Περίληψη
ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
Αριθμός απόφασης 4182 / 2008
(4681/2006)
ΤΟ ΠΟΛΥΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
(Τακτικά διαδικασία)
Αποτελούμενο από τους Δικαστές Μερόπη Πουλάκη – Κυριακίδου Πρόεδρο Πρωτοδικών, Παναγιώτη Γκλίνο, Πρωτόδικη, Ελένη Βαμβακά, Πρωτοδίκη- Εισηγήτρια και τη Γραμματέα Σαπφώ Ράπτη.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του στις 4 Ιουνίου 2008, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ :
Της ενάγουσας : _______ _______ του _______ , συζύγου _______ _______ , κατοίκου Νίκαιας Αττικής, οδός _______ , η οποία παραστάθηκε μαζί με την πληρεξούσια δικηγόρο της Ιωάννα Μαρωση,
Του εναγόμενου : _______ _______ του _______ , κατοίκου Κερατσινίου Αττικής, οδός _______ , ο οποίος παραστάθηκε μαζί με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Δημήτριο Βλουτόγλου.
Η ενάγουσα ζήτησε να γίνει δεκτή, η από 29.5,2006 αγωγή της που κατατέθηκε με αριθμό 4681/30.5.2006, προσδιορίστηκε για τη δικάσιμο της 30.5.2007 οπότε και αναβλήθηκε για την παραπάνω δικάσιμο και γράφηκε στο πινάκιο.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων αναφέρθηκαν στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσαν.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Επειδή με τις διατάξεις των άρθρων 57-59 ΑΚ παρέχεται το δικαίωμα απόκρουσης κάθε προσβολής της προσωπικότητας, δηλαδή των αγαθών που συνδέονται αναπόσπαστα με το πρόσωπο και συγκροτούν τη σωματική, ψυχική και κοινωνική ατομικότητα του ανθρώπου. Τα αγαθά αυτά δεν αποτελούν αυτοτελή δικαιώματα αλλά επιμέρους εκδηλώσεις-εκφάνσεις ή πλευρές του ενιαίου δικαιώματος επί της ίδιας προσωπικότητας, έτσι ώστε η προσβολή οποιασδήποτε εκφάνσεως της προσωπικότητας να σημαίνει και προσβολή της συνολικής έννοιας «προσωπικότητα». Μεταξύ των εκδηλώσεων της προσωπικότητας με την άνω έννοια περιλαμβάνεται και η τιμή και υπόληψη, για δε την προσβολή της οι γενικές διατάξεις των άρθρων 57 και 59 ΑΚ αναγνωρίζουν αξίωση του προσβληθέντος προς ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστη από την προσβολή συνίσταται δε αυτή σε πληρωμή χρηματικού ποσού, σε δημοσίευμα ή σε οτιδήποτε άλλο επιβάλλεται από τις περιστάσεις και είναι παρόμοια με την αξίωση που βασίζεται στο άρθρο 932 ΑΚ, το οποίο όμως προβλέπει ως μέσο ικανοποίησης μόνο την καταβολή του χρηματικού ποσού. Στις περιπτώσεις που η προσβολή της προσωπικότητας αποτελεί ταυτόχρονα και ποινικά κολάσιμη πράξη, η σημασία της έννομης προστασίας που παρέχεται με τις διατάξεις των άρθρων 57-60 ΑΚ καταφαίνεται ακριβώς στους επιπλέον τρόπους αποκατάστασης της ηθικής βλάβης που προβλέπονται. Εξάλλου από την διάταξη του άρθρου 361 Π.