159/12-05-2008 Ειρηνοδικείο Πειραιάς Ελλάδα, ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΜΑΣ: Σοφιανός Γεώργιος (πρώην Δικηγόρος Εταιρείας μας), ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γιαννακόπουλος Αθανάσιος, ΔΙΚΑΣΤΕΣ: Γιαννακόπουλος Αθανάσιος

ΓΑΚ 4626/2005 και 2043/2007
Αριθμός Αποφάσεως 159/2008

ΤΟ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ.
(Διαδικασία αυτοκινητιστικών διαφορών)

Συγκροτήθηκε από τον Ειρηνοδίκη Αθανάσιο Γιαννακόπουλο και την Γραμματέα Ιωάννα Μοσκοφίδου.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του την 14^η-3-2008, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

Α) Του Ενάγοντος: _______   _______  , κατοίκου Ιλί­ου Αττικής, που παρέστη μετά του πληρεξουσίου του δικηγόρου Νικολάου Χρονόπουλου.

Β) Των εναγόμενων: 1) _______  _______  _______  , κατοίκου Ιλίου Αττικής, και 2) Της ανωνύμου ασφαλιστικής εταιρείας, με την επωνυμία “_______  ”, που εδρεύει στον Πειραιά και εκπροσωπείται νόμιμα, που παρέστησαν ο πρώτος μετά του πληρεξουσίου του δικηγόρου Γεωργίου Σοφιανού και η δεύτερη διά της πληρεξουσίου της δικη­γόρου Παναγιώτας Κορδονούρη.

Γ) Του Ενάγοντος: _______  _______  _______  , κα­τοίκου Ιλίου Αττικής, ο οποίος παρέστη μετά του πληρεξουσίου του δικηγόρου Γεωργίου Σοφιανού.

Δ) Των εναγόμενων: 1) _______  _______  , 2) _______  _______  , κατοίκων αμφοτέρων Ιλίου Αττικής, και 3) Της ανωνύμου ασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία “_______  ”, μετατραπείσα η επωνυμία αυτή με την υπ’ αριθμ. Κ3/8930/14-9-2007 ΑΥ Ανάπτυξης σε “_______   Α.Ε.Α.Ε.”, που εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νόμιμα, οι οποίοι παρέστησαν ο πρώτος μετά και οι λοιποί διά του πληρεξουσίου τους δικηγόρου Βασιλείου Τούμπουρου.

Ο υπό στοιχείο (Α) ενάγων, με την από 13-9-2005 αγωγή του, ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (υπ’ αριθμ. καταθ. 1048/13- 9-2005), ζητεί τα αναφερόμενα σ’ αυτή, για τους λόγους που επι­καλείται.

Ο υπό στοιχείο (Γ) ενάγων, με την από 04-4-2007 αγωγή του, ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (υπ’ αριθμ. καταθ. 354/12-4- 2007), ζητεί τα αναφερόμενα σ’ αυτή, για τους λόγους που επικα­λείται.

Δικάσιμος των άνω αγωγών ορίσθηκε της μεν πρώτης η 16^η– 4-2007 και μετά από νόμιμη αναβολή η αναφερομένη στην αρχή της παρούσας, της δε δεύτερης επίσης η αναφερομένη στην αρχή της παρούσας, αφού δε εκφωνήθηκαν οι υποθέσεις εκ του οικείου πινακίου, οι πληρεξούσιοι των διαδίκων ανέπτυξαν τους ισχυρι­σμούς τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτοί.

 

