Περίληψη
ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αριθμός Αποφάσεως 2802/2013
ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Διαδικασία Ασφαλιστικών Μέτρων
Αποτελούμενο από το Δικαστή Νικόλαο Κουτρούμπα, Πρόεδρο Πρωτοδικών, ο οποίος ορίστηκε με κλήρωση σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 3327/2005.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στις 5 Νοεμβρίου 2013, χωρίς τη σύμπραξη γραμματέα για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
ΤΗΣ ΑΙΤΟΥΣΑΣ: _______ _______ του _______ , κατοίκου Κερατσινίου, οδός _______ , για τον εαυτό της ατομικά και ως εχούσης τη γονική μέριμνα και την επιμέλεια του ανηλίκου άρρενος τέκνου της, _______ _______ , γεννημένου την 4.10.2007, η οποία παραστάθηκε μετά του πληρεξούσιου δικηγόρου της, Ευάγγελου Ρεγκούτα
ΤΟΥ ΚΑΘ’ ΟΥ Η ΑΙΤΗΣΗ: _______ _______ του _______ , κατοίκου Κερατσινίου, οδός _______ , ο οποίος παραστάθηκε μετά της πληρεξούσιας δικηγόρου του, Κωνσταντινιάς Στάμου.
Η αιτούσα ζήτησε να γίνει δεκτή η από 4.7.2013 αίτηση, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου αυτού με αριθμό 2537/2013 και προσδιορίσθηκε για την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο.
Κατά τη συζήτηση της υποθέσεως, οι διάδικοι ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους και ζήτησαν να γίνουν αυτοί δεκτοί.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Με την από 4.7.2013 (με αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου 2537/2013) αίτησή της η αιτούσα υποστηρίζει ότι με τον καθ’ου είχε τελέσει νόμιμο θρησκευτικό γάμο στις 12.5.2007 και διαρκούντος αυτού απέκτησαν ένα ανήλικο μέχρι σήμερα τέκνο, τον Κυριάκο, που γεννήθηκε στις 4.10.2007. Ότι από τον Μάιο του 2009 διασπάσθηκε η έγγαμη συμβίωση και ότι δυνάμει αρχικά της 5041/2009 απόφασης αυτού του Δικαστηρίου (διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων) ανατέθηκε σε αυτήν προσωρινά η επιμέλεια του τέκνου και ρυθμίσθηκε η επικοινωνία του καθ’ου με αυτό, στη συνέχεια δε με την 309/2011 απόφαση αυτού του Δικαστηρίου που δίκασε αντίθετες αγωγές/· των διαδίκων ανατέθηκε οριστικά η επιμέλεια στην αιτούσα και ρυθμίσθηκε ή επικοινωνία του πατέρα με το τέκνο, έτσι ώστε αυτό να διανυκτερεύει με τον πατέρα κάθε δεύτερο και τέταρτο Σαββατοκύριακο, μία εβδομάδα στις εορτές των Χριστουγέννων και του Πάσχα και 20 ημέρες τον Αύγουστο κάθε έτους. Ότι εντούτοις το τελευταίο διάστημα και μετά από διενέξεις των διαδίκων σχετικά με την άσκηση της επικοινωνίας που τους οδήγησαν στο Αστυνομικό Τμήμα, το παιδί εμφανίζεται αρνητικό στην επικοινωνία με τον πατέρα του, ότι δηλώνει στην αιτούσα ότι τον ακολουθεί για να μην την «ξαναπάρει η Αστυνομία», ότι κατά την επιστροφή