Περίληψη
ΤΟ ΠΟΛΥΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
(Τακτική Διαδικασία)
Αποτελούμενο από τους Δικαστές Ιωάννη Αποστολόπουλο, Πρόεδρο Πρωτοδικών, Ελένη Οικονόμου, Πρωτοδίκη-Εισηγήτρια, Ιωάννη Ναυπλιώτη, Πρωτόδικη και από την Γραμματέα Ειρήνη Κανταρτζή.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 6 Οκτωβρίου 2010, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
ΤΗΣ ΚΑΛΟΥΣΑΣ-ΕΝΑΓΟΥΣΑΣ : ……χήρας ……., κατοίκου Κερατσινίου Αττικής, η οποία εμφανίστηκε στο ακροατήριο με τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Φραγκίσκο Αυγερινό.
ΤΩΝ ΚΑΘΏΝ Η ΚΛΗΣΗ-ΈΝΑΓΟΜΈΝΩΝ :
1…….του ……, κατοίκου Πειραιά,
2……..του ……, κατοίκου Πειραιά,
3……συζύγου ……., το γένος …. , κατοίκου ……. Λακωνίας,
4……..του ….., κατοίκου ………… Λακωνίας,
5………τoυ ……,κατοίκου Πειραιά,
6……….του ……., κατοίκου Κερατσινίου Αττικής και
7……….του ……., από τους οποίους οι πρώτος, δεύτερος και έβδομος εμφανίστηκαν στο ακροατήριο με την πληρεξούσια δικηγόρο τους Κωνσταντινιά Πούλια, ενώ η τρίτη εκπροσωπήθηκε με την ίδια ως άνω πληρεξούσια δικηγόρο της, ανακαλώντας προηγούμενη δήλωσή της κατ’ άρθρο 242 παρ.2 Κ.Πολ.Δ., ο τέταρτος δεν εμφανίσθηκε στο ακροατήριο, ούτε εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο δικηγόρο και οι πέμπτος και έκτος εκπροσωπήθηκαν στο ακροατήριο από την πληρεξούσια δικηγόρο τους Ιωάννα Μαρώση, η οποία ανακάλεσε προηγούμενη δήλωσή της κατ’ άρθρο 242 παρ.2 Κ.Πολ.Δ.
Η ενάγουσα ζήτησε να γίνει δεκτή η από 14-62004 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου 4904/16-6-2004 αγωγή της, η οποία προσδιορίστηκε για τη δικάσιμο της 22ας -3-2006 και μετά από αναβολή για τη δικάσιμο της 9ης-5-2007.
Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε η με αριθμό 3915/2008 απόφαση του Δικαστηρίου αυτού, η οποία διέταξε τα αναφερόμενα στο διατακτικό της.
Ήδη η υπόθεση εισάγεται για περαιτέρω συζήτηση.Η σχετική από 20-1-2009 κλήση της καλούσας- ενάγουσας κατατέθηκε με αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου 535/ΕΞ59/21-1-2009 και προσδιορίστηκε κατ’ εξαίρεση για την δικάσιμο της 13ης-5-2009 και μετά από αναβολή για την δικάσιμο, που αναφέρεται στην αρχή της απόφασης και γράφτηκε στο πινάκιο.
Κατά τη συζήτηση στο ακροατήριο οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των παρισταμένων διαδίκων ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στις γραπτές προτάσεις τους.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από την υπ’ αριθμ. 217Β/29-1-2009 έκθεση επίδοσης του Δικαστικού Επιμελητή στο Πρωτοδικείο Γυθείου, Νικολάου Βαρζακάκου, που επικαλείται και προσκομίζει η ενάγουσα, προκύπτει ότι ακριβές επικυρωμένο αντίγραφο της ένδικης κλήσης, με πράξη ορισμού δικασίμου και κλήση προς συζήτηση για την 135-2009, επιδόθηκε νόμιμα και εμπρόθεσμα στον τέταρτο εναγόμενο ( άρθρα 122 παρ. 1, 123, 126 παρ. 1 α’, 128 παρ. 1-3 του ΚπολΔ ), οπότε και η συζήτηση της υπόθεσης αναβλήθηκε για την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας, καθόσον έγινε η σχετική εγγραφή , στο πινάκιο που επέχει θέση κλήτευσης για όλους τους διαδίκους ( άρθρο 226 παρ.4 ΚΠολΔ.). Ο ως άνω εναγόμενος, όμως, δεν εμφανίστηκε ούτε στη δικάσιμο αυτή, όταν η υπόθεση εκφωνήθηκε στη σειρά της από το πινάκιο. Το Δικαστήριο, ωστόσο, πρέπει να προχωρήσει στη συζήτηση της υπόθεσης σαν να ήταν όλοι οι διάδικοι παρόντες ( άρθρο 270 παρ. 1 του ΚπολΔ ).Νόμιμα επαναφέρεται, με την από 20-1-2009 ( με αριθμ. εκθ. καταθ. 535/2009 ) κλήση της ενάγουσας, η από 14-6-2004 (με αριθμ. εκθ. καταθ. 4904/2004 ) αγωγή της, για να συζητηθεί περαιτέρω, μετά την έκδοση της υπ’ αριθμ. 3915/2008 μη οριστικής απόφασης του Δικαστηρίου αυτού, με την οποία, αφού η αγωγή κρίθηκε ως νόμιμη αναβλήθηκε η έκδοση οριστικής απόφασης, διατάχθηκε η επανάληψη της συζήτησης και η διεξαγωγή γραφολογικής πραγματογνωμοσύνης.
