Περίληψη
Αριθμός 987/2013
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
(Ασφαλιστικά μέτρα)
Αποτελούμενο από την Δικαστή Ευτέρπη Καραχάλιου, Πρόεδρο Πρωτοδικών, που ορίστηκε με κλήρωση σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 3327/2005, χωρίς τη σύμπραξη γραμματέα.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του την 27 Φεβρουάριου 2013 για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ :
ΤΩΝ ΑΙΤΟΥΝΤΩΝ : 1) ……….., 2) ……….., 3) ……….., απάντων κατοίκων Αλεξανδρείας Αιγύπτου, οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν στην δίκη από τον πληρεξούσιο δικηγόρο τους Δημήτριο Βασιλάκο.
ΤΩΝ ΚΑΘ’ ΩΝ Η ΑΙΤΗΣΗ : 1) της εταιρείας με την επωνυμία «…….», που εδρεύει στον Άγιο Ιωάννη Ρέντη Ν. Αττικής, όπως νόμιμα εκπροσωπείται, 2)……. του ……., κατοίκου Νίκαιας Ν. Αττικής, υπό την ιδιότητα του νόμιμου εκπροσώπου και διαχειριστή της ως άνω εταιρείας 3)……..συζ. ……., κατοίκου Νίκαιας Ν. Αττικής, υπό την ιδιότητα της νόμιμου εκπροσώπου και διαχειρίστριας της ως άνω εταιρείας, από τους οποίους ο μεν 2ος καθ’ ού παραστάθηκε στην δίκη μετά, οι δε λοιποί καθ’ ών δια του πληρεξούσιου δικηγόρου τους Χρήστου Οικονομάκη.
Οι αιτούντες ζητούν να γίνει δεκτή η από 5-10-2012 και με αρ. κατάθ. 4304/2012 αίτησή τους, που προσδιορίστηκε για την 11-12-2012 και μετά από αναβολή για την παραπάνω δικάσιμο.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, οι ανωτέρω πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗΝ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Με την κρινόμενη αίτηση, όπως αυτή παραδεκτά διορθώθηκε (άρθρο 224 ΚΠοΛΔ), οι αιτούντες ισχυρίζονται ότι επί της από 30-4-2009 και με αρ. κατάθ. 4244/2009 ασκηθείσας αγωγή τους ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (Εργατικές Διαφορές), εκδόθηκε η υπ’ αρ. 1232/2010 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου , με την οποία αναγνωρίστηκε ότι η 1η καθ’ ής υποχρεούται να καταβάλει στους καθ’ ών ως χρηματική ικανοποίηση λόγω της ψυχικής οδύνης που υπέστησαν από το θάνατο του υιού της 1ης αιτούσας – αδελφού των λοιπών των αιτούντων, το ποσό των «50.000,00» ευρώ στην 1η αιτούσα, το ποσό των «35.000,00» ευρώ στον καθένα των λοιπών αιτούντων με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της αγωγής. Στη συνέχεια, αναφέρουν ότι ασκήθηκαν αντίθετες εφέσεις από τους ανωτέρω διαδίκους κατά της παραπάνω απόφασης, που κατόπιν αναβολών συζητήθηκαν την 8-3-2012 και εκδόθηκε η υπ’ αρ. 232/14-5-2012 απόφαση του Εφετείου Πειραιώς, δυνάμει της οποίας αναγνωρίστηκε ότι η 1η καθ’ ής υποχρεούται να καταβάλει στην 1η αιτούσα το ποσό των «55.000,00» ευρώ και στον καθένα των λοιπών αιτούντων το ποσό των «30.000,00» ευρώ με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής. Περαιτέρω, εκθέτουν ότι ήδη η 1ης καθ’ ής άσκησε την από 13-7-2012 αίτηση αναίρεσης ενώπιον του Αρείου Πάγου.
