Περίληψη
ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
ΕΙΔΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ
ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ 2772/2015
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
Αποτελούμενο από την Δικαστή Γεωργία Κωστοπούλου, Δικαστική Πάρεδρο, την οποία όρισε ο Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης του Πρωτοδικείου και από τον Γραμματέα Γεώργιο Καζάκο.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του την 19-05-2015 για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
ΤΩΝ ΕΝΑΤΟΥΣΩΝ: 1) ________ χήρας ________ ________ , το γένος ________ ________ , κατοίκου Αθηνών, οδός ________ 2) ________ θυγ. ________ ________ , κατοίκου ομοίως με ανωτέρω 3) ________ θυγ. ________ ________ , κατοίκου Χαλανδρίου Αττικής, οδός ________ 4) ________ θυγ. ________ ________ , εκ των ο οποίων, η πρώτη παραστάθηκε μετά και οι λοιπές δια του πληρεξουσίου δικηγόρου τους Ιπποκράτη Αλεξίου (AM ΔΣΑ 18507).
ΤΩΝ ΕΝΑΓΟΜΕΝΩΝ: 1) ________ ________ του ________ , κατοίκου Βούλας Αττικής, οδός ________ , ο οποίος παραστάθηκε δια των πληρεξουσίων δικηγόρων του Ζωής Παπαγεωργίου (AM ΔΣΑ 25780) και Μαρίας Τσαγγαρίδου (AM ΔΣΑ 9007) 2) Ανώνυμης Εταιρίας με την επωνυμία «________ ΑΕ», που εδρεύει στην Αθήνα, Λεωφ. ________ , όπως νομίμως εκπροσωπείται, η οποία παραστάθηκε στο ακροατήριο δια της πληρεξούσιας δικηγόρου της Μαρίας Τσαγγαρίδου (AM ΔΣΑ 9007).
Οι ενάγουσες ζητούν να γίνει δεκτή η από 04-02-2015 αγωγή τους, η οποία κατατέθηκε στην Γραμματεία αυτού του Δικαστηρίου, με αριθμό έκθεσης κατάθεσης 16433/1020/2015, η συζήτηση της οποίας προσδιορίστηκε για την δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας, οπότε και συζητήθηκε αφού είχε εγγραφεί στο πινάκιο.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων, αφού ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους, ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά και στις προτάσεις τους.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΝΟΜΟ
Σύμφωνα με το άρθρο 928 εδ. αΆΚ σε περίπτωση θανατώσεως προσώπου, ο υπόχρεος οφείλει να καταβάλει τα έξοδα κηδείας σε εκείνον που κατά νόμο βαρύνεται με αυτά. Κρίθηκε νομολογιακά και υποστηρίζεται στη θεωρία ότι στα έξοδα κηδείας περιλαμβάνονται οι παρακάτω δαπάνες: η δαπάνη για την παραμονή του νεκρού σε ψυκτικό θάλαμο, η δαπάνη για την αγορά φέρετρου και λουλουδιών για τη διακόσμηση του φέρετρου και της εκκλησίας, η δημοσίευση νεκρώσιμων αγγελιών, τα έξοδα τέλεσης της νεκρώσιμης ιεροπραξίας, όπως τα δικαιώματα του ναού, οι αμοιβές των θρησκευτικών λειτουργιών και ψαλτών και τέλος τα απαιτούμενα για την ταφή έξοδα, όπως η μεταφορά του νεκρού στο νεκροταφείο, τα δικαιώματα του νεκροταφείου για την ταφή, τα δικαιώματα του γραφείου κηδειών, οι δαπάνες συνεστιάσεως των προσκεκλημένων, εφόσον αυτές συνηθίζονται εθιμικά 200 ευρώ για αγγελτήρια (ΑΠ 119/1999, ΕΠειρ. 602/2011, ΕΑ 4074/2009 ΕλλΔνη 2009. 1432, ΕΘ 633/2008 Αρμ. 2009. 40, ΕΘ 174/2004 Αρμ 2005. 