Περίληψη
ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Αριθμός Απόφασης 3149/2019
ΤΟ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
Συγκροτήθηκε από την Ειρηνοδίκη Θεοδώρα Τούζου, την οποία όρισε η Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διοικήσεως του Ειρηνοδικείου Αθηνών και από τον Γραμματέα Δημήτριο Ζιώγα.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 14 Δεκεμβρίου 2018 για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
Της καλούσας-ενάγουσας ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «______________________» και τον διακριτικό τίτλο «_____________ ____.», που εδρεύει στο Χαλάνδρι Αττικής, επί της οδού ____________ _____ & ___________, κι εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία παραστάθηκε δια της πληρεξούσιας δικηγόρου της, Αννας Φασούλα (υπ’αριθμ. Π1772881 Γραμμάτιο Προκαταβολής Εισφορών & Ενσήμων ΔΣΑ).
Των καθ’ων η κλήση-εναγομένων: 1) ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «______________________» και τον διακριτικό τίτλο «__________ __________ ____», η οποία εδρεύει στο ________ __________ ______________ του Νομού __________, κι εκπροσωπείται νόμιμα, η οποία παραστάθηκε δια της πληρεξούσιας δικηγόρου της, Ζωής Παπαγεωργίου (υπ’αριθμ. Π1780075 Γραμμάτιο Προκαταβολής ΔΣΑ), και 2) ____________ _______ του ________, κατοίκου __________ ____________, επί της οδού Μυστρά αρ.2, ο οποίος παραστάθηκε δια του πληρεξουσίου δικηγόρου του Χρήστου Οικονομάκη (υπ’αριθμ. Π1780106 Γραμμάτιο Προκαταβολής Εισφορών & Ενσήμων ΔΣΑ).
Η καλούσα με την από 21-05-2014 και με αρ. καταθ. _______________ κλήση της, επαναφέρει προς συζήτηση την από 02-11-2012 αγωγή της που κατατέθηκε στη Γραμματεία του παρόντος Δικαστηρίου με αριθμό ___________________, και για την οποία ορίσθηκε αρχικά δικάσιμος η 28-05-2014, πλην όμως η συζήτηση αυτής ματαιώθηκε. Για τη συζήτηση της κλήσης της αυτής ορίσθηκε αρχικά δικάσιμος η 02-06-2015, και κατόπιν αναβολών η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμος, οπότε και εκφωνήθηκε από τη σειρά του οικείου πινακίου, και οι διάδικοι παραστάθηκαν, όπως αναφέρεται παραπάνω.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους προφορικά και ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στα πρακτικά της δίκης και στις έγγραφες προτάσεις τους. Το Δικαστήριο, αφού άκουσε όσα αναφέρθηκαν κατά τη συζήτηση,
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
- Με τον Ν. 1665/1986 (ΦΕΚ Α’ 194) “Συμβάσεις χρηματοδοτικής μίσθωσης” καθιερώθηκε και στην Ελλάδα η σύμβαση της χρηματοδοτικής μίσθωσης, ένας σύγχρονος οικονομικός-νομικός θεσμός, γνωστός διεθνώς με τον όρο “Leasing”. Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1-3 του νόμου αυτού, όπως τροποποιήθηκαν με το άρθρο 11 παρ. 1-6 ταυ Ν 2367/1995, συνάγεται ότι σύμβαση χρηματοδοτικής μίσθωσης αποτελεί ένα χρηματοδοτικό μηχανισμό, ο οποίος αποσκοπεί στο να αποκτήσει ο μισθωτής τη χρήση κεφαλαιουχικού εξοπλισμού μεγάλης αξίας, για την επιχείρηση του, επιλογής του ιδίου, χωρίς να προβεί σε εκταμίευση κεφαλαίων για την απόκτηση του, με τη βοήθεια της εκμισθώτριας εταιρίας η οποία αναγκαίως πρέπει να έχει τον τύπο της ανωνύμου εταιρίας, που έχει συσταθεί με αποκλειστικό σκοπό τη διενέργεια τέτοιων εργασιών και μετά από ειδική άδεια της τράπεζας της Ελλάδος, που δημοσιεύεται στο οικείο τεύχος της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως. Με τη σύμβαση της χρηματοδοτικής μίσθωσης, η ως άνω εταιρεία ειδικού σκοπού παραχωρεί για ορισμένο χρόνο και έναντι μισθώματος στον μισθωτή επιχείρηση ή επαγγελματία τη χρήση κεφαλαιουχικών αγαθών, κινητών ή ακινήτων και ειδικότερα χώρων επαγγελματικής εγκατάστασης καθώς και επιχειρησιακού ή επαγγελματικού εξοπλισμού, παρέχοντας του συγχρόνως το δικαίωμα είτε να αγοράσει το πράγμα μετά την πάροδο ορισμένου χρόνου, είτε να ανανεώσει τη μίσθωση για ορισμένο χρόνο. Από τις διατάξεις των άρθρων 1-3 του ανωτέρω νόμου προκύπτει ότι οι ουσιαστικές προϋποθέσεις της χρηματοδοτικής μίσθωσης είναι: ανώνυμη εταιρία χρηματοδοτικής μίσθωσης ως εκμισθωτής, επιχείρηση ή επαγγελματίας ως μισθωτής, αντικείμενο δε αυτής η παραχώρηση της χρήσης του πράγματος, κινητού ή ακίνητου, που προορίζεται για την επιχείρηση ή το επάγγελμα, καθώς και το μίσθωμα. Η διάρκεια εξάλλου της σύμβασης είναι ορισμένη και σε καμιά περίπτωση μικρότερη από αυτή που ορίζει ο νόμος και τέλος η παροχή στο μισθωτή του δικαιώματος είτε να αγοράσει το πράγμα είτε να ανανεώσει τη μίσθωση για ορισμένο χρόνο (ΕφΑΘ 3944/2009 ΔΕΕ 2010/213). Περαιτέρω, κατά το άρθρο 4 του προαναφερόμενου νόμου για τη σύναψη της σύμβασης απαιτείται συστατικός τόπος, ο οποίος προκειμένου για κινητά είναι έγγραφος, ενώ απαιτείται επιπλέον και τήρηση διατυπώσεων δημοσιότητας, που για τα κινητά συνίσταται σε καταχώρηση σε ειδικό δημόσιο βιβλίο στο πρωτοδικείο της έδρας ή κατοικίας του μισθωτή και στο Πρωτοδικείο Αθηνών. Η σύμβαση χρηματοδοτικής μίσθωσης, που καταρτίζεται μεταξύ εκμισθωτή (εταιρίας) και μισθωτή, δεν είναι απλή σύμβαση μίσθωσης πράγματος (574-618 ΑΚ), αλλά σύνθετη ή μεικτή σύμβαση, η οποία έχει στοιχεία: α) Σύμβασης μίσθωσης, παραλλαγμένης, όμως, σε πολλά σημεία από τον «τύπο» που καθιερώνουν οι διατάξεις των άρθρων 574 επ. ΑΚ, β) σύμβασης εντολής, με την οποία ο εκμισθωτής εντέλλεται το μισθωτή να διαπραγματευθεί με τον προμηθευτή το αντικείμενο και τους όρους της σύμβασης πωλήσεως, την οποία θα καταρτίσει ο εκμισθωτής με τον προμηθευτή, γ) σύμβασης εκχωρήσεως (455 ΑΚ επ.), με την οποία η εταιρία εκχωρεί τις απαιτήσεις που έχει κατά του προμηθευτή από τη σύμβαση πωλήσεως στο μισθωτή, ώστε να μπορεί αυτός -ασκώντας τις σχετικές αξιώσεις ως δικαιούχος- να εξαναγκάσει τον προμηθευτή σε τήρηση των υποχρεώσεων του και δ) συμφώνου προαιρέσεως, με το οποίο παρέχεται στο μισθωτή το δικαίωμα, με μονομερή δήλωση του, είτε να αγοράσει το πράγμα (καταβάλλοντας και το συμφωνηθέν τίμημα), είτε να ανανεώσει τη μίσθωση για ορισμένο χρόνο (βλ. και ΑΠ 646/2011 ΕΕμπΔ 2011,825, ΑΠ 731/2007 Αρμ 