Κ., που αφορά στην προστασία της τιμής και της σχετικής με την ηθική και κοινωνική υπόσταση ορισμένου προσώπου εκάστοτε εκτιμήσεως ή γνώμης των τρίτων, σαφώς προκύπτει ότι κάθε ενέργεια με λόγο ή με έργο ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο, εν γνώσει του ενεργούντος, η οποία ενέχει, κατά την κοινή αντίληψη διαμφισβήτηση της ηθικής ή κοινωνικής αξίας τρίτου προσώπου ή καταφρόνηση αυτού, ήτοι έλλειψη της προς αυτόν εκτιμήσεως, στοιχειοθετεί το αδίκημα της εξύβρισης. Το αδίκημα αυτό είναι έγκλημα διακινδυνεύσεως του προαναφερόμενου αγαθού και συνεπώς δεν απαιτείται και συγκεκριμένη αυτού βλάβη ούτε άλλωστε και ειδικός προς τούτο δόλος του ενεργούντος. Αρκεί μόνο το γεγονός ότι ο δράστης γνωρίζοντας την κατά την κοινή αντίληψη προκλητικότητα των ενεργειών του για την τιμή τρίτου προσώπου, προέβη στις ενέργειες του αυτές είτε ενώπιον τρίτων είτε ενώπιον του θιγόμενου προσώπου, κατά τρόπο που μπορεί, λόγω της εξωτερικεύσεως, να επιφέρει βλάβη στο προαναφερόμενο αγαθό. Για την οριοθέτηση της δυσφήμησης (άρθρα 362-363 Π.Κ.) από την εξύβριση σημαντική είναι η έννοια του γεγονότος ή της ανακοίνωσης γεγονότος, του οποίου ο ισχυρισμός ή η διάδοση είναι στοιχείο της αντικειμενικής υπόστασης της δυσφήμησης. Στην έννοια του γεγονότος υπάγεται οποιαδήποτε πράξη ή παράλειψη και ειδικότερα ποικίλης μορφής σημείο του εξωτερικού κόσμου αναγόμενο στο παρελθόν ή το παρόν, το οποίο μπορεί να υποπέσει στις αισθήσεις του ανθρώπου, όπως και οποιαδήποτε εκδηλωτική συμπεριφορά ή σχέση ειδική και εξατομικευμένη και προσαπτομένη σε ορισμένο πρόσωπο, με συνέπεια να επέρχεται εμφανής υποτίμηση της τιμής ή υπόληψής του. Για τη θεμελίωση δε του εγκλήματος της συκοφαντικής δυσφημήσεως, εκτός των άλλων, απαιτείται άμεσος δόλος συνιστάμενος στην ηθελημένη ενέργεια του ισχυρισμού ενώπιον τούτου.γεγονός εν γνώσει του δράστη, ότι τούτο είναι δυνατόν να βλάψει την τιμή ή την υπόληψη άλλου και το γεγονός να είναι ψευδές ( ΑΠ 387/2005, ΕλλΔνη 2006, 1680, ΑΠ 1568/1997, ΝοΒ 1998, 673, ΕφΔωδ 24/2006, αδημ., ΕφΑαρ 665/2004, Δικογραφία 2004, 519).
Με την υπό κρίση από 29.5.2006 αγωγή η ενάγουσα ισχυρίζεται ότι το Μάιο του έτους 2004 ο εναγόμενος μαζί με τη μητέρα τους. _______ _______ , παραβίασαν την είσοδο και εισήλθαν παράνομα στην αναλυτικά περιγραφόμενη οικία, ψιλής κυριότητας της ίδιας και επικαρπίας του μεταγενέστερα αποβιώσαντος πατρός της, την ενέργεια δε αυτή επανέλαβαν στις 26.6.2004 και 27.6.2004. Ότι, ο εναγόμενος, μετά το θάνατο της μητέρας τους, θεωρώντας την ίδια υπεύθυνη για το θάνατο αυτό, με τις αναλυτικά αναφερόμενες ενέργειες του, προσέβαλε επανειλημμένα την προσωπικότητά της. Ζητεί δε, συνέπεια των ανωτέρω, μετά την μερική μετατροπή του αιτήματος της αγωγής από καταψηφιστικό σε εν μέρει έντοκο αναγνωριστικό με προφορική δήλωσή της που καταχωρήθηκε στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης και με τις προτάσεις της (άρθρο 223 του ΚΠολΔ), να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να της καταβάλει το ποσό των είκοσι χιλιάδων (20.000) ευρώ και να αναγνωρισθεί η υποχρέωσή του στην καταβολή ποσού εννιακοσίων ογδόντα χιλιάδων (980.000) ευρώ, ως χρηματική ικανοποίηση προς αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που έχει υποστεί από τις παράνομες και υπαίτιες ενέργειες του, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής, να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή, να απαγγελθεί κατά του εναγομένου προσωπική κράτηση ως μέσο εκτέλεσης της απόφασης που θα εκδοθεί και να καταδικασθεί στη δικαστική της δαπάνη. Με αυτό το περιεχόμενο και αίτημα η αγωγή παραδεκτά φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του δικαστηρίου τούτου (άρθρα 18 και 22 του ΚΠολΔ) κατά την τακτική διαδικασία και είναι νόμιμη, σύμφωνα με τα αναφερόμενα στη μείζονα σκέψη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 57, 59, 330, 345, 346, 914, 932 του ΑΚ, 907, 908, 1047 και. 176 του ΚΠολΔ. Πρέπει, επομένως, η αγωγή να ερευνηθεί περαιτέρω κατ’ ουσία, δεδομένου ότι προηγήθηκε απόπειρα συμβιβαστικής επίλυσης της διαφοράς, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 214Α του ΚΠολΔ (βλ. την από 13.12..2006 δήλωση αποτυχίας της συμβιβαστικής επίλυσης της διαφοράς του πληρεξουσίου δικηγόρου της ενάγουσας) και έχει καταβληθεί το νόμιμο τέλος δικαστικού ενσήμου με τις υπέρ τρίτων προσαυξήσεις (βλ. 000199, 000200 αγωγόσημα).
Από την εκτίμηση των ενόρκων καταθέσεων των μαρτύρων που εξετάσθηκαν νομότυπα στο ακροατήριο και περιλαμβάνονται στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης και όλων των εγγράφων που επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι αποδείχθηκαν τα ακόλουθα : Δυνάμει του υπ’ αριθμ. 20.873/26.9.1995 προσυμφώνου αγοραπωλησίας ακινήτου του συμβολαιογράφου Φερών Σταύρου Παπαγεωργίου, η _______ σύζυγος _______ _______ ανέλαβε την υποχρέωση να μεταβιβάσει κατά πλήρη κυριότητα στον πατέρα των διαδίκων, _______ _______ , ένα οικόπεδο άρτιο και οικοδομήσιμο, στο οποίο υπάρχει μια παλαιό, ισόγεια οικία, εμβαδού του οικοπέδου 475 τ.μ. και. της οικίας 54,78 τ.μ., που βρίσκεται στη συνοικία «_______ » μέσα στο σχέδιο πόλεως Νέας Αγχιάλου, του ομώνυμου Δήμου. Με το ίδιο συμβόλαιο παρέσχε στον αγοραστή την ανέκκλητη εντολή και πληρεξουσιότητα, που θα ίσχυε σε περίπτωση μεταμέλειας, δυστροπίας και θανάτου της πωλήτριας, όπως αυτός προβεί μόνος του δι’ αυτοσυμβάσεως, άνευ προσκλήσεως της πωλήτριας ή του αντικλήτου της, στην υπογραφή του οριστικού συμβολαίου, συμβαλλόμενος, το μεν με την ιδιότητα του ως πληρεξούσιος και αντίκλητος της πωλήτριας δυνάμει του ίδιου συμβολαίου, το δε για τον εαυτό του ατομικά. Δυνάμει του υπ’ αριθμ. 1391/28.3.2003 συμβολαίου της συμβολαιογράφου Ν. Αγχιάλου Ελένης Γιαμούζη που μεταγράφηκε νόμιμα, ο _______ _______ , μεταβίβασε στην ενάγουσα την ψιλή κυριότητα του προαναφερομένου ακινήτου, παρακράτησε για τον εαυτό του το δικαίωμα ισόβιας επικαρπίας επικαλούμενος στο συμβόλαιο ως τρόπο κτήσης της κυριότητας του ακινήτου την έκτακτη χρησικτησία αυτού από το έτος 1954. Στη συνέχεια, με το υπ’ αριθμ. 13789/9.8.2004 συμβόλαιο του συμβολαιογράφου Πειραιά Αναστασίου Αθανασόπουλου ο _______ _______ ενεργώντας ως πληρεξούσιος της πωλήτριας _______ _______ μεταβίβασε στον εαυτό του, ενεργώντας και ατομικά ως αγοραστής, την κυριότητά του πιο πάνω ακινήτου. Με το υπ’ αριθμ. 