13 ΑΠ 603/2002, ΑΘ. Κρητικός Αποζημίωση από Τροχαία Αυτοκινητικά Ατυχήματα εκδ. 2008 παρ. 19 αρ. 25) (Εφ. Πειρ. 19/2014 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Κατά το άρθρο 932 ΑΚ σε περίπτωση αδικοπραξίας, ανεξάρτητα από την αποζημίωση για την περιουσιακή ζημία, το δικαστήριο μπορεί να επιδικάσει εύλογη χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης. Σε περίπτωση θανάτωσης προσώπου η χρηματική ικανοποίηση μπορεί να επιδικαστεί στην οικογένεια του θύματος λόγω ψυχικής οδύνης. Στη διάταξη αυτή δεν γίνεται προσδιορισμός της έννοιας του όρου οικογένεια του θύματος”. Κατά την έννοια όμως της εν λόγω διατάξεως, που απορρέει από το σκοπό της θεσπίσεώς της, στην οικογένεια του θύματος περιλαμβάνονται οι εγγύτεροι και στενώς συνδεόμενοι συγγενείς του θανατωθέντος, που δοκιμάσθηκαν ψυχικά από την απώλειά του, και προς ανακούφιση του ηθικού πόνου αυτών στοχεύει η διάταξη αυτή, αδιαφόρως αν συζούσαν μαζί του ή διέμεναν χωριστά (Ολ.ΑΠ 21/2000). Έτσι, στην οικογένεια του θύματος, που δικαιούνται σε περίπτωση θανατώσεως χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης περιλαμβάνονται: α) οι γονείς, β) τα τέκνα γ) οι ανιόντες και κατιόντες, δ) οι αδελφοί, αμφιθαλείς και ετεροθαλείς, ε) ο σύζυγος ή η σύζυγος στ) οι αγχιστείς συγγενείς πρώτου βαθμού, όπως είναι ο πεθερός, πεθερά, γαμβρός από κόρη, νύφη από γιό, καθώς και τα τέκνα του ενός συζύγου που γεννήθηκαν από άλλο γάμο, τα οποία σε περίπτωση θανατώσεως του συζύγου του δεύτερου γάμου γονέα τους δικαιούνται χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης (ΑΠ 795/2004 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).
Με την υπό κρίση αγωγή τους, οι ενάγουσες εκθέτουν ότι ο πρώτος εναγόμενος την 29η-07-2014 και περί ώρα 12.55, οδηγώντας το υπ’ αριθμ. κυκλοφορίας ________ ΙΧΕ όχημα, ιδιοκτησίας του, το οποίο ήταν ασφαλισμένο για την έναντι τρίτων αστική ευθύνη στην δεύτερη εναγομένη, προκάλεσε, κατά τον ανωτέρω τόπο και χρόνο, από αποκλειστική του υπαιτιότητα (αμέλεια), υπό τις περιγραφόμενες αναλυτικότερα στην αγωγή, συνθήκες αυτοκινητικό ατύχημα, συνεπεία του οποίου τραυματίστηκε θανάσιμα ο ________ ________ , ο οποίος οδηγούσε την υπ’ αριθμ. κυκλοφορίας ________ δίκυκλη μοτοσικλέτα του, ιδιοκτησίας του και ο οποίος τύγχανε σύζυγος της πρώτης των εναγουσών, πατέρας της δεύτερης ενάγουσας και πατριός των τρίτης και τέταρτης ενάγουσας, με αποτέλεσμα να υποστούν αυτές ψυχική οδύνη, λόγω του θανάτου του μέλους της οικογένειάς τους. Με βάση το ιστορικό αυτό και κατόπιν του παραδεκτού περιορισμού του αιτήματος της αγωγής, ο οποίος έλαβε χώρα με προφορική) δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου τους στα πρακτικά αλλά και με τις προτάσεις (άρθρ. 223, 294, 295, 297 ΚΠολΔ), ζητούν με απόφαση που θα κηρυχθεί προσωρινά εκτελεστή, να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι να καταβάλλουν έκαστος εις ολόκληρον α) στην πρώτη ενάγουσα το ποσό των 47.894,50 ευρώ, για την θετική της ζημία και ως χρηματική ικανοποίηση για την ψυχική της οδύνη β) στην δεύτερη ενάγουσα το ποσό των 45.000 ευρώ, ως χρηματική ικανοποίηση για την ψυχική της οδύνη γ) στην τρίτη ενάγουσα το ποσό των 5.000 ευρώ, ως χρηματική ικανοποίηση για την ψυχική της οδύνη και δ) στην τέταρτη ενάγουσα το ποσό των 5000 ευρώ, ως χρηματική ικανοποίηση για την ψυχική της οδύνη, άπαντα τα προαναφερόμενα ποσά ψυχικής οδύνης με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επελεύσεως της ψυχικής , οδύνης άλλως από την επομένη της επίδοσης της υπό κρίση αγωγής και του ποσού της θετικής ζημίας από την ημέρα καταβολή των ποσών άλλως από την επομένη της επίδοσης της αγωγής. Επίσης, ζητούν να απαγγελθεί κατά του πρώτου εναγομένου προσωπική κράτηση ενός (1) έτους για την εκτέλεση των διατάξεων της απόφασης που θα εκδοθεί. Τέλος, ζητούν να καταδικαστούν οι εναγόμενοι στην καταβολή των δικαστικών τους εξόδων.