2008,418, ΕφΑΘ 2021/2010 ΔΕΕ 2011,86, ΕφΑΘ 3333/2009 ΕΕμπΔ 2010,52). Ειδικότερα, καθόσον αφορά το πρώτο από τα παραπάνω στοιχεία της χρηματοδοτικής μίσθωσης, δηλαδή αυτό της σύμβασης μισθώσεως πράγματος, η σύμβαση Leasing διαφέρει από τη συνήθη μίσθωση ως προς την ευθύνη για το πράγμα και την κατανομή των κινδύνων μεταξύ των συμβαλλομένων τόσο έντονα, ώστε να γεννιούνται αμφιβολίες για το αν μπορεί στη σύμβαση χρηματοδοτικής μίσθωσης να γίνει και λόγος για μίσθωση πράγματος. Έτσι, ενώ στη συνήθη μίσθωση ο εκμισθωτής υποχρεούται κατά τη διάρκεια της μίσθωσης, να διατηρεί το μίσθιο κατάλληλο για τη συμφωνημένη χρήση (άρθρο 575 του ΑΚ), ευθύνεται για τα πραγματικά ελαττώματα κ.λπ. του μισθίου (άρθρο 576-578 ΑΚ) και φέρει τον κίνδυνο της τυχαίας καταστροφής ή χειροτέρευσης τούτου (άρθρα 380, 576, 585, 586 ΑΚ), στη σύμβαση της χρηματοδοτικής μίσθωσης ο εκμισθωτής εκχωρεί μεν στο μισθωτή όλες τις αξιώσεις του κατά του προμηθευτή από τη σύμβαση πωλήσεως, αποκλείει, όμως, οποιαδήποτε δική του ευθύνη. Περαιτέρω, τυχόν ελαττώματα του πράγματος δεν παρέχουν στο μισθωτή δικαίωμα μείωσης ή μη καταβολής του μισθώματος, εκείνος και όχι και ο εκμισθωτής υποχρεούται να διατηρεί το πράγμα καθ’ όλη τη διάρκεια της σύμβασης κατάλληλο συμφωνημένη χρήση του και να φέρει όλες τις δαπάνες αυτού, ο ίδιος δε επίσης φέρει και κίνδυνο της τυχαίας καταστροφής, απώλειας, κλοπής ή βλάβης του πράγματος. Κατά τη σύμβαση, τέτοια γεγονότα δεν απαλλάσσουν το μισθωτή από την υποχρέωση καταβολής του μισθώματος, είναι δε αυτός υποχρεωμένος, σε περίπτωση βλάβης του πράγματος, να το επισκευάσει με δικές του δαπάνες και, σε περίπτωση απώλειας ή καταστροφής του, να το αντικαταστήσει, με δικές του δαπάνες, με άλλο ίσης αξίας, αν δεν προτιμά να πληρώσει τις υπόλοιπες, τις μέχρι τότε μη ληγμένες, δόσεις του μισθώματος. Μάλιστα, κατά το άρθρο 5 παρ. 2 του Ν 1665/1986, ο μισθωτής οφείλει να διατηρεί ασφαλισμένο το πράγμα κατά του κινδύνου τυχαίας καταστροφής ή χειροτέρευσης του σε όλη τη διάρκεια της σύμβασης χρηματοδοτικής μίσθωσης, η δε σύμβαση ασφάλισης μπορεί να συνομολογηθεί με ρήτρα συναλλάγματος, όταν η σύμβαση χρηματοδοτικής μίσθωσης περιέχει τέτοια ρήτρα σύμφωνα με την παρ. 1 του άρθρου τούτου. Κατόπιν αυτών, στη σύμβαση χρηματοδοτικής μίσθωσης η ευθύνη του μισθωτή ως προς το πράγμα και την κατανομή των κινδύνων σε βάρος του ρυθμίζονται κατά τρόπο που προσιδιάζει στη σύμβαση πώλησης και όχι στη σύμβαση μίσθωσης πράγματος. Οι κίνδυνοι, τους οποίους συνήθως φέρει ο ιδιοκτήτης του πράγματος, μετατοπίζονται με τη χρηματοδοτική μίσθωση στο μισθωτή, η νομική θέση του οποίου, σχετικά με την ευθύνη για το πράγμα, ομοιάζει με αυτήν του αγοραστή, ο οποίος έχει αποκτήσει την κυριότητα του πράγματος. Ο εκμισθωτής φέρει απλώς τον κίνδυνο της χρηματοδότησης, δηλαδή τον κίνδυνο τυχόν αδυναμίας του μισθωτή να πληρώσει το μίσθωμα. Μάλιστα στο ερώτημα ποία είναι η υποχρέωση του μισθωτή σε περίπτωση καταστροφής του μισθίου, να πληρώσει τα απομένοντα μισθώματα στην εταιρία ή να την αποζημιώσει με την τότε αξία του πράγματος, σωστότερο είναι να γίνει δεκτό το πρώτο που δικαιολογείται από το χρηματοδοτικό χαρακτήρα της συναλλαγής αυτής (ΕφΛαρ 161/2011, ΕφΑΘ 2021/2010, ΕφΑΘ 3333/2009 ό.