Περίληψη
ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ
(Διαδικασία Αυτοκ. Διαφορών)
Αριθμός Αποφάσεως 591 /2012
ΤΟ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ
Συγκροτήθηκε από την Ειρηνοδίκη Σταυρούλα Μπατζάκη και από την Γραμματέα Παναγιώτα Καραστάθη.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του την 05-04-2012 για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ :
ΤΟΥ ΕΝΑΓΟΝΤΑ : Του ________ ________ του ________ , ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Ελευθέριο Φυλλαδάκη.
ΤΩΝ ΕΝΑΓΟΜΕΝΩΝ : 1) ________ ________ του ________ , κατοίκου Φιλαδελφείας-Χαλκηδόνας Αττικής 2) ________ ________ του ________ , κατοίκου ομοίως, οι οποίοι εμφανίστηκαν μετά του πληρεξούσιου
δικηγόρου τους Λουκά Οικονόμου και 3) Της ασφαλιστικής εταιρίας με την επωνυμία «________ », που εδρεύει στο Χαλάνδρι Αττικής και εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία εκπροσωπήθηκε από την πληρεξούσια δικηγόρο της Κατερίνα Γεμιδοπούλου.
Της από 20-9-2011 αγωγής με την υπ’ αριθμ.745/10-11-2011 πράξη του Ειρηνοδίκη ορίστηκε δικάσιμος αυτή που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας.
Αφού εκφωνήθηκε η υπόθεση από τη σειρά του οικείου πινακίου, οι πληρεξούσιοι των διαδίκων ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτοί.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά τη διάταξη του άρθρου 10 παρ. 5 του ν. 489.1976, όπως προστέθηκε η παράγραφος 5 διά του άρθρου 10 παρ. 5 εδ. ή του ν. 2741/1999, «η συζήτηση της κυρίας αγωγής κατά ασφαλιστικής εταιρίας ή του κατά το άρθρο 19 του παρόντος νόμου Επικουρικού Κεφαλαίου ή άλλου υπόχρεου για απώλεια εισοδήματος λόγω ατυχήματος που προκλήθηκε από αυτοκίνητο κηρύσσεται απαράδεκτη, αν δεν προσαχθεί βεβαίωση περί προηγούμενης κοινοποίησης αντιγράφου της αγωγής στην αρμόδια Δημόσια Οικονομική Υπηρεσία του ενάγοντος». Κατά την έννοια της ανωτέρω παραγράφου, η οποία έχει φορολογικό χαρακτήρα και, κατά το εδ. 1 περ. VI του άρθρου 10 παρ. 5 του ανωτέρω νόμου 2741/1999, που ορίζει ότι η διάταξη της υπό στοιχείο η’ περίπτωσης καταλαμβάνει και τις εκκρεμείς δίκες, για τις οποίες δεν έχει εκδοθεί τελεσίδικη απόφαση, σαφώς συνάγεται ότι επί αγωγής, αναγνωριστικής ή καταψηφιστικής, που στρέφεται κατά ασφαλιστικής εταιρίας, του Επικουρικού Κεφαλαίου, του κυρίου, κατόχου, οδηγού ή προστήσαντος τον τελευταίο στην οδήγηση του ζημιογόνου αυτοκινήτου, με την οποία εισάγεται προς επιψήφιση με την αγωγή αξίωση διαφυγόντων κερδών (άρθρο 297 ΑΚ), τα οποία ο παθών στερείται λόγω του ατυχήματος και τα οποία θα αποκόμιζε αν δε συνέβαινε το ατύχημα, εάν κατά τη συζήτηση ενώπιον του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου και εν πάση περιπτώσει έως τη συζήτηση της εφέσεως στη δευτεροβάθμια δίκη δεν προσκομιστεί η ανωτέρω βεβαίωση, περί προηγούμενης κοινοποίησης αντιγράφου της εκκρεμούς αγωγής στην αρμόδια δημόσια οικονομική υπηρεσία του ενάγοντος, κηρύσσεται απαράδεκτη, κατ αυτεπάγγελτη έρευνα, η συζήτηση, υπό μεν του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου της αγωγής, υπό δε του δευτεροβαθμίου της εφέσεως, μέχρις ότου προσκομιστεί αυτή (ΕφΑΘ 6323/2002 ΕλλΔνη 2003.816, ΕφΑΘ 2809/2000 ΕλλΔνη 2003.816, 9028/2010 ΜΠΡ ΘΕΣΣΑΛ, 2020/2009 ΜΠΡ ΑΘ, 73/2011 ΜΠΡ ΜΕΣΣΟΛ ΝΟΜΟΣ).