Με αυτό το περιεχόμενο και αιτήματα η υπό κρίση αγωγή, αρμοδίως και παραδεκτώς εισάγεται ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού (άρθρ. 14 παρ. 2, 16 παρ. 12, 22, 25 ΚΠολΔ), για να δικαστεί κατά την ειδική διαδικασία των άρθρ. 666, 667, 670676 και 681 Α ΚΠολΔ, είναι ορισμένη και νόμιμη, στηρίζεται στις διατάξεις των άρθρων 914, 297, 298, 299, 346, 926, 932 εδ. α’ ΑΚ, άρθρ. 2, 4, 9, 10 Ν. ΓπΝ/1911, άρθρ. 2,6,10 Ν. 489/1976, άρθρ. 4 παρ. 3, 12, 19 Ν. 2696/1999 και 74, 176, 907, 908, 1047 ΚΠολΔ, πλην του αιτήματος καταβολής τόκων για την θετική ζημία από την ημέρα καταβολής των ποσών αυτών και για την ψυχική οδύνη από την ημέρα επέλευσης αυτής, καθώς πρόκειται για απαίτηση από αδικοπραξία, για την έναρξη της τοκοφορίας της δε χρειάζεται όχληση, η οποία στην παρούσα περίπτωση επήλθε με την επίδοση της παρούσας αγωγής και από τότε θα υπολογιστούν οι τόκοι. Πρέπει επομένως να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς την ουσιαστική βασιμότητα της, κατά το μέρος που κρίθηκε νόμιμη, δεδομένου ότι έχει καταβληθεί το απαιτούμενο τέλος δικαστικού ενσήμου με τα ανάλογα υπέρ τρίτων ποσοστά (βλ. τα υπ’ αριθμ. 255370, 640306, 272400, 270354, 270455, 270356, 270357, 270358, 270359, 270360, με τα επικολληθέντα υπέρ ΕΤΑΑ-ΤΑΝ και ΤΠΔΑ).
Οι εναγόμενοι αρνούνται γενικά την αγωγή και περαιτέρω ισχυρίζονται ότι ο θανών ήταν συνυπαίτιος στην πρόκληση του ατυχήματος σε ποσοστό 95%, διότι κινούταν με υψηλότερη του επιτρεπόμενου ορίου ταχύτητα. Με δεδομένο ότι, στην υπό κρίση αγωγή υπάρχει σώρευση νομικών βάσεων, ερειδομένων στο ν. ΓπΝ/1911 και στην ΑΚ 914, ο πρώτος ισχυρισμός συνιστά άρνηση της αγωγής τόσο όσον αφορά τη βάση από το ν. ΓπΝ/1911, όσο και ως προς τη βάση της αγωγής από τις περί αδικοπραξιών διατάξεις του ΑΚ. Κατά το επικουρικό σκέλος του, ο ισχυρισμός περί συντρέχοντος πταίσματος στην πρόκληση του ατυχήματος, αποτελεί καταλυτική ένσταση, και για τη βάση της αγωγής από το ν. ΓπΝ/1911 και για τη βάση της αγωγής από τις περί αδικοπραξιών διατάξεις του ΑΚ (βλ. ΑΠ 485/2001 ΕλλΔνη 2002.384, ΑΠ 763/2000 ΕλλΔνη 2001.75), η οποία στηρίζεται στις διατάξεις των άρθρων 300 παρ. 1 του ν. ΓπΝ/1911 και 12 παρ. 5 του ΚΟΚ και πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω . ουσία· Επίσης, οι εναγόμενοι ισχυρίζονται ότι ο θανών είναι συνυπαίτιος σε ποσοστό 40% στην επέλευση της ζημίας διότι δεν φορούσε κράνος και έτσι επήλθαν οι κακώσεις κεφαλής. Ο ισχυρισμός αυτός συνιστά ένσταση, στηριζόμενη στο άρθρ. 300 ΑΚ και πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα.