π., ΕφΑΘ 3944/2009 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΕφΠειρ 797/2008 ΔΕΕ 2009,608, ΕφΑΘ 4148/2007 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΕφΑΘ 3829/2003 ΕλλΔνη 2004,913, ΕφΑΘ 5636/2003 ΕλλΔνη 2004,265, ΕφΑΘ 95/2004, ΕφΑΘ 5829/2003 ό.π., ΕφΠειρ 221/1998 ό.π., Εφθεσ 2974/1998, ό.π., Απ. Γεωργιάδης, Νέες Μορφές Συμβάσεων της Σύγχρονης Οικονομίας, έκδ. 1995, IV, σελ. 78-90, ο ίδιος σε ΝοΒ 35, 1527, Παν. Μάζης, Η Χρηματοδοτική Μίσθωση, έκδ. 2η, αριθμ. 148, σελ. 138- 139, Νικ. Παπαποστόλου σε ΝοΒ 36,1566).
- Κατά τη διάταξη του άρθρου 647 παρ. I ΚΠολΔ ως ίσχυε κατά το χρόνο άσκησης της υπό. κρίση αγωγής, κατά την ειδική διαδικασία των άρθρων 643 παρ.1, 648 έως 661 δικάζονται όλες οι κύριες ή παρεπόμενες από μίσθωση κάθε είδους πράγματος ή άλλου προσοδοφόρου αντικειμένου ή από επίμορτη αγροληψία. Περαιτέρω, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 14 παρ. 1 περ. β’ ΚΠολΔ, όπως αυτή τροποποιήθηκε με το άρθρο 2 του Ν.3994/2011, την παρ.1 του άρθρου 6 και το άρθρο 113 του Ν.4055/2012 και ισχύει από 2-4-2012, στην αρμοδιότητα των ειρηνοδικείων υπάγονται όλες οι διαφορές, κύριες ή παρεπόμενες, από σύμβαση μίσθωσης, καθώς και οι διαφορές του άρθρου 601 του Αστικού Κώδικα, εφόσον σε όλες τις περιπτώσεις αυτές το συμφωνημένο μηνιαίο μίσθωμα δεν υπερβαίνει τα εξακόσια (600,00) ευρώ, ενώ σύμφωνα με το άρθρο 16 παρ.1 περ. 1 στην αρμοδιότητα των μονομελών πρωτοδικείων υπάγονται ακόμη και αν η αξία του αντικειμένου της διαφοράς υπερβαίνει τις 250.000 ευρώ οι διαφορές από μίσθωση πράγματος ή άλλου προσοδοφόρου αντικειμένου ή από επίμορτη αγροληψία που δεν υπάγονται στην αρμοδιότητα των ειρηνοδικείων. Στην εξαιρετική αρμοδιότητα του Μονομελούς Πρωτοδικείου και στην προαναφερόμενη, ειδική διαδικασία, υπάγονται μόνον οι διαφορές οι προερχόμενες, από καθαρή σύμβαση μίσθωσης και όχι εκείνες που προέρχονται από συμβάσεις παρεμφερείς, προς τη μίσθωση ή μικτές συμβάσεις (βλ. Κ. Μπέη, ΠολΔ, Ειδικές Διαδικασίες σελ. 29, ΕφΑΘ 486/2010 ΔΕΕ 2010/579, ΕφΑΘ 1189/1973 ΝοΒ 21,787). Κατά τη σαφή έννοια των διατάξεων αυτών, ως μισθωτική διαφορά νοείται κάθε διαφορά που έχει ως αναγκαία ιστορική βάση τη σύμβαση μισθώσεως ασχέτως της ομαλής ή ανώμαλης εξέλιξης της (βλ. ΕφΠειρ 332/2014 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΕφΑΘ 1505/2010 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΕφΑΘ 1139/2000 ΕλλΔνη 43/189, ΕφΑΘ 4141/1993 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, Νίκας Πολ,Δ παρ. 14 αρ. 301). Στην ειδική διαδικασία των μισθωτικών διαφορών υπάγεται μεταξύ άλλων και κάθε διένεξη που ανακύπτει από τις μισθώσεις, και αφορά δικαίωμα που απορρέει είτε από το νόμο είτε από άλλη διάταξη, είτε από συμβατικό όρο που ρυθμίζει τα δικαιώματα του μισθωτή ή του εκμισθωτή, όπως και η αγωγή αποζημίωσης του εκμισθωτή για φθορές του μισθίου (ΕφΘες 1331/2001 Αρμ 2002.1181). Τέλος, σύμφωνα με το άρθρο 46 του Κ.