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΝΟΜΟ

 Σύμφωνα με τις διατάξεις τού άρθρου 6 § 1 της Κ4/585/1978 κανονιστικής αποφάσεως του Υπουργού εμπορίου (ΦΕΚ 795/ 1978 τεύχος ΑΕ και ΕΠΕ), (καταργηθείσης από 14-5-2007 με το άρθρο 17 του ν. 3557/2007), η οποία εκδόθηκε Κατ’ εξουσιοδό­τηση του άρθρου 6 § 4 του νόμου 489/1976 (κωδ. ΠΔ 237/1986), κατά τη διαδικασία τού άρθρου 30 του ν.δ. 400/1976, και καθορίζει τους γενικούς όρους τού ασφαλιστηρίου, που καλύπτει την αστική ευθύνη από ατυχήματα αυτοκινήτων, η ασφαλιστική σύμβαση ισχύει για την ασφαλιστική περίοδο η οποία ορίζεται στο ασφαλι­στήριο και ανανεώνεται εκάστοτε για ίσο χρονικό διάστημα μετά τη λήξη της ασφαλιστικής περιόδου, όπως και των επομένων, εκτός εάν, 30 ημέρες πριν από το τέλος κάθε ασφαλιστικής περιόδου, εκάτερο των συμβαλλομένων μερών ειδοποιήσει το άλλο με συστημένη επιστολή για το αντίθετο. Σε κάθε ανανέωση εκδίδεται νέο ασφαλιστήριο ή βεβαίωση περί ανανεώσεως της ασφαλιστικής συμβάσεως. Η έκδοση αυτή δεν τίθεται ως προϋπόθεση του κύ­ρους της ανανεώσεως, η οποία επέρχεται αυτοδικαίως, αλλά απο­τελεί πρόσθετη υποχρέωση, στο πλαίσιο της ρυθμίσεως των σχέ­σεων μεταξύ των συμβαλλομένων (βλ. ΕΑ 6032/1998, Ελλ Δνη 40. 367, 1187/1990, Ελλ Δνη 32. 134). Εξ άλλου, από τις διατάξεις των άρθρων 10 § 1 και 11 του νόμου 489/1976 συνάγεται ότι το πρόσωπο που ζημιώθηκε από αυτοκινητιστικό ατύχημα, έχει από την ασφαλιστική σύμβαση και μέχρι του ποσού αυτής, ιδία αξίωση κατά του ασφαλιστή, ο οποίος δεν μπορεί να αντιτάξει κατ’ αυτού, όταν ασκεί την παραπάνω αξίωση, ενστάσεις που απορρέουν από την ασφαλιστική σύμβαση, ενώ, η ακύρωση, η λήξη ή η αναστολή της ασφαλιστικής συμβάσεως μπορεί να αντιταχθεί κατά του τρίτου που ζημιώθηκε, μόνο εφ’ όσον το ατύχημα συνέβη μετά πάροδο 16 ημερών από την εκ μέρους του ασφαλιστού γνωστοποίηση της ακυρώσεως ή λήξεως ή αναστολής. Η γνωστοποίηση αυτή γίνεται στην κατοικία ή διαμονή του ασφαλισμένου ή του αντισυμβαλλο­μένου με έγγραφο του οποίου αποδεικνύονται η χρονολογία λήψης και το περιεχόμενο. Με το άρθρο 7 § 3 του ν. 2170/1993 αντικατα­στάθηκε το δεύτερο εδάφιο της § 2 του άρθρου 11 του ν. 489/1976 και ορίσθηκε ότι «η γνωστοποίηση γίνεται στην κατοικία ή διαμονή του ασφαλισμένου ή αντισυμβαλλομένου με επιστολή του ασφα­λιστή προς αυτόν». Ο σκοπός της γνωστοποιήσεως αυτής είναι να άρει κάθε αμφισβήτηση ως προς τον χρόνο παύσης της ευθύνης του ασφαλιστή και έτσι να αποτρέψει τη δυνατότητα συμπαιγνίας μεταξύ ασφαλισμένου και ασφαλιστή σε βάρος του ζημιωθέντος τρίτου, στην προστασία του οποίου και αποβλέπει το περιεχόμενο του άρθρου, στο οποίο και αυτή η διάταξη έχει ενταχθεί. Επομέ­νως, για την έναντι του ζημιωθέντος τρίτου απαλλαγή της ασφα­λιστικής εταιρείας είναι αναγκαία η τήρηση του από το νόμο επιβαλλομένου τύπου της γνωστοποιήσεως αυτής και αν ακόμη η ακύρωση της ασφαλιστικής συμβάσεως επήλθε με μεταγενέστερη συμφωνία του ασφαλιστή και του ασφαλισμένου, οπότε ο τελευ­ταίος γνώριζε έκτοτε την ακύρωση, αφού με σύμπραξή του είχε προκληθεί (βλ. ΑΠ 424/2000, ΝοΒ 49. 820, ΑΠ 855/1999, Νοβ 49.28, ΑΠ 1010/1999, 1602/1997, με σημ. Κρητικού, στην Ελλ Δνη 40. 1713, 55 και σημ. Κρητικού υπό την ΕΑ 1187/1990, Ελλ Δνη 32.135), μη απαιτουμένης της γνωστοποιήσεως αυτής στις μεταξύ των συμβαλλομένων μερών (ασφαλιστή και αντισυμβαλλομένου- ασφαλισμένου) σχέσεις, παρά μόνο όταν η λύση πρόκειται να προβληθεί από τον ασφαλιστή κατά του τρίτου ζημιωθέντος (βλ. ΑΠ 27/2004, ΕπιΔικίΑ 2004. 259). Εξ άλλου, η ανανέωση της ασφαλιστικής συμβάσεως επέρχεται έστω και αν ο αντισυμβαλλό­μενος δεν καταβάλει ασφάλιστρο. Λύση της συμβάσεως λόγω μη καταβολής του ασφαλίστρου θα επέλθει κατά τους όρους του άρθρου 6 § 2 του νόμου 2496/1997 (το άρθρο 33 του νδ 400/1970 καταργήθηκε από το άρθρο 33 § 3 ιδίου νόμου), με το οποίο ορίζεται ότι «η καθυστέρηση της καταβολής ληξιπρόθεσμης δόσης ασφαλίστρου δίνει το δικαίωμα στον ασφαλιστή να καταγγείλει τη σύμβαση. Η καταγγελία γίνεται με γραπτή δήλωση στο λήπτη της ασφάλισης, στην οποία γνωστοποιείται ότι η περαιτέρω καθυστέ­ρηση καταβολής ασφαλίστρου θα επιφέρει μετά πάροδο ενός (1) μηνός από την κοινοποίηση της δήλωσης τη λύση της σύμβασης». Για να μπορέσει ο ασφαλιστής να επικαλεσθεί τη λύση της συμ- βάσεως και την μη κατ’ ουσίαν ευθύνη του πρέπει να έχουν τηρη­θεί και οι διατυπώσεις του άρθρου 11 § 2 του ν. 489/1976, δηλ. γνωστοποίηση της λύσεως ή ακυρώσεως από τον ασφαλιστή στον αντισυμβαλλόμενο ή ασφαλισμένο και έκτοτε πάροδος 16 ημερών. Ερμηνευτικώς μπορεί να γίνει δεκτό ότι σε μία και μόνη ειδοποίηση ή γνωστοποίηση του ασφαλιστή περιέχεται τόσο η ειδοποίηση του άρθρου 6 § 2 του ν. 2496/1997, όσο και η γνωστοποίηση του άρ­θρου 11 § 2 του ν. 489/1976, δηλ. πρέπει, για την απαλλαγή του ασφαλιστή έναντι του ζημιούμενου τρίτου, το ατύχημα να γίνει μετά παρέλευση τουλάχιστον 46 ημερών (30 του άρθρου 6 § 2 ν. 2496/1997 και 16 του άρθρου 11 § 2 του νόμου 489/1976), (βλ. Κρητικού, Αποζημ. από τροχαία αυτοκινητ. ατυχήματα, 1998, αρ. 1685 επ., 1691, 1928, 1929). Διαφορετική από την εναντίωση στην ανανέωση είναι η μονομερής καταγγελία της συμβάσεως, κατ’ άρθρο 9 της Κ4/585/1978 αποφάσεως ΥΕ, στην οποία καταγγελία μπορούν τα συμβαλλόμενα μέρη να προβούν, με αποτέλεσμα την ακύρωση της συμβάσεως, μετά πάροδο 20 ημερών από την νομότυπη κοινοποίηση της καταγγελίας (ΟλΑΠ 24/1994, ΝοΒ 44. 44), ο δε ασφαλιστής πρέπει με χωριστό έγγραφο να γνωστο­ποιήσει στον ασφαλισμένο ή στον αντισυμβαλλόμενο την ακύρω­ση της συμβάσεως ή την κατ’ άρθρο 7 της ίδιας ως άνω ΥΑ ανα­στολή αυτής, ώστε να αρχίσει η προθεσμία των 16 ημερών του άρθρου 11 § 2 του ν. 489/1976 (βλ. Κρητικού, ό.π., 1693 επ., 1929).