13790/9.8.2004 συμβόλαιο αναγνώρισης οριστικοποίησης κτήσης κυριότητας, του ίδιου πιο πάνω συμβολαιογράφου, ο _______ _______ δήλωσε ότι μετά τη γενόμενη επίκτηση στο πρόσωπό του της άκυρα, με το υπ’ αριθμ. 1391/2003 συμβόλαιο, μεταβιβασμένης κυριότητας, θεωρούσε ως ψιλή κυρία την ενάγουσα και ότι αληθής τίτλος μεταβίβασης της ψιλής κυριότητας στην τελευταία δεν ήταν η επικληθείσα από τον ίδιο χρησικτησία, αλλά το υπ’ αριθμ. 13789/2004 συμβόλαιο, μετά την κατάρτιση του οποίου ισχυροποιήθηκε η μεταβίβαση της ψιλής κυριότητας. Η γονική παροχή στην ενάγουσα της ψιλής κυριότητας του προαναφερομένου ακινήτου οδήγησε στην όξυνση των σχέσεων της με τον εναγόμενο αδελφό της και την μητέρα της, _______ _______ . Η τελευταία, απαντώντας στην από 9.6.2004 εξώδικη δήλωση της ενάγουσας και του _______ _______ , με την οποία διαμαρτυρήθηκαν για την παραβίαση των κλειδαριών του ακινήτου τους στη Ν. Αγχίαλο από τον εναγόμενο και τη μητέρα του, ισχυρίσθηκε ότι είχε συμβάλει οικονομικά στην αγορά του ακινήτου αυτού με την καταβολή του μισού του τιμήματος του, διαμαρτυρήθηκε για την μεταβίβαση της ψιλής κυριότητάς του στην ενάγουσα θυγατέρα της και τους κάλεσε να συζητήσουν τον τρόπο διάθεσης του ακινήτου αυτού και την ταυτόχρονη ακύρωση των συμβολαίων μεταβίβασης της ψιλής κυριότητας. Τους ισχυρισμούς της αρνήθηκε η ενάγουσα και ο πατέρας των διαδίκων, _______ _______ , με την από 20.9.2004 εξώδικη διαμαρτυρία, με την οποία την κάλεσαν να σταματήσει να διαδίδει ψευδώς ότι έχει συμβάλει στην αγορά του ακινήτου. Τέλος, ο εναγόμενος, η _______ _______ και ο _______ _______ με την από 25.11.2005 αγωγή τους κατά της εναγόμενης, του _______ _______ , που απεβίωσε το Νοέμβριο του έτους 2006 και της _______ _______ ζήτησαν, μεταξύ άλλων, να αναγνωρισθεί η ακυρότητα των υπ’ αριθμ. 1391/28.3.2003 και 13789/9.8.2004 συμβολαίων των συμβολαιογράφων Ν. Αγχιάλου Ελένης Γιαμούζη και Πειραιά Αναστασίου Αθανασόπουλου, λόγω στέρησης χρήσης του λογικού από το _______ _______ , η αγωγή δε, με την υπ’ αριθμ. 991/2008 απόφαση του δικαστηρίου τούτου, απορρίφθηκε ως ουσιαστικά αβάσιμη. Η ρήξη των σχέσεων των διαδίκων είχε ως αποτέλεσμα την υποβολή εκατέρωθεν μηνύσεων και αναφορών. Ειδικότερα, στις 18.6.2005 και περί ώρα 09.15 η ενάγουσα και ο σύζυγός της, _______ _______ , μετέβησαν στον αστυνομικό σταθμό Ν. Αγχιάλου Μαγνησίας και εξέφρασαν παράπονα κατά του εναγομένου, διότι την ίδια ημέρα και ώρα 08.45, μόλις αφίχθησαν από την Αθήνα, τους εξύβρισε με ακατονόμαστες φράσεις και τους απειλούσε. Ο εναγόμενος, αφού κλήθηκε από την πιο πάνω υπηρεσία, μετέβη εκεί και αρνήθηκε ότι εξύβρισε τους παράπονού μένους, αποδέχθηκε όμως ότι. τους αποκάλεσε «φονιάδες της μάνας του», δεδομένου ότι τους θεωρούσε υπεύθυνους για το θάνατο της μητέρας του. Την ίδια ημέρα και περί ώρα 11.20 ο εναγόμενος υπέβαλε προφορική μήνυση κατά της ενάγουσας και του συζύγου της ισχυριζόμενος ότι, την ίδια ημέρα και ώρα 09.00, ενώ είχε φθάσει από την Αθήνα στην ιδιόκτητη οικία του.
ΟΙ παραπάνω, χωρίς να τους ενοχλήσει ή να απευθυνθεί προς αυτούς, τον εξύβρισαν λέγοντας «τσογλάνι σου έχουμε πολλά μαζεμένα, θα σε καθαρίσουμε με τα ίδια μας τα χέρια», ενώ ο ίδιος μετά από αυτά τους είπε «σαν φονιάδες της μάνας μου δεν έχετε δικαίωμα να μιλάτε», ενώ ακολούθως αποχώρησε για το νεκροταφείο της Ν. Αγχιάλου. Ότι στο νεκροταφείο μετέβη η ενάγουσα και, παρουσία της _______ _______ , συνέχισε την απειλή λέγοντας και πάλι «τσογλάνι, θα σε καθαρίσω με τα ίδια μου τα χέρια». Ακολούθησε η υποβολή προφορικής μήνυσης της ενάγουσας κατά του εναγόμενου, την ίδια ημέρα και ώρα 12.00, με την οποία ισχυρίσθηκε ότι ώρα 11.45, στην οδό _______ , όπου διατηρεί ιδιόκτητη οικία, μετέβη ο μηνυόμενος με την αδελφή τους _______ _______ , πήρε ένα φτυάρι που υπήρχε στο οικόπεδο και χτυπούσε κάποια σίδερα κληματαριάς, ενώ τον είδε να επιτίθεται στο σύζυγό της με πρόθεση να τον κτυπήσει. Ότι τελικά δεν τον κτύπησε αφού αποτραβήχτηκε, ενώ συνέχισε να απειλεί την ίδια και το σύζυγό της λέγοντας «φονιάδες της μάνας μου θα πληρώσετε, ενώ τους έφτυνε και τους έδιωχνε από το σπίτι. Εκτός από την υποβολή των προαναφερομενών μηνύσεων, αποδείχθηκε ότι μετά το θάνατο της μητέρας των διαδίκων, _______ _______ την 1.3.2005, συνεπεία καρδιοαναπνευστικής ανακοπής και καρκινωμάτωσης, στις 18.6.2005, έλαβε χώρα επεισόδιο μεταξύ των διαδίκων. Ειδικότερα, την προαναφερομένη ημέρα ο εναγόμενος, αφού μερίμνησε για την τέλεση τρισάγιου στον τάφο της μητέρας του, δεδομένου ότι ήταν ψυχοσάββατο, συνοδευόμενος από την αδελφή του, μετέβη στην οικία του πατέρα του, στην οποία βρισκόταν ο σύζυγος της ενάγουσας. Όταν έφθασε στην κατοικία αυτή, πήρε ένα φτυάρι που βρισκόταν στο χώρο και άρχισε να φωνάζει, απευθυνόμενος στο σύζυγο της ενάγουσας, «είστε φονιάδες της μητέρας μου θα το πληρώσετε», φράση που επανέλαβε και όταν μετέβη στο χώρο και η τελευταία. Τα παραπάνω βεβαίωσε η μάρτυρας απόδειξης από την κατάθεση της οποίας συνάγεται ότι κατά τη διάρκεια του επεισοδίου δεν ήταν παρόντα τρίτα πρόσωπα., δεδομένου ότι η μάρτυρας εντελώς υποθετικά και αόριστα ανέφερε χαρακτηριστικά «…προφανώς άκουσε και η υπόλοιπη γειτονιά, γιατί ο τόνος της φωνής ήταν αρκετά μεγάλος». Η κατάθεση της τελευταίας δεν αναιρείται από την κατάθεση της μάρτυρα που εξετάσθηκε από την πλευρά του εναγομένου, η οποία ανέφερε αντιφατικά και αόριστα γεγονότα, ενώ δεν μπόρεσε να αιτιολογήσει, με πειστικό τρόπο, το λόγο μετάβασης της ίδιας και του εναγόμενου αδελφού της, κατά τον προαναφερόμενο τόπο και χρόνο, στην οικία του _______ _______ , δημιουργώντας αμφιβολίες στο δικαστήριο ως προς την αξιοπιστία της. Ειδικότερα, σύμφωνα με την κατάθεσή της ενώπιον του δικαστηρίου τούτου, κατόπιν δικής της επιθυμία και εξ αφορμής τρισάγιου που είχαν τελέσει στον