του από την επικοινωνία με τον πατέρα το τέκνο εμφανίζεται δύστροπο και αντιδραστικό, επιδεικνύοντας εξαιρετικά επιθετική συμπεριφορά, αρνούμενο να ακούσει τον οποιονδήποτε και δηλώνει πώς δεν θέλει να πάει στο σχολείο, δεν θέλει να έρχεται σε επαφή με άλλα παιδιά, μιλά ή γελά μόνο του και αναφέρεται υβριστικά προς τον πατέρα του. Ότι ειδικά τον τελευταίο μήνα πριν την υποβολή της αίτησης ο ανήλικος μετά την επιστροφή από την οικία του πατέρα του βλέπει συχνά εφιάλτες και κλαίει κατά τη διάρκεια της νύχτας, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις είχε ακόμη και σπασμούς, δίνοντας την εντύπωση πως υποφέρει κάποιου είδους κρίση, αλλά όταν ξυπνά, λέει πως δεν θυμάται τίποτα. Ότι τέλος χρησιμοποιεί για τον πατέρα του φράσεις όπως «τον μισώ, δεν τον θέλω» και «όταν τον βλέπω θέλω να τον σκοτώσω». Ενόψει των ανωτέρω, η αιτούσα επικαλούμενη άμεσο κίνδυνο για τη σωματική υγεία και την ψυχική ισορροπία του ανηλίκου ζητεί να ληφθούν ασφαλιστικά μέτρα και να ρυθμισθεί η επικοινωνία του καθ’ου με το τέκνο, έτσι ώστε αυτό να μην έχει καμία διανυκτέρευση με τον πατέρα του. Τέλος ζητεί να καταδικασθεί ο καθ’ου στα δικαστικά της έξοδα.
Με το παραπάνω περιεχόμενο κι αιτήματα, η ένδικη αίτηση αρμοδίως (άρθρα 683 παρ.1-2,17 στοιχ.2, 681Β παρ.1 στοιχ.β’, 22 του ΚΠολΔ) εισάγεται για να συζητηθεί ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου με τη διαδικασία των άρθρων 686 επ. του ΚΠολΔ, απορριπτομένου του ισχυρισμού του καθ’ου περί καθ’ ύλην αναρμοδιότητας του παρόντος Δικαστηρίου που στηρίζεται στο σκεπτικό ότι η παρούσα αίτηση αφορά σε ανάκληση ή μεταρρύθμιση προηγούμενης απόφασης ασφαλιστικών μέτρων και ότι μετά την πρώτη συζήτηση της τακτικής αγωγής για την επικοινωνία μόνος αρμόδιος δικαστής να κρίνει τέτοια αίτηση είναι αυτός που δικάζει την κύρια αγωγή. Στην προκειμένη περίπτωση έχει εκδοθεί όπως συνομολογείται η 309/17-1-2011 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά που δίκασε με τη διαδικασία του άρθρου 681Β του ΚΠολΔ την τακτική για την επικοινωνία αγωγή και μη ασκηθέντος ένδικου μέσου δεν υφίσταται εκκρεμοδικία για να τεθεί ζήτημα αναρμοδιότητας του παρόντος Δικαστηρίου κατ’ άρθρο 697 ΚΠολΔ. Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για το ίδιο δικαστήριο που εξέδωσε την τελευταίο διάστημα και μετά τα επεισόδια που οδήγησαν τους διαδίκους στο Αστυνομικό Τμήμα, ο ανήλικος υιός της δεν επιθυμεί να ακολουθεί τον πατέρα του στην οικία του για τις ανάγκες της επικοινωνίας, ότι καταφέρεται ενάντιον του και ότι εμφανίζει ψυχοσωματικά συμπτώματα, συγκεκριμένα ότι κλαίει στον ύπνο του και παθαίνει σπασμούς και όταν ξυπνά, δεν θυμάται τίποτα, ότι δεν θέλει να πηγαίνει σχολείο και να έρχεται σε επαφή με άλλα παιδιά και ότι στο παιχνίδι του μιλά ή γελά μόνο του. Επίσης διατυπώνει τις ενστάσεις της σχετικά με το ότι το παιδί δεν έχει δικό του δωμάτιο κατά τη διανυκτέρευση με τον πατέρα του, ότι ο τελευταίος ορισμένες φορές άφηνε τον ανήλικο να διανυκτερεύσει στην οικία του αδερφού του και της συζύγου του ή τον έπαιρνε στην εργασία του σε ώρες εξόχως ακατάλληλες για έναν ανήλικο. Τα όσα αναφέρει η αιτούσα για περίεργη συμπεριφορά του ανηλίκου μετά την επικοινωνία με τον πατέρα του δεν επιβεβαιώνονται από τη γνωμάτευση κάποιου παιδοψυχιάτρου ή έστω παιδοψυχολόγου, πολύ δε περισσότερο δεν προκύπτει ότι ο πατέρας κακοποιεί το ανήλικο τέκνο ή ότι γενικά το κακομεταχειρίζεται ώστε να μπορούν να αποδοθούν τα πιο πάνω περιγραφόμενα συμπτώματα στη δική του συμπεριφορά. Από την επικοινωνία που είχε ο δικαστής αυτού του Δικαστηρίου με το ανήλικο τέκνο το μόνο μεμπτό που προσήψε το τέκνο στον πατέρα ήταν ότι ενίοτε αυτός όταν το παιδί επιμένει ότι θέλει να επιστρέψει στη μητέρα του, το μαλώνει και ότι σε μία περίπτωση αντιδρώντας το χτύπησε στο χέρι. Ωστόσο το συμβάν αυτό παρουσιάσθηκε ως κάτι μεμονωμένο και όχι ως κανόνας. Εξάλλου και ο μάρτυρας της αιτούσας στο ακροατήριο και πατέρας της περιέγραψε τον καθ’ου ως αυστηρό πατέρα αλλά όχι βίαιο. Από την ίδια επικοινωνία του δικαστή αυτού του Δικαστηρίου με το ανήλικο τέκνο δεν προέκυψε ότι κατά τις διανυκτερεύσεις του παιδιού με τον πατέρα συνέβη κάτι το τραυματικό, παρότι ο ανήλικος έδειξε την προτίμησή του σε επικοινωνία χωρίς διανυκτέρευση, θεωρώντας ότι έτσι υπάρχει περισσότερη ηρεμία και απηχώντας τη θέση της μητέρας, καθώς ο ίδιος έχει γίνει κοινωνός της διαφωνίας των γονέων του για την επικοινωνία. Περαιτέρω, το ότι ο πατέρας, ο οποίος συγκατοικεί με τη δική του μητέρα στο ίδιο διαμέρισμα, παλαιότερα κοίμιζε τον ανήλικο, ελλείψει άλλου υπνοδωματίου στο κρεβάτι του, δεν συνιστά άνευ ετέρου, κακή άσκηση της επικοινωνίας, ούτε εξάλλου προέκυψε ότι το παιδί βρίσκεται συχνά στον χώρο εργασίας του και μάλιστα σε ακατάλληλες ώρες ή ότι κοιμάται στο σπίτι του θείου του. Από τις φωτογραφίες που προσκομίζει ο καθ’ου φαίνεται ότι αυτός έχει διαμορφώσει το δωμάτιό του σε παιδικό υπνοδωμάτιο, ότι όταν βρίσκεται με τον ανήλικο γιο του φροντίζει να τον απασχολεί σε δημιουργικές δραστηριότητες, όπως Καραγκιόζη, ιππασία, μπάνιο σε θάλασσα και σε πισίνα, επίσκεψη σε μουσεία, σε θεματικά πάρκα, παιδότοπους, ενώ στα γενέθλιά του διοργανώνει πάρτι. Το παιδί φαίνεται να ανησυχεί ότι ο πατέρας του χάνει το ενδιαφέρον του γι’ αυτό λόγω της σχέσης του με μια άλλη γυναίκα, τη _______ , πλην όμως η σύναψη μιας νέας σχέσης από τον χωρισμένο γονέα είναι κάτι αναμενόμενο και εναπόκειται στον ίδιο τον γονέα να κρατήσει τις