Οι υπό κρίση αντίθετες αγωγές, από αυτοκινητιστικό ατύχη­μα, οι οποίες υπάγονται στην ίδια διαδικασία, πρέπει να ενωθούν και να συνεκδικασθούν, λόγω της μεταξύ τους συνάφειας, διότι με την ενιαία συζήτηση και την έκδοση μιας αποφάσεως και για τις δύο διευκολύνεται η διεξαγωγή της δίκης, κατ’ εφαρμογή της διατάξεως του άρθρου 246 ΚΠολΔ, που εφαρμόζεται και στις ειδικές διαδικασίες κατά το άρθρο 591 § 1 ΚΠολΔ.

Επί της αττό 13-9-2005 αγωγής του υπό στοιχείο (Α) ενάγοντος _______  _______  . Με την αγωγή αυτή και υπό τα αναφερόμενα σ’ αυτή πραγ­ματικά περιστατικά, διώκεται να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι και σε ολόκληρο ο καθένας, με απόφαση προσωρινώς εκτελεστή και καταδικαζόμενοι στη δικαστική δαπάνη του ενάγοντος, να καταβά­λουν σ’ αυτόν το ποσό των ευρώ 2.080,60, με τον νόμιμο τόκο από της επιδόσεως της αγωγής και μέχρις εξοφλήσεως, το οποίο οφείλουν ως αποζημίωση, κατά τις αγώγικές διακρίσεις, και ως χρηματική ικανοποίηση, λόγω ηθικής βλάβης, για τις φθορές που προκλήθηκαν στο οδηγούμενο από τον _______  _______  αυτοκίνητο του ενάγοντος, από αμέλεια του πρώτου των εναγομένων, περί την οδήγηση της αναφερομένης μοτ/τας αυτού, ασφα­λισμένης στη δεύτερη αυτών, με την οποία επέπεσε στο αυτο­κίνητο του ενάγοντος, υπό τις αναλυτικώτερα στην αγωγή αναφε- ρόμενες συνθήκες.

Επί της από 04-4-2007 αγωγής του υπό στοιχείο (Γ) ενάγοντος _______  _______  .

Με την αγωγή αυτή και υπό τα αναφερόμενα σ’ αυτή πραγ­ματικά περιστατικά, όπως παραδεκτώς κατά τα άρθρα 224, 256 § 1 εδ. δ και 591 § 1 ΚΠολΔ διορθώθηκε στο ακροατήριο, με δήλω­ση του πληρεξουσίου δικηγόρου του ενάγοντος, γενομένης μνείας στα πρακτικά, ως προς το όνομα του δευτέρου των εναγομένων, από το εσφαλμένως αναγραφόμενο ως “(της) _______   _______  “, στο ορθό “(του) _______   _______  “, διώ­κεται να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι και σε ολόκληρο ο καθένας, με απόφαση προσωρινώς εκτελεστή και διά προσωπικής κρατήσεως του πρώτου, να καταβάλουν στον ενάγοντα, καταδικαζόμενοι στη δικαστική του δαπάνη, το ποσό των ευρώ 6.022,75, με τον νό­μιμο τόκο από της επιδόσεως της αγωγής και μέχρις εξοφλήσεως, το οποίο οφείλουν ως αποζημίωση, κατά τις αγωγικές διακρίσεις, και ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, για τον τραυ­ματισμό αυτού και τις υλικές ζημίες της αναφερομένης μοτ/τας του, που προκάλεσε ο πρώτος των εναγομένων, κατά την οδήγηση του αναφερομένου αυτοκινήτου, ιδιοκτησίας του δευτέρου και ασφαλι­σμένου στην τρίτη αυτών (εδρεύουσα στην Αθήνα και νομίμως εκπροσωπουμένη ασφαλιστική εταιρεία με την επωνυμία “_______  ”, μετατραπείσα η ως άνω επωνυμία της εταιρείας αυτής με την υπ’ αριθμ. Κ3/8930/14-9-2007 ΑΥ Ανάπτυ­ξης σε “_______   Α.Ε.Α.Ε.”, παρασταθείσα δε η εταιρεία υπό τη νέα αυτή επωνυμία, βλ. σχετικώς στις προτάσεις αυτής), από αμέλεια περί την οδήγηση και εξ αποκλειστικής υπαιτιότητος του εναγομένου αυτού (πρώτου), ο οποίος έγινε πρόξενος συγκρούσεως των οχημάτων αυτών, υπό τις αναλυτικότερα στην αγωγή αναφερόμενες συνθήκες.

