Περίληψη
Μ
ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ
[ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΜΕΤΡΩΝ]
Αριθμός: 1180/2013
Αριθμός έκθεσης κατάθεσης ανακοπής:703/2013
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΜΕΤΡΩΝ
Συγκροτήθηκε από το Δικαστή Αθανάσιο Τζιούμη, Πρωτόδικη, που ορίστηκε από την Πρόεδρο του Πρωτοδικείου και από τη Γραμματέα Σοφία Κουτσογιαννοπούλου.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 20 Σεπτεμβρίου 2013 για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
ΤΗΣ ΑΙΤΟΥΣΑΣ: Της εταιρείας με την επωνυμία «________», που εδρεύει στην Πάτρα και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία παραστάθηκε δια του πληρεξουσίου δικηγόρου της Ευάγγελου Ρεγκούτα.
ΤΗΣ ΚΑΘ’ ΗΣ Η ΑΙΤΗΣΗ: Της εταιρίας περιορισμένης ευθύνης με την επωνυμία «__________ ΕΠΕ», που εδρεύει στην Πάτρα και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία παραστάθηκε δια του πληρεξουσίου δικηγόρου της Κωνσταντίνου Λέοντα.
Η αιτούσα ζητεί να γίνει δεκτή η από 9-5-2013 και με αριθμό κατάθεσης 703/2013 αίτησή της, της οποίας η συζήτηση προσδιορίστηκε για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδΐκων ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις έγγραφες προτάσεις τους.
Μελέτησε τη Δικογραφία
Σκέφτηκε σύμφωνα με το Νόμο
Με την υπό κρίση αίτηση εκθέτει η αιτούσα ότι ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πατρών έχει ασκήσει την από 9-5-2013 ανακοπή, με την οποία διώκει την ακύρωση της υπ’ αριθ, 496/2013 Διαταγής Πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πατρών για τους λόγους που διαλαμβάνονται σ’ αυτήν. Επικαλούμενη περαιτέρω η αιτούσα ότι πιθανολογείται η ευδοκίμηση της εμπροθέαμως και νομοτύπως ασκηθείσας ανωτέρω ανακοπής, ζητεί, προς αποτροπή επέλευσης ζημίας της, ν’ ανασταλεί η εκτέλεση της πληττόμενης Διαταγής Πληρωμής μέχρις έκδοσης τελεσίδικης απόφασης επί της υπόψη ανακοπής, Η αίτηση αρμοδίως εισάγεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού, κατά την προκειμένη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (άρθρα 682, 686 επόμ. του ΚΠολΔ) και είναι νόμιμη στηριζόμενη στη διάταξη του άρθρου 632 παρ. 3 του ΚΠολΔ. Πρέπει συνεπώς να ερευνηθεί περαιτέρω και ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα.
Η αιτούσα, με τον πρώτο λόγο της από 9-5-2013 ανακοπής της, στην οποία αναφέρεται η κρινόμενη αίτηση, όπως αυτός εκτιμάται από το Δικαστήριο, εκθέτει ότι η προσβαλλόμενη διαταγή πληρωμής εκδόθηκε με βάση δύο επιταγές, ποσού 6.000 και 15.000 ευρώ αντίστοιχα, εκδόσεως της ιδίας σε διαταγή της καθ’ ης η ανακοπή. Εκθέτει, όμως, ότι οι επίδικες αυτές επιταγές δεν ενσωματώνουν πραγματική απαίτηση της καθ’-ης εναντίον της, διότι, αφενός τα δήθεν οφειλόμενα μισθώματα για τα οποία εκδόθηκαν οι επίδικες επιταγές δεν είχε υποχρέωση να της τα καταβάλει, μετά από άσκηση εκ μέρους της του δικαιώματος εκ του άρθρου 576 ΑΚ περί μη καταβολής των μισθωμάτων ένεκα πραγματικών ελαττωμάτων του μισθίου, αφετέρου εξαναγκάστηκε να τις εκδώσει μετά από την εκβιαστική συμπεριφορά της καθ’ ης, όπως τα ανωτέρω αναλυτικά περιγράφονται στο δικόγραφο της ανακοπής, ενώ ισχυρίζεται επίσης, ότι έχει εξοφλήσει πλήρως όλες τις χρηματικές απαιτήσεις της καθ’ ης από την μισθωτική σχέση που τους συνέδεε. Ο λόγος αυτός είναι νόμιμος, στηριζόμενος στις διατάξεις των άρθρων 1, 12 § 1, 14, 22, 28 του ΙΜ. 5960/1933 “περί επιταγής”, 416 και 576 του ΑΚ.
Με τον δεύτερο λόγο της ανακοπής της, ισχυρίζεται ότι είναι απαράδεκτη η έκδοση της προσβαλλόμενης διαταγής πληρωμής, διότι, εφόσον οι επίδικες επιταγές εκδόθηκαν προς εξόφληση οφειλόμενων μισθωμάτων, οφείλε η καθ’ ης να προσκομίσει πιστοποιητικό της αρμόδιας Δ.Ο.Υ. περί δήλωσης των σχετικών μισθωμάτων. Ο λόγος αυτός πιθανολογείται ότι θα απορριφθεί ως μη νόμιμο διότι, αφενός η αιτία έκδοσης της προσβαλλόμενης διαταγής πληρωμής δεν είναι καθυστερούμενα μισθώματα αλλά οι επίδικες δύο επιταγές, αφετέρου και σε κάθε περίπτωση, πιστοποιητικό της αρμόδια Δ.Ο.Υ. για τα μισθώματα απαιτείται μόνο στην αίτηση για έκδοση διαταγή απόδοσης μισθίου.
Με τον τρίτο λόγο της ανακοπής της, ισχυρίζεται ότι η καθ’ ης δεν ήταν νόμιμη κομίστρια των επιταγών και ως εκ τούτου εσφαλμένα εκδόθηκε η προσβαλλόμενη διαταγή πληρωμής μετά από αίτηση της τελευταίας. Ο λόγος αυτός είναι νόμιμος, στηριζόμενος στις διατάξεις των άρθρων 19 και 40 του Ν. 5960/1933 “περί επιταγής”.
Με τον τέταρτο λόγο της ανακοπής της, ισχυρίζεται ότι το δικαίωμα της καθ’ ης προς έκδοση διαταγή πληρωμής και προς ικανοποίηση της απαίτησης της ασκήθηκε καταχρηστικά, κατά το άρθρο 281 ΑΚ, διότι αν και γνώριζε την ανυπαρξία της απαίτησης, ωστόσο προχώρησε στην έκδοση της ανακοπτόμενης διαταγής πληρωμής. Ο λόγος αυτός είναι νόμιμος, στηριζόμενος στη διάταξη του άρθρου του 281 ΑΚ.
Με τον πέμπτο λόγο της ανακοπής της, προτείνεται σε συμψηφισμό της ένδικης απαιτήσεως της καθ’ ης ανταπαίτηση της ανακόπτουσας ποσού 100.000 ευρώ, που προέρχεται από την ζημία που υπέστησαν το προϊόντα που φύλασσε στο μισθωμένο από την καθ’ ης χώρο, εξαιτίας του πραγματικού ελαττώματος που προέκυψε στο μίσθιο, κατά τα αναλυτικό αναφερόμενα στο δικόγραφο της κρινόμενης ανακοπής. Ο λόγος αυτός είναι νόμιμος, στηριζόμενος στη διάταξη του άρθρου του 440 ΑΚ.