ισορροπίες με τη νέα σύντροφό του και το τέκνο του, ώστε το τελευταίο να μην αισθάνεται παραμελημένο. Στο θέμα της επικοινωνίας με διανυκτέρευση μητέρα εμφανίζεται αρνητική και για το λόγο ότι δεν εμπιστεύεται τον καθ’ου σε θέματα πρόληψης ασθενειών, στις οποίες θεωρεί ότι το ανήλικο τέκνο είναι επιρρεπές (βλ. και μήνυμα μέσω κινητού που απέστειλε στον πατέρα στο οποίο τον κατηγορεί ότι έκανε μπάνιο το παιδί και στη συνέχεια το άφησε να βγει στο μπαλκόνι). Μάλιστα τέτοιου είδους αμέλεια προσάπτει στον καθ’ου ότι επέδειξε κατά το πρώτο διάστημα της έγγαμης συμβίωσης, δηλαδή ότι δύο φορές έγινε η αιτία να αρρωστήσει ο ανήλικος, όσο ήταν ακόμη μωρό, μια φορά γιατί τον πλησίασε ενώ ο ίδιος ο καθ’ου ήταν άρρωστος μεταδίδοντάς του την ασθένειά του και άλλη μία γιατί ενώ το μωρό είχε περάσει βρογχίτιδα, το έβαλε στη θάλασσα για να κάνει μπάνιο, με αποτέλεσμα να νοσήσει εκ νέου. Ωστόσο, η ανησυχία αυτής της αιτούσας για τον εξάχρονο υιό της φαίνεται πια μάλλον υπερβολική και τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια που επικοινωνεί ο πατέρας με το παιδί έχοντάς το και τη νύχτα δεν παρουσιάσθηκε τέτοιου είδους πρόβλημα. Ιδίως όμως το Δικαστήριο πιθανολογεί ότι δεν πρόκειται το τέκνο να υποστεί βλάβη στον ψυχισμό του εξακολουθώντας να διανυκτερεύει με τον πατέρα του, αντλώντας πληροφορίες από την ιδιωτική από 24.10.2013 Παιδοψυχιατρική γνωμάτευση του παιδοψυχίατρου _______ _______ , ο οποίος έχοντας πάρει τέσσερις διαφορετικές συνεντεύξεις από πατέρα και παιδί (δύο κοινές με τους δύο μαζί, μία χωριστά από τον πατέρα και μία από το παιδί) δεν διέκρινε κανένα πρόβλημα στη μεταξύ τους σχέση. Στα συμπεράσματά του αναφέρει «1. Ο ψυχικός δεσμός μεταξύ του _______ και του πατέρα του είναι ιδιαίτερα ισχυρός και αυτό αποδεικνύεται κατά την επιστημονική μου γνώμη από τον ποιοτικό τρόπο διάδρασης μεταξύ τους τόσο σε συναισθηματικό όσο και σε επικοινωνιακό επίπεδο. 2. Ο _______ δεν εξέφρασε ούτε λεκτικά ούτε μη λεκτικά (πχ στάση του σώματος) φόβο ούτε αποστροφή ούτε άγχος προς τον πατέρα του. 3. Με βάση τις παραπάνω διαπιστώσεις μου, την ηλικία του παιδιού (6 ετών) και το ιστορικό σύμφωνα με το οποίο από τον Σεπτέμβριο του 2009, τα χρονικά διαστήματα επικοινωνίας του παιδιού με τον πατέρα περιελάμβαναν διανυκτέρευση κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο, θεωρώ ότι θα είναι προς το συμφέρον του παιδιού να αυξηθεί και πάλι η επικοινωνία μεταξύ πατέρα παιδιού. 