Περίληψη
TO ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
Τμήμα 11ο ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ
Συνεδρίασε Δημόσια στο ακροατήριο του την 26 Σεπτεμβρίου 2016 δικαστή την Ασημούλα Τραχανά, Πρωτόδικη Διοικητικών Δικαστηρίων και γραμματέα την Όλγα Σταυρουλάκη, δικαστή υπάλληλο,
Για να δικάσει την με ημερομηνία κατάθεσης 24-12-2012 προσφυγή (αριθμός πράξης κατάθεσης: ΠΡ2598/2012)
Του _______ _______ του _______ , κατοίκου Βούλας Αττικής, οδός _______ , ο οποίος παραστάθηκε δια του πληρεξουσίου δικηγόρου του Χρήστου Οικονομάκη, βάσει δηλώσεως του άρθρου 29 παρ. 1 του Ν. 2915/2001.
Κατά του Οργανισμού Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Ο.Τ.Α.) με την επωνυμία «_______ », που εκπροσωπείται από το Δήμαρχό του και παραστάθηκε δια του πληρεξουσίου δικηγόρου Κωνσταντίνου Καραπαναγιωτη βάσει δηλώσεως του άρθρου 29 παρ. 1 του ν. 2915/2001.
Αφού μελέτησε τα σχετικά έγγραφα
Η κρίση του είναι η εξής:
- Επειδή, με την κρινόμενη προσφυγή ζητείται η ακύρωση: α) της υπ’ αριθμ. 132/2008 εγγραφής στο χρηματικό κατάλογο του καθ’ ού Δήμου, η οποία εστάλη για βεβαίωση από τη ΔΕΠΑΚ Κερατσινίου με αριθμό πρωτ. 51730/23-12-2008 στο Δήμο Κερατσινίου, με την οποία επιβλήθηκε σε βάρος του προσφεύγοντος πρόστιμο συνολικού ποσού 2.545,92 ευρώ κατ’ εφαρμογή του Ν. 2946/2001 «Υπαίθρια Διαφήμιση, Συμπολιτείες Δήμων και Κοινοτήτων και άλλες διατάξεις» (Α’224), για αυθαίρετη τοποθέτηση και διατήρηση τεσσάρων διαφημιστικών πινακίδων – φωτεινών και μη φωτεινών επιγραφών επί κτηρίων, που βρίσκονται στο Κερατσινι στην οδό _______ κατά το χρονικό διάστημα από 1-1/31-12-2008, β) της με αριθ. πρωί. 259/4-6-2008 έκθεσης ελέγχου της ΔΕΠΑΚ Κερατσινίου, γ) . του με αριθμό 2539 και με αριθ. πρωί. 294/3-7-2008 ατομικού ειδοποιητηρίου της ΔΕΠΑΚ Κερατσινίου, δ) της με αριθ. 18/13-7-2011 βεβαίωσης της ανωτέρω οφειλής του προσφεύγοντος στο βεβαιωτικό κατάλογο του καθ’· ού Δήμου και ε) της υπΛ αριθ. 450/8-12-2005 απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Κερατσινίου περί καθορισμού των συντελεστών τελών διαφήμισης.