Με το ως άνω περιεχόμενο οι υπό κρίση αγωγές, οι οποίες περιέχουν τα απαιτούμενα κατά νόμο στοιχεία, ώστε να είναι πλή­ρως ορισμένες, παραδεκτώς και αρμοδίως φέρονται προς συζήτη­ση στο Δικαστήριο τούτο (14 § 1 εδ. σ’, 25 § 2, 37 § 1, 31 § 3 ΚΠολΔ), κατά την ειδική κατ’ άρθρο 681^Α ΚΠολΔ διαδικασία των άρθρων 666, 667, 670-676 ίδιου κώδικος, είναι νόμιμες, στηριζόμενες στις διατάξεις των άρθρων 914, 297, 298, 926, 932, 330 εδ. β’, 346 ΑΚ, 2, 4, 9, 10 του Ν. Γ^Ν/1911, 10 § 1, 5 §§ 1 και 2, 6 §§ 1 και 2 του ν. 489/1976 (ΠΔ 237/1986), 74, 1047, 907, 908, 176 ΚΠολΔ, πρέπει δε ακολούθως να εξετασθούν και κατ’ ουσίαν, αφού κατεβλήθησαν τα νόμιμα τέλη της συζητήσεως και το προσήκον τέλος δικαστικού ενσήμου, με τα ποσοστά υπέρ τρίτων, (βλ. τα υπ’ αριθμ. 097353, 168477, 080900 και 080899/2008 δικαστικά ένσημα-αγωγόσημα, με τα επικολληθέντα ένσημα υπέρ του ΤΝ και του ΤΠΔΓΊ).

Η δεύτερη των εναγομένων με την αγωγή του _______  _______ ασφαλιστική εταιρεία _______  προβάλλει πλην άλλων κατ’ ένσταση, διά των πρακτικών και ειδικότερα διά των κατατεθεισών στο ακροατήριο προτάσεων αυτής, τον ισχυρισμό περί ελλείψεως παθητικής νομιμοποιήσεώς της, ισχυριζόμενη ειδι­κότερα ότι αυτή ασφάλιζε τη φερομένη με την αγωγή ως ζημιογόνο μοτ/τα, δυνάμει του υπ’ αριθμ. 964538 ασφαλιστηρίου συμβολαίου και του υπ’ αριθμ. 2136089 ανανεωτηρίου, για το χρονικό διάστη­μα από 24-9-2004 έως 24-3-2005, και περαιτέρω ότι αυτό δεν ήταν κατά τον χρόνο του ατυχήματος (15-6-2005) ασφαλισμένο σ’ αυτή, αφού, με την υπ’ αριθμ. 1059752/20-12-2004 πρόσθετη πράξη αυ­τή ακύρωσε το ασφαλιστήριο συμβόλαιο και γνωστοποιήθηκε στον ασφαλισμένο της η ακύρωση αυτή, ισχυρισμός ο οποίος αποτελεί άρνηση της βάσεως της αγωγής, υπόχρεουμένου του ενάγοντος σε απόδειξη του ανωγικού ισχυρισμού του, περί ασφαλίσεως της άνω μοτ/τας στην ασφαλιστική αυτή εταιρεία κατά το χρόνο του ατυχήματος.