Από τη διάταξη του άρθρου 10 παρ. 5 του ν.δ. 4104/1960 προκύπτει ότι επιφυλασσομένης της εφαρμογής των διατάξεων 34 παρ. 2 και 60 παρ. 3 του α.ν. 1846/1951 ο υπαίτιος του θανάτου ή βλάβης της υγείας ή της σωματικής ακεραιότητας ασφαλισμένου ή συνταξιούχου υποχρεούται να καταβάλει στο ΙΚΑ παν ότι τούτο κατέβαλε ή μέλλει να καταβάλει για παροχές ασθένειας σε είδος και σε χρήμα στον παθόντα ή στους δικαιούχους του, το δε ΙΚΑ έχει ευθεία αγωγή κατά του υπαιτίου κατά το μέρος που επιβαρύνεται αυτό. Εξάλλου σύμφωνα με το άρθρο 18 του ν. 4476/1965 η παρ. 5 του άρθρου 10 του ν.δ. 4104/1960 αντικαθίσταται ως ακολούθως: “5 επιφυλασσομένης της εφαρμογής των διατάξεων των άρθρων 34 παρ. 2 και 60 παρ. 3 του α.ν. 1846/1951 εφόσον ο ασφαλισμένος ή τα μέλη της οικογένειας του δύνανται να αξιώσουν με άλλους νόμους αποζημίωση για ζημία που επήλθε σ αυτούς συνεπεία ασθένειας, αναπηρίας ή θανάτου του υπόχρεου σε διατροφή αυτών η αξίωση αυτή μεταβιβάζεται στο ΙΚΑ, για όποιο ποσό οφείλει αυτό ασφαλιστικές παροχές στο δικαιούχο αποζημιώσεως, όπως ειδικότερα θέλει ρυθμιστεί με β.δ. που θα εκδοθεί με πρόταση του Υπουργού Εργασίας μετά από γνώμη του ΑΣ του ΙΚΑ. Έτσι στη διάταξη του άρθρου 18 του ν. 1654/1986 ορίζονται τα ακόλουθα: “Στο τέλος της παρ. 5 του αρθρ. 10 του ν.δ. 4104/1960, όπως ισχύει μετά την αντικατάσταση της με την παρ. 1 του άρθρου 18 του ν. 4476/1965 προστίθεται διάταξη ως εξής: “η παραπάνω μεταβίβαση επέρχεται αυτοδικαίως από τότε που γεννήθηκε η αξίωση. Συμβιβασμός του δικαιούχου, παραίτηση ή εκχώρηση ή με οποιοδήποτε άλλο τρόπο αλλοίωση της αξιώσεως του για αποζημίωση είναι άκυρη κατά το μέρος που αφορά τις παραπάνω αξιώσεις του ΙΚΑ από παροχές”. Αλλ’ όμως ανακύπτουν δυσχέρειες όταν συνομολογείται από τον ενάγοντα ότι είναι ασφαλισμένος στο ΙΚΑ ή προβάλλεται αυτό από τον εναγόμενο και δεν αμφισβητείται από τον ενάγοντα, χωρίς όμως καμία περαιτέρω συγκεκριμενοποίηση του ποσού το οποίο ο παθών δικαιούται να απαιτήσει από το ΙΚΑ. Σε μία τέτοια περίπτωση ανακύπτει ανάγκη αποσαφηνίσεως του θέματος της θεμελιώσεως και της εκτάσεως του δικαιώματος του παθόντος να απαιτήσει ασφαλιστικές παροχές από το ΙΚΑ, οπότε ακολούθως σε καταφατική περίπτωση θα γίνει συσχετισμός των παροχών του ΙΚΑ με την απαίτηση αποζημιώσεως του ενάγοντος κατά του υπόχρεου. Διευκόλυνση προς την κατεύθυνση αυτή προσφέρει η διάταξη του άρθρου 249 του ΚΠολΔ σύμφωνα με την οποία αν η διάγνωση της διαφοράς εξαρτάται ολικά ή εν μέρει από την ύπαρξη ή ανυπαρξία μιας έννομης σχέσης ή από διοικητική αρχή, το δικαστήριο μπορεί αυτεπαγγέλτως ή ύστερα από αίτηση κάποιου διαδίκου να διατάξει την αναβολή της συζητήσεως ωσότου περατωθεί τελεσίδικα ή αμετάκλητα. … ή ωσότου εκδοθεί από τη διοικητική αρχή απόφαση που δεν μπορεί να προσβληθεί… .”. (787/2006 ΕΦ ΠΑΤΡ ΝΟΜΟΣ).