- Επειδή στο άρθρο 1 παρ.1 του Ν. 702/1977 (ΦΕΚ Α’ 268) ορίζεται ότι: «1. Στην αρμοδιότητα του τριμελούς διοικητικού εφετείου υπάγεται η εκδίκαση αιτήσεων ακυρώσεως ατομικών πράξεων διοικητικών αρχών που αφορούν: α-θ (…) ι) την έκδοση αδειών υπαίθριων διαφημίσεων και επιγραφών, καθώς και την αφαίρεση παράνομων υπαίθριων διαφημίσεων και επιγραφών και την επιβολή σχετικών προστίμων [όπως η περ. ι’ προστέθηκε με την παρ.4 άρθρου 49 Ν. 3659/2008,ΦΕΚ A 77/7.5.2008 (έναρξη ισχύος από 8.6.2008). Με την παρ.7 του αυτού άρθρου και νόμου ορίζεται ότι: «7. Οι διατάξεις αυτού του άρθρου δεν καταλαμβάνουν τις εκκρεμείς κατά τη δημοσίευση του παρόντος υποθέσεις»]. Περαιτέρω, στο άρθρο 1 παρ.5 του Ν. 1406/1983 (ΦΕΚ Α’ 182) όπως το πρώτο εδάφιο αυτής αντικαταστάθηκε με το άρθρο 48 παρ.4 του Ν. 3900/2010 (ΦΕΚ Α’213), με έναρξη ισχύος από 1-1-2011 ορίζονται τα ακόλουθα: «Με την επιφύλαξη των περιπτώσεων ε’, η” και ι’ της παραγράφου 1 του άρθρου 1 του ν. 702/1977 και της παραγράφου 4Α, οι διαφορές που προκύπτουν από την έκδοση διοικητικών πράξεων, οι οποίες αφορούν την επιβολή αποκλειστικά και μόνο προστίμου, εκδικάζονται, ως διαφορές ουσίας, από τα κατά τόπον αρμόδια διοικητικά πρωτοδικεία….». Εξάλλου, στο άρθρο 66 του Ν. 4055/2012 (ΦΕΚ Α’ 51) ορίζεται ότι «1. Οι διαφορές που προκύπτουν από την έκδοση διοικητικών πράξεων, οι οποίες αφορούν την επιβολή διοικητικών κυρώσεων, εκδικάζονται ως διαφορές ουσίας από τα κατά τόπον αρμόδια διοικητικά πρωτοδικεία. Ως προς την προθεσμία άσκησης προσφυγής κατά των πράξεων αυτών, την προσωρινή δικαστική προστασία, την άσκηση ένδικων μέσων και κάθε θέμα που αφορά τη διαδικασία άσκησης και εκδίκασης της προσφυγής και έκδοσης της σχετικής απόφασης του δικαστηρίου εφαρμόζονται οι διατάξεις του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας. 2. Η προηγούμενη παράγραφος δεν έχει εφαρμογή: α)…, β) στις διαφορές των περιπτώσεων η’ κα ι’ της παρ. 1 του άρθρου 1 του ν. 702/1977 (Α 268), γ)…» και στο άρθρο 110 παρ. 14 του ίδιου ως άνω νόμου ορίζεται ότι: «Η ισχύ: 7 του άρθρου 66 δεν καταλαμβάνει τις εκκρεμείς κατά την έναρξη ισχύος του παρόντος υποθέσεις. Από την έναρξη ισχύος του εν λόγω άρθρου καταργούνται: α) οι διατάξεις των παραγράφων 4Α και 5 του άρθρου 1 του ν. 1406/1983 (Α’ 182), όπως η παράγραφος 4Α προστέθηκε με το άρθρο 4 8 παρ. 3 του ν. 3900/2010 (Α’213) και η παράγραφος 5 προστέθηκε με το άρθρο 51 παρ. 2 του ν. 3659/2008 και τροποποιήθηκε με το άρθρο 48 παρ. 4 του ν. 3900/2010 και β) κάθε γενική ή ειδική διάταξη, η οποία ρυθμίζει διαφορετικά τα θέματα στα οποία αναφέρεται το παρόν άρθρο».
- Επειδή, εξάλλου, στο άρθρο 5 παρ. 1 του Ν. 2946/2001 «Υπαίθρια διαφήμιση …» (Α’ 224) ορίζεται ότι «Για την υπαίθρια διαφήμιση, απαιτείται προηγούμενη άδεια, η οποία χορηγείται με απόφαση του Δημάρχου ή του Προέδρου της Κοινότητας ύστερα από αίτηση που συνοδεύεται από τα απαραίτητα στοιχεία για τον προσδιορισμό του τέλους και προηγούμενη καταβολή του τέλους διαφήμισης …», ενώ στο άρθρο 8 του ιδίου νόμου προβλέπονται τα εξής: «1. Στους διαφημιστές καθώς και σε όσους μισθώνουν και εκμεταλλεύονται χώρους υπαίθριας διαφήμισης επιβάλλεται πρόστιμο σύμφωνα με τα οριζόμενα στις επόμενες παραγράφους σε περίπτωση παράβασης των διατάξεων του νόμου αυτού … 2. Το πρόστιμο επιβάλλεται με απόφαση του Δημοτικού ή Κοινοτικού Συμβουλίου, στα διοικητικά όρια του οποίου τελέστηκε η παράβαση … 3. Το ύψος του προστίμου ανέρχεται από πεντακόσιες χιλιάδες (500.000) δραχμές μέχρι δέκα εκατομμύρια (10.000.000) δραχμές και επιβάλλεται αναλόγως με τις περιστάσεις. 4. …». Περαιτέρω, στο άρθρο 9 του ως άνω νόμου ορίζεται ότι «1. Η αφαίρεση των παράνομων υπαίθριων διαφημίσεων και των παράνομων επιγραφών γίνεται … με απόφαση του Δημάρχου ή του Προέδρου της Κοινότητας … 6. Κατά της αποφάσεως της παραγράφου 1 επιτρέπεται προσφυγή από τον καθ’ ου η απόφαση μέσα σε δεκαπέντε ημέρες από την κοινοποίησή της, ενώπιον του αρμόδιου κατά τόπο Διοικητικού Πρωτοδικείου …», το τελευταίο δε αυτό εδάφιο, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 13 παρ.12 περ.ζ του Ν. 3212/2003 (A’ 308/31.12.2003) όριζε πλέον ως αρμόδιο το αντίστοιχο Διοικητικό Εφετείο.
