουσίαν. Από την ένορκη κατάθεση της μάρτυρος του ενάγοντα της πρώτης αγωγής και της ανωμοτί κατάθεσης του πρώτου ενάγοντα, που νομότυπα εξετάσθηκαν στο ακροατήριο του Δικαστηρίου τούτου και περιέχονται στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης, από την προσκομιζόμενη από τους ενάγοντες με αρ. 14864/29-5-2008 ένορκη βεβαίωση του μάρτυρα _______ _______ του Λάμπρου, ενώπιον του Συμβολαιογράφου Πειραιά Αναστασίου Ανδρέου Αθανασόπουλου, που ελήφθη κατόπιν νομότυπης κλήτευσης των εναγόμενων στην δεύτερη αγωγή με δήλωση της πληρεξούσιας δικηγόρου στο ακροατήριο (βλ. πρακτικά Δίκης), από τις φωτογραφίες των αυτοκινήτων μετά τη σύγκρουση, των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητείται (άρθρα 444 αριθμ.3, 448 παρ. 2 και 457 παρ. 4 ΚΠολΔ), από τους περιεχόμενους στα δικόγραφα των διαδίκων ισχυρισμούς αυτών σε συνδυασμό με τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής , την κατ άρ. 390 Κ.ΠΟΛ.ΔΙΚ. ιδιωτική πραγματογνωμοσύνη και από τα υπόλοιπα έγγραφα που οι διάδικοι επικαλούνται και προσκομίζουν, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά : Στις 29-1-2005 και περί ώρα 2.50 π.μ. ο ενάγων της πρώτης αγωγής οδηγώντας με κανονική ταχύτητα το με αριθμό κυκλοφορίας _______ ΙΧΕ αυτοκίνητο, μάρκας FIAT τύπου BRAVO ιδιοκτησίας του, που κατά το χρόνο του ατυχήματος ετύγχανε ασφαλισμένο για τις προς τρίτους ζημίες του κυρίου, οδηγού και κατόχου του, στην ασφαλιστική εταιρεία με την επωνυμία «_______ » , έβαινε με κανονική ταχύτητα στην περιοχή του Πειραιά στην οδό Ψαρρών, με κατεύθυνση από Νίκαια προς Πειραιά. Κατά τον ίδιο χρόνο, ο πρώτος εναγόμενος της α1 αγωγής και πρώτος ενάγων της β’ αγωγής, οδηγώντας το με αριθμό κυκλοφορίας _______ ΙΧΕ αυτοκίνητο μάρκας LADA NIVA, συνιδιοκτησίας αυτού και του δεύτερου ενάγοντα της δεύτερης αγωγής _______ _______ , κατά το ποσοστό 50% σε κάθε ένα, το οποίο κατά το χρόνο του ατυχήματος ετύγχανε ασφαλισμένο για τις προς τρίτους ζημίες του κυρίου, οδηγού και κατόχου του, στην δεύτερη εναγόμενη της πρώτης αγωγής ασφαλιστική εταιρεία με την επωνυμία «_______ » , όπως αυτή μετονομάσθηκε σε «_______ » (βλ. ΦΕΚ αρ. φύλλου 7393/10-7- 2007, έβαινε στην οδό Χορμοβίτου (μονής κατεύθυνσης) με κατεύθυνση από Αγ. Σοφία προς Κερατσίνι – Ταμπούρια. Στην διασταύρωση των παραπάνω οδών η κίνηση των οχημάτων ρυθμίζεται με αυτόματους φωτεινούς σηματοδότες , οι οποίοι λειτουργούσαν κανονικά. Όταν οδηγός της πρώτης αγωγής έφθασε στη διασταύρωση των πιο πάνω οδών συνέχισε την πορεία του με αρ. κυκλοφορίας _______ ΙΧΕ αυτοκινήτου του, λόγω του ότι ο φωτεινός σηματοδότης που είχε στην πορεία του, έδειξε πράσινο σήμα, για τα κινούμενα στην οδό Ψαρρών οχήματα. Ενώ είχε αρχίσει να εισέρχεται στη διασταύρωση, ο πρώτος ενάγων της δεύτερης αγωγής- οδηγός του με αρ. κυκλοφορίας _______ ΙΧΕ αυτοκινήτου, επιχείρησε” και αυτός να εισέλθει στην παραπάνω διασταύρωση, καθώς κινούταν με αυξημένη για τις περιστάσεις ταχύτητα, παρότι το φως του δικού του σηματοδότη είχε ερυθρό χρώμα. Χαρακτηριστικά καταθέτει ενώπιον του ακροατηρίου γι’ αυτό η μάρτυρας του ενάγοντος της πρώτης αγωγής , την κατάθεση της οποίας το δικαστήριο κρίνει αξιόπιστη, ότι «ο άλλος οδηγός με το τζιπ πέρασε με κόκκινο και έπεσε με φόρα στο δικό μας». Αποτέλεσμα της αμελούς αυτής οδικής συμπεριφοράς του πρώτου εναγομένου της πρώτης αγωγής και πρώτου ενάγοντος της δεύτερης αγωγής, ήταν να επιπέσει με το εμπρόσθιο δεξιό τμήμα του αυτοκινήτου του επί του εμπρόσθιου αριστερού φτερού του αυτοκινήτου του ενάγοντα της πρώτης αγωγής, και έτσι να υποστούν και τα δύο αυτοκίνητα υλικές ζημιές και ο ελαφρύς τραυματισμός του ενάγοντα της δεύτερης αγωγής. Υπό τα άνω αποδειχθέντα πραγματικά περιστατικά, αποκλειστικά υπεύθυνος του ενδίκου ατυχήματος και των αποτελεσμάτων του, τυγχάνει ο οδηγός του με αριθμό κυκλοφορίας _______ ΙΧΕ αυτοκινήτου, ο οποίος , από απερισκεψία του, δηλαδή από έλλειψη προσοχής που όφειλε να καταβάλει υπό τις παρούσες συνθήκες , ως μέσος συνετός οδηγός , δεν είχε συνεχώς τεταμένη την προσοχή του επί του οχήματος του, ώστε ανά πάσα στιγμή να ασκεί επ’ αυτού τους απαιτούμενους χειρισμούς , δεν ρύθμισε σωστά την ταχύτητα του οχήματος του (θα έπρεπε να ανακόψει αυτήν και να σταματήσει το όχημά του) και παραβίασε τον προ αυτού φωτεινό σηματοδότη, ο οποίος κατά την προσπέλασή του , είχε κόκκινο φως (άρθρα 6 παρ. 1, 12, 19 του Κ.Ο.Κ.). Ο ισχυρισμός των εναγομένων της πρώτης αγωγής ότι δηλαδή ο ενάγων σε αυτή οδηγός του με αρ. κυκλοφορίας _______ ΙΧΕ αυτοκινήτου ήταν αυτός που παραβίασε το κόκκινο φως του σηματοδότη της δικής του πορείας (της οδού Ψαρρών) ουδόλως αποδείχθηκε και ως εκ τούτου πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμος. Επομένως, εφόσον στοιχεία που να θεμελιώνουν οποιαδήποτε συνυπαιτιότητα του οδηγού του με αρ. κυκλοφορίας _______ ΙΧΕ αυτοκινήτου, ενάγοντα της πρώτης αγωγής , δεν αποδείχθηκαν, πρέπει η σχετική νόμιμη ένσταση του άρθρου 300 Α.Κ. των εναγομένων, η οποία προβλήθηκε με δήλωση των πληρεξουσίων τους δικηγόρων στο ακροατήριο και καταχωρήθηκε στα πρακτικά συνεδριάσεως, να απορριφθεί ως αβάσιμη στην ουσία της. Για τον ίδιο λόγο πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμη και από ουσιαστική άποψη και η από 13-10-2005 δεύτερη αγωγή. Αποτέλεσμα της σύγκρουσης αυτής ήταν η πρόκληση εκτεταμένων υλικών ζημιών σε όλο το εμπρόσθιο αριστερό μέρος του αυτοκινήτου του ενάγοντα της πρώτης αγωγής , δηλαδή στον προφυλακτήρα καπώ, τη μάσκα, τα φανάρια και στα δύο φτερά, θόλο, κ.α. Με βάση δε την προσκομιζόμενη προσφορά του «_______ ΚΑΙ ΣΙΑ Ε.Ε.» το Δικαστήριο κρίνει ότι το κόστος της συνολικής επισκευής του αυτοκινήτου αυτού συμπεριλαμβανομένου και του ΦΠΑ, υπερβαίνει την εμπορική του αξία , η οποία κατά το χρόνο του ενδίκου ατυχήματος ανερχόταν στο ποσό των 3.000 ευρώ, καθόσον το αυτοκίνητο αυτό είναι εργοστασίου κατασκευής FIAT τύπου BRAVO, 1370 κυβικών, με έτος πρώτης κυκλοφορίας το 1998. Η εν λόγω εμπορική αξία προκύπτει κατά εύλογη κρίση με βάση τα διδάγματα της κοινής πείρας και συνυπολογιζομένου του κυβισμού του επίδικου οχήματος και της κατάστασης αυτού όπως εμφαίνεται στις προσκομιζόμενες φωτογραφίες σε συνδυασμό με τους ισχυρισμούς των διαδίκων. Κατά συνέπεια, εφόσον η δαπάνη επισκευής του υπερβαίνει την πριν από το ατύχημα εμπορική αξία του αυτοκινήτου, το οποίο ουσιαστικά καταστράφηκε ολοσχερώς και γι’αυτό ο ενάγων προτίμησε να μην το επισκεύασες η αποζημίωση που πρέπει να επιδικασθεί στον ενάγοντα από αυτή την αιτία, δεν μπορεί να υπερβαίνει την αξία του αυτοκινήτου που είχε κατά το χρόνο του ατυχήματος (3000 ευρώ) αφαιρουμένων των υπολειμμάτων του που ανέρχονται στο ποσό των 1000 ευρώ (3000 – 1000 ευρώ = 2000), ήτοι αυτή των 2000 ευρώ, καθόσον όριο της αποζημίωσης είναι η πριν από το ατύχημα καθαρή αγοραστική αξία του αυτοκινήτου (Α.Π. 84/2002 αδημ., ΕφΑΘ 2914/1990 αδημ. στο νομικό τύπο, Αποζημίωση από τροχαία αυτοκινητικά ατυχήματα , Αθαν. Κρητικό εκδ.1998, αριθμ. 825, 838, 839 και συμπλήρωμα 825α). Το δε επιπλέον ποσό που ζητά ο ενάγων ,ως ανταποκρινόμενο στην αγοραία αξία του αυτοκινήτου πριν τη σύγκρουση, τυγχάνει απορριπτέο ως υπερβολικό και άρα αβάσιμο στην ουσία του. Ακόμη, εξαιτίας της καταστροφής του αυτοκινήτου από το παραπάνω ατύχημα, ο ως άνω ενάγων στερούμενος τη χρήση του, αναγκάστηκε να μισθώσει ταξί, προκειμένου να μεταφέρει την άρρωστη μητέρα του στο ΘΡΙΑΣΙΟ Νοσοκομείο, το οποίο έπρεπε να επισκέπτεται τακτικά , από την κατοικία του στους Θρακομακεδόνες, με επιστροφή, για το διάστημα των 2 μηνών, ήτοι από 29-1-2005 έως 28-2-2005 και από 1-3-2005 έως 31-3-2005. Γι’ αυτό και δαπάνησε το ποσό των 900 ευρώ συνολικά (βλ. τις προσκομιζόμενες αποδείξεις μίσθωσης ταξί της _______ _______ με αρ. κυκλοφορίας (TAXI) _______ ). Από αυτό όμως πρέπει να αφαιρεθεί το κόστος του καυσίμου (βενζίνης) και των λοιπών εξόδων λειτουργίας που θα επιβαρυνόταν ο ίδιος εάν χρησιμοποιούσε για το ίδιο χρονικό διάστημα το αυτοκίνητό του και κατά το οποίο ωφελήθηκε από τη χρήση TAXI , που ανέρχεται σε 200 ευρώ συνολικά. Δηλαδή η καθαρή δαπάνη του ενάγοντα από τη μίσθωση TAXI ανέρχεται τελικά σε 700 ευρώ (900-200). Εκτός όμως από την πιο πάνω αποζημίωση για την ουσιαστική καταστροφή του οχήματος του ενάγοντα της πρώτης αγωγής , πρέπει να του επιδικασθεί χρηματική ικανοποίηση για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστη από το ένδικο ατύχημα, η