Από την εκτίμηση της ένορκης κατάθεσης του μάρτυρα απόδειξης ________ ________ και της μάρτυρα ανταπόδειξης ________ ________ , του συνόλου των εγγράφων, εκ των οποίων άλλα λαμβάνονται υπόψη προς άμεση απόδειξη και άλλα για την συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, όπως τα έγγραφα της σχηματισθείσας ποινική δικογραφίας, από την επισκόπηση των φωτογραφιών, των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητείται (άρθρα 444 αριθ. 3, 448 παρ. 2, 449 και 457 παρ. 4 του ΚΠολΔ), για κάποια από τα οποία γίνεται ιδιαίτερη σημείωση κατωτέρω χωρίς πάντως να παραλείπεται κανένα κατά την εκτίμηση της ουσίας της υπόθεσης, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Την 29-07-2014 και περί ώρα 12.55 μ.μ, ο ________ ________ , οδηγώντας την υπ’ αριθμ. κυκλοφορίας ________ δίκυκλη μοτοσικλέτα, κυριότητας του, κινούταν επί της Λεωφόρου Βουλιαγμένης, στο ρεύμα κυκλοφορίας προς Αθήνα. Η ανωτέρω Λεωφόρος είναι διπλής κατεύθυνσης, με τρεις λωρίδες κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση, συνολικού πλάτους 10,50 μ (βλ. σχεδιάγραμμα τροχαίας). Στην πορεία του, ο ________ ________ , κινούμενος επί της αριστερής λωρίδας, προσέγγισε την διασταύρωση της ανωτέρω λεωφόρου με τις οδούς Σωκράτους και Πειραιώς, στην οποία υπήρχαν μεν φωτεινοί σηματοδότες που ρύθμιζαν την κυκλοφορία των οχημάτων αλλά εκείνη την χρονική στιγμή δεν βρίσκονταν σε λειτουργία (βλ. έκθεση αυτοψίας). Συγχρόνως, ο πρώτος εναγόμενος οδηγώντας το υπ’ αριθμ. κυκλοφορίας ________ ΙΧΕ όχημα, κυριότητας του, το οποίο ήταν ασφαλισμένο για την έναντι τρίτων αστική ευθύνη στην δεύτερη εναγόμενη ασφαλιστική εταιρία, κινούταν επί της οδού Σωκράτους, η οποία είναι κάθετη στην Λεωφόρο Βουλιαγμένης, διπλής κατεύθυνσης με μια λωρίδα κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση, συνολικού πλάτους 8,90 μ. (βλ. έκθεση αυτοψίας). Ειδικότερα, κινούταν επί του ρεύματος κυκλοφορίας προς την ανωτέρω Λεωφόρο και με σκοπό να εισέλθει απέναντι στην οδό Πειραιώς και προς τούτο επιχείρησε να διασχίσει κάθετα το ρεύμα της Λεωφόρου προς Βουλιαγμένη και μετά επιχείρησε να διασχίσει κάθετα και το ρεύμα της Λεωφόρου προς Αθήνα. Αφού διέσχισε το ρεύμα προς Βουλιαγμένη, συνέχισε προκειμένου να διασχίσει το ρεύμα προς Αθήνα. Ωστόσο, την στιγμή που ο πρώτος εναγόμενος ξεκίνησε να διασχίζει το ρεύμα προς Αθήνα, ήτοι πρώτα την αριστερή λωρίδα αυτού, ο ________ ________ κινούμενος όπως προαναφέρθηκε και αυτός στην αριστερή λωρίδα του ρεύματος αυτού, είχε μόλις διέλθει από την διάβαση : πεζών και από τους φωτεινούς σηματοδότες της διασταύρωσης της Λεωφόρου με.