- Επειδή, όπως είχε κριθεί (βλ. ΣτΕ 1002/2013, 2081/2006, 4318/2005), κατά την έννοια των ανωτέρω διατάξεων του Ν. 2946/2001, στην καθ’ ύλην αρμοδιότητα του Διοικητικού Εφετείου ως διοικητικές διαφορές ουσίας υπάγονταν όχι μόνον οι ρητώς αναφερόμενες διαφορές από την αφαίρεση ίων παρανόμων διαφημίσεων, αλλά, για την ταυτότητα του λόγου, και οι διαφορές από την επιβοΛή προστίμου κατά το άρθρο 8 του ως άνω νόμου. Η νομολογιακή αυτή ερμηνεία επιβεβαιώθηκε νομοθετικά με την παρ.4 άρθρου 49 του Ν.3659/2008, (βλ. Δ.Εφ.ΑΘ. 396/2013) με την οποία ορίστηκε ότι οι διαφορές από την επιβολή κυρώσεων-προστίμων δυνάμει των διατάξεων για: την υπαίθρια διαφήμιση υπάγονται ως ακυρωτικές πια διάφορες στο Διοικητικό Εφετείο, ρύθμιση η οποία διατηρήθηκε σε ισχύ και με τις μεταγενέστερες νομοθετικές διατάξεις του άρθρου 48 παρ.4 του Ν. 3900/2010 κα l του άρθρου 66 του Ν. 4055/2012.
- Επειδή, τέλος, στο άρθρο 12 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας (Ν. 2717/1999 Ά’ 97) ορίζεται ότι: « 1. Το δικαστήριο εξετάζει και αυτεπαγγέλτως τη δικαιοδοσία και την αρμόδιότητά του. 2. Αν το δικαστήριο διαπιστώσει ότι η υπόθεση υπάγεται στα πολιτικά – ποινικά δικαστήρια, απορρίπτει το σχετικό ένδικο βοήθημα ή μέσο, ενώ, αν διαπιστώσει ότι αυτή υπάγεται στο Συμβούλιο της Επικράτειας, στο Ελεγκτικό Συνέδριο ή σε άλλο τακτικό διοικητικό δικαστήριο, παραπέμπει το ένδικο βοήθημα ή μέσο στο αρμόδιο δικαστήριο …».
- Επειδή, κατά τα ερμηνευτικός γενόμενα δεκτά στη μείζονα σκέψη της παρούσας, το κρινόμενο ένδικο βοήθημα που αφορά σε διαφορά από επιβολή προστίμου λόγω παραβίασης των διατάξεων του Ν. 2946/2001 (υπαίθρια διαφήμιση) υπάγεται στην αρμοδιότητα του Τριμελούς Διοικητικού Εφετείου Πειραιά, στο οποίο και πρέπει να παραπεμφθεί σύμφωνα με το άρθρο 12 παρ. 2 του Κ.Διοικ.Δικ.
ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ
Κηρύσσει εαυτό αναρμόδιο.
Παραπέμπει την υπόθεση στο καθ’ ύλην αρμόδιο για την εκδίκασή της Διοικητικό Εφετείο Πειραιά.
Η απόφαση δημοσιεύθηκε στον Πειραιά, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου στις 30-11-2016.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΑΣΗΜΟΥΛΑ ΤΡΑΧΑΝΑ ΟΛΓΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗ
