Περίληψη
ΓΑΚ 18207/2013
ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ
ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ ΤΟΥ 2ου ΤΜΗΜΑΤΟΣ
ΤΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ ΑΘΗΝΑΣ
Η ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ Α. ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ συνήλθε στις 19 Αυγούστου 2013, με γραμματέα την Ειρήνη Χατζηλία, γ ι α να κρίνει την αίτηση αναστολής με χρονολογία κατάθεσης 10-7-2013, του ________ ________ του ________ και της ________ , κατοίκου ________ , επί των οδών ________ και ________ , ________ ,’ διατηρούντος ατομική επιχείρηση υπό την επωνυμία «________ ΑΛΟΥΜΙΝΟΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ – ΣΙΔΗΡΟΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ – ΚΟΥΦΩΜΑΤΑ – ΠΟΡΤΕΣ-ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ».
κατά του Ελληνικού Δημοσίου
Η κρίση του είναι η εξής:
- Επειδή, με την κρινόμενη αίτηση, για την οποία κατατέθηκε το νόμιμο παράβολο (βλ. το 1304183/2013, Σειράς Α, αποδεικτικό καταβολής του), ζητείται παραδεκτώς από τον αιτούντα η αναστολή εκτέλεσης της υπ’ αριθμ.3047/20-12-2012 πράξης επιβολής προστίμου της Αναπληρώτριας Διευθύντριας της Περιφερειακής Διεύθυνσης Κοινωνικής Επιθεώρησης Δυτικής Αττικής, Τμήματος Κοινωνικής Επιθεώρησης Άνω Λιοσίων, με την οποία του επιβλήθηκε πρόστιμο ποσού ύψους 3.825,00 ευρώ, για παράβαση του άρθρου 8 παραγρ. 2 του ν.2336/1995, σε συνδυασμό με την παραγρ και 1η του άρθρου 7 του ν.2639/1998. Η αναστολή ζητείται έως ότου εκδοθεί οριστική απόφαση επί της από 27-3-2013 προσφυγής που άσκησε ο αϊτών, ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού, κατά της ιδίας ως άνω πράξης.
- Επειδή, ο Κώδικας Διοικητικής Δικονομίας (ν. 2717/1999, Φ.Ε.Κ. Α’ 97) ορίζει στο άρθρο 200, όπως το άρθρο αυτό αντικαταστάθηκε από το άρθρο 17 του ν. 3659/2008 (Φ.Ε.Κ. Α’ 77/7.5.2008, έναρξη ισχύος από 8.6.2008), ότι : «Σε κάθε περίπτωση που η προθεσμία ή η άσκηση της προσφυγής δεν συνεπάγεται κατά νόμο την αναστολή εκτέλεσης της προσβαλλόμενης εκτελεστής ατομικής διοικητικής πράξης και εφόσον στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν έχει χορηγηθεί αναστολή από την αρμόδια διοικητική αρχή, μπορεί, ύστερα από αίτηση εκείνου που άσκησε την προσφυγή, να ανασταλεί, με συνοπτικά αιτιολογημένη απόφαση του δικαστηρίου, εν όλω ή εν μέρει η εκτέλεση της πράξης αυτής», στο άρθρο 202, όπως το άρθρο αυτό αντικαταστάθηκε αρχικά από το άρθρο 19 του ν. 3659/2008 και, στη συνέχεια, από το άρθρο 34 του ν. 3900/2010 (Φ.Ε.Κ. Α’ 213/17.12.2010, έναρξη ισχύος από 1.1.2011), ότι : «1. Η αίτηση αναστολής γίνεται δεκτή μόνο εφόσον ο αϊτών επικαλεσθεί και αποδείξει ότι η άμεση εκτέλεση της προσβαλλόμενης πράξης θα του προκαλέσει ανεπανόρθωτη βλάβη ή αν το δικαστήριο εκτιμά ότι το ένδικο βοήθημα είναι προδήλως βάσιμο. 2. Ειδικώς επί φορολογικών, τελωνειακών και διαφορών με χρηματικό αντικείμενο το δικαστήριο διατάσσει την αναστολή εκτέλεσης της πράξης, κατά το μέρος που συνεπάγεται τη λήψη ενός ή περισσότερων αναγκαστικών μέτρων είσπραξης ή διοικητικών μέτρων για τον εξαναγκασμό ή τη διασφάλιση της είσπραξης της οφειλής, εφόσον ο αϊτών αποδεικνύει ότι η βλάβη, την οποία επικαλείται, προέρχεται από τα μέτρα αυτά. 3. Σε κάθε περίπτωση, η αίτηση απορρίπτεται : α) εάν η προσφυγή είναι προδήλως απαράδεκτη ή αβάσιμη, ακόμη και αν η βλάβη του αιτούντος από την άμεση εκτέλεση της προσβαλλόμενης πράξης είναι ανεπανόρθωτη, β) αν κατά τη στάθμιση της βλάβης του αιτούντος, των συμφερόντων τρίτων και του δημόσιου συμφέροντος, κρίνεται ότι οι αρνητικές συνέπειες από την αποδοχή θα είναι σοβαρότερες από την ωφέλεια του αιτούντος. 4. Η χορήγηση αναστολής αποκλείεται κατά το μέρος που η προσβαλλόμενη πράξη έχει ήδη εκτελεσθεί» και στο άρθρο 205 παρ. 1 και 2 ότι : «1 (η παράγραφος αυτή συμπληρώθηκε με το άρθρο 22 του ν. 3659/2008). Αν γίνει εν όλω ή εν μέρει δεκτή η αίτηση, διατάσσεται η ολική ή μερική αναστολή εκτέλεσης τηςπροσβαλλόμενης με την αντίστοιχη προσφυγή πράξης. … 2. Η αναστολή, αν στη σχετική απόφαση δεν ορίζεται διαφορετικά, ισχύει ως τη δημοσίευση της οριστικής απόφασης για την προσφυγή. 3 …».