τάφο της μητέρας της, μετέβησαν στην πιο πάνω οικία, προκειμένου να εναποθέσει κόλλυβα στο τραπέζι που καθόντουσαν οι γονείς της. Στην από 18.6.2005 ένορκη εξέτασή της, η ίδια μάρτυρας δεν ανέφερε ως αιτιολογία μετάβασής την πιο πάνω επιθυμία της, αλλά την επιθυμία του εναγόμενου αδελφού της να μεταφέρει ένα φτυάρι του από την πιο πάνω οικία στην κατοικία του. Το τελευταίο, όμως, γεγονός ουδόλως δικαιολογείται από τις περιστάσεις που επικρατούσαν την ήμερα του επεισοδίου. Ειδικότερα η μεγάλη ένταση στις σχέσεις των διαδικων, η υποβολή εκατέρωθεν μηνύσεων, η αρνητική ψυχολογική κατάσταση του εναγομένου δεδομένης της τέλεσης του τρισάγιου στη μνήμη της πρόσφατα αποβιωσάσης μητέρας τους και το γεγονός ότι θεωρούσε την ενάγουσα υπεύθυνη της απώλειας αυτής, όπως ο ίδιος είχε επανειλημμένα δηλώσει, δεν δικαιολογεί τη μέριμνα για την τακτοποίηση των εργαλείων της κατοικίας του με τη μετάβασή του στο χώρο όπου βρισκόταν η τελευταία. Εξάλλου, δεν αποδείχθηκε ότι. ο εναγόμενος, περί το Μάιο του έτους 2004, 26.6.2004 και 27.6.2004, παραβίασε το λουκέτο της εξώπορτας της προαναφερομένης κατοικίας, δεδομένου ότι για τα γεγονότα αυτά κατέθεσε η μάρτυρας απόδειξης, η οποία απλώς επανέλαβε του ισχυρισμούς της ενάγουσας, χωρίς όμως να τους τεκμηριώσει, αναφέροντας την πηγή της γνώσεώς της και συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά. Ειδικότερα, για την πρώτη παραβίαση κατέθεσε, εσφαλμένα, ότι έλαβε χώρα στις 9.6.2004, ημερομηνία σύνταξης της προαναφερομένης εξώδικης δήλωσης με την οποία η ενάγουσα και ο δικαιοπάροχός της ισχυρίσθηκαν ότι, προ 15 ημερών, ο εναγόμενος μαζί με την μητέρα του παραβίασαν τις κλειδαριές του ακινήτου τους. Για τις επόμενες δύο παραβιάσεις • επιβεβαίωσε ότι έλαβαν χώρα κατά τις πιο πάνω ημερομηνίες και ότι, κατά τη δεύτερη αυτών, ο εναγόμενος, παράλληλα, εξύβριζε την ενάγουσα με τις λέξεις «απατεώνες, κλέφτες, πλαστογράφοι». Δεν μπόρεσε όμως να αιτιολογήσει με πειστικό τρόπο την πηγή γνώσης της, δεδομένου ότι, όπως η ίδια διευκρίνισε, ουδείς διέμενε στην οικία, δεν υπήρχαν αυτόπτες μάρτυρες και την παραβίαση διαπίστωσε η ενάγουσα από την κατάσταση της κλειδαριάς του ακινήτου. Επομένως, οι περιλαμβανόμενοι στην αγωγή σχετικοί ισχυρισμοί της ενάγουσας πρέπει να απορριφθούν ως ουσιαστικά αβάσιμοι. Περαιτέρω, η παραπάνω απευθυνόμενη στην ενάγουσα φράση του εναγομένου «είστε φονιάδες την μητέρας μου, θα το πληρώσετε», ως εκδήλωση ανθρώπινης σκέψης που εξωτερικεύει την αμφισβήτηση του για την ηθική και κοινωνική αξία της τελευταίας, έχει κατ’ αντικειμενική εκτίμηση έντονο το στοιχείο της καταφρονήσεως του προσώπου της, χρησιμοποιήθηκε δε εν γνώσει της υβριστικής της σημασίας και με σαφή πρόθεση προσβολής της τιμής της. Συντρέχουν επομένως στο πρόσωπο του εναγομένου τα αντικειμενικά και υποκειμενικά στοιχεία της αδικοπραξίας, με την ειδικότερη μορφή του εγκλήματος της εξύβρισης του άρθρου 361 του ΠΚ, που τελέστηκε κατά τον ως άνω τρόπο. Συνέπεια της παράνομης αυτής προσβολής της προσωπικότητάς της, η ενάγουσα υπέστη ηθική βλάβη συνισταμένη στην στενοχώρια που αυτή δοκίμασε από τους μειωτικούς για την τιμή και την υπόληψη της χαρακτηρισμούς, για την