την οδό Πειραιώς και συνέχιζε την πορεία του. Εκείνη την στιγμή, το όχημα τού. εναγομένου βρισκόταν κάθετα στο ρεύμα αυτό με αποτέλεσμα η μοτοσικλέτα του ________ ________ να προσκρούσει σε αυτό, αρχικά στην πίσω δεξιά πόρτα ενώ ύστερα σύρθηκε και περιστράφηκε και μετά την περιστροφή της επέπεσε ανάμεσα στην εμπρόσθια δεξιά πόρτα και στο εμπρόσθιο δεξιό φτερό (βλ. την από 19-08-2014 έκθεση πραγματογνωμοσύνης, η οποία διατάχθηκε από την Τροχαία Ελληνικού). Τα βλαβέντα σημεία του ΙΧΕ οχήματος αποτυπώνονται και στις φωτογραφίες που προσκομίζει ο πρώτος εναγόμενος (βλ. σχετ. 12-14). Αποτέλεσμα της σύγκρουσης των δύο οχημάτων ήταν να ανατραπεί η μοτοσικλέτα του ________ ________ στο έδαφος και να προκληθεί ο θανάσιμος τραυματισμός του (βλ. το από 30-07-2014 πιστοποιητικό θανάτου). Αποκλειστικά υπαίτιος για το εν λόγω ατύχημα είναι ο πρώτος εναγόμενος και αυτό διότι αν και δεν λειτουργούσαν οι φωτεινοί σηματοδότες, είχε στην πορεία του, επί της διασταύρωσης της οδού Σωκράτους με την Βουλιαγμένης, ρυθμιστική πινακίδα Ρ-1 (βλ. σχεδιάγραμμα τροχαίας), ήτοι παραχώρηση προτεραιότητας και όφειλε να παραχωρήσει προτεραιότητα στα κινούμενα επί της Βουλιαγμένης οχήματα και μόνο εάν ήταν ελεύθερος ο δρόμος, μπορούσε να ξεκινήσει να διασχίζει την διασταύρωση για να εισελθει στην οδό Πειραιώς, ήτοι ακριβώς απέναντι από την οδό Σωκράτους.
Οπως ο ίδιος ισχυρίζεται, η μοτοσικλέτα είχε ορατότητα να δει το όχημα του, συνεπώς είχε και αυτός ορατότητα να ελέγξει εάν ερχόταν όχημα πριν διέλθει το ρεύμα προς Αθήνα. Παρόλα αυτά, ο πρώτος εναγόμενος αφού διέσχισε το ρεύμα προς Βουλιαγμένη, συνέχισε στο έτερο ρεύμα, διασχίζοντας το χωρίς τον απαραίτητο έλεγχο, καθώς εάν είχε ελέγξει θα είχε δει την μοτοσικλέτα του ________ ________ και θα είχε ακινητοποιήσει το όχημα του. Από το σχεδιάγραμμα της τροχαίας προκύπτει ότι η μοτοσικλέτα, κατόπιν της σύγκρουσης, ακινητοποιήθηκε στο έδαφος σε απόσταση 6,50 μ. από την διαχωριστική νησίδα με τους φωτεινούς σηματοδότες που ρύθμιζαν την κίνηση όσων κινούνταν προς Αθήνα και σε απόσταση 8,80 μ. από την νησίδα που αποτελεί συνέχεια αυτής. Αυτό καταδεικνύει ότι η σύγκρουση έλαβε χώρα περίπου στο μέσο της διασταύρωσης και λίγα μέτρα από την διάβαση και τους φωτεινούς σηματοδότες. Σε εκείνο το σημείο άλλωστε απεικονίζονται στο σχεδιάγραμμα θραύσματα πλαστικών γυαλιών, μεταλλικών μερών της μοτοσικλέτας και λίμνη αίματος (βλ. σχεδιάγραμμα τροχαίας και έκθεση αυτοψίας). Τα ίχνη πλάγιας ολίσθησης μήκους 1,20 μ. οδηγούν στο συμπέρασμα, ότι το ΙΧΕ όχημα, όταν η μοτοσυκλέτα επέπεσε στην δεξιά πλευρά του, αυτό ωθήθηκε ολισθαίνοντας προς τα αριστερά. Το συμπέρασμα αυτό ενισχύεται και από το γεγονός ότι το όχημα μετά τη σύγκρουση κινήθηκε ελαφρά προς τα αριστερά, λίγα μέτρα μακριά από την φορά που είχαν τα ίχνη πλάγιας ολίσθησης, ακινητοποιήθηκε δε στην αρχή της οδού Πειραιώς. Λαμβανομένων υπόψη των ανωτέρω, το σημείο σύγκρουσης ήταν εκεί που αποτυπώνονται τα ίχνη πλάγιας ολίσθησης και πλησίον τους η