οποία πρέπει να καθορισθεί στο ποσό των 400 ευρώ, το οποίο το Δικαστήριο κρίνει εύλογο και δίκαιο σταθμίζοντας τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έλαβε χώρα το ένδικο ατύχημα, τη στενοχώρια του ως ιδιοκτήτη αυτοκινήτου που καταστράφηκε και την ταλαιπωρία του μετά την σύγκρουση για την ικανοποίηση των αξιώσεών του, τα διδάγματα της κοινής πείρας και της λογικής, το βαθμό του πταίσματος του οδηγού του ζημιογόνου αυτοκινήτου, το είδος και ύψος των ζημιών και την κοινωνική – οικονομική κατάσταση των διαδίκων φυσικών προσώπων. Πρέπει συνεπώς, να απορριφθεί στην ουσία της η δεύτερη αγωγή, να γίνει εν μέρει δεκτή η πρώτη αγωγή ως βάσιμη στην ουσία της και να αναγνωρισθεί ότι οι εναγόμενοι σ’αυτή, οφείλουν να καταβάλλουν, εις ολόκληρον ο καθένας, στον ενάγοντα το ποσό των (3100 ευρώ) τριών χιλιάδων εκατό ευρώ, ήτοι 2000 + 700 + 400 = 3100 ευρώ και αυτά με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής , καθόσον στις υποκειμενικά σύνθετες δίκες (ομοδικία) στην πλευρά των εναγομένων κατά κανόνα υπάρχει παθητική εις ολόκληρον ενοχή είτε η αξίωση αποζημίωσης στηρίζεται στην ΑΚ 926 είτε στο Ν.ΓΠΝ/1911 (αρ. 9) (βλ. Αποζημίωση από τροχαία αυτοκινητικά ατυχήματα, Αθαν. Κρητικό εκδ.1998, σελ.863 νο 2596). Τα δικαστικά έξοδα της πρώτης αγωγής πρέπει να συμψηφιστούν κατά ένα μέρος λόγω της εν μέρει νίκης και ήττας των διαδίκων (άρθρο VT8′ ΚΠολΔ) και να επιβληθεί μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντα σε βάρος των εναγομένων κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό , τα δε δικαστικά έξοδα των εναγομένων για τη δεύτερη αγωγή πρέπει να επιβληθούν σε βάρος των εναγόντων αυτής (άρθρο 176 του ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει κατ’ αντιμωλία των διαδίκων.
Συνεκδικάζει την με αρ. 7120/2006 με ημερ. 17-5-2006 αγωγή με την με αρ. 13799/05 με ημερ. 13-10-2005 αγωγή.
Α’ Απορρίπτει την με αρ. 13799/05 με ημερ. 13-10-2005 αγωγή.
Επιβάλλει σε βάρος των εναγόντων αυτής τα δικαστικά έξοδα των εναγομένων, το ύψος των οποίων ορίζει συνολικά σε (110 ευρώ) εκατόν δέκα ευρώ.
Β’ Δέχεται εν μέρει την με αρ. 7120/2006 με ημερ. 17-5-2006 αγωγή.
Απορρίπτει ό,τι κρίθηκε απορριπτέο.
Αναγνωρίζει ότι οι εναγόμενοι της αγωγής αυτής οφείλουν να καταβάλουν εις ολόκληρον, ο καθένας, στον άνω ενάγοντα το ποσό των (3100 ευρώ) τριών χιλιάδων εκατό ευρώ και αυτά με τον νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής. Επιβάλλει σε βάρος των άνω εναγομένων ένα μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντα, το ύψος των οποίων ορίζει συνολικά σε (150 ευρώ) εκατόν πενήντα ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη, δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του.
Αθήνα 5 Σεπτεβρίου 2008
Η ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