Πολ.Δ., αν το δικαστήριο δεν είναι καθ’ ύλην αρμόδιο, αποφαίνεται γι’ αυτό αυτεπαγγέλτως και προσδιορίζει το αρμόδιο δικαστήριο, στο οποίο παραπέμπει την υπόθεση (ΕΑ1530/89 Αρμ 1989.1123, ΕΑ1644/1988 ΕλλΔνη 30.631), ενώ η έρευνα της αρμοδιότητας, επειδή αυτή αποτελεί διαδικαστική προϋπόθεση της διεξαγωγής της δίκης, προηγείται από την έρευνα οποιοσδήποτε δικονομικής και ουσιαστικής ένστασης, όπως και από την έρευνα της νομικής βασιμότητας της αγωγής.
Εν προκειμένω, με την υπό κρίση αγωγή, η ενάγουσα εκθέτει ότι ασχολείται μεταξύ άλλων με μακροχρόνιες εκμισθώσεις Ι.Χ, αυτοκινήτων. Ότι δυνάμει του από 1-11-2006 και με αρ. 2006/062 ιδιωτικού συμφωνητικού μίσθωσης αυτοκινήτων (Γενικοί Όροι Σύμβασης) σε συνδυασμό με το από 16-11-2006 και με αρ.2006/062/01 Παράρτημα αυτού, το οποίο αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της, η ενάγουσα εκμίσθωσε στην πρώτη εναγόμενη έναντι μηνιαίου μισθώματος 2.638,00 ευρώ πλέον αναλογούντος ΦΠΑ το περιγραφόμενο στο αγωγικό δικόγραφο με αρ.κυκλοφορίας ________________. αυτοκίνητο, το οποίο η ενάγουσα είχε μισθώσει δυνάμει της από 18-04-2003 και με αρ. 5456 σύμβασης χρηματοδοτικής μίσθωσης σε συνδυασμό με το από 17-07-2006 και με αρ.43 παράρτημα αυτής, από την ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία «___________ ___________ ____________ _____.». Ότι η μίσθωση μεταξύ ενάγουσας και πρώτης εναγόμενης συμφωνήθηκε να είναι διάρκειας 48 μηνών, με έναρξη την ημέρα παράδοσης του αυτοκινήτου, ήτοι την 16-11-2006 και λήξη την 15-11-2010. Ότι την καλή εκπλήρωση όλων ανεξαιρέτως των υποχρεώσεων που ανέλαβε η μισθώτρια-πρώτη εναγομένη με το ανωτέρω από 1-11-2006 ιδιωτικό συμφωνητικό μίσθωσης αυτοκινήτων και το Παράρτημα αυτού μεταξύ των οποίων και τη χρήση, φύλαξη και συντήρηση του αυτοκινήτου σύμφωνα με το Νόμο και ειδικότερα σύμφωνα με τη νομοθεσία περί κυκλοφορίας και ελέγχου αυτοκινήτων, εγγυήθηκε προς την ενάγουσα ο δεύτερος εναγόμενος υπογράφοντας την από 1- 11-2006 πρόσθετη πράξη εγγυήσεως αποδεχόμενος ανεπιφύλακτα όλους τους γενικούς και ειδικούς όρους της ανωτέρω σύμβασης, παραιτούμενος από την ένσταση διζήσεως και το δικαίωμα να προτείνει τις κατά το άρθρο 853 ΑΚ ενστάσεις της μισθώτριας-πρώτης εναγόμενης κατά της εκμισθώτριας-ενάγουσας. Ότι την 7-7-2010 περί ώρα 21:40 ο δεύτερος εναγόμενος εξουσιοδοτημένος οδηγός της πρώτης εναγόμενης και εγγυητής αυτής οδηγούσε το επίδικο αυτοκίνητο κινούμενος στη _________ στη ______________ με κατεύθυνση από ____________ προς _____________, πλην όμως δεν είχε τεταμένη την προσοχή του στην οδήγηση του οχήματος, ευρισκόμενος υπό την επίδραση ναρκωτικών ουσιών. Ότι φθάνοντας στο ύψος της συμβολής της ______________ με την πλατεία _________ παραβίασε τον φωτεινό σηματοδότη της πορείας του που εκείνη τη στιγμή είχε κόκκινη ένδειξη και με αριστερόστροφο ως προς την πορεία του ελιγμό εισήλθε στο αντίθετο ρεύμα της _________________ με αποτέλεσμα να παρεμβληθεί στην πορεία μοτοσυκλέτας που οδηγούσε ο ____________ ______________ και να συγκρσυστούν πλαγιομετωπικά τα δύο οχήματα. Ότι από την ανωτέρω σύγκρουση το επίδικο μίσθιο αυτοκίνητο υπέστη σημαντικότατες υλικές ζημίες στην εμπρόσθια και εμπρόσθια δεξιά πλευρά του για την αποκατάσταση των οποίων δαπάνησε η ενάγουσα το συνολικό ποσό των 8209,45 ευρώ, όπως αυτό αναλύεται ειδικότερα στην ένδικη αγωγή. Ότι αμέσως μετά το ανωτέρω ατύχημα η ενάγουσα ενημέρωσε την ανώνυμη ασφαλιστική εταιρεία με την επωνυμία «______________________», στην οποία η πρώτη είχε ασφαλίσει το επίδικο αυτοκίνητο το οποίο κατείχε δυνάμει της ανωτέρω σύμβασης χρηματοδοτικής μίσθωσης, ως είχε υποχρέωση σύμφωνα με το άρθρο 13 της ως άνω σύμβασης. Ότι ωστόσο, η ως άνω ασφαλιστική εταιρεία ανέβαλε συνεχώς την πληρωμή της ενάγουσας παρά την ειδοποίηση από μέρους της για την επέλευση του ασφαλιστικού κινδύνου, και για το λόγο αυτό η τελευταία κατέθεσε την με αρ. κατάθ. ____________ αγωγή της κατά της ως άνω ασφαλιστικής εταιρείας προκειμένου να υποχρεωθεί να της καταβάλει το ανωτέρω ποσό, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ’αριθμ, 4440/2012 απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου η οποία την απέρριψε διότι δυνάμει της περίπτωσης 21 περ.8 του ασφαλιστηρίου συμβολαίου έχει περιληφθεί η εξαίρεση της ασφαλιστικής καλύψεως μεταξύ άλλων στην περίπτωση που οι ζημίες προξενούνται από οδηγό που τελεί υπό την επίδραση τοξικών ουσιών, όπως εν προκειμένω. Ότι σύμφωνα με τον όρο 13.6 της από 1-11-2006 και με αρ. 2006/062 σύμβασης μίσθωσης ορίσθηκε ότι ο μισθωτής βαρύνεται πλήρως για την καταβολή στην εκμισθώτρια οποιουδήποτε ποσού μη καλυπτόμενου από το ασφαλιστήριο συμβόλαιο ή την σύμβαση, ενώ θα αποζημιώνει και θα τηρεί αζήμια την εκμισθώτρια, έναντι οποιωνδήποτε ζημιών και εξόδων, που εύλογα πραγματοποιήθηκαν από την εκμισθώτρια σχετικά με την αστική ευθύνη έναντι τρίταιν ή των ευθύνη ίδιων ζημιών για ζημίες που δεν καλύπτονται από την ασφαλιστική κάλυψη. Ότι εν προκειμένω δεν επήλθε η ασφαλιστική περίπτωση διότι ο δεύτερος εναγόμενος και υπαίτιος οδηγός του επίδικου οχήματος τελούσε υπό την επίδραση τοξικών ουσιών κατά παράβαση του σχετικού νόμου και των σχετικών συμβατικών συμφωνιών, ώστε οφείλουν οι εναγόμενοι να αποζημιώσουν, η μεν πρώτη ως μισθώτρια εταιρεία του ως άνω οχήματος, ο δε δεύτερος ως υπαίτιος οδηγός και εγγυητής αυτής. Κατόπιν των ανωτέρω, η ενάγουσα ζητά, να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι να της καταβάλουν ευθυνόμενοι αλληλεγγύως κι εις ολόκληρον έκαστος, το ποσό των 8.209,45 ευρώ νομιμότοκα από την επομένη της επίδοσης της αγωγής μέχρι την ολοσχερή εξόφληση, να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή, να κηρυχθεί κατά του δεύτερου εναγόμενου προσωπική κράτηση ως μέσο αναγκαστικής εκτέλεσης της απόφασης που θα εκδοθεί διάρκειας ενός έτους, καθώς και να καταδικασθούν ot εναγόμενοι στα δικαστικά της έξοδα.