Από την εκτίμηση των ενόρκων καταθέσεων των μαρτύρων που περιέχονται στα ταυτάριθμα με την ανωτέρω μη οριστική απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του Δικαστηρίου αυτού, την νομίμως προσκομιζόμενη μετ’επικλήσεως υπ’ αριθμ. 3/2009 έκθεση πραγματογνωμοσύνης του Ειδικού Δικαστικού Γραφολόγου, Κων/νου Κωττάκη, που διορίστηκε με την προαναφερόμενη απόφαση, τις υπ’ αριθμ. 3805 και 3806/27-2-2006 ένορκες βεβαιώσεις μαρτύρων στο Ειρηνοδικείο Αθηνών που λήφθησαν, επιμέλεια του πρώτου, δεύτερου, τρίτης και έβδομου των εναγομένων, κατόπιν νόμιμης και εμπρόθεσμης κλήτευσης της ενάγουσας, κατ’άρθρο 270 παρ. 2 του ΚΠολΔ ( βλ. την υπ’ αριθμ. 2584Β/22-2-2006 έκθεση επίδοσης του Δικαστικού Επιμελητή στο Πρωτοδικείο Πειραιά, Δημητρίου Ραπατζίκου), από τα έγγραφα που προσκομίζονται με νόμιμη επίκληση από τους διαδίκους, είτε για να ληφθούν υπόψη ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Την 8-1-1996 απεβίωσε στον Πειραιά, σε ηλικία 52 ετών, …….του …….., κάτοικος εν ζωή επίσης Πειραιά, αδελφός των τριών πρώτων των εναγομένων, οι οποίοι ήταν και οι πλησιέστεροι κατά το χρόνο αυτό εξ αίματος συγγενείς του και σύζυγος της ενάγουσας από νόμιμο γάμο που τελέστηκε την 13-121987. Ο θανών φέρεται ότι έχει συντάξει την από 30-111995 ιδιόγραφη διαθήκη του, η οποία δημοσιεύθηκε με τα υπ’ αριθμόν 292/1996 πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά και κηρύχθηκε κυρία, δυνάμει της ταυτάριθμης με τα ως άνω πρακτικά απόφασης του ίδιου Δικαστηρίου. Το περιεχόμενο της εν λόγω διαθήκης ( που ενδιαφέρει εν προκειμένω ) έχει ως εξής: «… Για την οικοδομή χρωστάω…Να τα δώσετε… Αν δεν μπορείτε, να πουλήσετε το σπίτι το τζιπ ή το σκάφος… Για την ……….που με εγκατέλειψε αβοήθητο και απένταρο. Τα πήρε όλα και έφυγε για να δουλέψει ταξιτζού με τον …… Απευθυνθείτε στον δικηγόρο μου Σκαρλάτο στην Αθήνα. Έχω κάνει αίτηση διαζυγίου το 1991 και έχουμε υπογράψει διαζύγιο και ένα χαρτί που να μην ζητά ο ένας από τον άλλο περιουσιακά… να είστε αγαπημένα. ….,……, ….. ». Όπως σαφώς προκύπτει και από το περιεχόμενο της εν λόγω μονομερούς διάταξης αιτία θανάτου, ο διαθέτης,……., εγκατέστησε μοναδικούς κληρονόμους του τα τρία αδέλφια του ( τρεις πρώτους εναγόμενους ),…….,……..και …….. σε ολόκληρη την περιουσία του που υφίστατο κατά το χρόνο θανάτου του, ήτοι α ) σε ένα οικόπεδο, επιφάνειας 4.097 τ.μ., κείμενο στη θέση «……… » του Δ.Δ. Άνω Μπουλαριών του Δήμου Οιτύλου Λακωνίας, μετά της εντός αυτού ευρισκομένης ημιτελούς διόροφης οικοδομής εμβαδού 103,83 τ.μ., το οποίο συνορεύει ανατολικά και βορειανατολικά με ιδιοκτησίες αγνώστων, βόρεια με ιδιοκτησία κληρονόμων ………, δυτικά με ιδιοκτησία κληρονόμων …………. και πέραν αυτής με ιδιοκτησία ………… και νότια με ιδιωτική δίοδο, που συνδέεται με την επαρχιακή οδό Γερολιμένα-Αλυκών και πέραν αυτής με ιδιοκτησία …….., β )ένα φορτηγό αυτοκίνητο τύπου « τζιπ » εργοστασίου κατασκευής “SUZUKI” ( ……… ………. ), με αριθμό πλαισίου …….. και γ ) ένα σκάφος αναψυχής, με την ονομασία « …….. », μήκους 5,80 μ. εγγεγραμμένο στο νηολόγιο Πειραιά με αριθμό «……..». Επιπλέον, υποχρέωσε αυτούς στην αποπληρωμή των χρεών του που είχαν προκύψει από την κατασκευή της προαναφερόμενης οικοδομής του ( σε διάφορους εργολάβους και στο ΙΚΑ ). Περαιτέρω, στην ένδικη διαθήκη περιλαμβάνεται και διάταξη, σύμφωνα με την οποία ο διαθέτης αποκληρώνει τη σύζυγο του (ήδη ενάγουσα), για υπαίτιο λόγο διαζυγίου ( ΑΚ 1842).Όμως, ο ως άνω νομίμως διορισθείς πραγματογνώμονας καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η επίδικη ιδιόγραφη διαθήκη δεν έχει γραφεί, ούτε έχει υπογραφεί από το διαθέτη………… του ……., αλλά από άλλο άγνωστο πρόσωπο, κατά ανεπιτυχή απομίμηση των στοιχείων της γνήσιας γραφής και υπογραφής του διαθέτη.Το συμπέρασμα αυτό δεν είναι αμφισβητήσιμο, όπως οι εναγόμενοι αβάσιμα ισχυρίζονται στις προτάσεις τους, επιχειρούντες να θεμελιώσουν επιχείρημα εκ της διαπίστωσης του ως άνω πραγματογνώμονα, ότι η προσκόμιση δείγματος γραφής αναμφισβήτητης προέλευσης θα διευκόλυνε τη διαπίστωση της γνησιότητας ή μη της κρινομένης διαθήκης. Ωστόσο, κατά την γραφολογική διερεύνηση, προσκομίστηκαν και λήφθηκαν υπόψη, ως συγκριτικό υλικό, τα αναφερόμενα στην ανωτέρω έκθεση πραγματογνωμοσύνης έγγραφα, με βεβαιωμένο το γνήσιο της υπογραφής του διαθέτη από τα αρμόδια όργανα, μεταξύ δε αυτών περιλαμβάνετο και έγγραφο με ολόγραφη ( ομοίως βεβαιωμένη ως γνήσια ) υπογραφή (βλ. σελ. 9 της έκθεσης).