Στην προκειμένη περίπτωση, ο ενάγων ισχυρίζεται ότι στις 27-7-2010 και στον τόπο που αναφέρεται ειδικότερα σε αυτήν, ο πρώτος εναγόμενος οδηγώντας το με αριθμό κυκλοφορίας ______ ΙΧΕ ιδιωτικής χρήσεως επιβατικό αυτοκίνητο, συγκυριότητας μετά της δεύτερης των εναγόμενων συζύγου του, το οποίο ήταν ασφαλισμένο κατά τον ίδιο ως άνω χρόνο ως προς την ευθύνη για τις προκαλούμενες κατά την λειτουργία του υλικές ζημίες και σωματικές βλάβες προς τρίτους στην τρίτη εναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία, προκάλεσε από αποκλειστική του υπαιτιότητα (αμέλεια) υλικές ζημίες στο δίκυκλο μοτοποδήλατο της δικής του κυριότητας, που οδηγούσε ο ίδιος, καθώς και τον τραυματισμό του, κατά την σύγκρουση των δύο οχημάτων, η οποία έγινε κάτω από τις συνθήκες που αναφέρονται την αγωγή. Ζητεί δε, να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι να του καταβάλουν, αλληλεγγύως και εις ολόκληρον έκαστος, το συνολικό ποσόν των 8.293ευρώ, ως αποζημίωση για τις θετικές και αποθετικές ζημίες που προκάλεσε σε αυτόν το ατύχημα, κατά τις ποσοτικές διακρίσεις που αναφέρονται στην αγωγή, μεταξύ των οποίων και το ποσόν των 536,60ευρώ που αφορά απώλεια διαφυγόντων εισοδημάτων για διάστημα 15ημερών, αφού αφαιρεί το ποσό των 46,40ευρώ, που του κατέβαλε ο ασφαλιστικός του φορέας το ΙΚΑ, ως επίδομα ασθένειας και το ποσόν των 5.050ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση για την αποκατάσταση της ηθικής του βλάβης, εκ του οποίου αφαιρεί το ποσόν των 50 ευρώ προκειμένου να παρασταθεί ως πολιτικώς ενάγων ενώπιον των ποινικών δικαστηρίων στην σχετική δίκη κατά του υπαιτίου οδηγού, τα ποσά δε αυτά νομιμοτόκως από της επιδόσεως της αγωγής και μέχρι την εξόφληση. Ζητεί, επίσης, να κηρυχθεί η απόφαση που θα εκδοθεί προσωρινώς εκτελεστή και να καταδικαστούν οι εναγόμενοι στην εν γένει δικαστική του δαπάνη.
Με αυτό το περιεχόμενο και αίτημα η υπό κρίση αγωγή παραδεκτά εισάγεται για να συζητηθεί ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, που είναι καθ’ ύλην και κατά τόπο αρμόδιο (άρθρα 14 §2“ του ΚΓΊολΔ). Είναι δε νόμιμη στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 914, 297, 298, 299, 330 εδ. β’, 340, 345, 346, 481 επ., 926, 929, 932, 455, 459, 460, 462 του ΑΚ, 2, 4, 9 και 10 του ν. ΓΠΝ/1911, 10 του ν. 489/1976, 907, 908 §1δ, και 176 του ΚΠολΔ.
Ο ενάγων όμως, καίτοι ζητεί, μεταξύ άλλων, να του επιδικαστεί ως αποζημίωση και το ποσόν των 536,60ευρώ, λόγω διαφυγόντων κερδών από απώλεια εισοδήματος, εντούτοις, δεν επικαλείται με τις έγγραφες προτάσεις του την σχετική βεβαίωση περί προηγούμενης κοινοποιήσεως αντιγράφου της αγωγής του στην αρμόδια Δ.Ο.Υ. της φορολογίας του, που απαιτείται για το παραδεκτό της συζητήσεως της, σύμφωνα με την διάταξη της § 5 του άρθρου 10 του ν. 489/1976 η οποία προστέθηκε σε αυτό με το άρθρο 10 § 5 εδ. η του νόμου 2741/1999, ούτε από τα από αυτόν προσκομιζόμενα έγγραφα προκύπτει, έστω και χωρίς επίκληση, σχετική επίδοση της. Επίσης δεν προκύπτει με σαφήνεια εάν το αφαιρούμενο ποσό των 46,40ευρώ που του κατέβαλε το ΙΚΑ είναι απότοκο απώλειας εισοδημάτων από την εργασία του για διάστημα 15ημερών, καθ’ όσον από . λ τα προσκομιζόμενα και επικαλούμενα έγγραφα του ΙΚΑ (από το από 29-72010, από την υπ’ αριθμ.2206/010 γνωμάτευση και από την υπ’ αριθμ. 16569/010/2010 απόφαση του ΙΚΑ), ενώ προκύπτει ότι ο χρόνος ανικανότητας για εργασία του ενάγοντος είναι 15η μέρες τελικά το ποσό που του καταβάλλεται σ’ αυτόν, των 46,40ευρώ, αφορά απώλεια εισοδημάτων για 5ημέρες.