Με τον έκτο (τελευταίο) λόγο της ανακοπής της, ισχυρίζεται ότι, επειδή δεν αναφέρεται στην προσβαλλόμενη διαταγή πληρωμής η ημερομηνία έκδοσης των επίδικων επιταγών, αλλά ούτε και αν αυτές τυγχάνουν μεταχρονολογημένες ή όχι, η ανακοπτόμενη διαταγή πληρωμής είναι αόριστη και ως εκ τούτου πρέπει να ακυρωθεί. Ο λόγος αυτός πιθανολογείται ότι θα απορριφθεί ως νομικά αβάσιμος, καθότι η ημερομηνία έκδοσης των επίδικων επιταγών αναφέρονται στην αίτηση με βάση την οποία εκδόθηκε η διαταγή πληρωμής, πλέον του ότι η μη αναγραφή της ημερομηνίας έκδοσης των επιταγών στην διαταγή πληρωμής, ουδεμία δικονομική βλάβη προκάλεσε στην ανακόπτουσα. Ως προς το ότι δεν αναφέρεται στην αίτηση, επί της οποίας εκδόθηκε η ανακοπτόμενη διαταγή πληρωμής, εάν οι επίδικες επιταγές είναι ή όχι μεταχρονολογημένες, αυτό δεν αποτελεί αναγκαίο στοιχείο του ορισμένου της αίτησης για την έκδοση διαταγή πληρωμής.
Από την εκτίμηση της ένορκης κατάθεσης του μάρτυρα της αιτούσ0και της ανωμοτί εξέτασης του νομίμου εκπροσώπου της καθ’ ης που εξετάσθηκαν νόμιμα στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού και περιέχονται στο ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης, καθώς απ’ όλα τα έγγραφα που νόμιμα προσκομίζουν και επικαλούνται οι διάδικοι, πιθανολογούνται, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Η αιτούσα είναι ομόρρυθμη εταιρία που δραστηριοποιείται στην εμπορία φυτών, γεωργικών προϊόντων και εφοδίων αλλό και νωπών φρούτων και λαχανικών. Η καθ’ ης η αίτηση εταιρία διατηρεί στην περιοχή __________ Αχαΐας αποθηκευτικούς χώρους, συνιστάμενους τόσο σε απλές αποθήκες όσο και σε ψυκτικούς θαλάμους, τους οποίους και εκμισθώνει έναντι του κάθε φορά συμφωνηθέντος μισθώματος. Τον Οκτώβριο του έτους 2011 η αιτούσα, κατόπιν συμφωνίας με την καθ’ ης και για τις ανάγκες της επιχείρησής της, μίσθωσε από την τελευταία δύο ψυκτικούς θαλάμους συνολικής χωρητικότητας (σε ρόδια) 300 τόνων, έναν ξηρό αποθηκευτικό χώρο 100 μ2, καθώς και μια υδραυλική ράμπα εβρισκόμενη μπροστά από τους ψυκτικούς θαλάμους, προκειμένου στους τελευταίους να αποθηκεύσει ρόδια, ήτοι το προϊόν που εμπορευόταν. Η διάρκεια της μίσθωσης ήταν κάθε φορά για έναν μήνα, με δυνατότητα ανανέωσης κατόπιν συμφωνίας των μερών, ενώ το μίσθωμα που συμφωνήθηκε ανερχόταν στο ποσό των 9.000 ευρώ πλέον Φ.Π.Α. Η συμβατική σχέση των διαδίκων διήρκεσε μέχρι τον Φεβρουάριο του έτους 2012, ενώ το τίμημα για τον μήνα Ιανουάριο 2012 συμφωνήθηκε στυ ποσό των 2.000 πλέον Φ.Π.Α-και για τον Φεβρουάριο 2012 στο ποσό των 4.500 ευρώ πλέον Φ.Π.