Στο κείμενο, εξάλλου, της παραπάνω εκθέσεως εντοπίζονται έξι ( 6 ) τουλάχιστον σημεία εμφανών διαφορών μεταξύ της επίμαχης γραφής και υπογραφής της διαθήκης και της γνήσιας υπογραφής και γραφής του διαθέτη (βλ. σελ. 17 αυτής), ενώ διαπιστώνονται, μεταξύ των συγκρινόμενων υπογραφικών τύπων, χαράξεις εντελώς διαφορετικές, σύνθεση διαφορετικού τύπου, καθώς και διαφορές ως προς την ταχύτητα και την χαρακτική πίεση ( βλ. ιδίως σελ. 14 ). Πρόκειται, επομένως, για συμπέρασμα πλήρως αιτιολογημένο και θεμελιωμένο σε συγκεκριμένα αντικειμενικά ευρήματα που προέκυψαν από τη γραφολογική έρευνα, το οποίο δεν αναιρείτια από κάποιο άλλο στοιχείο, μάλιστα είναι σύμφωνο, και με την λαμβανομένη υπόψη, κατ’άρθρο 339 του ΚπολΔ, από 267-2007 γραφολογική πραγματογνωμοσύνη της Δικαστικής Γραφολόγου, Μάγδας-Μαρίας Καμπούρη, διορισθείσας, επ’ευκαιρία συναφούς ποινικής δίκης, με την υπ’ αριθμ. 264/2007 απόφαση του Γ’ Τριμελούς Πλημ/κείου Πειραιά. Από τα παραπάνω, πλήρως αποδεικνύεται ότι η γραφή και η υπογραφή που έχει τεθεί στην επίδικη ιδιόγραφη διαθήκη δεν προέρχεται από τον ίδιο το διαθέτη και επομένως, πρέπει να αναγνωριστεί, εκ του λόγου αυτού, η ακυρότητα της, λόγω της μη τηρήσεως των διατυπώσεων των άρθρων 1718 και 1721 του ΑΚ. Έτσι, αφού, αφενός μεν, η διαδοχή από την ως άνω άκυρη διαθήκη ματαιούται ολικά, αφετέρου δε, η διάταξη περί αποκλεισμού της ενάγουσας από τη νόμιμη μοίρα της δεν υφίσταται πλέον (ΑΠ 555/1965 ΕΕΝ 33, 587 ), οι τρεις πρώτοι των εναγομένων, αδελφοί του αποβιώσαντος και πλησιέστεροι εξ αίματος συγγενείς αυτού, καλούνται, ως μοναδικοί εξ αδιαθέτου κληρονόμοι δεύτερης τάξης ( ΑΚ 1814 ), κατά την κληρονομική μερίδα του 1/2 επί ολόκληρης της κληρονομιαίας περιουσίας, μετά της ενάγουσας συζύγου που επιζεί, κατά το λοιπό ποσοστό του 1/2 ( ΑΚ 1820 ), αφού ο κληρονομούμενος δεν είχε ασκήσει αγωγή διαζυγίου κατά αυτής και συνεπώς, υπήρχε έγκυρος γάμος μεταξύ τους ( ΑΚ 1822 ). Εξάλλου, ο ισχυρισμός των τριών πρώτων και του έβδομου εναγομένου, ο οποίος επιχειρείται να θεμελιωθεί στη διάταξη του άρθρου 1842 του ΑΚ, απορριπτέος τυγχάνει, ως μη νόμιμος, αφού η — αποκλήρωση του νόμιμου μεριδούχου, όπως εν προκειμένω, μπορεί να γίνει μόνο με διάταξη τελευταίας βούλησης (ΑΚ 1839 εδ. β’).
Περαιτέρω, αποδείχτηκε ότι ο ως άνω διαθέτης και οι τρεις αδελφοί του (δηλαδή ο πρώτος, δεύτερος και η τρίτη των εναγομένων) διέθεταν στη Λακωνική Μάνη, από όπου και κατάγοντο, κάποια πατρική ακίνητη περιουσία, αποτελούμενη, κυρίως, από αγροτικά κτήματα, την οποία και διένειμαν, στα μέσα της δεκαετίας του 1960, με άτυπη διανομή, συνήθεια που απαντάτο παλαιότερα στην Ελληνική περιφέρεια. Από τη διανομή αυτή, περιήλθαν στον …….. τα εξής ακίνητα: α) ένα αγροτεμάχιο, εμβαδού στρέμματος περίπου, στη θέση «………», με 16 ελαιόδενδρα, β) ένα αγροτεμάχιο, εμβαδού 2 στρεμμάτων περίπου, στη θέση « …………», με 43 ελαιόδενδρα, γ) ένα αγροτεμάχιο, εμβαδού 1 στρέμματος περίπου, στη θέση «Συκιές», με 13 ελαιόδενδρα, δ) ένα αγροτεμάχιο εμβαδού 1 στρέμματος, στη θέση «………….» ή «……….», με 21 ελαιόδενδρα, τα οποία, όμως, είχε ήδη μεταβιβάσει με άτυπη εν ζωή δικαιοπραξία (άτυπη πώληση), δυνάμει του από 29-11-1994 ιδιωτικού συμφωνητικού, στον …….. και για το λόγο αυτό δεν αναφέρει τα ακίνητα αυτά ο διαθέτης στην ένδικη διαθήκη του ( βλ. τα υπ’ αριθμ. 6, 7, 8 και 9 ακίνητα της ένδικης αγωγής). Έτσι, κατά τον ως άνω χρόνο του θανάτου του ………., τα προαναφερθέντα ακίνητα δεν ευρίσκοντο στη νομή και κατοχή του κληρονομουμένου αυτού, ούτε κατέχοντο από κάποιον από τους εναγόμενους, αλλά όπως προαναφέρθηκε, ήδη στον εν λόγω χρόνο νομέας και κάτοχος αυτών ήταν ο τρίτος. Κατά συνέπεια, ανεξαρτήτως παντός άλλου οι εναγόμενοι δεν νομιμοποιούνται παθητικώς, ως προς το μέρος της αγωγής, που αφορά τα ως άνω ακίνητα.