πεσμένη στο έδαφος μοτοσικλέτα. Ειδικότερα, εξ όσων αποτυπώνονται στο σχεδιάγραμμα της τροχαίας, προκύπτει ότι διασχίζοντας κάθετα ο πρώτος εναγόμενος την αριστερή λωρίδα κυκλοφορίας του ρεύματος της Λεωφόρου Βουλιαγμένης προς Αθήνα, αποτέλεσε εμπόδιο για τον θανόντα, η μοτοσικλέτα του οποίου προσέκρουσε με τον τρόπο που αναφέρθηκε στο όχημα του πρώτου εναγομένου, προκαλώντας έτσι τα ίχνη πλάγιας ολίσθησης του ΙΧΕ οχήματος, το οποίο στην συνέχεια συνέχισε την ελαφρώς προς τα αριστερά πορεία του έως την αρχή της οδού Πειραιώς. Ο ισχυρισμός των εναγόμενων ότι ο ________ ________ κινούταν με υψηλή ταχύτητα, δεν αποδείχθηκε από κανένα αποδεικτικό μέσο, αντιθέτως, ο διορισθείς από την τροχαία πραγματογνώμονας αναφέρει ρητά ότι αν και το ταχύμετρο ήταν κολλημένο στα 80 χ.α.ω παρόλα αυτά εκτιμά ότι η ταχύτητα του ήταν 60-70 χ.α.ω, σημειωτέον ότι το επιτρεπόμενο όριο επί της Λεωφόρου Βουλιαγμένης είναι 80 χ.α.ω, οπότε ακόμα και αν κινούταν με αυτήν την ταχύτητα, δεν υπερέβαινε το όριο του νόμου. Επίσης, ο θανών κινούταν εντός του ορίου ταχύτητας, σε οδό που είχε προτεραιότητα έναντι αυτών που έρχονταν από την οδό που ερχόταν ο πρώτος εναγόμενος, γι’ αυτό δεν μπορεί να του αποδοθεί καμία αμέλεια στην οδηγική του συμπεριφορά. Στο σημείο αυτό, πρέπει να απορριφθεί και η επικουρικώς προβληθείσα από τους εναγόμενους ένσταση συνυπαιτιότητας, καθώς εκ των ανωτέρω δεν προέκυψαν στοιχεία αμελούς οδήγησης του θανόντος. Περαιτέρω, πρέπει να απορριφθεί και η επικουρικώς προβληθείσα ένσταση συνυπαιτιότητας του θανόντος ως προς την έκταση της ζημίας, επειδή δεν φορούσε κράνος. Λαμβανομένης υπόψη της αιτίας θανάτου, ήτοι των πολλαπλών κακώσεων σώματος, το Δικαστήριο συμπεραίνει ότι η αιτία θανάτου δεν ήταν απλώς οι κακώσεις στην κεφαλή αλλά είχαν προκληθεί τόσα τραύματα, όπως τα κατάγματα στον θώρακα και η ύπαρξη αίματος εντός των ημιθωρακιών, οι κακώσεις στους αυχενικούς και θωρακικούς σπονδύλους αλλά και η μεγάλη ποσότητα αίματος και αιματιπηγμάτων εντός της περικαρδιακής κοιλότητας (για όλα αυτά βλ. ιατροδικαστική έκθεση), έτσι ώστε το παρόν Δικαστήριο να μπορεί να οδηγηθεί με ασφάλεια στο συμπέρασμα ότι η αιτία θανάτου ήταν συνολικά οι κακώσεις σώματος και δεν όχι μόνο αυτές της κεφαλής. Συνεπώς, δεν μπορεί να υποστηριχθεί ότι η χρήση κράνους δεν θα οδηγούσε σε θάνατο τον _______ ________ . Ακολούθως, η πρώτη ενάγουσα (σύζυγος του θανόντος βλ. την από 07-08-2014 βεβαίωση εθνικού δημοτολογίου), εξαιτίας του υπό κρίση ατυχήματος δαπάνησε για έξοδα κηδείας τα εξής ποσά: α) 2.113 ευρώ ως αμοιβή του γραφείου τελετών _______ (βλ. την υπ’ αριθμ. 0084 απόδειξη) β) 400 ευρώ για δικαιώματα ενταφιασμού, 30 ευρώ για δικαιώματα ιεροπραξιών ταφής, 35 ευρώ για τέλη καθαριότητας ταφής, 20 ευρώ για τέλη νεκροθαλάμου-ψυγείου (βλ. την υπ’ αριθμ. 