Περίληψη
Αριθμός Απόφασης: A2241/2015
ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
ΤΜΗΜΑ 6ο ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 19 Ιανουάριου 2015 με Δικαστή την Αναστασία Γαρατζιώτη και Γραμματέα την ‘Αννα Μπατσάκη, δικαστική υπάλληλο,
Για να κρίνει την προσφυγή με αριθμό κατάθεσης 264/20.10.2003,
Του __________ __________ , κατοίκου Πειραιά, οδός __________ , ο οποίος παραστάθηκε μετά του πληρεξουσίου δικηγόρου του, Γεωργίου Παναγάκου,
Κατά του Ελληνικού Δημοσίου, που εκπροσωπείται νόμιμα από τον Υπουργό Οικονομικών και παραστάθηκε δια της δικαστικής αντιπροσώπου του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, Αφροδίτης Χαραλαμποπούλου, βάσει δήλωσης του άρθρου 29 παρ. 1 του ν. 2915/2001.
Αφού μελέτησε τη δικογραφία, σκέφτηκε κατά το νόμο
Η κρίση του είναι η εξής:
- Επειδή, με την κρινόμενη προσφυγή, για την άσκηση της οποίας καταβλήθηκε το νόμιμο παράβολο, (βλ. τα υπ’ αρ lθ. 587046, 1054845/20.10.2003 και 1616165,2394551, 1630023, 599950, 2394460, 2394459, 239458, 2394465, 2394466 και 2394467/20.01.2015 σειράς A’ ειδικά έντυπα παράβολου), επιδιώκεται παραδεκτός η ακύρωση του υπ’ αριθμ. 8408/18-09-2003 πρωτοκόλλου επιβολής ειδικής αποζημίωσης του Δασάρχη Πειραιά, με το οποίο επιβλήθηκε σε βάρος του προσφεύγοντος ειδική αποζημίωση ύψους 5.310 ευρώ, λόγω παράνομης διατήρησης αυθαιρέτου κτίσματος εντός δασικής-αναδασωτέας έκτασης στη θέση «_________» της περιφέρειας του Δήμου Σαλαμίνας, για το χρονικό διάστημα από 23-3-2003 έως.22-6-2003.
- Επειδή, στο άρθρο 71 του ν. 998/1979 (ΦΕΚ A 289), όπως η παρ.1 αντικαταστάθηκε με την παρ.1 του άρθρου 46 του ν. 2145/1993 (ΦΕΚ A 88), ορίζεται ότι: «1. Εργολάβοι, υπεργολάβοι, κατασκευαστές, οι εντολείς τους και κάθε τρίτος που επιχειρεί, άνευ δικαιώματος ή καθ’ υπέρβαση των υπό του παρόντος νόμου προβλεπομένων εξαιρέσεων, την ανέγερση οποιουδήποτε κτίσματος ή κατασκευάσματος, οριστικής ή προσωρινής μορφής ή πραγματοποιεί οποιοσδήποτε φύσεως εγκατάσταση, εντός δάσους ή δασικής εκτάσεως, δημόσιας ή ιδιωτικής, τιμωρούνται με φυλάκιση … και με χρηματική ποινή …. 2….Η δασική αρχή διατάσσει και εν αρνήσει του υποχρέου, εκτελεί άνευ ετέρας διατυπώσεως την κατεδάφισή των κτισμάτων…». Περαιτέρω, στο άρθρο 114 του ν. 1892/1990 «Για τον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξη και άλλες διατάξεις» (ΦΕΚ Α’ 101), όπως η παράγραφος 1 του άρθρου αυτού αντικαταστάθηκε από το άρθρο 29 παρ. 2 του ν. 2081/1992 (ΦΕΚ Α’ 154) , η παράγραφος 2 από το άρθρο 9 παρ. 5 του ν. 2880/2001 (ΦΕΚ Α’ 9) και οι παράγραφο ι” 3 κα ι 5 από τις παραγράφους 1 και 2, αντίστοιχα, του άρθρου 45 του ν. 2145/1993 (ΦΕΚ με τεχνική υποστήριξη που διατίθεται και από τεχνική υπηρεσία νομαρχιακής αυτοδιοίκησης της οικείας Περιφέρειας, ύστερα από αίτημα του Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας και με τη συνδρομή της αρμόδιας δασικής υπηρεσίας. 3. Η απόφαση περί κατεδαφίσεως εκδίδεται μετά από κλήτευση προ δύο τουλάχιστον εργασίμων ημερών, του φερομένου ως κυρίου ή νομέα ή κατόχου ή του εργολάβου της οικοδομής, του κτίσματος ή της εγκαταστάσεως. … Κατά της αποφάσεως του νομάρχη περί κατεδαφίσεως επιτρέπεται προσφυγή ενώπιον τα ου προέδρου του διοικητικού πρωτοδικείου της τοποθεσίας του ακινήτου, εντός πέντε (5) ημερών από την κοινοποίησή της στον προσφεύγοντα ή από την τοιχοκόλλησή της στο κτίσμα. … 4. … 5. Από της κλητεύσεως και μέχρι την κατεδάφιση ο κύριος, ο νομέας ή ο κάτοχος υποχρεούνται, εις ολόκληρον έκαστος, στην καταβολή ειδικής αποζημιώσεως που επιβάλλεται με πρωτόκολλα του οικείου δασάρχη, από τα οποία το πρώτο εκδίδεται και κοινοποιείται εφαρμοζόμενης αναλόγως και της παραγράφου 3 του παρόντος άρθρου, εντός δέκα (10) ημερών από την κοινοποίηση στο δασάρχη της δικαστικής αποφάσεως της παραγράφου 3. Της υποχρεώσεως αυτής απαλλάσσονται οι παραπάνω, προκειμένου περί οικοδομών, ή εκτάσεων της παραγράφου 1 του παρόντος άρθρου, εφόσον αυτά παραδοθούν οικειοθελώς στο Δημόσιο προς κατεδάφιση με τη σύνταξη από το δασάρχη πρωτοκόλλου παραδόσεως και παραλαβής. Κατά των πρωτοκόλλων επιβολής αποζημιώσεως, τα οποία εκδίδονται ανά τρίμηνο μέχρι την κατεδάφιση ή την ως άνω οίκειοθελή παράδοση, χωρεί προσφυγή εντός πέντε (5) ημερών από την κοινοποίηση τους, ενώπιον του μονομελούς διοικητικού πρωτοδικείου της τοποθεσίας του ακινήτου. Είναι απαράδεκτοι οι λόγοι προσφυγής κατά το μέρος που καλύπτονται από την απόφαση επί της προσφυγής κατά της πράξεως του νομάρχη περί κατεδαφίσεως, ως και εκείνοι που δεν αποδεικνύονται αμέσως. Η απόφαση αυτή του δικαστηρίου δεν υπόκειται σε ένδικα μέσα. … Το ύψος της αποζημιώσεως ανά τετραγωνικό μέτρο κτίσματος και ανά ημέρα διατηρήσεως αυτού ορίζεται σε διακόσιες (200) δραχμές. … Κατά τα λοιπά εφαρμόζονται ευθέως ή αναλόγως οι διατάξεις του Κώδικα Φορολογικής Δικονομίας. Η υποχρέωση προς καταβολή της παραπάνω ειδικής αποζημιώσεως επί των πράξεων κατεδαφίσεως, που έχουν ήδη εκδοθεί αρχίζει μετά ένα μήνα από την δημοσίευση του παρόντος στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως». ορίζεται ότι: «1. Απαγορεύεται η ανέγερση οικοδομών, κτισμάτων και πάσης φύσεως εγκαταστάσεων εντός δημοσίων ή ιδιωτικών δασών ή δασικών ή αναδασωτέων εκτάσεων, που καταστράφηκαν ή καταστρέφονται από πυρκαϊά, εξαιρέσει των υπό του άρθρου 45 του ν.998/1979 προβλεπομένων περιπτώσεων. … 2. Ανεγερθείσες ή ανεγειρόμενες οικοδομές, κτίσματα και πάσης φύσεως εγκαταστάσεις, στις ανωτέρω εκτάσεις, κατεδαφίζονται υποχρεωτικά, κατόπιν αποφάσεως του οικείου Γενικού Γραμματέα της Περιφέρειας
- Επειδή, κατά την έννοια της διάταξης του τετάρτου εδαφίου της παραγράφου 5 του άρθρου 114 του ν. 1892/1990, σύμφωνα με την οποία είναι απαράδεκτοι οι λόγοι προσφυγής κατά το μέρος που καλύπτονται από την απόφαση επί της αίτησης ακύρωσης κατά της πράξης κατεδάφισης, το δικαστήριο που δικάζει προσφυγή κατά πρωτοκόλλου επιβολής ειδικής αποζημίωσης δεν επιτρέπεται να εξετάσει πλημμέλειες της πράξης κατεδάφισης, οι οποίες εξετάσθηκαν από το δικαστήριο που επελήφθη της αίτησης ακύρωσης κατά της πράξης κατεδάφισης ή θα μπορούσαν να αποτελέσουν αντικείμενο παραδεκτός προβαλλομένου λόγου ακύρωσης κατά της πράξης αυτής (ΣτΕ 393/2014, 3835/2013, 827/2013, 5497/2012, 3422/2011 , πρβλ. ΣτΕ 4216/2005 7μ.).
- Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση από τα στοιχεία του φακέλου της δικογραφίας προκύπτουν τα ακόλουθα: Με την 6472/22-11-1996 πρόσκληση του Δασάρχη Πειραιά, η οποία επιδόθηκε στον προσφεύγοντα στις 23-12-1996, κλήθηκε ο προσφεύγων να προβεί στην κατεδάφιση μέσα σε προθεσμία 2 ημερών από την παραλαβή της εν λόγω πρόσκλησης, αυθαίρετου κτίσματος (υπερυψωμένης πλατφόρμας διαστάσεων 10 X 10 τ.μ.), την οποία είχε κατασκευάσει εντός δημόσιας δασικής αναδασωτέας έκτασης στη θέση «________» της περιφέρειας του Δήμου Σαλαμίνας, καταστρέφοντας την δασική βλάστηση από πεύκα, σχοίνα και λοιπά δασικά είδη. Έπειτα, και αφού στο μεταξύ είχε παρέλθει άπρακτη η ταχθείσα προθεσμία προς κατεδάφιση της εν λόγω κατασκευής, ο αρμόδιας Γενικός Γροηίματέας Περιφέρειας Αττικής, με την υπ’ αριθμ. πρωτ. Δ/177/18.03.1997 απόφασή του διέταξε να κατεδαφισθεί το προαναφερόμενο’ κτίσμα με μέριμνα κατ’ ευθύνη της Διεύθυνσης Τεχνικών Υπηρεσιών της Νομαρχίας Πειραιά και με τη συνδρομή του Δασαρχείου Πειραιά. Κατά της ανωτέρω πράξης κατεδάφισης, ο προσφεύγων άσκησε την από 10.06.1997 προσφυγή του, με την οποία προέβαλε ότι η συγκεκριμένη εδαφική έκταση ήταν ανέκαθεν αγροτικό κτήμα και δεν είχε δασικό χαρακτήρα, ανήκε δε στους Δικαιοπαρόχους πό 100 και πλέον έτη. Η προσφυγή του αυτή, αφού ερμηνεύθηκε ως αίτηση ακύρωσης, απορρίφθηκε με την 33/1997 απόφαση του Προέδρου Πρωτοδικών του Διοικητικού Πρωτοδικείου Πειραιά, ως αβάσιμη, με την αιτιολογία ότι αποδείχθηκε ο δασικός χαρακτήρας της επίδικης έκτασης, ο δε χαρακτηρισμός της ως ιδιωτικής ή δημόσιας δεν επιδρά στην νομιμότητα της πράξης κατεδάφισης. Κατά της ως άνω δικαστικής απόφασης δεν ασκήθηκαν ένδικα μέσα. Στη συνέχεια, και κατ’ επίκληση της ανωτέρω αποφάσεως, εκδόθηκε από το Δασάρχη Πειραιά το προσβαλλόμενο υπ’ αριθμ. 8408/18.09.2003 πρωτόκολλο επιβολής ειδικής αποζημίωσης, με το οποίο επιβλήθηκε σε βάρος του προσφεύγοντος, λόγω διατήρησης του ως άνω αυθαίρετου κτίσματος, ειδική αποζημίωση ύψους 5.310 ευρώ, για το χρονικό διάστημα από 23.03.2003 έως 22.06.2003, βάσει των διατάξεων του ν. 1892/1990 και 2145/1993.
- Επειδή, ήδη, με την κρινόμενη προσφυγή, ο προσφεύγων στρέφεται κατά της τελευταίας αυτής απόφασης ζητώντας την ακύρωσή της, και προβάλλει πως η επίδικη έκταση περιήλθε νομίμως σε αυτόν από τους δικαιοπαρόχους του με αγορά, άλλως με έκτακτη χρησικτησία, ότι η έκταση αυτή δεν είναι δασική, ότι ο ίδιος ουδέποτε την εκχέρσωσε, έχοντας αθωωθεί από σχετική κατηγορία από το αρμόδιο ποινικό δικαστήριο, ενώ, τέλος, το σύνολο της περιοχής είναι κατοικημένο, χωρίς να έχει κατεδαφιστεί ποτέ καμία οικία. Εξάλλου, με το παραδεκτός κατατεθέν την 19.01.2015 υπόμνημα, προβάλλει πως η προσβαλλόμενη παραβιάζει τις αρχές της διακριτικής ευχέρειας, της καλής πίστης και την αναλογικότητας, ότι παραβιάστηκε το δικαίωμά του σε προηγούμενη ακρόαση και, τέλος, ότι η προσβαλλόμενη πάσχει λόγω ελλιπούς αιτιολογίας. Εξάλλου, το καθού, με το από 21.06.2011 υπόμνημά του ζητά την απόρριψη της κρίνόμενης προσφυγής και την καταδίκη του προσφεύγοντος στη δικαστική του δαπάνη.
- Επειδή, σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά ανωτέρω, στη μείζονα σκέψη της παρούσας απόφασης, απαραδέκτως προβάλλονται με την παρούσα προσφυγή λόγοι σχετικά με το ιδιοκτησιακό καθεστώς και το δασικό χαρακτήρα της επίδικης έκτασης, καθώς οι ισχυρισμοί αυτοί έχουν προβληθεί και απορριφθεί στην δίκη περί της απόφασης κατεδάφισης του αυθαίρετου κτίσματος, ενώ ο ισχυρισμός σύμφωνα με τον οποίον, άλλες οικίες της περιοχής δεν έχουν κατεδαφιστεί, είναι απορριπτέος, καθώς δεν βάλλει κατά της νομιμότητας της προσβαλλόμενης. Περαιτέρω, απορριπτέοι είναι και οι λοιποί λόγοι περί παραβίασης της διακριτικής ευχέρειας, της καλής πίστης, της αρχής της αναλογικότητας, της νόμιμης αιτιολογίας και της προηγούμενης ακρόασης, αφενός διότι αφορούν σε πλημμέλλειες της πράξης κατεδάφισης, αφετέρου για τον επιπλέον λόγο ότι προβάλλονται απαραδέκτως το πρώτον με το υπόμνημα (βλ. ΣτΕ 921/2012, 323/2010). –
- Επειδή, κατ’ ακολουθίαν πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη προσφυγή, να καταπέσει το καταβληθέν παράβολο υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου και να καταλογιστεί ο προσφεύγων με τα δικαστικά έξοδα του καθού, ύψους 150 ευρώ (άρθρο 275 παρ. 1 του Κ.Δ.Δ.)
ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ
Απορρίπτει την προσφυγή.
Διατάσσει την κατάπτωση του καταβληθέντος παράβολου. Καταλογίζει τον προσφεύγοντα με τα δικαστικά έξοδα του καθού, ύψους 150 ευρώ.
Η απόφαση αυτή δημοσιεύτηκε στον Πειραιά στις 04.06.2015 σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΓΑΡΑΤΖΙΩΤΗ ΑΝΝΑ ΜΠΑΤΣΑΚΗ