Επίσης, ο ………. είχε στην κυριότητα του το προαναφερόμενο οικόπεδο, στη θέση « ……… », επί του οποίου ανήγειρε τη διώροφη οικοδομή και το οποίο, μετά το θάνατό του, οι τρεις πρώτοι εναγόμενοι, ως μοναδικοί εκ της ως άνω (άκυρης) διαθήκης κληρονόμοι, δυνάμει της υπ’ αριθμ. 956/1996 δήλωσης αποδοχής κληρονομιάς της Συμβολαιογράφου Οιτύλου, Παναγιώτας Μπεχράκη, νομίμως μεταγεγραμμένης στο Υποθηκοφυλακείο Οιτύλου (στον τόμο 66, με αριθμό 493), πώλησαν και μεταβίβασαν, στον τέταρτο εναγόμενο, αντί του τιμήματος των 25.563,95 Ευρώ, με το υπ’ αριθμ. 2930/2003 αγοραπωλητήριο συμβόλαιο της ίδιας ως άνω Συμβολαιογράφου, νομίμως μεταγεγραμμένου στο Υποθηκοφυλακείο Αρεόπολης (στον τόμο 69, με αριθμό 258). Επίσης, ο ως άνω κληρονομούμενος είχε στην κατοχή και κυριότητά του το προαναφερόμενο φορτηγό αυτοκίνητο και τη λέμβο, αξίας 1.000.000 δρχ ή 3.000 Ευρώ και 600.000 δρχ ή 1.760 Ευρώ αντίστοιχα (βλ. την από 9-12-1999 έκθεση ελέγχου της ΔΟΥ Αρεόπολης). Τα εν λόγω στοιχεία (οικόπεδο στα «……… », αυτοκίνητο, λέμβος) αποτελούσαν την μοναδική κληρονομιαία περιουσία, στην οποία εγκαθίσταται, κατά το ποσοστό του ½ εξ αδιαιρέτου, η ενάγουσα. Αντιθέτως, από κανένα από τα προαναφερόμενα αποδεικτικά μέσα δεν αποδείχτηκε ότι περιλαμβάνοντο σε αυτήν και τα λοιπά αναφερόμενα στην ένδικη αγωγή αγροτικά ακίνητα (υπ’ αριθμ. 1, 2, 3, 4, 5, 11 έως 16 ακίνητα της αγωγής) καθόσον αυτά είχαν περιέλθει, κατόπιν άτυπης διανομής, στους λοιπούς τρεις αδελφούς του κληρονομουμένου (τρεις πρώτους εναγομένους), δίχως να έχει ο τελευταίος επ’αυτών ουδέν ποσοστό συγκυριότητας, όπως και δεν συμμετείχαν ως συγκύριοι και οι τελευταίοι επί των προαναφερομένων ακινήτων του. Μεταβιβάζοντας, λοιπόν, οι ανωτέρω εναγόμενοι κάποια από τα ακίνητα αυτά, ήτοι: α) ο πρώτος και δεύτερος αυτών το αγροτεμάχιο έκτασης 20.581,78 τ.μ., στη θέση «Πραστό » (υπ’ αριθμ. 12 ακίνητο της αγωγής ), στον πέμπτο και έκτο των εναγομένων, αντί τιμήματος 4.000 Ευρώ, δυνάμει του υπ’ αριθμ. 838/2002 αγοραπωλητηρίου συμβολαίου της Συμβολαιογράφου Γυθείου, Μαρίας Σταθάκη- Βάρλα, β)η τρίτη εξ αυτών το 1/3 εξ αδιαιρέτου τριών αγροτεμαχίων στη θέση « Πίλος », εκτάσεως 1.187,55 τ.μ., 507,95 τ.μ. και 799,38 τ.μ. ( υπ’ αριθμ. 14, 15 και 16 ακίνητα της αγωγής ), συνολικής αντικειμενικής αξίας 648,67 Ευρώ, στον υιό της, έβδομο εναγόμενο, δυνάμει του υπ’ αριθμ. 2739/2002 συμβολαίου γονικής παροχής της Συμβολαιογράφου Αθηνών, Γεωργίας Μαρούδα- Κατσούρη, καθώς και το 1/3 εξ αδαιρέτου δύο αγροτεμαχίων στις θέσεις « ……… » και « Πραστό », αντίστοιχης έκτασης 5.588,73 και 7.179,41 τ.μ. (υπ’ αριθμ. 12 και 13 ακίνητα της αγωγής) και συνολικής αντικειμενικής αξίας 2.214 Ευρώ, δυνάμει του υπ’ αριθμ. 