Από την ανωμοτί εξέταση του εναγομένου _______  _______, από την ένορκη κατάθεση του μάρτυρος του ενάγον­τος  _______  , από τα εκατέρωθεν προσκομιζόμενα νομίμως μετ’ επικλήσεως έγγραφα και τις σχετικές φωτογραφίες των εμττλακέντων στο ένδικο ατύχημα οχημάτων και του τόπου στον οποίο αυτό επισυνέβη, από τα στοιχεία της ποινικής δικογραφίας, από τους ισχυρισμούς των διαδίκων και την εν γένει διαδικασία αποδει­κνύονται τα εξής: Την 15^η-6-2005 και περί ώρα 21.05, ο _______  _______  (υιός του ενάγοντος – εναγομένου _______  _______ και πρώτος εκ των εναγομένων με την αγωγή του _______   _______  ), οδηγούσε το υπ’ αριθμ. κυκλοφορίας _______  ΙΧΕ αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας του πατέρα του _______  _______   και ασφαλισμένο για την έναντι τρίτων αστική ευθύνη στην εκ των εναγομένων ασφαλιστική εταιρεία με την επωνυμία “_______  ”, μετατραπείσα η ως άνω επωνυμία της εταιρείας αυτής με την υπ’ αριθμ. Κ3/8930/14-9-2007 ΑΥ Ανάπτυ­ξης σε “_______   Α.Ε.Α.Ε.”, κινούμενος με αυτό επί της οδού Αλαμάνας (μονοδρόμου) στο Ίλιο και με κατεύθυνση προς Περιστέρι, προτιθέμενος να αλλάξει πορεία προς τα αριστερά και να εισέλθει στην κάθετη οδό Επιδαύρου, διπλής κατευθύνσεως, να κατευθυνθεί δε προς την ΕΟ Αθηνών – Λαμίας. Την αυτή ημέρα και ώρα ο ενάγων – εναγόμενος  _______   οδηγούσε την υπ’ αριθμ. κυκλοφορίας _______   δίκυκλη μοτ/τα, ιδιοκτησίας του ιδίου, κινούμενος και αυτός στην άνω οδό Αλαμάνας και με την ίδια ως άνω κατεύθυνση, πίσω δε από το αυτοκίνητο του ενάγοντος – εναγομένου _______  _______  , προτιθέμενος να διέλθει από τη διασταύρωση με την οδό Επιδαύρου και να συνεχίσει την πορεία του επί της οδού Αλαμάνας. Το πλάτος της τελευταίας αυ­τής οδού ανέρχεται σε 5 περίπου μέτρα, διαμορφούμενο, σε μήκος περί τα 15 μέτρα προ της συμβολής της με την οδό Επιδαύρου, σε 8 περίπου μέτρα, αποκτώντας δηλ. κατά το μήκος αυτό των 15 περίπου μέτρων επί πλέον πλάτος περίπου 3 μέτρων και μάλιστα κατά την αριστερή της πλευρά και σε σχέση προς την ως άνω κα­τεύθυνσή της, σύμφωνα δε με το σχετικό πρόχειρο σχεδιάγραμμα που συνέταξε ο επιληφθείς του ενδίκου ατυχήματος αστυνομικός. Όταν ο _______  _______  έφθασε με το οδηγούμενο από αυτόν όχημα στο ως άνω σημείο διαπλατύνσεως της οδού Αλαμά­νας, έχοντας ήδη αντιληφθεί ότι σε απόσταση περί τα 60 μέτρα ακολουθούσε η μοτ/τα του ενάγοντος – εναγομένου _______  , κινούμενος δε με κανονική ταχύτητα και ανάλογη των επικρατουσών συνθηκών και όχι με 90 Χ/Ω, όπως αβασίμως ισχυρίζεται με την αγωγή του ο _______   _______  , εν όψει του γεγονότος ότι αυτός (_______  _______  ) επρόκειτο να προβεί σε αλλαγή κατευθύνσεως κατά τα προαναφερόμενα προς τα αριστερά, την οποία οπωσδήποτε δεν θα πραγματοποιούσε ακινδύνως κινούμενος με την άνω κατά τον _______   _______   ταχύτητα των 90 Χ/Ω, έθεσε σε λειτουργία τον αριστερό δείκτη αλλαγής κατευθύνσεως και ακολού­θως, όταν έφθασε στη συμβολή των οδών άρχισε να κινείται κυκλι­κούς αριστερά, προκειμένου να εισέλθει στην ως άνω οδό Επιδαύρου, πλην όμως ο _______   _______  , ο οποίος προφανώς εκινείτο με τη μοτ/τα αυτού με ταχύτητα μεγαλύτερη από αυτή του προπορευομένου κατά τα άνω ΙΧΕ αυτοκινήτου, αποπειράθηκε να διενερ­γήσει υπέρβαση αυτού από αριστερά, εκμεταλλευόμενος και το κατά τρία περίπου μέτρα επί πλέον πλάτος που αποκτούσε κατά τα άνω η οδός Αλαμάνας κατά την αριστερή πλευρά της, με αποτέ­λεσμα τη σύγκρουση των οχημάτων και ειδικότερα του εμπρόσθιου και δεξιού πλαγίου μέρους της μοτ/τας με την αριστερή πλευρά και ειδικότερα περί την πόρτα του οδηγού του ΙΧΕ αυτοκινήτου, το οποίο ήδη κατά τη στιγμή αυτή είχε λάβει θέση επί της διασταυρώσεως λοξή προς τα αριστερά ή σχεδόν κάθετη προς την οδό Αλαμάνας εισερχόμενο στην οδό Επιδαύρου, με περαιτέρω δε αποτέλεσμα την πρόκληση βλαβών και στα δύο οχήματα. Υπό τα ως άνω πραγματικά περιστατικά, η σύγκρουση των οχημάτων οφείλεται σε συνυπαιτιότητα αμφοτέρων των οδηγών και μάλιστα κατά ποσοστό 50% του καθενός, κατά μερική παραδοχή, ως και κατ’ ουσίαν βάσιμων, των εκ των διατάξεων των άρθρων 300 ΑΚ και 6 του Ν. Π&Ν/1911 σχετικών ενστάσεων των εναγομένων. Η (συν)υπαιτιότητα του _______  _______   έγκειται στο γεγο­νός ότι αυτός, αν και είχε αντιληφθεί ότι η μοτ/τα εκινείτο πίσω από το οδηγούμενο από αυτόν αυτοκίνητο και ότι ο οδηγός αυτής, πριν το αυτοκίνητο φθάσει στο σημείο συμβολής με την οδό Επιδαύρου, αποπειράθηκε να διενεργήσει υπέρβαση αυτού από αριστερά και συγκεκριμένα στο σημείο που η οδός Αλαμάνας αποκτούσε το με­γαλύτερο κατά τα ανωτέρω πλάτος, αρκέσθηκε απλώς μόνο να θέσει σε λειτουργία τον αριστερό δείκτη αλλαγής κατευθύνσεως, προέβη δε ακολούθως σε καμπή του αυτοκινήτου αριστερά προς την οδό Επιδαύρου, χωρίς όμως προηγουμένως να πλησιάσει προοδευτικά προς το αριστερό άκρο της οδού Αλαμάνας, όπως αυτό προκύπτει και από το σχετικό πρόχειρο σχεδιάγραμμα, το οποίο, σύμωνα με σχετική σημείωση στην έκθεση αυτοψίας (§ 17), συντάχθηκε από τον επιληφθέντα αστυνομικό, ”… με βάση τις διαπιστώσεις στον τόπο του ατυχήματος και τις δηλώσεις του β’ οδηγού” (δηλ. του _______  _______  , όπως αυτός φέρεται ως β’ οδηγός στην έκθεση αυτοψίας και στο σχετικό δελτίο ΤΟΤΑ), αποτυπούμενο το αυτοκίνητο στο σχεδιάγραμμα αυτό κατά το δεξιό μέρος της οδού Αλαμάνας, ο οποίος _______  _______  και δεν ανέμεινε τη διέλευση της μοτ/τας από αριστερά