4. Από τα στοιχεία που είχα στη διάθεσή μου και από την ψυχιατροδικαστική μου εμπειρία θεωρώ ότι είναι ιδιαίτερα σημαντικό να διερευνηθούν προς κάθε κατεύθυνση, σε έκταση και βάθος οι αναφορές της μητέρας περί άρνησης του παιδιού να συναντήσει τον πατέρα του και περί παραμέλησης των αναγκών αυτού, καθώς και το αν συντρέχουν προϋποθέσεις γονικής αποξένωσης»· Ο ίδιος σε άλλο σημείο της γνωμάτευσής του επισημαίνει, όπως η παρατήρηση αυτή κρίνεται βαρύνουσας σημασίας από το Δικαστήριο, ότι ερωτηθείς ο ανήλικος _______ γιατί οι γονείς του ζουν ή γιατί δεν πήγε το καλοκαίρι διακοπές με τον μπαμπά του επί σειρά ημερών με διανυκτέρευση, όπως η μαμά του, έδειξε αμηχανία και ανησυχία. Ο παιδοψυχίατρος στο σημείο αυτό αναφέρει ότι δεν προχώρησε στη διερεύνηση αυτής της συναισθηματικής αντίδρασης διότι δεν ήταν αυτό το ιίτημα της γνωμάτευσης και διότι ήταν εμφανές κατά την επιστημονική του γνώμη ότι αυτή η αντίδραση ήταν απόρροια της δυσλειτουργικής σχέσης των γονέων και όχι της σχέσης του παιδιού με τον πατέρα. Η παρατήρηση αυτή κατά την κρίση του Δικαστηρίου εξηγεί τη στάση του παιδιού, το οποίο στο θέμα του τρόπου επικοινωνίας με τον πατέρα του τείνει να υιοθετήσει τη θέση της μητέρας του να περιορισθούν οι διανυκτερεύσεις με τον καθ’ου. Το ανήλικο τέκνο έχοντας γίνει με τραυματικό τρόπο (κλήση της Αστυνομίας) αποδέκτης των διαφωνιών των γονέων του σχετικά με το θέμα της επικοινωνίας με τον πατέρα του και αδυνατώντας να εκλογικεύσει την κατάσταση, θεωρεί τον εαυτό του υπεύθυνο για τα επεισόδια που έχουν συμβεί και ασυναίσθητα προσπαθεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, παίρνοντας θέση υπέρ του περιορισμού της επικοινωνίας, πιστεύοντας ότι έτσι θα προστατεύσει τη μητέρα του με την οποία και διαμένει από τον κίνδυνο νέας σύλληψής της από τους αστυνομικούς (όπως η ίδια η αιτούσα αναφέρει στην αίτησή της το παιδί της λέει ότι ακολουθεί τον πατέρα του για να μην την «ξαναπάρει η Αστυνομία»), Όμως για την κατάσταση αυτή ευθύνονται μόνο οι γονείς που δεν μπορούν να διευθετήσουν ακόμη και σήμερα τις διαφορές του και όχι αυτή καθ’ εαυτή η άσκηση του δικαιώματος της επικοινωνίας από τον καθ’ου. Συνακόλουθα, μη υφιστάμενου κινδύνου από τη συνέχιση της επικοινωνίας με διανυκτέρευση, πρέπει να απορριφθεί η αίτηση στην ουσία της και να εξακολουθήσει η επικοινωνία να ασκείται με τον τρόπο που όρισε η 309/2011 απόφαση αυτού του Δικαστηρίου. Τα δικαστικά έξοδα του καθ’ου πρέπει να επιβληθούν σε βάρος της αιτούσας λόγω της ήττας της κατά την έκβαση της δίκης κατά τις διατάξεις των άρθρων 176 και 191 παρ.2 του ΚΠολΔ,σύμφωνα με το διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Απορρίπτει την αίτηση.
Επιβάλλει τα δικαστικά έξοδα του καθ’ου σε βάρος της αιτούσας και ορίζει αυτά στο ποσό των τριακοσίων (300) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του στον Πειραιά, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους, στις 28/11/2013
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