3017/2003 συμβολαίου γονικής παροχής της ίδιας ως άνω Συμβολαιογράφου, προέβησαν σε μεταβίβαση ακινήτων, τα οποία είχαν περιέλθει νόμιμα στην κυριότητα τους, από κληρονομιά του πατέρα τους, ………….., θανόντος το έτος 1945 και στη συνέχεια, από άτυπη μεταξύ τους διανομή. Η εν λόγω, μάλιστα, διαδοχή και άτυπη διανομή αναφέρεται σε όλα τα προαναφερόμενα μεταβιβαστικά συμβόλαια. Έτσι, ο πρώτος, ο δεύτερος και η τρίτη των εναγομένων είχαν καταστεί κύριοι των προαναφερθέντων ακινήτων, αντιστοίχως (υπ’αριθμ. 1, 2, 3, 4, 5, 11 έως 16 ακίνητα της αγωγής), πριν από το θάνατο του ……, ενόψει του ότι από τότε που έγινε η ως άνω άτυπη διανομή ενέμοντο και κατείχαν τα εν λόγω ακίνητα συνεχώς και αδιαλείπτως με διάνοια κυρίου για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των είκοσι ετών, χωρίς να οχληθούν από κάποιον κατά την άσκηση των σχετικών πράξεων, δηλαδή απέκτησαν την κυριότητα αυτών με έκτακτη χρησικτησία (άρθρο 1045 Α.Κ.) κατά το σχετικό βάσιμο ισχυρισμό τους. Η κρίση δε αυτή του Δικαστηρίου δεν αναιρείται από το γεγονός ότι όλα τα επίδικα ακίνητα συμπεριλαμβάνονται στην φορολογική δήλωση στοιχείων ακινήτων που υπάρχουν την 1-1-1995 και προσκομίζει η ενάγουσα, αφού δεν αποδεικνύεται ότι το έγγραφο αυτό υποβλήθηκε στην αρμόδια ΔΟΥ, ούτε, άλλωστε, φέρει αυτό την υπογραφή του δηλούντος. Εκ των ανωτέρω, συνάγεται ότι η ενάγουσα εγκαθίσταται, κατά το ποσοστό του ‘Λ εξ αδιαιρέτου, μόνον στα προαναφερόμενα στοιχεία (οικόπεδο, αυτοκίνητο, λέμβος), τα οποία αποτελούσαν και την μοναδική κληρονομιαία περιουσία, ενόψει του ότι δεν αποδείχθηκε ότι ο ως άνω κληρονομούμενος ήταν κατά το χρόνο του θανάτου του κύριος και νομέας των υπολοίπων ακινήτων που αναφέρονται στην αγωγή, δεκτής γενομένης, συνεπώς, της ένδικης αγωγής της, καθό μέρος αυτής ζητείται η αναγνώριση του κληρονομικού της δικαιώματος επ’αυτών και απορριπτόμενης, ως αβάσιμης ουσιαστικά, όσο αφορά τα λοιπά ακίνητα, αφού τα αντικείμενα αυτά δεν είναι κληρονομιαία, όπως ισχυρίζονται και οι εναγόμενοι (με αιτιολογημένη άρνηση, βλ. ΕφΘεσ 30/1983 Αρμ 1983,666).
Απορριπτέα, επίσης, τυγχάνει ως αβάσιμη στην ουσία της και η προβαλλόμενη από αυτούς ( τρεις πρώτους εναγομένους) ένσταση, περί καταχρηστικής άσκησης του κληρονομικού δικαιώματος της ενάγουσας (ΑΚ 281), επειδή, δηλαδή, αυτή άσκησε την ένδικη αγωγή, μετά την παρέλευση εννέα ετών από το θάνατο του κληρονομούμενου, με αποτέλεσμα να έχει εντωμεταξύ διαμορφωθεί η σταθερά πεποίθηση στους τελευταίους ότι δεν πρόκειται πλέον να το ασκήσει, καθώς και επειδή αυτοί προέβησαν σε σημαντικές δαπάνες για την αποπεράτωση της κληρονομιαίας διώροφης οικοδομάς, καθόσον, από τα προαναφερόμενα αποδεικτικά μέσα δεν προέκυψε ο ως άνω χρόνος, κατά τον οποίο αυτή ( η ενάγουσα ) έλαβε γνώση της νέας κατάστασης που διαμορφώθηκε μετά το θάνατο του συζύγου της, ήτοι, μεταξύ άλλων, του λόγου επαγωγής, της υπεισέλευσης των τριών πρώτων εναγομένων στην κληρονομιαία περιουσία και της πώλησης του κληρονομιαίου ακινήτου, ούτε, άλλωστε, προέκυψε ότι αφού έλαβε γνώση των σχετικών περιστατικών, αποδέχτηκε την κατάσταση αυτή (βλ. και Κ. Παπαδόπουλου, Αγωγές Κληρονομικού Δικαίου, σελ. 418 επ., με παραπομπές σε σχετική νομολογία).