του αυτο­κινήτου, όπως αντιθέτως όφειλε κατά νόμο (άρθρο 23 §§ 2 και 4 ΚΟΚ) να πράξει και είχε την προς τούτο δυνατότητα, για ασφαλή στη συνέχεια είσοδο αυτού στην οδό Επιδαύρου. Η (συν)υπαι­τιότητα του _______   _______  έγκειται στο γεγονός ότι αυτός δεν είχε τεταμένη την προσοχή του κατά την οδήγηση και δεν αντελήφθη εγκαίρως τη λειτουργία του αριστερού δείκτη αλλαγής κατευθύνσεως του προπορευομένου αυτοκινήτου, ούτε ανέμεινε την ολοκλήρωση της καμπής αυτού αριστερά, ώστε να διέλθει ακο­λούθως κατά το δεξιό μέρος της οδού Αλαμάνας, όπως αντιθέτως όφειλε κατά νόμο (12, 17 § 2 εδ. β’ ΚΟΚ) να πράξει και είχε την προς τούτο δυνατότητα. Λόγω της άνω συγκρούσεως, το αυτοκί­νητο του ενάγοντος _______  _______   υπέστη φθορές στην αριστερή πλευρά του και ιδίως στην εμπρόσθια αριστερή πόρτα, στον καθρέφτη, στο εμπρόσθιο αριστερό φτερό και στο καπώ, η δε μοτ/τα του ενάγοντος _______   _______   έπεσε και σύρθηκε στο έδα­φος, με αποτέλεσμα αυτός να τραυματισθεί και να διακομισθεί με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ στο Γενικό Νοσοκομείο Νίκαιας, όπου διαπιστώθηκε ότι είχε υποστεί θλάση τριχωτού κεφαλής, εκδορά (ΔΕ) ισχίου και (ΔΕ) γόνατος, έγινε δε συρραφή, σύμφωνα με το υπ’ αριθμ. 57294/21-12-2005 σχετικό πιστοποιητικό του νοσοκο­μείου αυτού. Δεν απεδείχθη περαιτέρω ότι ο ενάγων αυτός αντιμετώπισε δυσκολίες στο περπάτημα ή στην εκτέλεση της εργασίας του ή στην οδήγηση, ούτε ότι υπέφερε από έντονες κεφαλαλγίες για χρονικό διάστημα ενός περίπου μηνός, οι δε σχετικοί αγωγικοί ισχυρισμοί του, σχετιζόμενοι με το ύψος της συνολικώς αιτουμένης χρηματικής ικανοποιήσεως (€ 5.000), πρέπει να απορριφθούν ως κατ’ ουσίαν αβάσιμοι. Εξ άλλου, η μοτ/τα του ενάγοντος αυτού υπέστη φθορές κατά το εμπρόσθιο και δεξιό πλάγιο μέρος αυτής και ιδίως στο τιμόνι, στον εμπρόσθιο τροχό, στον αριστερό αερα­γωγό, στο οπίσθιο φτερό, στα αριστερά “φλάς”, στον “μασπιέ” και στον λεβιέ των ταχυτήτων. Από την εν γένει αποδεικτική διαδικασία δεν απεδείχθη ότι κατεστράφησαν τα αναφερόμενα στην αγωγή προσωπικά είδη του ενάγοντος _______   _______   (υποκάμισο και κινητό τηλέφωνο) και το σχετικό αγωγικό κονδύλιο εξ ευρώ 290 (90 + 200, αντιστοίχως) πρέπει να απορριφθεί ως κατ’ ουσίαν αβάσιμο. Προς αποκατάσταση των ανωτέρω φθορών που υπέστη το αυτοκίνητο του _______  _______   δαπάνησε ο ενάγων αυτός για αγορά ανταλλακτικών (μιας μεταχειρισμένης πόρτας και ενός καθρέφτη), και για τις επισκευαστικές εργασίες (τοποθετήσεως των αγορασθέντων ανταλλακτικών, ευθυγραμμίσεως των λοιπών βλαβέντων μερών και βαφής) το ποσό των ευρώ 880,60 συνολικώς, όπως η δαπάνη αυτή προκύπτει από το προσκομιζόμενο μετ’ επι- κλήσεως από τον ενάγοντα σχετικό παραστατικό. Περαιτέρω, το αυτοκίνητο του άνω ενάγοντος, τύπου _____, κυλινδρισμού 1773 κ.ε., που κυκλοφόρησε την 29^η-12-1992, καλής εν γένει καταστάσεως και η αξία του οποίου δεν υπερέβαινε προ της συγκρούσεως το ποσό των ευρώ 5.000, ενώ για την επισκευή του χρησιμοποιήθηκε μεταχειρισμένη πόρτα και καινούργιος κα­θρέφτης και επισκευάσθηκε σε σύγχρονο και πλήρως εξοπλισμένο συνεργείο της επιλογής του ενάγοντος, χωρίς όμως σε κάθε περί­πτωση να αποφεύγονται οι υπόνοιες του αγοραστικού κοινού ότι μετά τη σύγκρουση και την επισκευή του έχει κρυφά ελαττώματα, εν όψει του γεγονότος ότι δεν αντικαταστάθηκαν όλα τα βλαβέντα μέρη, αλλά μερικά εξ αυτών (καπώ, φτερό) ευθυγραμμίσθηκαν, υπέστη μείωση της αγοραστικής αξίας του κατά ποσοστό όχι μεγα­λύτερο από 10%, ήτοι κατά ποσό ευρώ 500, του αιτουμένου με την αγωγή ποσού των ευρώ 600 (€ 6.000 X 10%) κρινομένου κατά το επί πλέον ως υπερβολικού. Συνολικά, ο ενάγων _______   _______  δικαιούται για τις άνω αιτίες το ποσό των ευρώ 1.380,60 (880,60 + 500), το οποίο όμως πρεπει να επιδικασθεί σ’ αυτόν μειωμένο, κατά το ποσοστό πταίσματος που βαρύνει κατά τσ ανωτέρω τον προστηθέντα από αυτόν στην οδήγηση του βλαβέντος αυτοκινήτου του οδηγό (50%) και τελικώς κατά το ποσό των ευρώ 690,30 (1.380,60 – 50%). Λόγω των φθορών του αυτοκινήτου του, ο ενάγων _______   _______  υπέστη ψυχικό και σωματικό άλγος και τα­λαιπωρία και επομένως ηθική βλάβη, λαμβανομένων δε υπ’ όψιν της υπαιτιότητος του οδηγού της ζημιογόνου μοτ/τας, του μεγέθους της ζημίας και της οικονομικής καταστάσεως των μερών, πλην της εναγομένης ασφαλιστικής εταιρείας, η ανάλογη χρηματική ικανο­ποίηση, λόγω ηθικής βλάβης του ενάγοντος αυτού ανέρχεται στο εύλογο ποσό των ευρώ 150, που πρέπει να επιδικασθούν σ’ αυ­τόν, του αιτουμένου με την αγωγή ποσού των € 600 κρινομένου κατά το επί πλέον ως υπερβολικού. Κατά συνέπεια των ανωτέρω, ο ενάγων _______   _______  δικαιούται συνολικώς για τις πιο πάνω αιτίες το ποσό των ευρώ 840,30 (690,30 + 150). Περαιτέρω, από τα ίδια ως άνω αποδεικτικά στοιχεία αποδεικνύονται και τα εξής: Η προαναφερομένη ζημιογόνος μοτ/τα είχε ασφαλισθεί στη δεύτερη των εναγομένων με την αγωγή του _______   _______   ασφαλιστική εταιρεία (_______  ), για την ασφαλιστική περίοδο από 24-3­2004 έως 24-9-2004, δυνάμει του υπ’ αριθμ. 964538/24-3-2004 ασφαλιστηρίου συμβολαίου. Με το υπ’ αριθμ. 2136089/01-9-2004 ανανεωτήριο συμβόλαιο, ανανεώθηκε η ασφαλιστική σύμβαση για το χρονικό διάστημα από 24-9-2004 έως 24-3-2005, ενώ με την υπ’ αριθμ. 