Α. Όλα τα ανωτέρω πραγματικά περιστατικά, αφενός συνομολογούνται και από τα δύο μέρη, αφετέρου οι όροι της επίδικης σύμβαση για τους μήνες Νοέμβριο 2011 και Ιανουάριο 2012 προκύπτουν από τις δύο (2) προσκομιζόμενες συμβάσεις παροχής υπηρεσιών, υπογεγραμμένες από τους διαδίκους, με ημερομηνίες 1/11/2011 η πρώτη, και 1/1/2012 η δεύτερη (βλ. καταθέσεις εξετασθέντων προσώπων, σε συνδυασμό με τις προαναφερόμενος προσκομιζόμενες συμβάσεις παροχής υπηρεσιών). Για τους υπόλοιπους μήνες, οι διάδικοι δεν προσκομίζουν υπογεγραμμένες από αυτούς συμβάσεις, πλην όμως αυτές, προφανώς καταρτίστηκαν προφορικά μέχρι τη λήξη τους, η οποία επήλθε τον Φεβρουάριο 2012, κάτι το οποίο (η διάρκεια της σύμβασης) συνομολογείται και από τα δύο μέρη. Τον Οκτώβριο του έτους 2012 η αιτούσα εξέδωσε σε διαταγή της καθ’ ης δύο (2) μεταχρονολογημένες επιταγές της Τράπεζας Κύπρου με αριθμό 00100021-7 (και ημερομηνία 30-10- 2012) και 0,0100022-5 (και ημερομηνία 30-11-2012) αντίστοιχα, ποσού 6.000 ευρώ η πρώτη και 15.000 ευρώ η δεύτερη. Οι ανωτέρω
επιταγές, αν και εμφανίστηκαν νόμιμα και εμπρόθεσμα από την καθ’ ης προς πληρωμή, αυτές τελικά δεν πληρώθηκαν λόγω μη επαρκούς υπολοίπου. Στη συνέχεια, μετά από αίτηση της καθ’ ης η ανακοπή και με βάση του προαναφερόμενους τίτλους, εξεδόθη η προσβαλλόμενη με αριθμό 496/2013 διαταγή πληρωμής του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πατρών, δυνάμει της οποίας η αιτούσα υποχρεωνόταν να καταβάλλει στην καθ’ ης το ποσό των 21.000 ευρώ, πλέον δικαστικής δαπάνης εκ ποσού 420 ευρώ.
Η αιτούσα, με τον πρώτο λόγο της ανακοπής, ισχυρίζεται ότι ήδη από τα τέλη του έτους 2011 άρχισε να διαπιστώνει πως η συντήρηση των προϊόντων της (ρόδια) ήταν πλημμελής, με αποτέλεσμα την ολοκληρωτική καταστροφή 82 τόνων εξ αυτών. Η πλημμέλεια της συντήρησης, την οποία αποδίδει σε αποκλειστική υπαιτιότητα της καθ’ ης, συνίσταται, κατά τους ισχυρισμούς της αιτούσας, στο ότι η καθ’ ης, προσκειμένου να μειώσει το κόστος λειτουργίας της και να εξοικονομήσει χρήματα, έκλεινε κατά τις νυχτερινές ώρες την παροχή του ρεύματος στους ψυκτικούς θαλάμους, με συνέπεια την άνοδο της εντός των ψυκτικών θαλάμων θερμοκρασίας, η οποία (άνοδος θερμοκρασίας), αν συνδυαστεί με το γεγονός ότι τα ρόδια είναι ιδιαίτερα ευπαθή προϊόντα, προκάλεσαν σε αυτά την προαναφερόμενη ζημία. Ισχυρίζεται δε περαιτέρω ότι τον Φεβρουάριο του έτους 2012, εξαιτίας της κατά τα ανωτέρω ακαταλληλότητας του μισθίου και της ζημίας που υπέστη, δήλωσε στην καθ’ ης ότι ασκεί το δικαίωμα που της παρέχει ο νόμος (576 ΑΚ) περί μη καταβολής του μισθώματος και στη συνέχεια κατήγγειλε την σύμβαση, όπως έχει αναφερθεί ανωτέρω. Εκθέτει ακολούθως (στον ίδιο λόγο ανακοπής), ότι η καθ’ ης, ισχυριζόμενη ότι η αιτούσα της οφείλει μισθώματα συνολικού ύψους 21.000 ευρώ, δεν της επέτρεπε να αναλάβει τα μηχανήματα ιδιοκτησίας της που βρίσκονταν εντός των εγκαταστάσεων της καθ’ ης, πλην όμως, επειδή τα μηχανήματα αυτά ήταν απολύτως αναγκαία για την συνέχιση της δραστηριότητας της, αναγκάστηκε να εκδώσει και να παραδώσει στην καθ’ ης τις δύο (2) επίδικες επιταγές, προκειμένου να αναλάβει τα μηχανήματα της. Ωστόσο, από το σύνολο των αποδεικτικών μέσων που εισφέρονται στην παρούσα δίκη και από τις δύο πλευρές, πιθανολογείται ότι τα ανωτέρω που ισχυρίζεται η αιτούσα με τον πρώτο λόγο της ανακοπής της θα απορριφτούν ως ουσιαστικό αβάσιμα. Η αιτούσα, το μόνο αποδεικτικό μέσο που χρησιμοποιεί για να αποδείξει την αντισυμβατική συμπεριφορά της καθ’ ης ως προς την θερμοκρασία των ψυκτικών θαλάμων, είναι η κατάθεση της μάρτυρός της (η οποία είναι σύζυγος ενός εκ των ομορρύθμων εταίρων της αιτούσας), Ωστόσο η κατάθεση αυτή ελέγχεται ως προς την αξιοπιστία της, διότι η εν λόγω μάρτυρας παρουσιάζει μία διαφορετική εκδοχή από αυτήν που εκθέτει η ανακόπτουσα στο δικόγραφο της κρινόμενης ανακοπής. Συγκεκριμένα, η μάρτυρας καταθέτει επί λέξη τα εξής: «…Η συμφωνία ήταν να διατηρεί τη Θερμοκρασία στους θαλάμους στους 6 βαθμούς και δεν το έκανε. Το περιστατικό αυτό έγινε περί το τέλος Δεκεμβρίου του 2011 όταν πήγαμε στο χώρο με το σύζυγό μου και οι θάλαμοι ήταν κλειστός δεν λειτουργούσε η ψύξη, Ειδοποιήσαμε τον κ. __________ και ένας υπάλληλος του είπε ότι το έκλεισε για να μην κρυώνει επειδή τακτοποιούσε εκεί πράγματα, Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πόσες φορές έγινε αυτό. Συνέπεια αυτού του γεγονότος ήταν να ανέβει η Θερμοκρασία και να πάθουμε ζημιά σε ογδόντα τόνους ρόδια». Αντίθετα, η αιτούσα στο δικόγραφο της ανακοπής, αφενός δεν αναφέρει κάτι σχετικό με τον υπάλληλο για τον οποίο μίλησε η μάρτυρας, αφετέρου εκθέτει ότι η άνοδος της θερμοκρασίας στους ψυκτικούς θαλάμους οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο γεγονός ότι η καθ’ ης έκλεινε κατά τις νυχτερινές ώρες την παροχή του ρεύματος στους ψυκτικούς θαλάμους. Για το τελευταίο αυτό γεγονός η μάρτυρας κατέθεσε ότι «…Δεν γνωρίζω αν έκλειναν την ψύξη τη νύχτα, εμείς μια φορά το βρήκαμε κλειστό», Περαιτέρω, η μάρτυρας κατέθεσε ότι εξαιτίας της αντισυμβατικής συμπεριφοράς της καθ’ ης προκλήθηκε ζημιά σε ογδόντα (80) τόνους ρόδια. Ωστόσο πιθανολογείται ότι την επΐδικη περίοδο, η αιτούσα πούλησε ως «σκάρτα» ρόδια 20 τόνους και όχι 80 όπως ισχυρίζεται, τόσο η ίδια όσο και η μάρτυρας της. Αυτό αποδεικνύεται από το υπ’ αριθ. 43/25-2-2012 δελτίο αποστολής – τιμολόγιο της αιτούσας, σύμφωνα με το οποίο πούλησε στον κτηνοτρόφο __________ __________ 20.000 κιλά ρόδι (σκάρτο). Προσκομίζει βέβαια και άλλα δύο δελτία αποοτολής- τιμολόγια, τα οποία ωστόσο αναφέρονται οε πωλήσεις που έλαβαν χώρα σε προγενέστερο από τον επίδικο