49604 απόδειξη του Δήμου Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνος) γ) 75 ευρώ για συμμετοχή ιερέων στην κηδεία (βλ. την υπ’ αριθμ. 16731 απόδειξη Κοιμητηρίου Νέας Φιλαδέλφειας). Επίσης, η πρώτη ενάγουσα δαπάνησε το ποσό των 221,4 ευρώ για την μεταφορά της μοτοσικλέτας του θανόντος από τον τόπο του ατυχήματος, για φύλαξη αυτής και μεταφορά της στην Αχαρνών, ήτοι σε μέρος όπου φυλάχθηκε τελικώς η μοτοσικλέτα (βλ. τις υπ αριθμ. 77, 1852, 3651 αποδείξεις παροχής υπηρεσιών της εταιρίας _______ και της εταιρίας ________ ). Εκ των ανωτέρω προκύπτει ότι η πρώτη ενάγουσα- κληρονόμος του θανόντος ζημιώθηκε λόγω του ατυχήματος κατά το ποσό των 2.673,10 +221,40=2.894,50 ευρώ (έξοδα κηδείας και μεταφορά μοτοσικλέτας), τα οποία πρέπει να της αποδοθούν, γενομένων δεκτών ως ουσία βάσιμων των ανωτέρω κονδυλίων. Στη συνεχεία προέκυψε ότι οι ενάγουσες (σύζυγος, τέκνο, τέκνα συζύγου), που συνδέονταν με το θανατωθέντα με δεσμούς στενής συγγένειας και αγάπης ένιωσαν από το θάνατο αυτού μεγάλη ψυχική οδύνη, γιατί στερήθηκαν για πάντα την παρουσία ενός τόσο προσφιλούς προσώπου τους. Ο μάρτυρας απόδειξης κατέθεσε ότι οι ενάγουσες υπέστησαν μεγάλη στεναχώρια λόγω της απώλειας του θανόντος, είχε δε ζήσει πολλά χρόνια με την τρίτη και τέταρτη των εναγουσών, τέκνα της πρώτης συζύγου από προηγούμενο γάμο, ανατρέφοντας αυτές. Για τη χρηματική ικανοποίηση της ψυχικής αυτής οδύνης το δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη το είδος της συγγένειας, την ηλικία του αποθανόντος, το γεγονός ότι δεν συνοικούσε πλέον με όλες τις ενάγουσες. πλην της πρώτης και της δεύτερης εξ αυτών- συζύγου και θυγατέρας του (βλ. την ανωτέρω βεβαίωση εθνικού δημοτολογίου), διατηρούσε όμως συχνές και στενές επαφές μαζί τους, τις συνθήκες του ατυχήματος, τη βαρύτητα του πταίσματος του εναγόμενου οδηγού, το είδος της βλάβης που προξενήθηκε στη στενή συγγενική σχέση των εναγόντων προς το θανατωθέντα καθώς και την κοινωνική και οικονομική κατάσταση των διαδίκων-φυσικών προσώπων το Δικαστήριο κρίνει ότι οι ενάγουσες δικαιούνται ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης τα ακόλουθα ποσά α) 25.000 ευρώ η πρώτη/ενάγουσα-σύζυγος, πλέον των 44 ευρώ που επιφυλάσσεται να αξιώσει από το ποινικό δικαστήριο β) 25.000 ευρώ η δεύτερη ενάγουσα- θυγατέρα, πλέον των 44 ευρώ, που επιφυλάσσεται να αξιώσει από το ποινικό δικαστήριο γ) 2.500 ευρώ έκαστη των τρίτης και τέταρτης εναγουσών, πλέον των 44 ευρώ που επιφυλάσσεται έκαστη να αξιώσει από το ποινικό δικαστήριο, τα οποία μετά τη στάθμιση των κατά νόμο στοιχείων, κρίνονται εύλογα (αρ. 932 ΑΚ) για την ανακούφιση της ψυχικής τους δοκιμασίας. Κατόπιν αυτών, πρέπει η υπό κρίση αγωγή να γίνει εν μέρει δεκτή ως και κατ’ ουσία βάσιμη και να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι να καταβάλλουν έκαστος εις ολόκληρον στην πρώτη ενάγουσα το ποσό των 27.894,50 ευρώ, στην δεύτερη ενάγουσα το ποσό των 25.000 ευρώ, στην τρίτη ενάγουσα το ποσό των 2.500 ευρώ και στην τέταρτη ενάγουσα το ποσό των 2.500 ευρώ, άπαντα τα ανωτέρω ποσά νομιμοτόκως από την επομένη της επίδοσης της αγωγής έως και την ολοσχερή εξόφληση. Όσον αφορά το αίτημα για την κήρυξη της απόφασης προσωρινώς εκτελεστής, ενόψει και του ύψους του επιδικασθέντος ποσού το Δικαστήριο κρίνει ότι συντρέχουν εξαιρετικοί λόγοι, οι οποίοι επιβάλλουν την προσωρινή εκτελεστότητα και ότι η επιβράδυνση της εκτέλεσης είναι δυνατό να επιφέρει σημαντική ζημία στις ενάγουσες, ενόψει και του διαδραμόντος μέχρι τούδε χρόνου, γι’ αυτό το σχετικό αίτημα πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτό και δη για το ποσό των 5000 ευρώ ως προς την πρώτη και δεύτερη ενάγουσα, για το ποσό των 800 ευρώ ως προς την τρίτη και την τέταρτη ενάγουσα. Αντίθετα, το αίτημα περί προσωπικής κρατήσεως του πρώτου εναγομένου οδηγού του ζημιογόνου οχήματος πρέπει να απορριφθεί ως ουσία αβάσιμο, λόγω της εις ολόκληρο ευθύνης και της υπεγγυότητας της δεύτερης εναγομένης ασφαλιστικής εταιρίας, εκ της οποίας δεν είναι αμφίβολη η ικανοποίηση των εναγουσών. Τα δικαστικά έξοδα των διαδίκων πρέπει να κατανεμηθούν μεταξύ τους ανάλογα με την έκταση της νίκης και ήττας τους (αρθ.178 παρ 1 ΚΠολΔ), όπως ορίζεται ειδικότερα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την αγωγή.
ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ τους εναγόμενους να καταβάλλουν έκαστος εις ολόκληρον στην πρώτη ενάγουσα το ποσό των είκοσι επτά χιλιάδων και οκτακόσιων ενενήντα τεσσάρων ευρώ και πενήντα λεπτών (27.894,50), στην δεύτερη ενάγουσα το ποσό των είκοσι πέντε χιλιάδων (25.000) ευρώ, στην τρίτη ενάγουσα το ποσό των δύο χιλιάδων και πεντακοσίων ευρώ (2.500) και στην τέταρτη ενάγουσα το ποσό των δύο χιλιάδων και πεντακοσίων ευρώ (2.500), άπαντα τα ποσά νομιμοτόκως από την επομένη της επίδοσης της αγωγής έως και την ολοσχερή εξόφληση.
ΚΗΡΥΣΣΕΙ προσωρινά εκτελεστή την απόφαση για το ποσό των πέντε χιλιάδων (5000) ευρώ για την πρώτη ενάγουσα, για το ποσό των πέντε χιλιάδων ευρώ (5000) για την δεύτερη ενάγουσα, για το ποσό των οκτακόσιων ευρώ (800) για την τρίτη ενάγουσα και για το ποσό των οκτακόσιων (800) ευρώ για την τέταρτη ενάγουσα.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τους εναγομένους στην καταβολή μέρους των δικαστικών εξόδων των εναγουσών, το οποίο ορίζει στο ποσό των δύο χιλιάδων και τριακοσίων ευρώ (2.300) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, στο ακροατήριο του σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση, χωρίς παρίστανται οι διάδικοι και οι πληρεξούσιοι δικηγόροι τους, στις 12/10/2015.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