- Επειδή, κατά την έννοια της διάταξης της παραγράφου 1 του άρθρου 202 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, ανεπανόρθωτη υλική βλάβη, η οποία μπορεί να αποτελέσει λόγο αναστολής (και επί φορολογικών, τελωνειακών και διαφορών με χρηματικό αντικείμενο που μνημονεύονται στην παράγραφο 2 του αυτού άρθρου), δεν συνιστά κατ’ αρχήν η απλή οικονομική ζημία του αιτούντος (Επ.Αν. ΣτΕ 861/2005, 342/2005 κ.α.), αλλά μόνον η χρηματική εκείνη ζημία, η οποία λόγω του μεγέθους της, σε συνδυασμό με τη γενική οικονομική κατάσταση του αιτούντος και τις ειδικότερες συνθήκες αυτής, είναι δυνατόν να αποβεί καταστρεπτική ή ιδιαίτερα επαχθής γι’ αυτόν (Επ.Αν.ΣτΕ 334/2007). Στην τελευταία, όμως, περίπτωση, για να γίνει δεκτή η αίτηση αναστολής, πρέπει ο προσφεύγων και αϊτών να αποδεικνύει αφ’ ενός την οικονομική του κατάσταση, την περιουσιακή του επιφάνεια και, γενικά, τις ειδικότερες συνθήκες υπό τις οποίες τελεί, αφ’ ετέρου τις περαιτέρω βλαπτικές συνέπειες, που θα επιφέρει η τυχόν εκτέλεση της προς αναστολή πράξης (σχ. Επ.Αν. ΣτΕ 548 – 550/1990, ΕλλΔνη 34.914). Εξάλλου, η νέα ρύθμιση της παραγράφου 2 του άρθρου 202 του ΚΔΔ εισάγει, προκειμένου περί φορολογικών, τελωνειακών και διαφορών με χρηματικό αντικείμενο, περιορισμούς στην εξουσία του δικαστηρίου της αναστολής ως προς τον τρόπο με τον οποίο αυτό μπορεί να χορηγήσει προσωρινή δικαστική προστασία στον αιτούντα. Στις κατηγορίες αυτές, σε περίπτωση αποδοχής του αιτήματος προσωρινής δικαστικής προστασίας δεν αναστέλλεται η εκτέλεση της προσβαλλόμενης πράξης καθ’ εαυτήν, αλλά απαγορεύεται η λήψη από την Διοίκηση των αναφερομένων μέτρων. Τούτο, δε, ισχύει όταν ο αϊτών επικαλείται ως λόγο αναστολής ανεπανόρθωτη βλάβη από την λήψη των συγκεκριμένων μέτρων. Στην περίπτωση, επομένως, αυτή είναι δυνατή η αναστολή μόνον ως προς τα συγκεκριμένα αυτά μέτρα. Αντιθέτως, από τον συνδυασμό των διατάξεων της παραγράφου αυτής και της παραγράφου 1, προκύπτει ότι και επί διαφορών με χρηματικό αντικείμενο είναι δυνατή η αναστολή εκτελέσεως τηςπροσβαλλομένης πράξεως καθ’ εαυτήν, δηλαδή η καθ’ ολοκληρίαν αποδοχή της αιτήσεως αναστολής, αν το δικαστήριο εκτιμά ότι το κύριο ένδικο βοήθημα είναι προδήλως βάσιμο (ΣτΕ Ολομ.Αναστ.496/2011).
- Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, από τα στοιχεία της δικογραφίας προκύπτουν τα ακόλουθα : Σε βάρος του αιτούντος, που διατηρεί ατομική επιχείρηση με αντικείμενο εργασιών αλουμινοκατασκευές, σιδηροκατασκευές, κουφώματα, πόρτες ασφαλείας, εκδόθηκε η υπ’ αριθμ.3047/20-12-2012 πράξη επιβολής προστίμου της Αναπληρώτριας Διευθύντριας της Περιφερειακής Διεύθυνσης Κοινωνικής Επιθεώρησης Δυτικής Αττικής, Τμήματος Κοινωνικής Επιθεώρησης Άνω Λιοσίων, με την οποία του επιβλήθηκε πρόστιμο ποσού ύψους 3.825,00 ευρώ, για παράβαση του άρθρου 8 παραγρ. 2 του ν.2336/1995, σε συνδυασμό με την παραγρ, 1ζ και 1η του άρθρου 7 του ν.2639/1998. Κατά της πράξης αυτής, ο αϊτών άσκησε την από 27-3-2013 προσφυγή, με την οποία αρνείται τα πραγματικά περιστατικά της αποδιδόμενης σε αυτόν παράβασης και ισχυρίζεται ότι η επίδικη πράξη αντιβαίνει στην αρχή της χρηστής διοίκησης και της αναλογικότητας, στερείται νομίμου αιτιολογίας και εκδόθηκε κατά κακή χρήση της διακριτικής ευχέρειας της Διοίκησης.