1059752/20-12-2004 πρόσθετη πράξη, η εναγομένη ασφαλιστική εταιρεία προέβη σε ακύρωση του άνω ασφαλιστηρίου συμβολαίου, την οποία ακύρωση και επικαλείται κατά τα προανα- φερόμενα, χωρίς όμως σε κάθε περίπτωση να έχει επέλθει κατά το χρόνο του ατυχήματος (15-6-2005) κατάλυση της ευθύνης αυτής έναντι του ασφαλισμένου της και πρώτου των εναγόμενων με την άνω αγωγή _______   _______  , αφού από την αποδεικτική διαδικασία προέκυψε ότι η εναγόμενη αυτή δεν γνωστοποίησε στον ασφαλι­σμένο – αντισυμβαλλόμενό της την ακύρωση της συμβάσεως, λό­γω μη καταβολής ασφαλίστρων, σύμφωνα με τα ανωτέρω στη μείζονα σκέψη αναπτυσσόμενα, γνωστοποίηση η οποία απαιτείται και επί μονομερούς καταγγελίας της συμβάσεως (βλ. Κρητικού, ό.π., 1693 επ., 1928, περ. 4, 1929), ως επίσης και επί λύσεως με αντισυμφωνία των μερών (βλ. ΑΠ 855/1999, ΝοΒ 49. 28), αλλά και επί καταγγελίας αυτής λόγω μη καταβολής των ασφαλίστρων (βλ. ανωτέρω). Κατά συνέπεια, πρέπει να γίνει δεκτό ότι η ασφαλιστική σύμβαση ανανεώθηκε αυτοδικαίως για ίσο χρονικό διάστημα προς αυτό της άνω τελευταίας ασφαλιστικής περιόδου (δηλ. από 24-3­2005 έως 24-9-2005) και συνεπώς πρέπει να απορριφθεί ως κατ’ ουσίαν αβάσιμος ο ισχυρισμός της ως άνω εναγομένης ασφαλι- στικής εταιρείας, ότι δεν υπήρχε ασφαλιστική ευθύνη αυτής κατά τον χρόνο του ατυχήματος, για τις προκληθείσες από τη ζημιογόνο μοτ/τα ως άνω ζημίες. Επομένως, κατά μερική παραδοχή της αγω­γής του Μ. _______  , ως και κατ’ ουσίαν βάσιμου, πρέπει να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι και σε ολόκληρο ο καθένας να κατα­βάλουν στον ενάγοντα το άνω χρηματικό ποσό των ευρώ 840,30, κατά το διατακτικό, κηρυσσομένης της παρούσας προσωρινώς εκτελεστής, καθ’ όσον, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, συντρέχει περίπτωση κατ’ ουσίαν παραδοχής του σχετικού αιτήματος, καταδικαζομένων δε των εναγομένων στην εν μέρει δικαστική δαπάνη του ενάγοντος αυτού, λόγω της εν μέρει νίκης και ήττας των διαδίκων αυτών (191 § 2, 178 § 1 ΚΠολΔ). Προς αποκατάσταση των ανωτέρω φθορών που υπέστη η μοτ/τα του ενάγοντος _______   _______  , εν όψει της εκτάσεως και του μεγέθους αυτών, λαμβανομένων υπ’ όψιν των διδαγμάτων της κοινής πείρας, των αρχών της καλής πίστεως και των χρηστών συναλλακτικών ηθών, ως επίσης και της σχετικής προσφοράς του _______   _______  (εμπορία – ανταλλακτικά μοτοσυκλεττών, _______ ), την οποία προσκομίζει νομίμως μετ’ επικλήσεως ο ενάγων αυτός, σχετικά με τις απαιτούμενες δαπάνες για αγορά ανταλλακτικών και για τις επισκευαστικές εργασίες, απαιτείται κατά την κρίση του Δι­καστηρίου ποσό ευρώ όχι μεγαλύτερο των 300, Περαιτέρω, η μοτ/τα του άνω ενάγοντος, τύπου _______  , μοντέλο 2000, 50 ίππων, και η αξία της οποίας δεν υπερέβαινε προ της συγκρούσεως το ποσό των ευρώ 800, ενώ πρόκειται να επισκευασθεί σε σύγχρονο και πλήρως εξοπλισμένο συνεργείο της επιλο­γής του ενάγοντος, χωρίς όμως σε κάθε περίπτωση να απο­φεύγονται οι υπόνοιες του αγοραστικού κοινού ότι μετά τη σύγ­κρουση και την επισκευή της έχει κρυφά ελαττώματα, λαμβανομένου υπ’ όψιν ότι προβλέπεται κατά την άνω προσφορά ευθυ­γράμμιση μόνο του εμπρόσθιου συστήματος, αντικατάσταση δε των λοιπών βλαβέντων μερών, υπέστη μείωση της αγοραστικής αξίας της κατά ποσοστό όχι μεγαλύτερο από 10%, ήτοι κατά ποσό ευρώ 80, που πρέπει να επιδικασθούν στον ενάγοντα, του αιτουμένου με την αγωγή ποσού των ευρώ 255 (1.700 X 15%) κρινομένου κατά το επί πλέον ως υπερβολικού. Συνολικά ο ενάγων _______   _______   δικαιούται για τις άνω αιτίες το ποσό των ευρώ 380 (300 + 80), το οποίο όμως πρέπει να επιδικασθεί σ’ αυτόν μειωμέ­νο, κατά το ποσοστό πταίσματος που βαρύνει κατά τα ανωτέρω τον ίδιο (50%) και τελικώς κατά το ποσό των ευρώ 190 (380 – 50%). Λόγω του προαναφερομένου τραυματισμού του ενάγοντος _______   _______  , αλλά και των ως άνω φθορών της μοτ/τας του, ο ενάγων αυτός υπέστη ψυχικό και σωματικό άλγος και ταλαιπωρία και επομένως ηθική βλάβη, λαμβανομένων δε υπ’ όψιν της υπαι­τιότητας του οδηγού του ζημιογόνου αυτοκινήτου, του μεγέθους του ως άνω τραυματισμού του ενάγοντος, της μεταβάσεως αυτού στο νοσοκομείο, του ύψους των υλικών ζημιών της μοτ/τας του, αλλά και της οικονομικής καταστάσεως των μερών, πλην της ασφαλιστικής εταιρείας, η ανάλογη χρηματική ικανοποίηση, λόγω ηθικής βλάβης του ενάγοντος αυτού, ανέρχεται στο εύλογο ποσό των ευρώ 300, που πρέπει να επιδικασθεί σ’ αυτόν, του αιτουμέ- νου με την αγωγή ποσού των € 5.000 κρινομένου κατά το επί πλέον ως υπερβολικού. Κατά συνέπεια των ανωτέρω, ο ενάγων _______   _______   δικαιούται συνολικώς για τις πιο πάνω αιτίες το ποσό των ευρώ 490 (190 + 300), κατά μερική παραδοχή της αγωγής αυτού, ως και κατ’ ουσίαν βάσιμου, και το οποίο ποσό πρέπει να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι και σε ολόκληρο ο καθένας να κατα­βάλουν στον ενάγοντα αυτό, κατά το διατακτικό, κηρυσσομένης της παρούσας προσωρινώς εκτελεστής, καθ’ όσον, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, συντρέχει περίπτωση κατ’ ουσίαν παραδοχής του σχετικού αιτήματος, απορριπτομένου του αιτήματος περί απαγγε­λίας κατά του πρώτου των εναγομένων (οδηγού του ζημιογόνου αυτοκινήτου) προσωπικής κρατήσεως, καθ’ όσον, κατά την κρίση του Δικαστηρίου δεν συντρέχει περίπτωση κατ’ ουσίαν παραδοχής του σχετικού αιτήματος, καταδικαζομένων δε των εναγομένων στην εν μέρει δικαστική δαπάνη του ενάγοντος αυτού, λόγω της εν μέρει νίκης και ήττας των διαδίκων αυτών (191 § 2, 178 § 1 ΚΠολΔ).

 

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Συνεκδικάζει την από 13-9-2005 αγωγή του ______ , με την από 04-4-2007 αγωγή του _______   _______  .

Δικάζει κατ’ αντιμωλία των διαδίκων.

Απορρίπτει τα ως απορριπτέα κριθέντα.

Δέχεται εν μέρει την από 13-9-2005 αγωγή του _______   _______.

Υποχρεώνει τους εναγόμενους με την αγωγή αυτή και σε ολόκληρο τον καθένα να καταβάλουν στον ενάγοντα το ποσό των ευρώ οκτακόσιων σαράντα και τριάντα λεπτών (€ 840,30), με τον νόμιμο τόκο από της επομένης της επιδόσεως της αγωγής και μέχρις εξοφλήσεως.

Κηρύσσει την παρούσα προσωρινώς εκτελεστή.

Καταδικάζει τους εναγομένους αυτούς στην εν μέρει δικα­στική δαπάνη του ενάγοντος, εξ ευρώ εκατόν πενήντα (€ 150).

Δέχεται εν μέρει την από 04-4-2007 αγωγή του _____   _____.

Υποχρεώνει τους εναγομένους με την αγωγή αυτή και σε ολόκληρο τον καθένα να καταβάλουν στον ενάγοντα το ποσό των ευρώ τετρακόσων ενενήντα (€ 490), με τον νόμιμο τόκο από της επομένης της επιδόσεως της αγωγής και μέχρις εξοφλήσεως.

Κηρύσσει την παρούσα προσωρινώς εκτελεστή.

Καταδικάζει τους εναγομένους αυτούς στην εν μέρει δικα­στική δαπάνη του ενάγοντος, εξ ευρώ εκατόν πενήντα (€ 150).

Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά την 12-5-2008, σε δημόσια, έκτακτη και στο ακροατήριό του συνεδρίαση, απάντων των διαδίκων και των πληρεξουσίων αυτών δικηγόρων.

Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ            Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