Εξάλλου, όσον αφορά το αίτημα της αγωγής περί αναγνώρισης της ακυρότητας των ένδικων δικαιοπραξιών (δηλαδή της ως άνω πώλησης και γονικών παροχών, αντίστοιχα), με τις οποίες μεταβιβάστηκαν στους τέταρτο έως και έβδομο των εναγομένων τα αναφερόμενα στην αγωγή ειδικά περιουσιακά στοιχεία, λόγω έλλειψης κυριότητας των μεταβιβαζόντων πρώτου, δεύτερου και τρίτης των εναγομένων, αυτό είναι απορριπτέο ως μη νόμιμο, ανακαλουμένης, κατά το σχετικό μέρος της υπ’ αριθμ. 3915/2008 μη οριστικής απόφασης του Δικαστηρίου αυτού, καθόσον η σύμβαση, με την οποία μεταβιβάζεται η κυριότητα του ακινήτου, δεν καθίσταται άκυρη, τόσο ως υποσχετική όσο και ως εκποιητική δικαιοπραξία, από μόνο το γεγονός ότι εκείνος που μεταβιβάζει, δεν είναι κύριος του ακινήτου που φέρεται ότι μεταβιβάζεται, αφού ούτε από τις διατάξεις των άρθρων 239, 369, 1033 και 1198 ΑΚ, ούτε από κάποια άλλη διάταξη προκύπτει κάτι τέτοιο, αλλά, στην περίπτωση αυτή, θα εφαρμοστούν οι διατάξεις για την αδύνατη παροχή ( ΑΠ 2/1975 ΝοΒ 23, 759, ΕφΙωαν 15/2009 ΕλλΔνη 2009, 1509, βλ.σχετικός στην Ερμηνεία του ΑΚ των Α. Γεωργιάδη-Μ. Σταθόπουλου, τόμος V, σελ. 411 αριθμ. 3 και σελ. 414 αριθμ. 37), με βάση τα προαναφερόμενΟ. , πρέπει: να απορριφθεί η υπό κρίση αγωγή, καθό μέρος ασκείται σε βάρος του πέμπτου, έκτου και έβδομου των εναγομένων, ως ουσία αβάσιμη, όσον αφορά τα αιτήματα αναγνώρισης ως άκυρης της διαθήκης και αναγνώρισης του εξ αδιαθέτου κληρονομικού δικαιώματος της ενάγουσας, αφού οι εναγόμενοι αυτοί ούτε τετιμημένοι είναι με την προσβαλλομένη διαθήκη, ούτε αμφισβητούν ειδικώς τις έννομες εκ της κληρονομικής διαδοχής σχέσεις της τελευταίας, δημιουργώντας σχετική αβεβαιότητα εις βάρος της και αφού κατέστησαν κύριοι πραγμάτων που, ούτως ή άλλως, δεν ανήκουν στην κληρονομιαία περιουσία.
Πρέπει, επίσης, να καταδικαστεί η ενάγουσα, λόγω της ήττας της, στην καταβολή της δικαστικής δαπάνης των εναγομένων αυτών (άρθρ. 176 παρ. 1 και 191 παρ. 2 του ΚπολΔ), κατά τα αναφερόμενα στο διατακτικό. Περαιτέρω, πρέπει να γίνει η αγωγή εν μέρει δεκτή, ως βάσιμη στην ουσία της, καθό μέρος στρέφεται σε βάρος του πρώτου, δευτέρου, τρίτης και τέταρτου των εναγομένων και να αναγνωριστεί η ακυρότητα της προαναφερόμενης διαθήκης, καθώς και να αναγνωριστεί το εξ αδιαθέτου διαδοχής κληρονομικό δικαίωμα της ενάγουσας, ποσοστού 14 εξ αδιαιρέτου, επί των ανωτέρω κληρονομικών αντικειμένων. Τέλος, πρέπει να καθορισθεί το προκαταβλητέο παράβολο ερημοδικίας, για την περίπτωση άσκησης ανακοπής ερημοδικίας εκ μέρους του απόντος τέταρτου εναγομένου και να καταδικαστούν οι εναγόμενοι αυτοί στην μερική δικαστική δαπάνη της ενάγουσας, λόγω της μερικής νίκης και ήττας τους ( άρθρ. 178 παρ. 2 του ΚπολΔ ), κατά τα αναφερόμενα ειδικότερα στο διατακτικό μέρος της παρούσας.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει ερήμην του τέταρτου εναγομένου και αντιμωλία των λοιπών διαδίκων.