Συνεπώς, κατά τα εκτεθέντα στην προηγούμενη νομική σκέψη πρέπει, κατά την άποψη που το Δικαστήριο τούτο θεωρεί σήμερα ως ορθότερη, προς το σκοπό ενιαίας επιλύσεως της διαφοράς και κατ’ εφαρμογήν της υπερέχουσας αρχής της οικονομίας της δίκης, για την αποφυγή προβλημάτων ως προς το εκκλητό της αποφάσεως να αναβληθεί η εκδίκαση της υπόθεσης, κατ’ άρθρο 249 ΚΠολΔ, και η έρευνα της ουσιαστικής της βασιμότητας μέχρι να προσκομισθούν τα παραπάνω έγγραφα, ήτοι α)αποδεικτικό επίδοσης της κρινόμενης αγωγής προς την αρμόδια Δ.Ο.Υ. και β) σχετική βεβαίωση από τον ασφαλιστικό φορέα το ΙΚΑ, περί αναλυτικής κατάστασης του επιδόματος ασθένειας, που θα καταδεικνύει αναλυτικά τα ακριβή ποσά για το αιτούμενο κονδύλιο που προαναφέρθηκε, σε ποια έκταση, για ποιο λόγο και για ποιο χρονικό διάστημα μετά το ατύχημα που συνέβη στις 22-7-2010, συναφώς, δε, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 308 §2 ΚΠολΔ, να αναβληθεί η υπόθεση στο σύνολό της. Διάταξη περί δικαστικής δαπάνης, στην οποία πράγματι υπεβλήθησαν οι διάδικοι, δεν θα περιληφθεί στην παρούσα απόφαση, δοθέντος ότι η απόφαση αυτή δεν είναι οριστική αφού το Δικαστήριο δεν αποξενώνεται από την υπόθεση αλλά διατηρεί την εξουσία επ’ αυτής μετά από την εισαγωγή της σε αυτό, αφού πληρωθεί το κενό που προκάλεσε το απαράδεκτο της συζητήσεως και κατ’ ακολουθίαν δεν υπόκειται σε έφεση (άρθρο 191 § Ιτου ΚΠολΔ, ΑΠ 1027/1992 ΕλΔ 35.378, ΑΠ 255/1972 ΝοΒ 20.909, ΕφΑΘ 623/1994 ΕλΔ 37.393, ΕφΑΘ 11336/1990 ΕλΔ 32.1083, Βασ. Βαθρακοκούης: Κατ’ άρθρον Ερμηνεία του ΚΠολΔ, υπό το άρθρο 513, σημ. 47, 48 και 91, σελ. 177 και 184, αντιστοίχως).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.
ΑΝΑΒΑΛΑΕΙ την έκδοση οριστικής απόφασης επί της άνω αγωγής μέχρι να προσκομισθούν τα παραπάνω έγγραφα, ήτοι α)αποδεικτικό επίδοσης της κρινόμενης αγωγής προς την αρμόδια Δ.Ο.Υ. και β) σχετική βεβαίωση από τον ασφαλιστικό φορέα του ενάγοντα, το 1ΚΑ, περί αναλυτικής κατάστασης του επιδόματος ασθένειας, που θα καταδεικνύει
τα ακριβή ποσά για το αιτούμενο κονδύλιο της απώλειας εισοδημάτων του ενάγοντος, σε ποια έκταση, για ποιο λόγο και για ποιο χρονικό διάστημα μετά το ατύχημα που συνέβη στις 22-7-2010.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε στο ακροατήριό του την 20/11/12 σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση, απάντων των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων αυτών.
Η ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