χρόνο. Το πρώτο έχει ημερομηνία 26-2-2010 και το δεύτερο 27-2-2011 (βλ. σχετικά 2 τιμολόγια με αριθμό 44/26-2-2010 και 27-2-2011 αντίστοιχα). Επίσης, δεν εξηγείται με βάση του κανόνες της κοινής λογικής αλλά ούτε και η μάρτυρας έδωσε κάποια πειστική απάντηση ως προς αυτό, για. ποιο λόγο η αιτούσα, εάν πράγματι εξαιτίας της συμπεριφοράς της καθ’ ης είχε υποστεί τόσο μεγάλη ζημία ύψους 100.000 ευρώ, δεν προέβη για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα (από τον Φεβρουάριο 2012 οπότε έληξε η συνεργασία τους έως τον Οκτώβριο 2012 οπότε παρέδωσε στην καθ’ ης τις επίδικες επιταγές) σε κάποια νόμιμη ενέργεια, όπως ενδεικτικά κατάθεση αγωγής, αποστολή εξώδικης διαμαρτυρίας, προκειμένου να διαμαρτυρηθεί η να διεκδικήσει την αποκατάσταση της ζημίας που κατά τους ισχυρισμούς της υπέστη. Τέλος, η αβασιμότητα των ισχυρισμών της αιτούσας ενισχύεται και από τα έγγραφα που προσκομίζει η καθ’ ης. Ειδικότερα, η τελευταία προσκομίζει αντίγραφα των ενδείξεων της θερμοκρασίας (ψύξης) των δύο επίδικων ψυκτικών θαλάμων ανά 24ώρο και ανά μήνα, απ’ όπου προκύπτει ότι η ψύξη στους θαλάμους την επίδικη περίοδο ήταν σταθερή με μικρές αυξομειώσεις, οι οποίες ωστόσο (αυξομειώσεις) από κανένα αποδεικτικό στοιχείο δεν προέκυψε ότι προκάλεσαν κάποιο ζημία στα προϊόντα της αιτούσας. Επίσης, προσκομίζει αντίγραφα των λογαριασμών της ΔΕΗ της επίδικης περιόδου, όπου αποδεικνύεται ότι η κατανάλωση ρεύματος στις εγκαταστάσεις που βρίσκονται οι επίδικοι ψυκτικοί θάλαμοι, όχι μόνο δεν βαίνει μειούμενη, κάτι το οποίο θα συνέβαινε εάν η καθ’ ης πράγματι έκλεινε κατά τις νυχτερινές ώρες την παροχή του ρεύματος στους ψυκτικούς θαλάμους, αλλά είναι τουλάχιστον σταθερή. Συνεπώς, με βάση τα ανωτέρω δεν πιθανολογείται ότι κατά ιη διάρκεια της επίδικης μίσθωσης προέκυψε ελάττωμα στο μίσθιο που προκάλεσε ζημία στα προϊόντα της αιτούσας, και επομένως η τελευταία όφειλε τα μισθώματα για την εξόφληση των οποίων εξέδωσε τις δύο (2) προαναφερόμενες επιταγές (με βάση τις οποίες εξεδόθη η προσβαλλόμενη διαταγή πληρωμής), Κατόπιν αυτών πιθανολογείται ότι ο πρώτος λόγος ανακοπής θα απορριφτεί ως ουσιαστικά αβάσιμος. Για τους ίδιους λόγους πιθανολογείται ότι θα απορριφθούν ως ουσιαστικά αβάσιμος τόσο ο τέταρτος λόγος της ανακοπής περί καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματος, αφού πιθανολογήθηκε ότι για την έκδοση των επίδικων επιταγών υπήρχε νόμιμη αξίωση της καθ’ ης σε βάρος της αιτούσας και άρα, εξ αυτού του λόγου δεν μπορεί να χαρακτηριστεί καταχρηστική η μετέπειτα ενέργειά της να πετύχει την έκδοση της προσβαλλόμενης διαταγής πληρωμής με βάση τις δύο ως άνω επιταγές, όσο και ο πέμπτος λόγος της ανακοπής περί συμψηφισμού, αφού δεν πιθανολογήθηκε