Ορίζει το παράβολο στο ποσόν των διακοσίων [200] Ευρώ.
Ανακαλεί την υπ’ αριθμ. 3915/2008 μη οριστική απόφαση του Δικαστηρίου αυτού, μόνο κατά το μέρος της που αναφέρεται στο σκεπτικό της παρούσας.
Απορρίπτει την αγωγή, καθό μέρος ασκείται σε βάρος του πέμπτου, έκτου και έβδομου των εναγομένων.
Καταδικάζει την ενάγουσα στην καταβολή της δικαστικής δαπάνης των αμέσως προαναφερθέντων εναγομένων την οποία ορίζει στο ποσό των διακοσίων [200] Ευρώ για κάθε ένα από αυτούς.
Απορρίπτει ό,τι άλλο κρίθηκε ως απορριπτέο.
Δέχεται κατά τα λοιπά εν μέρει την αγωγή, ως προς την κύρια βάση της, καθό μέρος ασκείται σε βάρος του πρώτου, δεύτερου, τρίτης και τέταρτου εναγομένου.
Αναγνωρίζει ότι είναι άκυρη η από 30-1 1-1995 ιδιόγραφη διαθήκη του ………..του ………, η οποία έχει δημοσιευθεί με τα υπ’ αριθμόν 292/1996 πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του
Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά και κηρύχθηκε κυρία δυνάμει της ταυτάριθμης με τα ως άνω πρακτικά απόφασης του προαναφερομένου Δικαστηρίου.
Αναγνωρίζει το εξ αδιαθέτου διαδοχής κληρονομικό δικαίωμα της ενάγουσας, ποσοστού ½ εξ αδιαιρέτου, επί της κληρονομιάς του αποβιώσαντος …… του ……. και συγκεκριμένα: α) ενός οικοπέδου, επιφάνειας 4.097 τ.μ., κείμενου στη θέση « ……… » του Δ.Δ. Άνω Μπουλαριών του Δήμου Οιτύλου Λακωνίας, μετά της εντός αυτού ευρισκομένης διόροφης οικοδομής εμβαδού 103,83 τ.μ., το οποίο συνορεύει ανατολικά και βορειανατολικά με ιδιοκτησίες αγνώστων, βόρεια με ιδιοκτησία κληρονόμων …….., δυτικά με ιδιοκτησία κληρονόμων ……………. και πέραν αυτής με ιδιοκτησία …………….και νότια με ιδιωτική δίοδο, που συνδέεται με την επαρχιακή οδό Γερολιμένα- Αλυκών και πέραν αυτής με ιδιοκτησία ……., β)ενός φορτηγού αυτοκινήτου, εργοστασίου κατασκευής ” SUZUKI” ( ……… ………. ), με αριθμό πλαισίου ……….. και γ ) ενός σκάφους αναψυχής, με την ονομασία «……», μήκους 5,80 μ. εγγεγραμμένο στο νηολόγιο Πειραιά με αριθμό « ……… ………. ».
Επιβάλλει στους εναγομένους τη δικαστική δαπάνη της ενάγουσας, την οποία ορίζει σε εννιακόσια [900] Ευρώ για τους τρεις πρώτους από αυτούς και σε επτακόσια [700] Ευρώ για τον τέταρτο εναγόμενο.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε στον Πειραιά στις 26 Ιανουάριου 2011, δημοσιεύτηκε δε στον Πειραιά στις 22 Φεβρουάριου 2011, σε έκτακτη και δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριο του Δικαστηρίου τούτου,
(Τακτική Διαδικασία)
μετά την προαγωγή και αναχώρηση του Προέδρου, με άλλη σύνθεση από την Πρόεδρο Πρωτοδικών Ιωάννα Πέττα-Χριστοδούλου και τους Πρωτόδικες Ελένη Οικονόμου και Ιωάννη Ναυπλιώτη, απάντων των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων αυτών.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
O.E. K.E.