- Επειδή, ήδη, με την κρινόμενη αίτηση ο αϊτών ζητεί την αναστολή εκτέλεσης της ως άνω πράξης, έως ότου εκδοθεί οριστική απόφαση επί της από 27-3-2013 προσφυγής του κατ’ αυτής, προβάλλοντας, κατ’ αρχάς, ως λόγο χορήγησης της αναστολής την πρόδηλη βασιμότητα των λόγων της προσφυγής του. Ο ισχυρισμός αυτός είναι απορριπτέος, καθόσον, οι προβαλλόμενοι με την προσφυγή λόγοι δεν είναι προδήλως βάσιμοι, διότι η κρίση περί της βασιμότητάς τους προϋποθέτει εν μέρει διεξαγωγή αποδεικτικής διαδικασίας και εκτίμηση αλληλοσυγκρουόμενων αποδεικτικών στοιχείων, επιπρόσθετα δε, γιατί γεννώνται ζητήματα ερμηνείας και εφαρμογής νομικών διατάξεων (πρβλ. Επ.Αν.ΣτΕ 26/2001). Περαιτέρω, ο αϊτών υποστηρίζει ότι η άμεση εκτέλεση της προσβαλλόμενης πράξης θα επιφέρει σε αυτόν ανεπανόρθωτη οικονομική βλάβη σε περίπτωση ευδοκίμησης της προσφυγής του, δεδομένης της κρίσης που μαστίζει το χώρο της κατασκευής οικοδομών και κατ’ επέκταση του επαγγέλματος του, καθώς και των ανειλημμένων οικονομικών και οικογενειακώνυποχρεώσεων του, ενόψει του ότι είναι έγγαμος με δύο ανήλικα τέκνα γεννημένα το 2007 και το 2010 αντίστοιχα. Προς απόδειξη, δε, των ισχυρισμών του προσκομίζει και επικαλείται α) πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης από το Δήμο Ασπροπύργου Αττικής, με το οποίο επιβεβαιώνονται όσα ο αϊτών ισχυρίστηκε για την οικογένειά του, β) την από 12-6-2013 αναλυτική βεβαίωση οφειλών της Τράπεζας ________ , που κάνει λόγο για οφειλή της συζύγου του από πιστωτική κάρτα ύψους 4.921,74 ευρώ, γ) πίνακα χρέους ύψους 10.470,64 ευρώ, σε δόσεις, προς την Τράπεζα ________ και δ) εκκαθαριστικό σημείωμα φόρου εισοδήματος οικονομικού έτους 2012, με δηλωθέν εισόδημα του αιτούντος από εμπορικές επιχειρήσεις 29.029,32 ευρώ και της συζύγου του (από ακίνητα και μισθωτές υπηρεσίες) 40.946,51 ευρώ.
- Επειδή, με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με τις διατάξεις που προεκτέθηκαν, όπως αυτές ερμηνεύθηκαν, λαμβάνοντας υπόψη ότι εν προκειμένω προσκομίζονται στοιχεία που αφορούν τα εισοδήματα του αιτούντος και τις υποχρεώσεις του, όχι όμως και στοιχεία σχετικά με την περιουσιακή του κατάσταση, ώστε να μπορεί να διαμορφωθεί συνολική εικόνα για την οικονομική του κατάσταση, την περιουσιακή του επιφάνεια και τις συνθήκες υπό τις οποίες τελεί αυτός και να αποδειχθεί ότι θα προκληθεί σε αυτόν ανεπανόρθωτη βλάβη από τη λήψη ενός ή περισσότερων αναγκαστικών μέτρων είσπραξης ή διοικητικών μέτρων για τον εξαναγκασμό ή τη διασφάλιση της είσπραξης της οφειλής, που συνεπάγεται η εκτέλεση της προσβαλλόμενης πράξης, το Δικαστήριο κρίνει ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν συντρέχει λόγος χορήγησης της αιτούμενης αναστολής και η κρινόμενη αίτηση πρέπει να απορριφθεί. Τέλος, πρέπει να καταπέσει υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου το παράβολο που κατέβαλε ο αϊτών (άρθρο 277 παρ.9 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας).
ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ
Απορρίπτει την αίτηση.
Διατάσσει την κατάπτωση του κατατεθέντος παράβολου.
Η απόφαση εκδόθηκε στην Αθήνα στις 19- 1-2013.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ Α. ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ ΕΙΡΗΝΗ ΧΑΤΖΗΛΙΑ