αποκατάσταση της οποίας το Δικαστήριο κρίνει ότι πρέπει να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να της καταβάλει εύλογη χρηματική ικανοποίηση. Το ύψος της. με βάση τους κανόνες της κοινής πείρας και της λογικής, το είδος, τη βαρύτητα και τις περιστάσεις κάτω από τιε οποίες συντελέστηκε η προσβολή, ενόψει της κοινωνικής και περιουσιακής κατάστασης της ενάγουσας και του εναγόμενου, από τους οποίους η πρώτη δεν εργάζεται και ασχολείται με τα οικιακά, ο δε δεύτερος είναι ηλεκτρολόγος, ανέρχεται στο ποσό των πέντε’ χιλιάδων (5.000) ευρώ, το οποίο κρίνεται εύλογο. Συνέπεια των ανωτέρω η αγωγή πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη και να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των πέντε χιλιάδων (5000) ευρώ με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την εξόφληση. Όσον αφορά το αίτημα περί κηρύξεως της απόφασης προσωρινά εκτελεσής το δικαστήριο κρίνει ότι δεν συντρέχουν εξαιρετικοί προς τούτο λόγος ούτε ότι η επιβράδυνση στην εκτέλεση θα επιφέρει σημαντική ζημία στην ενάγουσα και πρέπει αυτό να απορριφθεί. Περαιτέρω το Δικαστήριο κρίνει ότι πρέπει να διαταχθεί κατά του εναγομένου λόγω της αδικοπραξίας που έχει τελέσει. προσωπική κράτηση, διαρκείας ενός μήνα με μέσο αναγκαστικής εκτέλεσης της απόφασης. Τα δικαστικά έξοδα πρέπει να συμψηφισθούν ολικά μεταξύ των διαδίκων, λόγω της εν μέρει νίκης και ήττας αυτών, αλλά και λόγω της συγγενικής τους σχέσης (άρθρα 178 παρ. 1 και 179 του ΚΠολΔ) κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό της παρούσας.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει κατ’ αντιμωλία των διαδίκων. Δέχεται εν μέρει την αγωγή.
Υποχρεώνει τον εναγόμενο να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των πέντε χιλιάδων (5.000) ευρώ με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την εξόφληση.
Απαγγέλλει εναντίον του εναγομένου προσωπική κράτηση τη διάρκεια της οποίας ορίζει σε ένα (1) μήνα, ως μέσο αναγκαστικής εκτέλεσης της απόφασης στην προαναφερομένη καταψηφιστική διάταξή της μετά την τελεσιδικία αυτής (απόφασης).
Συμψηφίζει τα δικαστικά έξοδα στο σύνολό τους μεταξύ των διαδίκων.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε την 28.7.2008 και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στον Πειραιά, την 1.9.2008, απάντων των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