Πλην όμως, από τα εκτιθέμενα στην αγωγή περιστατικά και ανεξαρτήτως του χαρακτηρισμού που δίνει στην ένδικη σύμβαση η ενάγουσα-η οποία σε άλλα σημεία της αγωγής την χαρακτηρίζει ως “μίσθωση” σε άλλα ως “χρηματοδοτική μίσθωση”- αφού τον ‘προσήκοντα νομικό χαρακτηρισμό τον δίνει το δικαστήριο, σύμφωνα με τη γενική δικονομική αρχή «jura novit curia» (βλ. και ΑΠ 1009/2010, ΑΠ 493/2010 NOMOS, ΕφΑΘ 4502/2012 ΔΕΕ 2013/73, ΕΕΜΠΔ 2013/324, ΕφΠειρ 484/2008 ΔΕΕ 2009,322), σε συνδυασμό με την παραδεκτή επισκόπηση -στο παρόν στάδιο έρευνας της υπόθεσης- των εγγράφων της δικογραφίας προκύπτει ότι η σύμβαση που συνδέει την πρώτη εναγόμενη με την ενάγουσα αποτελεί, κατά την κρίση του Δικαστηρίου τούτου, απλή σύμβαση μισθώσεως αυτοκινήτου (άρθρο 574 επ. του ΑΚ) και όχι χρηματοδοτική μίσθωση του Ν. 1665/1986. Συγκεκριμένα, από τα ανωτέρω προκύπτουν τα ακόλουθα: Δυνάμει της με αριθμό2006/062/1-11-2006 σύμβασης μίσθωσης αυτοκινήτων (Γενικοί Όροι) και το υπ’αριθμ. 2006/062/01 Παράρτημα αυτής, η ενάγουσα εταιρεία, με αντικείμενο δραστηριότητας μεταξύ άλλων την ενοικίαση αυτοκινήτων υπεκμίσθωσε και παρέδωσε στην πρώτη εναγομένη το με αρ.κυκλοφορίας _____________ αυτοκίνητο μάρκας ____________ ___________, τύπου ______________, 4.200 c.c., γκρι χρώματος. Όπως ρητά προβλέπεται στον όρο 6.1 της ως άνω σύμβασης «το παρόν είναι αποκλειστικά και μόνον μισθωτήριο συμφωνητικό, ο δε μισθωτής αναγνωρίζει ότι δεν είχε ούτε αποκτά άλλα δικαιώματα εκτός από όσα αναγράφονται περιοριστικά στο παρόν». Περαιτέρω, σύμφωνα με τον όρο 13.1 αυτής η «υπηρεσία ασφαλιστικής κάλυψης» βαρύνει την ενάγουσα-εκμισθώτρια, και σύμφωνα με τον όρο 13.2. η ενάγουσα-εκμισθώτρια σε περίπτωση ολικής απώλειας (ζημία ή κλοπής) και μέχρι την ημερομηνία γνωστοποίησης από την ασφαλιστική εταιρεία της “ολικής απώλειας” υποχρεούται να παρέχει στην πρώτη εναγομένη-μισθώτρια αυτοκίνητο αντικατάστασης και μετά τον χαρακτηρισμό από την ασφαλιστική ως “ολική απώλεια” το Παράρτημα θα λύεται και η μισθώτρια θα έχει το δικαίωμα να προβεί σε υπογραφή νέου Παραρτήματος για νέο αυτοκίνητο της επιλογής της. Από τα προεκτεθέντα και σε συνδυασμό με τα διαλαμβανόμενα στην υπό στοιχείο I. μείζονα σκέψη της παρούσας συνάγεται ότι η υπό κρίση σύμβαση δεν φέρει το χαρακτήρα χρηματοδοτικής μίσθωσης αλλά διατηρεί τη μορφή απλής μίσθωσης κινητού πράγματος, αφού η εκμισθώτρια-ενάγουσα δεν είχε συσταθεί με αποκλειστικό σκοπό τη διενέργεια συμβάσεων χρηματοδοτικής μίσθωσης, δεν τηρήθηκαν διατυπώσεις δημοσιότητας, ήτοι καταχώρηση σε ειδικό δημόσιο βιβλίο στο πρωτοδικείο της έδρας ή κατοικίας του μισθωτή και στο Πρωτοδικείο Αθηνών, η ενάγουσα-εκμισθώτρια φέρει τον κίνδυνο της τυχαίας καταστροφής, απώλειας, κλοπής ή βλάβης του πράγματος και δεν παρέχεται στην πρώτη εναγομένη-μισθώτρια το δικαίωμα είτε να αγοράσει το πράγμα είτε να ανανεώσει τη μίσθωση για ορισμένο χρόνο. Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω στην προκειμένη περίπτωση, η υπό κρίση αγωγή, ως αγωγή αποζημίωσης του εκμισθωτή για φθορές του μισθίου, πρέπει να συζητηθεί κατά την ειδική διαδικασία των μισθωτικών διαφορών, και δεδομένου ότι σύμφωνα με όσα προεκτέθηκαν στην υπό στοιχείο Π. μείζονα σκέψη της παρούσας, στην αρμοδιότητα των ειρηνοδικείων υπάγονται όλες οι διαφορές, κύριες ή παρεπόμενες, από σύμβαση μίσθωσης, καθώς και οι διαφορές του άρθρου 601 του Αστικού Κώδικα, εφόσον σε όλες τις περιπτώσεις αυτές το σύμφωνημένο μηνιαίο μίσθωμα δεν υπερβαίνει τα εξακόσια (600,00) ευρώ, αναρμοδίως καθ’ ύλην εισάγεται για να συζητηθεί ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, καθόσον το συμφωνηθέν μεταξύ των διαδίκων μηνιαίο μίσθωμα ανέρχεται στο ποσό των 2.638,00 ευρώ πλέον ΦΠΑ. Συνεπώς, το παρόν Δικαστήριο πρέπει να κηρυχθεί καθ’ ύλην αναρμόδιο για την εκδίκαση της υπό κρίση αγωγής, της καθ’ ύλην αναρμοδιότητάς του εξεταζόμενης αυτεπαγγέλτως, κατ’ άρθρο 46 του Κ.Πολ.Δ., και να παραπέμψει την υπόθεση προς εκδίκαση στο αρμόδιο καθ’ύλην και κατά τόπον Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών (άρθρο 16 περ.1,42,43 ΚΠολΔ σε συνδ. με τον υπ’αριθμ. 18.8 όρο της με αριθμό2006/062/1-11-2006 σύμβασης μίσθωσης αυτοκινήτων (Γενικοί Όροι)) κατά την προσήκουσα διαδικασία των μισθωτικών διαφορών. Ενόψει δε του γεγονότος ότι η κατ’ άρθρο 46 ΚΠολΔ απόφαση για την παραπομπή στο αρμόδιο δικαστήριο είναι οριστική, κατά την έννοια του άρθρου 191 § 1 του ίδιου Κώδικα, καθόσον το δικαστήριο απεκδύεται από κάθε εξουσία για την υπόθεση και συνεπώς πρέπει να περιέχει διάταξη για τη δικαστική δαπάνη, πρέπει, στην προκειμένη περίπτωση να καταδικαστεί η καλούσα-ενάγουσα στα δικαστικά έξοδα των καθ’ων η κλήση-εναγομένων, σύμφωνα με όσα ορίζονται ειδικότερα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.
ΚΗΡΥΣΣΕΙ εαυτό καθ’ ύλην αναρμόδιο προς εκδίκαση της αγωγής.
ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΙ την υπό κρίση αγωγή προς εκδίκαση στο αρμόδιο καθϋλην και κατά τόπον Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών κατά την προσήκουσα διαδικασία των μισθωτικών διαφορών.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος της καλούσας-ενάγουσας τα δικαστικά έξοδα των καθ’ων η κλήση-εναγομένων, τα οποία ορίζει στο ποσό των εκατόν εβδομήντα (170,00) ευρώ σε έκαστο εξ αυτών.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε στην Αθήνα στις 31-10-2019, σε έκτακτη, δημόσια και στο ακροατήριό του συνεδρίαση, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΗΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