ότι η αιτούσα έχει οποιαδήποτε απαίτηση εναντίον της καθ’ ης, Η απαίτηση που προτείνει σε συμψηφισμό προέρχεται, κατά τους ισχυρισμούς της, από την ζημία που υπέστησαν τα ρόδια εξαιτίας της αντισυμβατικής συμπεριφοράς της καθ’ ης, πλην όμως, όπως έχει αναφερθεί ανωτέρω, δεν οιαδήποτε αντισυμβατική συμπεριφορά της καθ’ ης που να συνδέεται αιτιωδώς με την καταστροφή των προϊόντων της αιτούσας. Η αιτούσα, περαιτέρω, με τον τρίτο λόγο της ανακοπής της ισχυρίζεται ότι η καθ’ ης δεν ήταν νόμιμη κομίστρια των δύο (2) επίδικων επιταγών. Ως προς αυτό λεκτέα τα ακόλουθα: Ο __________ __________ και __________ __________ είναι οι μόνοι εταίροι της καθ’ ης εταιρείας, εκ των οποίων ο __________ __________ είναι διαχειριστής και ταμίας και ο __________ __________ είναι αναπληρωτής διαχειριστής, όπως προκύπτει από το προσκομιζόμενο καταστατικό της καθ’ ης (βλ. την υπ’ αριθ. 4.398/5-11-2007 σύσταση εταιρείας περιορισμένης ευθύνης της συμβολαιογράφου Πατρών Διονυσίας Γκαδόλου). Πιθανολογείται ότι οι δύο (2) επίδικες επιταγές έχουν οπισθογραφηθεί από την καθ’ ης στα ανωτέρω πρόσωπα. Συνεπώς, οι επιταγές αυτές δεν μεταβιβάστηκαν σε τρίτα πρόσωπα, όπως αβάσιμα ισχυρίζεται η αιτούσα, αλλά μεταβιβάστηκαν στους εκπροσώπους της καθ’ ης, οι οποίοι και τις εμφάνισαν προς πληρωμή στην τράπεζα ενεργώντας υπό την ιδιότητά τους αυτή. Με βάση τα ανωτέρω η καθ’ ης κατέστη νόμιμη κομΐστρια των επιταγών και συνεπώς πιθανολογείται ότι ο σχετικός ως άνω λόγος ανακοπής θα απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμος.
Κατόπιν όλων των παραπάνω, εφόσον δεν πιθανολογήθηκε η ευδοκίμηση των λόγων της από 16-4-2013 ανακοπής του αιτούντος, κατά της υπ’ αριθ. 4Ϊ&/2013 Διαταγής Πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πατρών, και ως εκ τούτου ούτε και επέλευση ανεπανόρθωτης βλάβης από τη συνέχιση της εκτέλεσης αυτής, πρέπει ν’ απορριφθεί η ένδικη αίτηση αναστολής του άρθρου 632 παρ. 3 του ΚΠολΔ, ως αβάσιμη κατ’ ουσίαν, ενώ τα δικαστικά έξοδα καθ’ 4Vi κατόπιν νομίμου αιτήματος του, θα επιβληθούν σε βάρος τις$ αϊτού (άρθρα 176 και 191 παρ. 2 του ΚΠολΔ), κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό της παρούσας.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει με την παρουσία των διαδίκων.
Απορρίπτει την από 9-5-2013 (αριθ. έκθ. κατάθεσης 703/2013) αίτηση.
Καταδικάζει την αιτούσα- στα δικαστικά έξοδα της καθ’ ης η αίτηση, το ύψος των οποίων καθορίζει στο ποσόν των διακοσίων (200,00) ευρώ.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε και δημοσιεύτηκε στο ακροατήριο του Δικαστηρίου στην Πάτρα, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση την 21 Οκτωβρίου 2013.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