Τέλος, αναφέρουν ότι για να αποκτήσει εκτελεστότητα η προαναφερόμενη απόφαση Εφετείου, δεδομένου ότι αυτή είναι αναγνωριστική, πρέπει να ασκηθεί καταψηφιστική αγωγή ή να εκδοθεί διαταγή πληρωμής και απαιτείται η πάροδος χρονικού διαστήματος ικανού για να αποξενωθεί η 1η καθ’ ής από την περιουσία της, ενώ ο 2ος και η 3η των καθ’ ών που τυγχάνουν διαχειριστές της 1η καθ’ ής, δεν διαθέτουν ακίνητη περιουσία, δεδομένου ότι τόσο στις από 17-11-2009 προτάσεις της ενώπιον του προαναφερόμενου Πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, όσο και στις προτάσεις της ενώπιον του ως άνω Εφετείου η 1η καθ’ ής ομολογεί την δεινή οικονομική της κατάσταση και υπάρχει κίνδυνος να κηρυχθεί σε πτώχευση. Κατόπιν όλων των ανωτέρω, οι αιτούντες επικαλούνται επικείμενο κίνδυνο και ζητούν να διαταχθεί, ως ασφαλιστικό μέτρο, η συντηρητική κατάσχεση κάθε κινητής περιουσίας, κάθε δικαιώματος και περιουσιακού στοιχείου των καθ’ ών που βρίσκεται στα χέρια τους ή στα χέρια τρίτου μέχρι του ποσού των «158.858,07» ευρώ, άλλως η εγγραφή προσημείωσης υποθήκης επί κάθε ακινήτου της 1ης καθ’ής εντός της περιφέρειας του δικάζοντος Δικαστηρίου, μέχρι του ιδίου ως άνω ποσού, προκειμένου να εξασφαλιστεί η απαίτησή τους, που αναφέρεται στην αίτηση και η οποία κινδυνεύει λόγω της ελαττωμένης περιουσιακής κατάστασης της 1ης καθ’ής.
Με αυτό το περιεχόμενο και τα αιτήματα, η ως άνω αίτηση, η οποία αρμόδια εισάγεται στο παρόν Δικαστήριο (άρθρα 22, 25 παρ.2, 29 παρ.1 Κ.Πολ.Δ.), πρέπει να απορριφθεί ως αόριστη, διότι δεν προσδιορίζονται εάν η 1η καθ’ ής από την 17-11-2009 που κατέθεσε τις προτάσεις της στο Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο μέχρι σήμερα έχει προβεί σε μεταβίβαση κάποιου ακινήτου της, ποιες συγκεκριμένες οφειλές προς τρίτους έχει (η 1η καθ’ ής) και σε ποιους επακριβώς τρίτους, εάν η περιουσία της 1ης καθ’ ής είναι βεβαρυμένη, ώστε να μπορούν να αντικρούσουν οι αντίδικοι — οι καθ’ ών και να μπορεί το Δικαστήριο να πιθανολογήσει την τυχόν επισφαλή περιουσιακή κατάσταση των καθ’ών και εάν συντρέχει επείγουσα περίπτωση ή επικείμενος κίνδυνος ώστε να είναι επιτρεπτή η λήψη ασφαλιστικών μέτρων προς επίλυση της υπό κρίση διαφοράς των διαδίκων.
Συνεπώς, πρέπει να απορριφθεί η αίτηση ως απαράδεκτη, λόγω της αοριστίας της, τόσο ως προς την κύρια όσο και ως προς την επικουρική της βάση. Τέλος, τα δικαστικά έξοδα δεν πρέπει να επιβληθούν σε βάρος των αιτούντων, διότι η ερμηνεία του κανόνα δικαίου που εφαρμόστηκε ήταν ιδιαίτερα δυσχερής (άρθρα 191 παρ.2, 179 Κ.Πολ.Δ.).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει κατ’ αντιμωλίαν των διαδίκων.
Απορρίπτει την αίτηση.
Συμψηφίζει τα δικαστικά έξοδα μεταξύ των διαδίκων.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε στο ακροατήριο του Δικαστηρίου τούτου, σε έκτακτη και δημόσια συνεδρίαση, στον Πειραιά την 29/3/2013 με απόντες τους διαδίκους και τους πληρεξούσιους δικηγόρους τους.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